Τετάρτη, 24 Δεκεμβρίου 2014 08:47
Οι αριθμοί… μιλάνε. Θα τους ακούσουμε;
- Moιραστείτε το στο facebook
- μέγεθος γραμματοσειράς
- DISQUS_COMMENTS
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Υποτίθεται ότι η ανεργία μειώνεται. Αυτό τουλάχιστον μας λένε οι ιθύνοντες του υπουργείου Εργασίας διαβάζοντας τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Και πας να διαβάσεις τους απόλυτους αριθμούς για να διαπιστώσεις ότι η περιβόητη μείωση μεταφράζεται σε 80-100.000 νέες θέσεις εργασίας. Λίγες είναι; Θα πείτε. Ασφαλώς και όχι.
Αλλά δεν πρόκειται για κανονικές θέσεις εργασίας. Στην πλειοψηφία τους (συντριπιτική μάλιστα) είναι δουλειές που προέκυψαν από τα επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Αμ το άλλο. Η μερική απασχόληση αυξάνεται με απίστευτη ταχύτητα ενώ αυτοί που παραμένουν στη λίστα των ανέργων καθίστανται μακροχρόνια άνεργοι σε ποσοστό άνω του 70-75%. Μιλάνε οι αριθμοί. Μας λένε ότι αυτοί που χάνουν ή έχασαν τη δουλειά τους δεν μπορούν να απορροφηθούν. Μας λένε ότι το σύστημα ύστερα από έξι χρόνια ύφεσης δεν παράγει παρά ελάχιστες πραγματικές θέσεις. Πότε λοιπόν θα κάτσουμε να συζητήσουμε ποιοι κλάδοι θα τραβήξουν το κάρο; Πότε θα σκεφτούμε ποιους τομείς θα επιδοτήσουμε για να μας επιστρέψουν και αυτοί με τη σειρά τους τη μέγιστη δυνατή υπεραξία όχι μόνο σε έσοδα από φόρους αλλά και σε ποιοτικές και καλά αμειβόμενες δουλειές.
Είναι και άλλοι οι αριθμοί που μιλάνε. Όπως αυτοί των ληξιπρόθεσμων χρεών. Πέρασε η περίφημη ρύθμιση των 100 δόσεων. Και όμως τον πρώτο κιόλας μήνα εφαρμογής, τα ληξιπρόθεσμα εκτοξεύτηκαν με ρυθμό που δεν είχαμε δει ποτέ. Τι άλλο να κάνει το φορολογικό υποζύγιο για να σου δείξει ότι δεν αντέχει άλλο φορτίο; Και δεν είναι μόνον οι φόροι. Είναι και τα δάνεια, και οι ασφαλιστικές εισφορές. Εμείς θα συζητάμε για το πώς θα πληρωθούν τα κρατικά ομόλογα και αν θα είναι βιώσιμο ή όχι το δημόσιο χρέος και από την άλλη το ιδιωτικό χρέος θα τρώει τα σωθικά της κοινωνίας κάθε μέρα και πιο πολύ. Για πόσα χρόνια θα είναι οι ιδιώτες όμηροι τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων και εφορίας; Αν δεν αρκούν οι 100 δόσεις πόσες θα πρέπει να δώσουμε 1000; Μήπως δεν είναι η ρύθμιση αυτή που φταίει αλλά αυτό καθ’ αυτό το ύψος των φόρων;
Κάτι άλλους αριθμούς δεν θέλουμε να τους συζητάμε αλλά και αυτοί είναι εκεί. Δείχνουν ότι επί τέσσερα συναπτά έτη οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. Γινόμαστε λιγότεροι και μεγαλύτεροι σε ηλικία λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής. Από τη μία γινόμαστε λιγότεροι, από την άλλη δεν βρίσκουμε δουλειές με περισσότερα από 500 ευρώ τον μήνα και προκύπτει το ερώτημα. Πώς θα πληρώνονται οι συντάξεις όταν η πραγματική αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων, τείνει να φτάσει στο «1 προς 1». Θα κόβουμε συνέχεια τις συντάξεις; Και ας γνωρίζουμε ότι σε μεγάλο βαθμό η συνταξιοδοτική δαπάνη είναι αυτή που συντηρεί οικονομικά τον στρατό των ανέργων μέσα από τον θεσμό της οικογένειας;
Στενάχωρα πράγματα έτσι; Γι’ αυτό ουδείς δείχνει να ασχολείται σοβαρά. Καλώς ή κακώς όμως, οι αριθμοί μιλάνε. Και κάποια στιγμή θα υποχρεωθούμε να τους ακούσουμε ότι και αν γίνει στις 29 Δεκεμβρίου ή στις 25 Ιανουαρίου του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου