Η Αυστρία μειώνει το ΦΠΑ στις υπηρεσίες διαμονής στο 10%

Η Αυστρία μειώνει το ΦΠΑ στις υπηρεσίες διαμονής στο 10%







Η Αυστρία πρόκειται να μειώσει τον συντελεστή ΦΠΑ για τις υπηρεσίες διαμονής, συμπεριλαμβανομένων των ξενοδοχείων των ενοικιαζόμενων δωματίων αλλά και τις συναφείς με την διαμονή υπηρεσίες.

Η μείωση από τον σημερινό συντελεστή του 13% στο 10% θα ισχύσει από την 1η Νοεμβρίου 2018.



https://www.taxheaven.gr

Η «ερμηνεία» των φορολογικών διατάξεων

Η «ερμηνεία» των φορολογικών διατάξεων

Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2018 10:17

 

UPD:10:18

INTIME NEWS/ΜΠΑΜΠΟΥΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

A- A A+

• inShare

Από την έντυπη έκδοση

Του Γιώργου Α. Κορομηλά*
* O κ. Κορομηλάς είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών

Σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων εκδίδονται ερμηνευτικές εγκύκλιοι, καθώς και οδηγίες για την εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας, οι οποίες ισχύουν από τη δημοσίευσή τους. Οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι είναι δεσμευτικές για τη φορολογική διοίκηση, μέχρι να ανακληθούν ρητά ή να ανακληθούν λόγω αλλαγής της νομοθεσίας, ενώ δεν είναι δεσμευτικές για τους φορολογούμενους.

Ο Γιώργος Α. Κορομηλάς

Παλαιότερα σε σχετική αρθρογραφία μου είχα ασχοληθεί με το θέμα της ερμηνείας ορισμένων διατάξεων της φορολογικής νομοθεσίας από τις εγκυκλίους που εκδίδονται, επισημαίνοντας τις στρεβλώσεις που δημιουργούνται όταν η ερμηνεία που δίδεται έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη διάταξη του νόμου που έρχεται να ερμηνεύσει και ειδικότερα ανέφερα ότι, στην προσπάθεια των φορολογουμένων φυσικών ή/και νομικών προσώπων, να κατανοήσουν τον τρόπο και να υπολογίσουν τη συνολική τους φορολογική επιβάρυνση διαπιστώνουν ότι συνήθως στο κείμενο του νόμου υπάρχουν πολύπλοκες διατάξεις με πολλά κενά τα οποία δίνουν τη δυνατότητα παρερμηνείας. Γι’ αυτόν τον λόγο η φορολογική διοίκηση εκδίδει σειρά εγκυκλίων διαταγών μέσω των οποίων επιχειρείται η ερμηνευτική προσέγγιση των νομοθετικών διατάξεων.

Όμως η συνεχής ερμηνευτική προσέγγιση των φορολογικών διατάξεων με «ερμηνευτικές» εγκυκλίους διαταγές, ειδικά όταν αυτές κατάφωρα παρεκκλίνουν από το περιεχόμενο των διατάξεων που ερμηνεύουν, έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή δικαίου, δηλαδή πολλές φορές η διοίκηση «νομοθετεί διά εγκυκλίων» κατά παράβαση των συνταγματικών αρχών.

Το Σύνταγμα της χώρας μας ορίζει ότι κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το αντικείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος. Επίσης ορίζει ότι το αντικείμενο της φορολογίας, ο φορολογικός συντελεστής, οι απαλλαγές ή εξαιρέσεις από τη φορολογία δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης, δηλαδή απόφασης ή εγκυκλίου. Όμως κατά παρέκκλιση των συνταγματικών αρχών, οι οποίες επιβάλλουν τη στενή, δηλαδή τη γραμματική ερμηνεία των νομοθετικών διατάξεων, οι οποίες αναφέρονται στα ουσιώδη στοιχεία του φόρου, πολλές φορές οι διατάξεις αυτές ερμηνεύονται εσφαλμένα δημιουργώντας προβλήματα στους φορολογούμενους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι διατάξεις περί παραγραφής που ισχύουν για τις χρήσεις μέχρι και το 2013 οι οποίες προβλέπουν ότι αν δεν υποβληθεί δήλωση φορολογίας εισοδήματος ή δήλωση απόδοσης παρακρατούμενων φόρων το δικαίωμα του Δημοσίου να κοινοποιήσει το φύλλο ελέγχου παραγράφεται μετά την πάροδο δεκαπέντε ετών από τη λήξη της προθεσμίας για την επίδοση της δήλωσης, σε περίπτωση δε υποβολής των πιο πάνω δηλώσεων κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους πριν από την ημερομηνία λήξης του χρόνου παραγραφής, το δικαίωμα του Δημοσίου για την κοινοποίηση φύλλου ελέγχου παραγράφεται μετά την πάροδο τριετίας από τη λήξη του έτους υποβολής της δήλωσης. Παρότι τα ανωτέρω είναι σαφέστατα, δηλαδή η δεκαπενταετής παραγραφή ισχύει μόνο για όσους δεν έχουν υποβάλει δήλωση η διοίκηση με έγγραφό της το οποίο εκδόθηκε το 2010 θεωρεί ότι η δεκαπενταετής παραγραφή καταλαμβάνει και τις περιπτώσεις εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης. Δηλαδή, υποβολή δήλωσης εκπρόθεσμα για μια μέρα οδηγεί σε δεκαπενταετή παραγραφή και αν αυτή υποβληθεί στο τελευταίο έτος της αρχικής παραγραφής τότε ποιος είναι ο χρόνος παράτασης της παραγραφής;

Αποτέλεσμα των ως άνω «ερμηνευτικών προσεγγίσεων» είναι η δημιουργία άνισης φορολογικής μεταχείρισης, δικαιώνοντας όσους υποστηρίζουν ότι πολλές φορολογικές διατάξεις ηθελημένα παρερμηνεύονται.

Η αναδιάρθρωση χρέους έπρεπε να γίνει το 2010, λέει ο Τόμας Βίζερ

Η αναδιάρθρωση χρέους έπρεπε να γίνει το 2010, λέει ο Τόμας Βίζερ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

• 

Ο τέως πρόεδρος του Euroworking Group, κ. Βίζερ, ανέφερε ότι «από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2015, η ελληνική κυβέρνηση προκαλούσε το Grexit».

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

«Μάλλον απίθανο», θεωρεί ο Τόμας Βίζερ, να υπάρξει για την Ελλάδα πιστωτική γραμμή στήριξης μετά τη λήξη του τρίτου προγράμματος διάσωσης τον προσεχή Αύγουστο. Συνομιλώντας χθες στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών με τον διευθυντή της «Κ» Αλέξη Παπαχελά, ο τέως πρόεδρος του Euroworking Group (EWG) τόνισε ότι το προληπτικό πρόγραμμα θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα δίχτυ ασφαλείας που θα συνέβαλλε στην τήρηση των συμφωνηθέντων – και όχι ένα νέο πρόγραμμα προσαρμογής.

Προσέθεσε, πάντως, ότι δεν πιστεύει πως θα υπάρξει θέμα ρευστότητας για το ελληνικό Δημόσιο, ούτε ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν πρόσθετα κεφάλαια μετά τα stress tests. Επιπλέον, απέρριψε την ιδέα ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αντιμετωπίζουν πιο επιεικώς την κυβέρνηση Τσίπρα σε σύγκριση με τους προκατόχους της.

Επιστρέφοντας στο ταραχώδες παρελθόν, ο κ. Βίζερ εξέφρασε την άποψη ότι «από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2015, η ελληνική κυβέρνηση προκαλούσε το Grexit». Χαρακτήρισε ασφαλή την εκτίμηση για απώλεια 200 δισ. ευρώ, «με ορισμένους να τη λένε έως και συντηρητική».

Σχετικά με την Αγκελα Μέρκελ, υπογράμμισε ότι είχε κοινή γραμμή με τον Β. Σόιμπλε τις κρίσιμες εκείνες μέρες. Τέλος, αποδέχθηκε ότι ιδανικά θα έπρεπε η αναδιάρθρωση του χρέους να έχει γίνει εξαρχής, το 2010, «όμως δεν είχαμε τα μέσα, δεν είχαμε τα εργαλεία. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν τόλμησε κανείς να κάνει αυτό το βήμα».

Στην τοποθέτησή του στο πάνελ για τη διαθεσιμότητα κεφαλαίων και την οικονομική ανάπτυξη, ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank Φωκίων Καραβίας τόνισε ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Ανέφερε ότι ο δείκτης επενδύσεων προς ΑΕΠ είναι μόλις στο 12% στην Ελλάδα, πολύ χαμηλότερα από τον μ.ό. της Ευρωζώνης. «Η χρηματοδότηση επενδύσεων από το εξωτερικό είναι ζωτικής σημασίας άλμα για την Ελλάδα. Το υγιέστερο περιβάλλον, η σταθερά ανοδική τροχιά που θα επιβεβαιωθεί σύντομα και από τα stress tests, είναι σημαντικά στοιχεία και θεωρώ ότι καθιστούν τις τέσσερις συστημικές τράπεζες της Ελλάδας ικανές να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις. Το 2017 παρατηρήθηκε άλλωστε αύξηση της χρηματοδότησης και πτώση των spreads δανείων», είπε ο επικεφαλής της Eurobank. Ως προνομιακούς τομείς για επενδύσεις ανέφερε τον τουρισμό, την ενέργεια και την εφοδιαστική αλυσίδα.

Η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Ολγα Γεροβασίλη, στη δική της παρέμβαση χθες στους Δελφούς, μίλησε για τα σχέδια της κυβέρνησης για τη δημόσια διοίκηση, με βασικούς άξονες την αποκομματικοποίηση του κράτους και τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Η κ. Γεροβασίλη απέρριψε τις απολύσεις ως τρόπο μείωσης των δημόσιων δαπανών, χαρακτηρίζοντας «μύθο» την άποψη ότι είναι μεγάλο το μέγεθος του κράτους στην Ελλάδα. Η κ. Γεροβασίλη χαρακτήρισε επίσης αποτυχημένες τις προσπάθειες διοικητικής μεταρρύθμισης που προηγήθηκαν της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο τρόπος μείωσης του κόστους του Δημοσίου, είπε, είναι η κατάργηση της γραφειοκρατίας, σημειώνοντας ενδεικτικά ότι μόνο το χαρτί κοστίζει 400 εκατ. ευρώ ετησίως.

Στο πάνελ για τα οικονομικά της Ε.Ε, ο επικεφαλής οικονομικός αρθρογράφος της εφημερίδας Financial Times, Μάρτιν Γουλφ, ανέφερε πως η κρίση βρήκε απροετοίμαστη την Ευρωζώνη. Η εμπειρία του 2009-2012, είπε, πρέπει να γίνει μάθημα, ώστε η νομισματική ένωση να καταφέρει να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη.

Τέλος, στο πρωινό πάνελ για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση συζητήθηκαν οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες που γεννά η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, της ρομποτικής και του Διαδικτύου των Πραγμάτων.

Βίζερ: Έτσι έχασε η Ελλάδα 200 δις το 2015

Τα μαθηματικά του τέως επικεφαλής στο EWG για τη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη και Τσίπρα

Παρασκευή, 02 Μαρτίου 2018 23:49

 

UPD:03/03/2018 00:36

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤ

A- A A+

• inShare

Τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζει ότι η ζημιά για την ελληνική οικονομία από την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα το πρώτο 6μηνο του 2015 ξεπερνά τα 200 δις ευρώ ανέλυσε ο τέως πρόεδρος του EWG Τόμας Βίζερ.

Μιλώντας στο 3ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ο κ. Βίζερ είχε χαρακτηρίσει ασφαλή και ίσως συντηρητική την εκτίμηση ότι το πρώτο εξάμηνο του 2015, την πρώτη περίοδο, δηλαδή, της κυβέρνησης Αλέξη Τσίπρα όταν υπουργός Οικονομικών ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης, η ελληνική οικονομία υπέστη ζημίες που υπολογίζονται σε 200 δισ. ευρώ.

«Αν π.χ. έχεις μια χρονιά πτώση ΑΕΠ 20% και επιτρέψεις τον επόμενο χρόνο στο φυσιολογικό επίπεδο, έχεις χάσει 20% και δεν πρόκειται να το πάρεις ποτέ πίσω. Αλλά αν αρχίσεις να αυξάνεις το ΑΕΠ σου μετά τον πρώτο χρόνο ώστε η απώλεια να μην 20% αλλά 19% σε σχέση με το τι θα είχες και τον επόμενο χρόνο 18% σε σχέση με το τι θα είχες και μετά 17%, αν τα προσθέσεις όλα αυτά, συν τω χρόνω, τότε βέβαια οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες. Η απώλεια εισοδήματος είναι μεγαλύτερη, η απώλεια απασχόλησης είναι μεγαλύτερη και εκεί είναι που ένας πολύ πρόχειρος υπολογισμός θα έδινε το ισοδύναμο ενός ετήσιου ΑΕΠ»

Η απάντηση Βαρουφάκη

«Είναι συγκινητικές οι προσπάθειες της Τρόικας εξωτερικού και εσωτερικού να μας δικαιώνουν, λέγοντας ανοησίες τόσο μεγάλες που μόνο ηθελημένα μπορεί να τις λένε. Δεν έχω λόγια να τους ευχαριστήσω».

Η απάντηση Τζανακόπουλου

Κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος χαρακτήρισε ιδιοτελή τα σχόλια του κ. Βίζερ και πρόσθεσε δηκτικά: «Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης κόστισε και δύο και τρείς και… εφτά φορές το ελληνικό ΑΕΠ. Ο καθένας μπορεί να λέει τη γνώμη του, άλλωστε τζάμπα είναι…» 

Υπενθυμίζεται πως αντίστοιχες τοποθετήσεις είχαν κάνει τόσο ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ, αναφέροντας οτι το κόστος της πρώτης περιόδου της κυβέρνησης Τσίπρα, έφτασε τα 100 δισ. ευρώ, όσο και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας ο οποίος είχε δηλώσει από το βήμα της Βουλής πως η ζημιά που «έφερε» ο Γιάνης Βαρουφάκης άγγιξε τα 86 δισ. ευρώ.

Έντυπη

Υποχώρησαν κατά 12,54% τα έσοδα από νομικά πρόσωπα

Υποχώρησαν κατά 12,54% τα έσοδα από νομικά πρόσωπα

• 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Σημαντική μείωση εσόδων από τον φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων προκύπτει από την έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ). Συγκεκριμένα, τα έσοδα από την εν λόγω πηγή εμφανίζονται μειωμένα κατά 12,54% το 2017 σε σύγκριση με το 2016, δηλαδή διαμορφώθηκαν σε 3,47 δισ. ευρώ το 2017 έναντι 3,97 δισ. ευρώ το προηγούμενο έτος. Η πτώση αυτή δείχνει ότι η πλειονότητα των επιχειρήσεων συνέχισε να καταγράφει ζημίες όπως και τα προηγούμενα χρόνια.

Από την επεξεργασία της έκθεσης προκύπτει ότι παρά τον ορυμαγδό των μέτρων το 2017 (άνω των 2 δισ. ευρώ), τα έσοδα την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2017 ανήλθαν 47,56 δισ. ευρώ, ελαφρώς αυξημένα κατά 0,09% (45,13 εκατ. ευρώ) σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2016, όταν τα έσοδα ανήλθαν σε 47,51 εκατ. ευρώ.

Τα συνολικά έσοδα από έμμεσους φόρους για το έτος 2017 είναι αυξημένα κατά 4,92% (αύξηση 1,26 δισ. ευρώ) σε σχέση με το αντίστοιχο μέγεθος του 2016, και διαμορφώθηκαν σε 26,94 δισ. ευρώ έναντι 25,68 δισ. ευρώ το έτος 2016. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, τα έσοδα από ΦΠΑ, τα οποία αποτελούν το 58,61% των συνολικών εσόδων από έμμεσους φόρους, αυξήθηκαν κατά 5,2% (780,65 εκατ. ευρώ) σε σχέση με το 2016.

Η εν λόγω αύξηση συνολικών εσόδων από ΦΠΑ οφείλεται στην κατάργηση του ειδικού καθεστώτος μειωμένου ΦΠΑ σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου από 1.6.2016. Επίσης, οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν λόγω των νέων φόρων που επιβλήθηκαν όπως:

• Ο φόρος κατανάλωσης στον εισαγόμενο καφέ από την 1η Ιανουαρίου 2017 που οδήγησε σε έσοδα 90,43 εκατ. ευρώ.

• Η επιβολή φόρου στο ηλεκτρονικό τσιγάρο «έφερε» έσοδα 6,51 εκατ. ευρώ.

• Η επιβολή τέλους στη συνδρομητική τηλεόραση (τελευταίο πεντάμηνο του 2016 και συνολικά το 2017) οδήγησε σε έσοδα 22,01 εκατ. ευρώ.

• Η αύξηση του ΕΦΚ στην μπίρα αύξησε τα έσοδα κατά 194,13 εκατ. ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φόρος στο κρασί, η κατάργηση του οποίου έχει εξαγγελθεί πολλές φορές χωρίς να έχει υλοποιηθεί, απέδωσε πέρυσι έσοδα μόλις 27,34 εκατ. ευρώ.

Η πολυνομία, η κακονομία και η αποσυμφόρηση των διοικητικών δικαστηρίων

Η πολυνομία, η κακονομία και η αποσυμφόρηση των διοικητικών δικαστηρίων



Σε ερώτηση βουλευτή με θέμα «Μάστιγα για το Κράτος και την επιχειρηματικότητα οι συνεχείς αλλαγές της φορολογικής νομοθεσίας», απάντησε το υπ. Δικαιοσύνης με έγγραφο που κατέθεσε στη Bουλή.
Ο βουλευτής Θ. Καράογλου αναφερόμενος σε δημοσιεύματα σχετικά με τις αλλαγές στην νομοθεσία και σχολιάζοντας επίσης το πρόβλημα που υπάρχει με τον μεγάλο αριθμό υποθέσεων οι οποίες εκκρεμούν στα δικαστήρια, απευθύνει την εξής ερώτηση προς τα αρμόδια υπουργεία : "Σε ποιες ενέργειες προτίθενται να προχωρήσουν προκειμένου να απλουστευθεί η φορολογική νομοθεσία και να σταματήσει η «βιομηχανία» έκδοσης νόμων και εγκυκλίων;"

Η απάντηση του Υπ. Δικαιοσύνης : 

Σε απάντηση Ερώτησης  κατά λόγο αρμοδιότητας - τα ακόλουθα:
Το πρόβλημα της πολυνομίας το οποίο θέτει ο ερωτών βουλευτής συνιστά δυστυχώς δομικό πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης, συνδέεται δε με το φαινόμενο της κακονομίας και της γραφειοκρατίας με τις εντεύθεν συνέπειες αυτών, μεταξύ των οποίων η τροχοπέδηση των αναπτυξιακών τάσεων.
Ο ερωτών βουλευτής, ωστόσο, αναπαράγοντας σχετικό δημοσίευμα, δεν εστιάζει στις συνολικές διαστάσεις του φαινομένου, το οποίο όντως χαρακτηρίζει το πεδίο της φορολογικής διοίκησης και της κοινωνικής ασφάλισης αλλά επιλέγει να αναδείξει τι συνέβη τους τελευταίους 50 μήνες, όταν τα στοιχεία του τι συνέβη τα τελευταία 15 χρόνια είναι συντριπτικά σε βάρος του πολιτικού σχηματισμού τον οποίο υπηρετεί.
Η έρευνα της περιόδου 2001 έως 2016 ανέδειξε ότι συνολικά θεσπίστηκαν 1.569 νόμοι, δηλαδή 100 νόμοι περίπου ανά έτος, ενώ εξαιρουμένων των διεθνών κειμένων, η παραγωγή εθνικής νομοθεσίας ανέρχεται σε 796 νόμους, ήτοι 53 νόμοι ανά χρόνο. 
Εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των Προεδρικών Διαταγμάτων, καθώς μέχρι το 2016 εκδόθηκαν 3.585, ενώ οι κανονιστικές και ατομικές διοικητικές πράξεις αγγίζουν τις 43.250. 
Συνεπώς, αφαιρουμένων των «82 μεταβολών» που καταλογίζει ο ερωτών βουλευτής στην κυβέρνηση, οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι οι κυβερνήσεις του παλαιού καθεστώτος, ευθύνονται εξ ολοκλήρου για την εν λόγω θεσμική εκτροπή.

Η έρευνα είναι αμείλικτη και ως προς τα κοινωνικά και πολιτικά ιδίως αίτια του φαινομένου: α) πελατειακό σύστημα, β) κατ' επίφαση νομοθετικό έργο, γ) τεχνητή πόλωση και ενίσχυση του δικομματισμού. Στα αίτια αυτά καθρεπτίζεται δίχως άλλο το «παλαιό», το οποίο δίχως άλλο χρεώνεται και ο σχηματισμός στον οποίο ανήκει ο ερωτών βουλευτής.

Το πρώτο ερώτημα έχει ως αντικείμενο την απλούστευση της φορολογικής νομοθεσίας, υπό την έννοια, θεωρούμε, αντιμετώπισης όχι μόνο της πολυνομίας αλλά και της επακόλουθης κακονομίας, η οποία με τη σειρά της «τροφοδοτεί» την πρώτη, ως λέγεται. Επ' αυτού, αρμόδιο να απαντήσει είναι το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο είναι σε θέση να αναπτύξει τις πρωτοβουλίες που έχει λάβει προς την κατεύθυνση αυτή.
Σε ό,τι αφορά, ωστόσο, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, στο σχετικό πεδίο τις διοικητικής δικαιοσύνη θα πρέπει να αναφερθεί ότι σχεδίασε και ολοκλήρωσε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες εξορθολογισμού της.

Με τον Ν. 4446/2016 θεσπίστηκε σειρά μέτρων επιτάχυνσης και εξορθολογισμού τις διοικητικής δίκης, ενώ προωθείται η υλοποίηση επιπλέον μέτρων. Το θετικό αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών μας είναι ήδη μετρήσιμο.

Στο ειδικότερο πεδίο των δημόσιων συμβάσεων, με τον Ν. 4412/2016 έγινε προσαρμογή τις ελληνικής νομοθεσίας για τις δημόσιες συμβάσεις έργων, προμηθειών και υπηρεσιών στις Οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και καθιερώθηκε ενιαία διαδικασία, ανεξαρτήτως αν η σύμβαση είναι διοικητικού ή ιδιωτικού δικαίου.

Με τον ίδιο ως άνω νόμο, συστάθηκε η Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών που έχει ως έργο την επίλυση των διαφορών που ανακύπτουν κατά το στάδιο που προηγείται τις σύναψις των δημοσίων συμβάσεων του νόμου αυτού. Ι Αρχή αυτή λειτουργεί ήδη και εκδίδει αποφάσεις, προσβάσιμες από το διαδίκτυο.

Προκειμένου, να επιτευχθεί η ενιαία εφαρμογή τις σχετικής νομοθεσίας στα δημόσια έργα, κρίθηκε αναγκαίο να γίνει η μεταφορά των σχετικών υποθέσεων από τα Πολιτικά στα Διοικητικά Εφετεία. Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνεται η κρίση όλων των σχετικών με τα δημόσια έργα υποθέσεων από το καθ' ύλην αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο, η ενιαία αντιμετώπιση των υποθέσεων προς ενίσχυση τις ασφάλειας δικαίου καθώς και ο προσδιορισμός σύντομης δικασίμου προς επιτάχυνση τις οριστικής δικαστικής επίλυσις τις διαφοράς.
Τέλος, μετά από 37 έτη ισχύος του π.δ 1225/1981 αναλαμβάνουμε νομοθετική πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό τις διαδικασίας ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου και για τον λόγο αυτό συστήθηκε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή με αντικείμενο τιν επεξεργασία σχεδίου δικονομίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Με αφορμή τα παραπάνω, αξίζει να αναφερθεί ότι παρόμοιες δράσεις ολοκληρώθηκαν ή ολοκληρώνονται προσεχώς και στην πολιτική και την ποινική δικαιοσύνη. Για παράδειγμα, με το Ν. 4512/2018, μεταξύ άλλων καινοτομιών σχετικών με τον θεσμό τις διαμεσολάβησης, κωδικοποιήθηκε το σύνολο των σχετικών διατάξεων που τον διέπουν, ενώ στο πεδίο τις ποινικής δικαιοσύνης, με γνώμονα την ανάγκη επικαιροποίησης και περαιτέρω συστηματοποίησης των βασικών νομοθετημάτων, οι ειδικές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές παρέδωσαν σχέδιο νέου ποινικού κώδικα και νέας ποινικής δικονομίας, ενώ σχέδιο νέο σωφρονιστικού κώδικα διήλθε ήδη και το στάδιο τις διαβούλευσης.
Συμπέρασμα: ο ερωτών βουλευτής ορθώς θίγει και θέτει προς συζήτηση το πρόβλημα τις πολυνομίας, πλην όμως θα πρέπει να αναλογιστεί τις ευθύνες του δικομματισμού και του πελατειακού κράτους που έθρεψε το φαινόμενο, πρωτοστατούντος του οικείου του κομματικού συνδυασμού.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση, ακηδεμόνευτη και απαλλαγμένη από τις σχετικές πιέσεις και σε ευθεία ρήξη με το «παλαιό καθεστώς» σχεδιάζει και ολοκληρώνει μέρα με την ημέρα όλο και περισσότερες δράσεις επίλυσις του προβλήματος, δράσεις εγγυητικές σε τελική ανάλυση τις δημοκρατίας.
Επί του δεύτερου ερωτήματος:
Ο ερωτών βουλευτής θέτει το ζήτημα τις αποσυμφόρησης των διοικητικών δικαστηρίων.
Πρέπει να σημειωθεί ότι πλέον, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι υποθέσεις οι οποίες διεκπεραιώνονται κατ' έτος είναι περισσότερες από όσες εισέρχονται, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι πλέον μειώνεται διαρκώς το πρόβλημα των χρονιζουσών υποθέσεων. Τα μέτρα, συνεπώς, τα οποία λαμβάνουμε αποδίδουν και για τον λόγο αυτό λαμβάνουμε ολοένα και περισσότερα. Ως εκ τούτου, η συλλήβδην απόρριψη «38» νόμων για την επιτάχυνση απονομής τις δικαιοσύνης είναι αν μι τι άλλο άδικη.
 

Ο ερωτών βουλευτής αναφέρεται μεν στον αριθμό των εκκρεμών αποφάσεων (288.229) το καλοκαίρι του 2017, όπως σημειώνει, πλην όμως αποσιωπά ποιος ήταν Ο αριθμός αυτός τα προηγούμενα έτη. Ασφαλώς και πρέπει να κινηθούμε και κινούμαστε γρήγορα και αποφασιστικά, για τον λόγο αυτό οι αντίστοιχες εκκρεμείς υποθέσεις ήταν 400.238 (2013), 306.918 (2015).
Επ’ αυτού σημειώνεται ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει και υλοποιεί δράσεις με στόχο τη συνολική και διαρκή βελτίωση του δικαστικού συστήματος, παρεμβαίνοντας τόσο σε νομοθετικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της στελέχωσης και των υποδομών.
Στο επίπεδο της στελέχωσης, σκοπός των μέτρων, πέρα από την αύξηση απλώς των ανθρώπινων πόρων, η οποία επιτεύχθηκε με την ολοκλήρωση 3 διαγωνισμών δικαστικών υπαλλήλων, είναι η ορθολογική κατανομή και η βέλτιστη αξιοποίησή τους.
Πίο συγκεκριμένα, με το άρθρο 25 του Ν. 4491/2017, αυξήθηκαν οι οργανικές θέσεις των δικαστικών λειτουργών διοικητικής δικαιοσύνης (από την 01.01.2018) ενώ με το άρθρο 35 του ν. 4509/2007 έγινε ανακατανομή οργανικών θέσεων των δικαστικών υπαλλήλων όλων των δικαστηρίων και δικαστικών υπηρεσιών της χώρας.
Επίσης, βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο της νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για τη σύνταξη σχεδίου νέου Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών.
Επιπροσθέτως σημειώνεται ότι σύμφωνα με το τρίτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 127 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (προστέθηκε με το άρθρο 84 του ν. 4139/2013 Α' 74), οι φορολογικές και τελωνειακές διαφορές το αντικείμενο των οποίων υπερβαίνει της πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ (αρμοδιότητας των Διοικητικών Εφετείων) προσδιορίζονται, κατά προτεραιότητα εντός 3 μηνών από την κατάθεση του δικογράφου.
Επιπλέον, στον προσφάτως ψηφισθέντα νόμο με αριθ. 4491/2017 (ΦΕΚ 152 τ.Α’), στο άρθρο 21 παρ.1. προβλέπεται: «Κάθε διαφορά μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών που προκύπτει από τη σύμβαση κατασκευής δημόσιου έργου, ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα της σύμβασης ως διοικητικής ή ως ιδιωτικού δικαίου, επιλύεται με την άσκηση προσφυγής ή αγωγής στο διοικητικό εφετείο της περιφέρειας, στην οποία εκτελείται το έργο» / ενώ στην παρ. 3 του ιδίου άρθρου, προβλέπεται ότι: «Η υπόθεση συζητείται σε δικάσιμο που ορίζεται όσο το δυνατόν συντομότερα. Ειδικά για δημόσια έργα προϋπολογισμού άνω των 500.000 ευρώ, η δικάσιμος για τη συζήτηση της υπόθεσης προσδιορίζεται το αργότερο εντός έξι (6) μηνών».
Περαιτέρω, με τους νόμους 4329/2015 (Α' 53) και 4446/2016 (Α' 240), εισήχθησαν, αντίστοιχα, η διαδικασία της έκδοσης διαταγής πληρωμής για αξιώσεις από διοικητική σύμβαση που έχει συναφθεί στο πλαίσιο εμπορικής συναλλαγής, καθώς και η ενδοδικαστική συμβιβαστική επίλυση σε συμβούλιο των διαφορών από αγωγές για απαιτήσεις από διοικητικές συμβάσεις.
Με τον τελευταίο αυτό νόμο, υιοθετήθηκε και ο σημαντικός θεσμός του εισηγητή δικαστή στης διοικητικές διαφορές ουσίας, ο οποίος επιλαμβάνεται αμέσως μετά την κατάθεση του ενδίκου βοηθήματος. Ο θεσμός αυτός θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ταχύτερη διεκπεραίωση των υποθέσεων, τόσο στο πρώτο στάδιο της κατάθεσής τους, όσο και ενόψει του ορισμού δικασίμου.
Σημαντική επίσης συντόμευση του δικαστικού χρόνου, αποτελεί η μεταβολή της πρακτικής της δημοσίευσης της δικαστικής απόφασης από το σχέδιο. Η πρακτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα μία απόφαση να εμφανίζεται δημοσιευμένη, ενώ ουδείς μπορούσε να δει το κείμενό της στο πληροφοριακό σύστημα, ενόψει του ότι ο φάκελος της υπόθεσης βρισκόταν ακόμη στο χρονοβόρο στάδιο της καθαρογραφής και της θεώρησης στα χέρια του δικαστικού λειτουργού. Η ισχύουσα πλέον πρακτική, είναι αυτή της δημοσίευσης της απόφασης, όχι από το σχέδιο, αλλά από το πρωτότυπο, το οποίο παραδίδεται και σε ηλεκτρονική μορφή, ούτως ώστε, αμέσως μετά τη δημοσίευσή της αυτή να είναι διαθέσιμη και ως ολοκληρωμένο και τελειωμένο κείμενο στους διαδίκους και άμεσα «ορατή» στο πληροφοριακό σύστημα.


Τέλος, μέχρι σήμερα, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης του στόχου της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης βρίσκεται σε παραγωγική λειτουργία σε σχέση με τη διοικητική διαδικασία με την υλοποίηση του προγράμματος «Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Δικαστικών Υποθέσεων για τη Διοικητική Δικαιοσύνη (ΟΣΔΥΥ-ΔΔ)» (www.adjustice.gr), με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας και της ταχύτητας απονομής δικαιοσύνης και τη διασφάλιση της άμεσης πρόσβασης όλων των συντελεστών απονομής Δικαιοσύνης στην έγκυρη πληροφόρηση.
Συμπέρασμα: στην καρδιά των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης βρίσκεται ο θεσμός της δικαιοσύνης. Το δικαστικό σύστημα μεταρρυθμίζεται και η λειτουργία του εξορθολογίζεται και εκσυγχρονίζεται. Το «παλαιό» παρέρχεται και μάλιστα ανεπιστρεπτί.





https://www.taxheaven.gr

Geo-blocking: Το Συμβούλιο υιοθετεί κανονισμό για την άρση των φραγμών στο ηλεκτρονικό εμπόριο

Geo-blocking: Το Συμβούλιο υιοθετεί κανονισμό για την άρση των φραγμών στο ηλεκτρονικό εμπόριο



Geo-blocking: Το Συμβούλιο υιοθετεί κανονισμό για την άρση των φραγμών στο ηλεκτρονικό εμπόριο

Νέοι κανόνες για την τόνωση του ηλεκτρονικού εμπορίου με τον τερματισμό του geo-blocking.

Το Συμβούλιο ενέκρινε σήμερα κανονισμό για την απαγόρευση της αδικαιολόγητης γεωλογικής παρεμπόδισης στην εσωτερική αγορά.

Το γεωφυσικό εμπόδιο είναι μια πρακτική που εισάγει διακρίσεις και εμποδίζει τους online πελάτες να έχουν πρόσβαση και να αγοράζουν προϊόντα ή υπηρεσίες από έναν ιστότοπο που εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος.

Ο νέος νόμος θα εξαλείψει τα εμπόδια στο ηλεκτρονικό εμπόριο, αποφεύγοντας τις διακρίσεις λόγω εθνικότητας, τόπου κατοικίας ή τόπου εγκατάστασης.


Το τέλος του γεωφυσικού αποκλεισμού σημαίνει ευρύτερη επιλογή και κατά συνέπεια καλύτερες συμφωνίες για τους καταναλωτές και περισσότερες ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις. Η βουλγαρική προεδρία αποδίδει μεγάλη σημασία στην ψηφιακή οικονομία. Θέλω να συγχαρώ τις προηγούμενες Προεδρίες, το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή για τη συλλογική επιτυχία στην προώθηση της Ευρωπαϊκής Ψηφιακής Ενιαίας Αγοράς.

- Lilyana Pavlova, υπουργός για τη βουλγαρική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ

Τα κύρια χαρακτηριστικά του κανονισμού είναι τα εξής:

Στόχος και πεδίο εφαρμογής

Οι νέοι κανόνες θα αποτρέψουν τις διακρίσεις για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις όσον αφορά την πρόσβαση σε τιμές, πωλήσεις ή όρους πληρωμής κατά την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών σε άλλη χώρα της ΕΕ.

Οι υπηρεσίες όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η παροχή πρόσβασης και χρήσης περιεχομένου που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα ή η πώληση έργων προστατευόμενων από πνευματικά δικαιώματα υπό άυλη μορφή, όπως υπηρεσίες ροής μουσικής, ηλεκτρονικά βιβλία, ηλεκτρονικά παιχνίδια και λογισμικό, εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού. Αυτό όμως θα αποτελέσει αντικείμενο επανεξέτασης από την Επιτροπή.

Άλλες υπηρεσίες, όπως οι οικονομικές, οπτικοακουστικές, μεταφορικές, υγειονομικές και κοινωνικές υπηρεσίες, εξαιρούνται επίσης, σύμφωνα με την οδηγία για τις υπηρεσίες.

Ίση πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες

Οι έμποροι δεν θα είναι σε θέση να κάνουν διακρίσεις μεταξύ των πελατών όσον αφορά τους γενικούς όρους και τις προϋποθέσεις - συμπεριλαμβανομένων των τιμών - σε τρεις περιπτώσεις. Αυτά είναι όπου ο έμπορος:
1. πωλεί αγαθά που παραδίδονται σε ένα κράτος μέλος στο οποίο ο έμπορος προσφέρει παράδοση ή συλλέγονται σε τόπο συμφωνημένο με τον πελάτη ·
2. Παρέχει υπηρεσίες που παρέχονται ηλεκτρονικά, όπως υπηρεσίες cloud, υπηρεσίες αποθήκευσης δεδομένων, φιλοξενία ιστοσελίδων και παροχή τείχους προστασίας.
3. παρέχει υπηρεσίες που λαμβάνει ο πελάτης στη χώρα όπου δραστηριοποιείται ο έμπορος, όπως ξενοδοχεία, αθλητικά γεγονότα, ενοικιάσεις αυτοκινήτων ή εισιτήρια για μουσικά φεστιβάλ ή πάρκα αναψυχής.

Σε αντίθεση με τις διακρίσεις ως προς τις τιμές, δεν θα απαγορευθεί η διαφοροποίηση των τιμών, επομένως οι έμποροι είναι ελεύθεροι να προσφέρουν διαφορετικούς γενικούς όρους, συμπεριλαμβανομένων των τιμών, και να στοχεύσουν συγκεκριμένες ομάδες πελατών σε συγκεκριμένες περιοχές.

Επιπλέον, οι έμποροι δεν θα είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν αγαθά σε πελάτες εκτός του κράτους μέλους στο οποίο προσφέρουν την παράδοση.

Συναλλαγές πληρωμών

Απαγορεύεται η αδικαιολόγητη διάκριση των πελατών όσον αφορά τις μεθόδους πληρωμής. Επομένως, οι έμποροι δεν θα έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν διαφορετικούς όρους πληρωμής για τους πελάτες για λόγους εθνικότητας, τόπου κατοικίας ή τόπου εγκατάστασης.

Απαγόρευση διακρίσεων για την πρόσβαση στο δικτυακό τόπο του ηλεκτρονικού εμπορίου

Οι έμποροι δεν θα επιτρέπεται να αποκλείουν ή να περιορίζουν την πρόσβαση των πελατών στην ηλεκτρονική διεπαφή τους για λόγους εθνικότητας ή τόπου διαμονής.

Μια σαφής εξήγηση θα πρέπει να παρέχεται εάν ένας έμπορος μπλοκάρει ή περιορίζει την πρόσβαση ή ανακατευθύνει τους πελάτες σε μια διαφορετική έκδοση της διαδικτυακής διασύνδεσης.

Παθητικές πωλήσεις

Κατά γενικό κανόνα, ο νέος κανονισμός θα επικρατήσει σε περιπτώσεις σύγκρουσης με το δίκαιο ανταγωνισμού. Ωστόσο, το δικαίωμα των προμηθευτών να επιβάλλουν ενεργούς περιορισμούς πωλήσεων δεν θα επηρεαστεί.

Το δίκαιο ανταγωνισμού της ΕΕ διακρίνει μεταξύ των παθητικών πωλήσεων (όταν οι πωλήσεις γίνονται ως απάντηση σε ανεπιθύμητες παραγγελίες) και των ενεργών πωλήσεων (όταν οι έμποροι λιανικής επιδιώκουν ενεργά τους πελάτες). Οι περιορισμοί παθητικής πώλησης θεωρούνται γενικά ως παραβίαση του δικαίου του ανταγωνισμού, ενώ οι ενεργητικοί περιορισμοί πωλήσεων αποτελούν συνήθη πρακτική που απορρέει από την εμπορική ελευθερία.

Ρήτρα αναθεώρησης

Η Επιτροπή θα πραγματοποιήσει μια πρώτη αξιολόγηση των επιπτώσεων των νέων κανόνων στην εσωτερική αγορά δύο έτη μετά την έναρξη ισχύος τους.

Η αξιολόγηση θα περιλαμβάνει ενδεχόμενη εφαρμογή των νέων κανόνων σε ορισμένες ηλεκτρονικά παρεχόμενες υπηρεσίες που προσφέρουν περιεχόμενο που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, όπως μουσική που μπορεί να μεταφορτωθεί, ηλεκτρονικά βιβλία, λογισμικό και παιχνίδια στο διαδίκτυο.

Εναρξη ισχύος

Ο κανονισμός, ο οποίος θα δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα της ΕΕ πριν από τα τέλη Μαρτίου 2018, θα τεθεί σε ισχύ εννέα μήνες μετά τη δημοσίευσή του.

https://www.taxheaven.gr

Η δημοσιονομική προσαρμογή στην υγεία δεν ωφέλησε και τον πολίτη Ανάλυση της «Ν»: Περίπου στο 50% ανέρχεται πλέον η ιδιωτική συμμετοχή στην φαρμακευτική δαπάνη από 20%-25% πριν από το 1ο μνημόνιο

Η δημοσιονομική προσαρμογή στην υγεία δεν ωφέλησε και τον πολίτη

Ανάλυση της «Ν»: Περίπου στο 50% ανέρχεται πλέον η ιδιωτική συμμετοχή στην φαρμακευτική δαπάνη από 20%-25% πριν από το 1ο μνημόνιο 

Παρασκευή, 02 Μαρτίου 2018 06:00

 

UPD:10:13

REUTERS/LUCY NICHOLSON

A- A A+

• inShare

Σχετικά θέματα

• ΙCAP: Περαιτέρω κάμψη για τη λιανική αγορά φαρμάκων 28/02 13:44
• Αυξημένα 22% rebate και clawback 26/01 14:12
• Το πολυεθνικό «αποτύπωμα» της βιομηχανίας φαρμάκου 16/01 15:30

Από την έντυπη έκδοση 

Του Γιώργου Σακκά
gsakkas@naftemporiki.gr

Ένας χορός δισεκατομμυρίων ευρώ κάνει τον γύρο της χώρας τους τελευταίους μήνες, αναφορικά με τα κόστη για την υγεία των Ελλήνων με αφορμή την υπόθεση της Novartis. Η κυβέρνηση αναφέρεται σε διασπάθιση 23 δισ. ευρώ κυρίως από τον χώρο του φαρμάκου, με την πλευρά της φαρμακοβιομηχανίας να αντιδρά έντονα, αφού μια τέτοια εκτίμηση, όπως σημειώνει, δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί.

Η «Ν» σε μια προσπάθεια να προσεγγίσει την οικονομική διάσταση της υγείας, συνδυάζοντας ιστορικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, του Συστήματος Λογαριασμού Υγείας, του ΙΟΒΕ, του ΕΟΦ, του ΕΟΠΥΥ και του ΣΦΕΕ, διαπιστώνει ότι μπορεί όντως να υπήρξε χορός δισ. ευρώ στην υγεία, η δημοσιονομική προσαρμογή ωστόσο τον περιόρισε, αλλά επιβάρυνε σε μεγαλύτερο βαθμό τις τσέπες των Ελλήνων πολιτών.

Όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από το 2000 μέχρι και το 2016 δαπανήθηκαν συνολικά από το κράτος, αλλά και την «τσέπη» μας περίπου 285 δισ. ευρώ. Μάλιστα, από αυτά, τα 106 δισ. ευρώ ήταν τα χρήματα που μέσα στη 17ετία πληρώσαμε εμείς, ως ιδιώτες. Επίσης, ενώ σε γενικές γραμμές το ποσοστό της ιδιωτικής συμμετοχής στην υγεία συνολικά να ήταν μεταξύ 32% και 42%, για τον κλάδο του φαρμάκου η συμμετοχή από 20%-25% πριν από το μνημόνιο έχει πλέον διαμορφωθεί στο 50%, συμπεριλαμβανομένης και της συμμετοχής της φαρμακοβιομηχανίας.  

Σύμφωνα λοιπόν τα στοιχεία που μας παρέθεσε το ΙΟΒΕ, η δημόσια δαπάνη για την υγεία έφτασε στα περίπου 2/3 της συνολικής δαπάνης την περίοδο 2000-2016. Επίσης διαπιστώνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών καλύπτονταν πάντα από το Δημόσιο, σε ποσοστό που ανά έτος κυμαινόταν από 58% έως 68%. Μάλιστα, την κρίσιμη τετραετία 2007-2010 η δαπάνη για την υγεία έφτασε στα 88 δισ. ευρώ, δηλαδή όσο το 1/3 της δαπάνης στα 17 χρόνια. Αντίστοιχα και η δημόσια δαπάνη προσέγγισε τα 57 δισ. ευρώ, επίσης περίπου το 1/3 της συνολικής δημόσιας δαπάνης στη 17ετία.    

Μάλιστα την κρίσιμη τετραετία 2007-2010 η δαπάνη για την υγεία έφτασε στα 88 δισ. ευρώ, δηλαδή όσο το 1/3 της δαπάνης στα 17 χρόνια. Αντίστοιχα και η δημόσια δαπάνη προσέγγισε τα 57 δισ. ευρώ, ήταν επίσης περίπου το 1/3 της συνολικής δημόσιας δαπάνης στη 17ετία. Είναι δε και η περίοδος που η δημόσια δαπάνη φτάνει σε μέσο όρο το ρεκόρ στη συμμετοχή στη συνολική δαπάνη, δηλαδή στο 68%. 

Όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο που και το ελληνικό ΑΕΠ, έχοντας πετύχει ρεκόρ απόδοσης μέχρι το 2008-2009, δικαιολογεί σε έναν βαθμό και αντίστοιχες υγειονομικές δαπάνες. Συνολικά και με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΟΟΣΑ, το ΑΕΠ την περίοδο 2000-2016 φτάνει στα 3,23 τρισ. ευρώ. Με βάση λοιπόν το συνολικό αυτό ποσό, αν μας επιτραπεί να «αθροίσουμε» τα συγκεκριμένα έτη της ελληνικής οικονομίας, οι συνολικές δαπάνες υγείας αντιστοιχούν στο 8,7%, κοντά δηλαδή στον μέσο όρο της δαπάνης των κρατών του ΟΟΣΑ. Κι αυτό διότι υπήρξαν μεν χρονιές που η δαπάνη έφτασε κοντά στο 10%, αλλά αυτές ήταν ελάχιστες. 

Αντίστοιχα δε, η δημόσια δαπάνη της 17ετίας αντιστοιχεί στο 5,5% του ΑΕΠ για το σύνολο των ετών. Και πάλι το ποσοστό αυτό δεν είναι -θα έλεγε κανείς- ακραίο. Συνολικά θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι οι δαπάνες δεν ήταν χαμηλές σε σχέση με το ΑΕΠ, αλλά όχι και τόσο υψηλές ώστε να δικαιολογούν τις εκτιμήσεις ότι επιβάρυναν δραματικά το ελληνικό χρέος και μάλιστα περισσότερο από άλλους τομείς. Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, με βάση τα προσωρινά στοιχεία και τις εκτιμήσεις, το 2016 η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 14,6 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 8,5 δισ. ευρώ αποτελούν δημόσια χρηματοδότηση. Την περίοδο της δημοσιονομικής προσαρμογής παρατηρείται σημαντική μείωση της συνολικής χρηματοδότησης κατά 32,4%, με μεγαλύτερη όμως υποχώρηση της δημόσιας χρηματοδότησης κατά 42,5%.

Το ιδιαίτερα σημαντικό που εντοπίζεται όμως είναι το εξής: η συνολική κατά κεφαλήν δαπάνη υγείας στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 1.357 ευρώ το 2016, έναντι 2.027 ευρώ το 2009, και πλέον υπολείπεται κατά 909 ευρώ από τον μέσο όρο των νοτίων χωρών. Η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη υγείας υποχώρησε στην Ελλάδα κατά 43,2% μεταξύ 2009 και 2016, όπου και διαμορφώθηκε στα 789 ευρώ, έναντι αύξησης κατά 19,9% στην Ε.Ε. 23 και ηπιότερης κάμψης στις Νότιες Χώρες κατά 2,4% την ίδια περίοδο.

Φαρμακευτική δαπάνη
Ιδιαίτερα επιβαρυντικές για την τσέπη μας είναι οι διαπιστώσεις του ΙΟΒΕ σχετικά με τις άμεσες πληρωμές των Ελλήνων πολιτών για την αγορά φαρμάκων. Με βάση λοιπόν τα στοιχεία, το 2017 πληρώσαμε από την τσέπη μας 866 εκατ. ευρώ για να καλύψουμε τη συμμετοχή μας στα φάρμακα, από 760 εκατ. ευρώ το 2016, ενώ το 2012 ήταν 600 εκατ. ευρώ. 

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, «Η Φαρμακευτική Αγορά στην Ελλάδα: Γεγονότα και Στοιχεία 2017» υπό την επιστημονική επιμέλεια του ΙΟΒΕ και την αρωγή της Επιτροπής Τεκμηρίωσης του ΣΦΕΕ, η συνολική εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη (συμπεριλαμβανομένης της εκτιμώμενης συμμετοχής των ασθενών) διαμορφώθηκε στα περίπου 3,7 δισ. ευρώ το 2017, παραμένοντας κοντά στα επίπεδα του 2012, αναδεικνύοντας την πραγματική ανάγκη των Ελλήνων ασθενών για φαρμακευτική κάλυψη. Ωστόσο, η σημαντική μείωση στη δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη κατά 32% την περίοδο 2012-2017 είχε ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση στον ιδιωτικό τομέα, όπου παρατηρείται 50% αύξηση στην εκτιμώμενη συμμετοχή των ασθενών και σημαντική αύξηση 220% στη συμμετοχή της βιομηχανίας την ίδια περίοδο.

Για το 2017, η συμμετοχή των ασθενών και της βιομηχανίας έφτασε στο 50% της συνολικής εξωνοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης. Ειδικότερα, όπως σημειώνεται στη μελέτη του ΙΟΒΕ, η οποία επεξεργάστηκε στοιχεία της αγοράς αλλά και του ΕΟΠΥΥ, από τα συνολικά 3.686 εκατ. ευρώ της δαπάνης, τα 1.945 εκατ. ευρώ αποτελούν την αποζημίωση του ΕΟΠΥΥ, τα 875 εκατ. ευρώ είναι το clawback και rebate ήτοι η συμμετοχή της φαρμακοβιομηχανίας και στα 866 εκατ. ευρώ ανέρχεται η συμμετοχή των ασθενών.

Τα στοιχεία της συνολικής ιδιωτικής συμμετοχής, δηλαδή ασθενών και βιομηχανίας, είναι σημαντικά αυξημένα σε σχέση με το 2016, όταν η κάλυψη από τον ΕΟΠΥΥ ήταν επίσης 1.945 εκατ. ευρώ, ενώ η βιομηχανία είχε συνεισφέρει με 751 εκατ. ευρώ και οι ασθενείς με 760 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα το 2012, που η συνολική δαπάνη ήταν στα 3.752 εκατ. ευρώ, ο ΕΟΠΥΥ κάλυπτε τα 2.880 εκατ. ευρώ, η βιομηχανία μόλις τα 272 εκατ. ευρώ και οι ασθενείς τα 600 εκατ. ευρώ.

Από το 2012 μέχρι σήμερα εισήλθαν στην αγορά δεκάδες νέα και ακριβά σκευάσματα, τα οποία δεν μπορεί τελικά να καλύψει ο ΕΟΠΥΥ με τον ψαλιδισμένο του προϋπολογισμό και όλο το βάρος μεταφέρθηκε σε ασθενείς και φαρμακευτικές.

Κατά κεφαλήν δαπάνη
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα συγκριτικά στοιχεία της μελέτης μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη για φαρμακευτικά και άλλα υγειονομικά αναλώσιμα στην Ελλάδα ακολουθεί πτωτική πορεία, από 430 ευρώ ανά κάτοικο το 2009 στα 181 ευρώ το 2015. Η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη για φαρμακευτικά και άλλα υγειονομικά αναλώσιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση 22 χωρών από 289 ευρώ το 2009 διαμορφώθηκε στα 292 ευρώ το 2015, δηλαδή πάνω από 100 υψηλότερα έναντι της Ελλάδας, ενώ στις Νότιες Χώρες (Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία) διαμορφώθηκε στα 242 ευρώ.

Η δημόσια δαπάνη για φαρμακευτικά και άλλα υγειονομικά αναλώσιμα ως ποσοστό του ΑΕΠ διαμορφώθηκε στην Ελλάδα στο 1,1% του ΑΕΠ το 2015 έναντι 2% το 2009, έχοντας πλέον προσεγγίσει τον μέσο όρο της Ε.Ε. 22 και των Νοτίων Χωρών.

Νοσοκομειακή δαπάνη
Η δημόσια νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη καθορίστηκε στα 530 εκατ. ευρώ για το 2018, μειωμένη κατά 30% σε σχέση με το 2015 (764 εκατ. ευρώ), πριν από την επιβολή κλειστού προϋπολογισμού. Η μείωση της δημόσιας νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης είχε ως αποτέλεσμα τη μετακύλιση στη βιομηχανία (σε νοσοκομειακό επίπεδο η συμμετοχή των ασθενών είναι μηδενική), με τους υποχρεωτικούς μηχανισμούς επιστροφών και εκπτώσεων (clawback και rebate), όπου για το 2016 έφτασε τα 260 εκατ. ευρώ και για το 2017 εκτιμάται στα 320 εκατ. ευρώ (35% της συνολικής νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης).

Πωλήσεις φαρμάκων 
Σχετικά με τις δαπάνες για φάρμακα, με βάση την επεξεργασία των στοιχείων του ΕΟΦ, φαίνεται ότι από το 2000 μέχρι και το 2016 καταγράφεται συνολικός τζίρος σε φάρμακα και σχετικά σκευάσματα σήμανσης ΕΟΦ στα περίπου 97 δισ. ευρώ. Από αυτά τα περίπου 20 δισ. ευρώ αφορούν φάρμακα νοσοκομειακά ή σκευάσματα που διακινούνται στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, και τα υπόλοιπα, σκευάσματα που διακινούνται μέσω φαρμακείων και φαρμακαποθηκών. 

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΕΟΦ προσδιορίζει ότι σκευάσματα αξίας 4,2 δισ. ευρώ αφορούν παράλληλες εξαγωγές τα έτη 2008-2016, δηλαδή περίπου το 10% των πωλήσεων σε αξία από φαρμακεία και φαρμακαποθήκες τα έτη αυτά. 

Υπολογίζεται λοιπόν ότι στην περίοδο της 16ετίας η αξία των νόμιμων παράλληλων εξαγωγών προσέγγισε τουλάχιστον τα 5-6 δισ. ευρώ κι έτσι η εσωτερική αγορά φαρμάκου μπορεί να υπολογιστεί στα περίπου 92 δισ. ευρώ. Κι εδώ πάλι πρέπει να σημειωθεί ότι δεν γνωρίζουμε σε τι ποσοστό οι Έλληνες πολίτες έκαναν χρήση των φαρμάκων αυτών, διότι κύκλοι της αγοράς αναφέρουν πως φάρμακα εκατομμυρίων είτε εξήχθησαν παράνομα είτε «σάπισαν» σε αποθήκες νοσοκομείων.

Στο μεταξύ, βλέπουμε ότι το σύνολο των καταβολών του Δημοσίου για εξωνοσοκομειακά φάρμακα ήταν της τάξης των 43,8 δισ. ευρώ για το διάστημα των 13 ετών. Το συγκεκριμένο ποσό αποτελεί την κάλυψη των φαρμάκων που διακινούνταν από τα φαρμακεία αλλά και το σύνολο των φαρμάκων από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Η δε ιδιωτική δαπάνη για το διάστημα αυτό ήταν 17,6 δισ. ευρώ κι έτσι το σύνολο των δαπανών για φάρμακα ήταν 61,4 δισ. ευρώ. 

Υπάρχει επίσης και ένα μέρος των νοσοκομειακών φαρμάκων τα οποία περιέχονται στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων ή χορηγούνταν από τις ιδιωτικές κλινικές και τα οποία δεν προσδιορίζονται από τον ΕΟΦ ώστε να προσδιοριστεί και η αντίστοιχη δημόσια δαπάνη γι’ αυτά. Ας υποθέσουμε όμως ότι η κάλυψη στα φάρμακα από το ελληνικό Δημόσιο είναι της τάξης των 60 δισ. ευρώ και τα υπόλοιπα 30 δισ. ευρώ αφορούν τη συμμετοχή των ασθενών, τα ΜΗΣΥΦΑ και την αρνητική λίστα, ενώ πάνω από 3,5 δισ. ευρώ έχει εισφέρει η φαρμακοβιομηχανία λόγω clawback και rebate αλλά και λόγω της εξόφλησής της με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία είτε κουρεύτηκαν είτε ρευστοποιήθηκαν με απώλειες. 

Συνδυάζοντας τώρα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΕΟΦ, μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι το φάρμακο αποτέλεσε το προηγούμενο διάστημα περί το 1/3 των συνολικών δαπανών για την υγεία, όπως επίσης και το 1/3 της δημόσια δαπάνης.