ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΟΜΙΔΑ

Δεκαπλασιάζεται το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας

Δεκαπλάσιο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας, το γνωστό ΤΑΠ που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και αποδίδεται στα ταμείατων δήμων, καταγγέλλουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων. Οπως τονίζει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων, το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει μεγάλη αύξηση του ΤΑΠ για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική ακεραιότητα των δήμων που είναι υπερχρεωμένοι. Το Τέλος είναι σήμερα 0,25-0,35 τοις χιλίοις και μπορεί να φτάσει με τις αυξήσεις το 3 τοις χιλίοις. Η πρόβλεψη αυτή, σύμφωνα με την ΠΟΜΙΔΑ αναφέρεται στο νέο «Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ» το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων τις αυξήσεις στα δημοτικά τέλη ώστε να πάψουν να βρίσκονται οι δήμοι στο «κόκκινο». Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΠΟΜΙΔΑ «για μια κατοικία ή οποιοδήποτε ακίνητο αντικειμενικής αξίας 200.000 ευρώ, το ΤΑΠ που σήμερα είναι 50-75 ευρώ θα αυξηθεί στα 600 ευρώ ετησίως, δηλαδή πάνω από ένα μηνιαίο μίσθωμα

Σημειώνουμε ότι το ποσοστό αυτό θα είναι επιπρόσθετο στον επίσης υπερπολλαπλάσιο προοδευτικό φορολογικό συντελεστή του νέου ΦΑΠ και στην καταληστευτική "αυτοτελή" φορολόγηση των μισθωμάτων από το πρώτο ευρώ, που θα συμπεριληφθούν στο επερχόμενο νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Πάμε δηλαδή για σαρωτική δήμευση της ιδιοκτησίας, ιδιαίτερα της ξενοίκιαστης, και εξόντωση των ιδιοκτητών της, που θα τη ζήλευαν ακόμη και οι εμπνευστές του διαβόητου "Βαρλίκ Βεργκισί», καταλήγει η ανακοίνωση.

Να σημειωθεί, πάντως, ότι οι δήμαρχοι σε έκτακτη συνεδρίασή τους αποφάσισαν να «μπλοκάρουν» το ενδεχόμενο μεγάλων αυξήσεων στα δημοτικά τέλη διότι το πολιτικό κόστος θα είναι βαρύ για τους ίδιους.

Υπενθυμίζεται ότι με την ονομασία Βαρλίκ Βεργκισί φέρονταν ένας εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου που επεβλήθη στη Τουρκία το 1942.

Συγκεκριμένα την εποχή εκείνη η τουρκική κυβέρνηση σε αναζήτηση αύξησης εσόδων των ταμείων σε πιθανή εμπλοκή της σε πολεμικές επιχειρήσεις εξέδωσε ειδικό νόμο εφάπαξ φορολόγησης παντός είδους ακινήτων, επιχειρήσεων, εργοστασίων και μεγαλοκαταθετών σε τράπεζες, μη μουσουλμάνων, που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησή τους.
Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβάρυνσης εισήχθη στη τουρκική βουλή από τον τότε πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτζογλου - που ηγούνταν μάλιστα του Δημοκρατικού Κόμματος - και ψηφίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1942 τον οποίο και προσυπέγραψε ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού.
Η δε προθεσμία καταβολής του ήταν μόλις 30 ημέρες. Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ.

Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός που ειδικά για τις μειονότητες υπολογίζονταν αυθαίρετα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή. Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν. Υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον περί τις 2000 εύποροι αλλόθρησκοι οικογενειάρχες οδηγήθηκαν στα αναγκαστικά έργα, ένας αριθμός των οποίων πέθανε εκεί από τις κακουχίες.