Δημοσιονομικό Συμβούλιο: Αβέβαιοι οι δημοσιονομικοί στόχοι για το 2017
Το νεοσύστατο Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο σε έκθεσή του αναφέρει οι στόχοι του 2016 θα επιτευχθούν ενώ για το 2017 μιλάει για αβεβαιότητα.
Ζήτημα «κουρέματος» -έστω και μικρού όπως αναφέρεται- του ελληνικού χρέους, θέτει μέσω της εξαμηνιαίας έκθεσής του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας το νεοσύστατο Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο.
Εκτιμά ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2016 θα επιτευχθούν ενώ για το 2017 αναφέρεται ότι «δεν έχουν διασφαλιστεί οι προϋποθέσεις εκπλήρωσης των δημοσιονομικών στόχων».
Αρνητικά σχολιάζεται το γεγονός ότι η δημοσιονομική προσαρμογή του 2017 στηρίζεται κατά 80% στην αύξηση των φόρων ενώ αναφέρεται ότι «η συνεχής διόγκωση των ανείσπρακτων ληξιπρόθεσμων οφειλών των φορολογούμενων κατά το τρέχον έτος υποδηλώνει ότι μια σημαντική ανάκαμψη της κατανάλωσης δεν αποτελεί ένα βέβαιο στόχο».
Τα πέντε μέτρα που ζητά το Δημοσιονομικό Συμβούλιο για το χρέος, είναι τα εξής:
· Η διασφάλιση του δημοσίου χρέους από τον επιτοκιακό κίνδυνο, καθώς κατά το ενδεχόμενο μεταβολής της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (βλ. άνοδος επίσημου επιτοκίου) η επιβάρυνση στο χρέος θα είναι σημαντική –μίας και το 69,1% του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης είναι κυμαινόμενου επιτοκίου– με αποτέλεσμα να καθίσταται αναγκαία η ενίσχυση της σταθερότητας (παράλληλα με την περαιτέρω μείωση) των επιτοκίων για μία παρατεταμένη περίοδο.
· Η δυνατότητα επανένταξης των πόρων από τα κέρδη των εθνικών κεντρικών τραπεζών της Ευρωζώνης από τα ελληνικά ομόλογα (ANFAs και SMPs), ως έσοδα, στον Κρατικό Προϋπολογισμό, ώστε να είναι άμεσα αξιοποιήσιμα –παράλληλα με την υλοποίηση του προγράμματος– για την κάλυψη της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους και όχι υπό την κρίση του ΕΜΣ ανάλογα με τις ανάγκες που δύναται (ή όχι) να διαπιστώσει.
· Η ολοκλήρωση της δημιουργίας ενιαίου λογαριασμού διαχείρισης ταμειακών διαθεσίμων στο πλαίσιο του καθεστώτος αξιοποίησης των repos (με ανταγωνιστικές υψηλές αποδόσεις) με φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, ώστε πέρα από την επέκταση της αξιοποίησης των εν λόγω πόρων για την ενίσχυση της ρευστότητας και της χρηματοδότησης του κράτους, να ενδυναμωθεί και η αποδοτική διαχείριση των πόρων του δημοσίου.
· Η σταδιακή επανένταξη στη θεσμική συζήτηση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους του ενδεχομένου μείωσης ενός (έστω μικρού) μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, χωρίς μαξιμαλιστική, αλλά ιδιαίτερα πραγματιστική διάθεση, συνεισφέροντας τόσο στη βελτίωση των δεικτών ανάλυσης της βιωσιμότητας (επαναφέροντας και το δείκτη του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ), όσο και στη διευκόλυνση της σταδιακής επιστροφής στις διεθνείς αγορές.
· Η διασύνδεση των μέτρων ελάφρυνσης και εξομάλυνσης του δημοσίου χρέους με το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας, καθώς το ζητούμενο, μετά και τη σημαντική μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους (βλ. δαπάνες για τόκους), παραμένει το έτερο συστατικό του «αποτελέσματος χιονοστιβάδας», η επιβαρυντική επίπτωση της μεταβολής του ονομαστικού ΑΕΠ στο χρέος (περίπου 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ την περίοδο 2009-2015).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου