Μας γύρισαν 30 χρόνια πίσω
ftoxeia-630.jpg
Η τεράστια βουτιά του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων στα επίπεδα του '80 επιβεβαιώνουν ότι η άποψη περί ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου υπερβολή | ΕUROKINISSI / ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Στα επίπεδα της δεκαετίας του ’80 οδήγησαν το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τρόικας, «τρώγοντας» όλα τα κέρδη που αυτό είχε επιτύχει την τελευταία 35ετία.
«Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε όσο περίπου η αμερικανική στη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης, η ανεργία έφτασε ώς το 28% και οι πόλεις γέμισαν με καπνό, επειδή ο κόσμος δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά τη θέρμανση του σπιτιού του με οτιδήποτε άλλο εκτός από την καύση οιουδήποτε αντικειμένου έπεφτε στα χέρια του. Ειδικά το τελευταίο, πιθανότατα μας δίνει μια πραγματική ιδέα για το πώς ήταν η ζωή στη διάρκεια της ελληνικής κατάρρευσης», τονίζει ο αρθρογράφος της Washington Post, Ματ Ο’Μπράιεν, σε σχετικό άρθρο στο οποίο επιχειρεί να διακριβώσει πόσα χρήματα έχασαν οι Ελληνες (από τους πολύ πλούσιους έως το φτωχότερο 10%) από την κρίση χρέους.
Στο σχετικό γράφημα που παραθέτει, εξετάζει το διαθέσιμο εισόδημα -μετά την αφαίρεση φόρων και πληθωρισμού- δέκα κατηγοριών Ελλήνων από το 1974 έως το 2011. Οπως φαίνεται, όλες οι εισοδηματικές κατηγορίες αύξησαν το διαθέσιμο εισόδημά τους μετά την πτώση της χούντας το 1974. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ώς τα μέσα του ’90 κάποια εισοδήματα εμφάνισαν στασιμότητα. Η συνέχεια, όμως, ώς το 2008-09, ήταν για όλες σχεδόν τις εισοδηματικές ομάδες -ειδικά για τους πολύ πλούσιους- εκρηκτική. Το 2009 επήλθε όμως καταστροφή. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ακυρώθηκαν όλα σχεδόν τα κέρδη που είχαν επιτευχθεί στην προηγούμενη 30ετία. Τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας απώλεσαν όλη την άνοδο του εισοδήματος που είχαν επιτύχει σε αυτό το διάστημα, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 1980.
Οι πλούσιοι, όμως, τα κατάφεραν καλύτερα. Τα διαθέσιμα εισοδήματά τους, όπως φαίνεται στο γράφημα, υποχώρησαν το 2011 στα επίπεδα του 1985. Ομως στην τριετία που ακολούθησε ώς τα τέλη του 2014, ανέκαμψαν και σήμερα είναι σε καλύτερη μοίρα απ’ ό,τι το 2008-09. Μόνο σε όρους αξίας περιουσίας ενδεχομένως αυτή η εισοδηματική ομάδα να βρίσκεται ακόμη σε χειρότερη θέση απ’ ό,τι το 2008-09, καθώς η μακροχρόνια ύφεσης ροκάνισε κινητές και ακίνητες αξίες. Ωστόσο σε αντίθεση με τη μεσαία και τη φτωχή, η εν λόγω τάξη έχει καταφέρει να κρατήσει τα περιουσιακά της στοιχεία. Ετσι, όταν κάποτε η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας εδραιωθεί, όλα όσα απώλεσαν θα ξανακερδίσουν την αξία τους.
Ανθρωπιστική κρίση
Η τεράστια βουτιά του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων στα επίπεδα του '80 επιβεβαιώνουν, σύμφωνα με τον Ο’Μπράιεν, ότι η άποψη περί ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα -που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι και δεν θέλει με τίποτα να ακούγεται στις συνεδριάσεις και τα κοινά ανακοινωθέντα του Eurogroup- δεν είναι καθόλου υπερβολή.
Από την πλευρά της, πάντως, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ συμφώνησε (ανερυθρίαστα), σε συνέντευξη που έδωσε σε 7 ευρωπαϊκές εφημερίδες την περασμένη εβδομάδα, ότι το κόστος της κρίσης στην Ελλάδα κλήθηκαν να σηκώσουν κυρίως οι πιο φτωχοί και η μεσαία τάξη. Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι αυτό είναι ανησυχητικό και γι’ αυτό «καταβλήθηκε προσπάθεια να αλλάξουν πια όλα τα δεδομένα».
Την υποκρισία της Λαγκάρντ -και του Ταμείου της- ξεμπρόστιασε για ακόμη μια φορά ένας Αυστριακός, ο νομικός και ερευνητής του Εργατικού Επιμελητηρίου της Αυστρίας Λούνκας Ομπερντόρφερ, σε συνέντευξή του στο δημόσιο ραδιόφωνο της χώρας του (η οποία είναι ως γνωστόν μέλος και του ΔΝΤ της κυρίας Λαγκάρντ). «Τα προγράμματα “διάσωσης” της Ελλάδας υπαγορεύονται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει ριζική λιτότητα και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσω κοινωνικού ντάμπινγκ», τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι αυτή η πολιτική οδήγησε σε μαζική φτωχοποίηση του ελληνικού πληθυσμού, μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, αύξηση της ανεργίας στο 28%, αύξηση της παιδικής θνησιμότητας και των αυτοκτονιών, εκτίναξη του δημόσιου χρέους από το 120% σε 175% του ΑΕΠ.
Ο Ομπερντόρφερ χαρακτήρισε την τρόικα «μόρφωμα εκτός ευρωπαϊκού δικαίου», όπως ακριβώς είναι και οι μηχανισμοί χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF, ESM) και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Τάχθηκε έτσι υπέρ της αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών με ταυτόχρονη εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και μάλιστα με δικαίωμα άσκησης βέτο από μέρους του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου