Φαίνεται αδιανόητη η πρόταση για το φορολογικό που «επεξεργάζονται» οι οικονομικοί σύμβουλοι του υπουργείου Οικονομικών. Κοινός συντελεστής φορολόγησης (20%) για όλα τα εισοδήματα και κατάργηση της υφιστάμενης κλίμακας που έχει μια αναλογικότητα και άρα μια μορφή δικαιοσύνης. Κάποιος που παίρνει 7.000 ευρώ θα φορολογείται ακριβώς με τον ίδιο συντελεστή με οποιονδήποτε παίρνει πάνω από 100.000 ευρώ. Πρόκειται για εφιαλτική πρόταση, η οποία οδηγεί σε νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στους χαμηλόμισθους, ακόμη και σε συντάξεις των 400 ευρώ και, αντιθέτως, απαλλάσσει έως και 52% από τους φόρους όλα τα εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ.
Η «φαεινή» αυτή ιδέα συντρίβει κάθε έννοια δίκαιης φορολόγησης και πιθανή εφαρμογή της θα τινάξει στον αέρα όλον τον κοινωνικό ιστό και την όποια συνοχή υπάρχει ακόμη. Είναι ένα τεράστιο, εξωφρενικό δώρο προς όσους έχουν μεγάλα εισοδήματα και προς όλους εκείνους τους φορείς, οργανισμούς και επιχειρήσεις, που έχουν ετήσια εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ.
Οπως λέει το ρεπορτάζ, ένας υψηλόμισθος με ετήσιες αποδοχές 200.000 θα γλιτώσει φόρους συνολικού ύψους 39.350 ευρώ, ενώ ένας «συνάδελφός» του με ετήσιες αποδοχές 1.000.000 ευρώ θα γλιτώσει 215.350 ευρώ αφού πλέον δεν θα υπάρχουν οι δύο υψηλοί συντελεστές 32% και 42% που ισχύουν σήμερα.
Αντιθέτως, όσοι έχουν ετήσια εισοδήματα από 7.000 έως 15.000 ευρώ, δηλαδή μισθωτοί και συνταξιούχοι με μηνιαίες αποδοχές που κυμαίνονται από 550 έως 1.250 ευρώ θα επιβαρυνθούν έως και 400 ευρώ τον χρόνο.
Οι οικονομικοί «φωστήρες» στην ουσία καταπατούν κάθε έννοια φορολογικού δικαίου, βασιζόμενοι προφανώς στην πολυδιάσπαση του συστήματος και τον διαφορετικό τρόπο φορολόγησης ομοειδών εισοδημάτων. Αντί να πλήξουν όμως την πολυπλοκότητα και την αδιαφάνεια και την αδυναμία συλλογής εσόδων, τις ενδυναμώνουν, επιτείνοντας την επιβάρυνση των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων και ελαφρύνοντας τους μεγαλοκατέχοντες.
Πρόκειται για μια ακόμη διαστροφή της πραγματικότητας ή προσπαθούν να κατασκευάσουν δική τους πραγματικότητα, στην οποία θα έχουν θέση μόνο οι ελίτ και το κεφάλαιο; Η φορολογική πολιτική είναι μέσο άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Αλλο όμως είναι να φορολογούνται άγρια όσοι ζουν πλέον στα όρια της φτώχειας ή της απλής επιβίωσης.
Το φορολογικό σύστημα απαιτείται να είναι δίκαιο και σταθερό και να εμπνέει εμπιστοσύνη στους φορολογούμενους. Είναι βέβαιο ότι αν οι τελευταίοι αντιληφθούν μια δικαιοσύνη στη φορολόγηση με βάση την αναλογικότητα, θα γίνουν πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
Οι οικονομικοί εγκέφαλοι οφείλουν να επανεξετάσουν την πρότασή τους και είναι βέβαιο ότι θα το πράξουν μετά τις αντιδράσεις που αναμένονται από τους φορολογούμενους, αλλά και από τη φυσική αδυναμία τους να πληρώσουν επιπλέον φόρους. Η πρόταση είναι ισοπεδωτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου