Τροπολογία σχετικά με την χρήση αποδεικτικών μέσων κατά την εκδίκαση πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς
ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΟΣ
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ -ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Στο σ/ν «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις»
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Η δικαιολογητική βάση του άρθρου 177 παρ.2 Κ.Π.Δ είναι η διαφύλαξη του κύρους της ποινικής δικαιοσύνης. Η διάταξη υπηρετεί τη θέση, ότι το κράτος δεν νομιμοποιείται να επιβάλλει ποινή, εφόσον παραβιάζει το ηθικό minimum που το ίδιο θέτει με τις ποινικές διατάξεις. Το κύρος της δικαιοσύνης ωστόσο θίγεται και στις περιπτώσεις όπου περιορίζεται υπερβολικά η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας, σε βαθμό τέτοιο ώστε να καταλύεται εντέλει η συνταγματικά κατοχυρωμένη, στο αρ. 20 Σ., αξίωση για απονομή ουσιαστικής δικαιοσύνης. Ειδικότερα, στο πεδίο των οικονομικών εγκλημάτων και των εγκλημάτων διαφθοράς, οι εγγενείς στις συγκεκριμένες μορφές εγκληματικότητας δυσχέρειες ανεύρεσης της ουσιαστικής αλήθειας επιβάλλουν την κάμψη της απόλυτης αποδεικτικής απαγόρευσης του άρθρου 177 παρ.2 Κ.Π.Δ και τη χορήγηση δυνατότητας στο δικαστήριο να προβαίνει σε σταθμίσεις σύμφωνα με τα κριτήρια που παρατίθενται στη δεύτερη παράγραφο της παρούσας διάταξης.
Η διάταξη κρίνεται αναγκαία προκειμένου, άμεσα, στις περιπτώσεις κακουργημάτων αρμοδιότητας του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, να δοθεί η δυνατότητα αξιοποίησης αποδεικτικών μέσων, η χρήση των οποίων, υπό το υφιστάμενο νομοθετικό καθεστώς, θα μπορούσε να εμποδιστεί, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό διερεύνησης και τιμώρησης πράξεων μεγάλης απαξίας όπως κακουργημάτων μεγάλης φοροδιαφυγής. Παράλληλα, η διάταξη προβαίνει σε ισορροπημένη στάθμιση, ώστε αφενός μεν να ικανοποιείται το δημόσιο συμφέρον, που απαιτεί την απονομή της δικαιοσύνης και τον κολασμό των δραστών των πιο πάνω κακουργηματικών πράξεων υπό τη διαφύλαξη του κύρους της δικαιοσύνης και αφετέρου να διασφαλίζονται οι βασικές εγγυητικές για τον κατηγορούμενο δικαιοκρατικές αρχές, ώστε τα υπό αξιοποίηση αποδεικτικά μέσα να μην προέρχονται από ενέργειες για τις οποίες δεν θα είχαν δικαίωμα οι αρμόδιες αρχές ή η πράξη κτήσης τους να μην είναι δυσανάλογης βαρύτητας σε σχέση με την ερευνώμενη πράξη ή να συνδέονται με απόλυτα αναγκαίες αποδεικτικά ενέργειες, αφού η απόδειξη θα ήταν διαφορετικά αδύνατη, ή να μην προσβάλλουν την ανθρώπινη αξία. Έτσι ορίζεται ρητά ότι η χρήση των παραπάνω αποδεικτικών μέσων κατά την παραπομπή και τη δίκη γίνεται δεκτή εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι α) η βλάβη που προκαλείται με την κτήση τους είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος, τη σπουδαιότητα και την έκταση από τη βλάβη ή τον κίνδυνο που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη, β) η απόδειξη της αλήθειας θα ήταν διαφορετικά αδύνατη και γ) η πράξη με την οποία τα αποδεικτικά μέσα αποκτήθηκαν δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξία.
ΆΡΘΡΟ.....
«1. Στις περιπτώσεις πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα, που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, δεν εφαρμόζεται η παράγραφος 2 του άρθρου 177 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εφόσον το αποδεικτικό μέσο αφορά πληροφορίες ή στοιχεία, στα οποία οι ανωτέρω εισαγγελείς έχουν δικαίωμα πρόσβασης κατά τις διατάξεις του άρθρου 17Α παράγραφος 8 εδάφιο α' του ν. 2523/1997 και του άρθρου 2 παράγραφος 5 εδάφιο α' του ν. 4022/2011.
2. Η χρήση του παραπάνω αποδεικτικού μέσου κατά την παραπομπή και τη δίκη γίνεται δεκτή εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι α) η βλάβη που προκαλείται με την κτήση του είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος, τη σπουδαιότητα και την έκταση από τη βλάβη ή τον κίνδυνο που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη, β) η απόδειξη της αλήθειας θα ήταν διαφορετικά αδύνατη και γ) η πράξη με την οποία το αποδεικτικό μέσο αποκτήθηκε δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξία».
Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΠΑΠΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Αριθμ. 214/15/2015
ΓΕΝΙΚΟ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΕΚΘΕΣΗ Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (άρθρο 75 παρ.2 του Συντάγματος)
Επί τροπολογίας στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκησης δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις».
Α. Με την υπόψη τροπολογία ρυθμίζονται δικονομικής φύσεως ζητήματα αναφορικά με την χρήση αποδεικτικών μέσων κατά την εκδίκαση πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς.
Β. Από τις προτεινόμενες διατάξεις δεν προκαλείται επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, ούτε των προϋπολογισμών των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.
Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2015
Η Γενική Διευθύντρια
Σταυρούλα Μηλιάκου
ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΟΣ
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ -ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Στο σ/ν «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις»
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Η δικαιολογητική βάση του άρθρου 177 παρ.2 Κ.Π.Δ είναι η διαφύλαξη του κύρους της ποινικής δικαιοσύνης. Η διάταξη υπηρετεί τη θέση, ότι το κράτος δεν νομιμοποιείται να επιβάλλει ποινή, εφόσον παραβιάζει το ηθικό minimum που το ίδιο θέτει με τις ποινικές διατάξεις. Το κύρος της δικαιοσύνης ωστόσο θίγεται και στις περιπτώσεις όπου περιορίζεται υπερβολικά η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας, σε βαθμό τέτοιο ώστε να καταλύεται εντέλει η συνταγματικά κατοχυρωμένη, στο αρ. 20 Σ., αξίωση για απονομή ουσιαστικής δικαιοσύνης. Ειδικότερα, στο πεδίο των οικονομικών εγκλημάτων και των εγκλημάτων διαφθοράς, οι εγγενείς στις συγκεκριμένες μορφές εγκληματικότητας δυσχέρειες ανεύρεσης της ουσιαστικής αλήθειας επιβάλλουν την κάμψη της απόλυτης αποδεικτικής απαγόρευσης του άρθρου 177 παρ.2 Κ.Π.Δ και τη χορήγηση δυνατότητας στο δικαστήριο να προβαίνει σε σταθμίσεις σύμφωνα με τα κριτήρια που παρατίθενται στη δεύτερη παράγραφο της παρούσας διάταξης.
Η διάταξη κρίνεται αναγκαία προκειμένου, άμεσα, στις περιπτώσεις κακουργημάτων αρμοδιότητας του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, να δοθεί η δυνατότητα αξιοποίησης αποδεικτικών μέσων, η χρήση των οποίων, υπό το υφιστάμενο νομοθετικό καθεστώς, θα μπορούσε να εμποδιστεί, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό διερεύνησης και τιμώρησης πράξεων μεγάλης απαξίας όπως κακουργημάτων μεγάλης φοροδιαφυγής. Παράλληλα, η διάταξη προβαίνει σε ισορροπημένη στάθμιση, ώστε αφενός μεν να ικανοποιείται το δημόσιο συμφέρον, που απαιτεί την απονομή της δικαιοσύνης και τον κολασμό των δραστών των πιο πάνω κακουργηματικών πράξεων υπό τη διαφύλαξη του κύρους της δικαιοσύνης και αφετέρου να διασφαλίζονται οι βασικές εγγυητικές για τον κατηγορούμενο δικαιοκρατικές αρχές, ώστε τα υπό αξιοποίηση αποδεικτικά μέσα να μην προέρχονται από ενέργειες για τις οποίες δεν θα είχαν δικαίωμα οι αρμόδιες αρχές ή η πράξη κτήσης τους να μην είναι δυσανάλογης βαρύτητας σε σχέση με την ερευνώμενη πράξη ή να συνδέονται με απόλυτα αναγκαίες αποδεικτικά ενέργειες, αφού η απόδειξη θα ήταν διαφορετικά αδύνατη, ή να μην προσβάλλουν την ανθρώπινη αξία. Έτσι ορίζεται ρητά ότι η χρήση των παραπάνω αποδεικτικών μέσων κατά την παραπομπή και τη δίκη γίνεται δεκτή εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι α) η βλάβη που προκαλείται με την κτήση τους είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος, τη σπουδαιότητα και την έκταση από τη βλάβη ή τον κίνδυνο που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη, β) η απόδειξη της αλήθειας θα ήταν διαφορετικά αδύνατη και γ) η πράξη με την οποία τα αποδεικτικά μέσα αποκτήθηκαν δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξία.
ΆΡΘΡΟ.....
«1. Στις περιπτώσεις πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα, που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, δεν εφαρμόζεται η παράγραφος 2 του άρθρου 177 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εφόσον το αποδεικτικό μέσο αφορά πληροφορίες ή στοιχεία, στα οποία οι ανωτέρω εισαγγελείς έχουν δικαίωμα πρόσβασης κατά τις διατάξεις του άρθρου 17Α παράγραφος 8 εδάφιο α' του ν. 2523/1997 και του άρθρου 2 παράγραφος 5 εδάφιο α' του ν. 4022/2011.
2. Η χρήση του παραπάνω αποδεικτικού μέσου κατά την παραπομπή και τη δίκη γίνεται δεκτή εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι α) η βλάβη που προκαλείται με την κτήση του είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος, τη σπουδαιότητα και την έκταση από τη βλάβη ή τον κίνδυνο που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη, β) η απόδειξη της αλήθειας θα ήταν διαφορετικά αδύνατη και γ) η πράξη με την οποία το αποδεικτικό μέσο αποκτήθηκε δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξία».
Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΠΑΠΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Αριθμ. 214/15/2015
ΓΕΝΙΚΟ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΕΚΘΕΣΗ Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (άρθρο 75 παρ.2 του Συντάγματος)
Επί τροπολογίας στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκησης δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις».
Α. Με την υπόψη τροπολογία ρυθμίζονται δικονομικής φύσεως ζητήματα αναφορικά με την χρήση αποδεικτικών μέσων κατά την εκδίκαση πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς.
Β. Από τις προτεινόμενες διατάξεις δεν προκαλείται επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, ούτε των προϋπολογισμών των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.
Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2015
Η Γενική Διευθύντρια
Σταυρούλα Μηλιάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου