Ποιες επιχειρηματικές δαπάνες εκπίπτουν με βάση τις νέες ρυθμίσεις

Κυριακή, 18 Ιανουαρίου 2015 08:11

Ποιες επιχειρηματικές δαπάνες εκπίπτουν με βάση τις νέες ρυθμίσεις

• Moιραστείτε το στο facebook 
• μέγεθος γραμματοσειράς   
•  
•  
• Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

(0 ψήφοι)

Με το κλείσιμο της χρονιάς, άρχισε η συζήτηση για το ποιες είναι οι εκπιπτόμενες και ποιες οι μη εκπιπτόμενες δαπάνες από τα έσοδα των επιχειρήσεων.

Γράφει ο Απόστολος Αλωνιάτης

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ήδη από το νόμο έχουν δοθεί οδηγίες και κατευθύνσεις.

Α. με τις διατάξεις του άρθρου 22 μπήκε ο γενικός κανόνας για την δυνατότητα να εκπέσει μια επιχειρηματική δαπάνη, με την έννοια ότι κατ’ αρχήν εκπίπτουν όλες οι δαπάνες που πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης και πληρούν τα κριτήρια που βάζει ο νόμος στο άρθρο αυτό. Το άρθρο 22 πρέπει να εξετάζεται σε συνδυασμό με το άρθρο 23 που αφορά τις μη εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες και την παράγραφο 4 του άρθρου 48 που αφορά τις μη εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες που αφορούν τα μερίσματα που λαμβάνουν οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν σε άλλες επιχειρήσεις και απαλλάσσονται από το φόρο. Κατά συνέπεια ο κανόνας που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι, όποια δαπάνη πληροί τα κριτήρια του άρθρου 22 και συγχρόνως δεν εμπίπτει στον περιοριστικό κατάλογο των μη εκπιπτόμενων δαπανών του άρθρου 23 εκπίπτει,

Β. με τις διατάξεις του άρθρου 22α, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 22 του ν. 4223/2013, δίνοντας κίνητρα στις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν δαπάνες επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας, και

Γ. με τις διατάξεις του άρθρου 23 ορίζονται περιοριστικά οι κατηγορίες δαπανών που δεν εκπίπτουν. Οι μη εκπιπτόμενες δαπάνες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτές που λόγω του είδους τους δεν εκπίπτουν χωρίς να απαιτείται άλλη προϋπόθεση και σε αυτές που δεν εκπίπτουν εάν είναι πάνω από ένα όριο.
Στο σημερινό μας σημείωμα θα ασχοληθούμε με τους κανόνες που βάζει ο νόμος για την έκπτωση των δαπανών βάσει του άρθρου 22.

Γενικοί κανόνες που μπαίνουν για την έκπτωση των δαπανών

Στο άρθρο 22 συγκεκριμένα αναφέρεται ότι, κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα των φυσικών και νομικών προσώπων (ατομικές επιχειρήσεις, νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες), επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών, οι οποίες πληρούν αθροιστικά τα παρακάτω κριτήρια, με τις επιφυλάξεις των διατάξεων του άρθρου 23 και του άρθρου 48, αναφορικά με τις δαπάνες που ρητά δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων.

Σε ότι αφορά, λοιπόν, τις επιχειρηματικές δαπάνες για πρώτη φορά στο φορολογικό δίκαιο της χώρας τίθεται ο γενικός κανόνας για την έκπτωση των επιχειρηματικών δαπανών με την έννοια ότι καταρχήν εκπίπτουν όλες οι επιχειρηματικές δαπάνες που πληρούν σωρευτικά τα ακόλουθα κριτήρια, ήτοι:

Α. Πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της, δηλαδή οι δαπάνες που κρίνονται απαραίτητες από τον επιχειρηματία ή τη διοίκηση της επιχείρησης για την επίτευξη του επιχειρηματικού σκοπού, την ανάπτυξη των εργασιών, τη βελτίωση της θέσης της στην αγορά, εφόσον αυτή ενεργείται μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής αποστολής της και συμβάλλει στη δημιουργία φορολογητέου εισοδήματος, δηλαδή όλες εκείνες οι δαπάνες οι οποίες θα δημιουργήσουν συνθήκες κέρδους βραχυπρόθεσμα ή/και μακροπρόθεσμα.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι κάθε δαπάνη που αποτελεί πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 13 του ίδιου νόμου, δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη και εκπιπτόμενη δαπάνη για την οντότητα. Δηλαδή, αν κάποια επιχείρηση έχει παραχωρήσει ένα αυτοκίνητο σε ένα στέλεχός που όμως δεν το χρησιμοποιεί ο ίδιο αλλά κάποιο μέλος της οικογένειας του, αποτελεί πρόσθετη αμοιβή για το στέλεχος, αλλά δεν αποτελεί και εκπιπτόμενη δαπάνη για την οντότητα.

Β. Αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η φορολογική διοίκηση, δηλαδή δεν πρέπει να είναι εικονικές ή πλασματικές ή υποτιμολογημένες ή υπερτιμολογημένες.

Για παράδειγμα δεν μπορεί να εκπέσει μια δαπάνη που στηρίζεται μεν σε ένα τιμολόγιο αλλά έχει εγγραφεί δύο φορές με το ίδιο παραστατικό στα βιβλία.

Γ. Εγγράφονται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιούνται και αποδεικνύονται με κατάλληλα δικαιολογητικά, δηλαδή οι δαπάνες θα πρέπει να έχουν καταχωρισθεί στα τηρούμενα βιβλία της επιχείρησης είτε με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία (π.χ. τιμολόγια κ.λπ.) είτε απολογιστικά (π.χ. αποσβέσεις).

Χαρακτηριστικές εγγραφές είναι, για παράδειγμα, οι εγγραφές των αποσβέσεων, που στηρίζονται σε απολογιστικά στοιχεία. Η ενημέρωση των βιβλίων θα πρέπει να στηρίζονται σε στοιχεία του 4308/2014, σε δημόσια έγγραφα ή με άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν την ορθότητα της δαπάνης.

Αναμένουμε και την σχετική απόφαση από την κεντρική διοίκηση, για να έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Finance& Markets Voice, της Πέμπτης 15 Ιανουαρίου 2015.