Τροποποίηση νόμου 4387 2016 άρθρα 38 και 39

« Προηγούμενη

/

Επόμενη »

By liazos / Δεκεμβρίου 9, 2016 / Άσφαλιστικά άρθρα, Ασφαλιστικά νομοθεσία, ΑΡΘΡΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ, Εργασιακά άρθρα, Εργασιακά νομοθεσία, ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ / Σχολιάστε

Με το νομοσχέδιο «Εθνικός Μηχανισμός Συντονισμού, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Πολιτικών Κοινωνικής Ένταξης και Κοινωνικής Συνοχής, Ρυθμίσεις για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και Εφαρμοστικές Διατάξεις του ν. 4387/2016 (Α’ 85)» που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων την 8.12.2016 περιλαμβάνονται και διατάξεις που τροποποιούν τον Ν. 4387/2016.  

Σε πρώτη φάση θα αναφερθούμε  στις διατάξεις του Ν/Σ των άρθρων 27 και 28 με τις οποίες  τροποποιούνται τα άρθρα 38 και 39 του ν. 4387/2016 σχετικά με τον υπολογισμό των εισφορών.

1. Διευκρινίζεται ότι η ελάχιστη μηνιαία βάση υπολογισμού επί της οποίας υπολογίζεται το εκάστοτε προβλεπόμενο ποσοστό εισφοράς των μισθωτών με πλήρη απασχόληση καθώς και των εργοδοτών τους

2.  Αποσαφηνίζει πως εφαρμόζεται το ελάχιστο ποσό εισφορών σε περίπτωση μερικής απασχόλησης ως μισθωτού και παράλληλα ασκεί ελευθέριο επάγγελμα.

Συγκεκριμένα με την διάταξη όπως τροποποιείται αποσαφηνίζεται ότι σε περιπτώσεις που ένας ελεύθερος επαγγελματίας ή αυτοαπασχολούμενος απασχολείται παράλληλα ως μισθωτός σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, η μηνιαία ελάχιστη βάση υπολογισμού διαμορφώνεται αφού αφαιρεθούν οι αποδοχές της μερικής απασχόλησης.

Η διάταξη αυτή κατά την γνώμη μας δημιουργεί και άλλα θέματα (το μόνο που είναι ξεκάθαρο ότι αν οι εισφορές από την μισθωτή εργασία μικρότερες των 586,08 € το μήνα τότε θα συμπληρωθεί η διαφορά από την δραστηριότητα του ελεύρου επαγγελματία) καθώς δεν αποσαφηνίζει αν θα καταβάλλει ο ίδιος τις εισφορές του εισοδήματος που θα αποκτά ως ελεύθερος επαγγελματίας (20% για κύρια σύνταξη + 6,95% για ασθένεια) δηλαδή αφορούν τον τομέα ΟΑΕΕ – ΕΤΑΑ ή τον τομέα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.

Ακόμα πρέπει να ξεκαθαριστεί, τόσο στην περίπτωση της προαναφερθείσας  μερικής απασχόλησης και παράλληλης δραστηριότητας ασφαλιζόμενης σε ΟΑΕΕ-ΕΤΑΑ όσο και στην περίπτωση αμοιβής με «μπλοκάκι» σε ένα ή δύο «εργοδότες», από την ηγεσία του υπουργείου που προκύπτει θέμα  επιμερισμού των εισφορών με τον εργοδότη σε συνδυασμό με τα διαφορετικά κριτήρια που θέτει η φορολογία εισοδήματος για να χαρακτηριστούν ως εισοδημα από μισθωτές υπηρεσίες και την εργατική νομοθεσία.

Επισημαίνουμε ότι δεν είναι το μόνο σημείο που χρήζει νομοθετικής διευκρίνησης στο πολύ ασαφές άρθρο 39 του νόμου 4387.

3. Καθιερώνεται η μερική μηνιαία καταβολή και ο μεταγενέστερος συμψηφισμός των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, των αυτοαπασχολουμένων και των αγροτών, λόγω και της αδυναμίας προσδιορισμού του εισοδήματος επί του οποίου θα πρέπει να υπολογίζονται οι εισφορές.

Η διάταξη αυτή, καθιερώνει την καταβολή των εισφορών σε μηνιαία βάση για όλους και  δημιουργείται η νομική βάση για συμψηφισμούς μεταξύ των καταβληθέντων ποσών και του τελικού απαιτητού ύψους, αν μετά τις παρακρατήσεις που θα γίνονται αρχικά με τα εισοδήματα προηγούμενων χρήσεων, προκύπτουν διαφορές.

4. Επιβάλλεται, σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής των μηνιαίων εισφορών, επιβάρυνση με τις νόμιμες προσαυξήσεις και τόκους.

Περιλαμβάνει και άλλες εφαρμοστικές διατάξεις για τις οποίες θα αναφερθούμε αναλυτικά σε προσεχές άρθρο.

Ειδικότερα

Αιτιολογική έκθεση

Άρθρο 27

Τροποποίηση του άρθρου 38 του Ν. 4387/2016

Με την παράγραφο 1 της προτεινόμενης διάταξης διευκρινίζεται η ελάχιστη μηνιαία βάση υπολογισμού επί της οποίας υπολογίζεται το εκάστοτε προβλεπόμενο ποσοστό εισφοράς των μισθωτών με πλήρη απασχόληση καθώς και των εργοδοτών τους.

Με την παράγραφο 2 καθορίζεται το ποσό της εισφοράς κύριας ασφάλισης των ασφαλισμένων μισθωτών του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ για το Δεκέμβριο του 2016 καθώς και για το διάστημα από 1-1-2017 μέχρι το 2020, καθώς και η κατανομή του στον εργοδότη και τον εργαζόμενο. Τα ποσοστά διαμορφώνονται αντίστοιχα με τα ποσοστά που ισχύουν κατά τις αντίστοιχες περιόδους στους μισθωτούς που προέρχονται από τα υπόλοιπους εντασσόμενους στον Ε.Φ.Κ.Α Φορείς.

Διάταξη νομοσχεδίου

Άρθρο 27

Τροποποίηση του άρθρου 38 του ν. 4387/2016

1. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 38 του ν. 4387/2016 προστίθεται περίπτωση γ ως εξής:

«γ. Η ελάχιστη μηνιαία βάση υπολογισμού επί της οποίας υπολογίζεται το εκάστοτε προβλεπόμενο ποσοστό εισφοράς των μισθωτών με πλήρη απασχόληση και των εργοδοτών τους, καθορίζεται με βάση το ποσό που αντιστοιχεί στον κατώτατο βασικό μισθό άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών».

2. Το δεύτερο εδάφιο της παρ. 9 του άρθρου 38 του ν. 4387/2016 αντικαθίσταται ως εξής:

«Οι ασφαλισμένοι μισθωτοί, οι οποίοι, σύμφωνα με τις γενικές, ειδικές ή καταστατικές διατάξεις εκάστου Τομέα, όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, υπάγονταν στην ασφάλιση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, καταβάλλουν από 1.1.2017 εισφορά κύριας σύνταξης επί των αποδοχών που ορίζονται στην παρ. 1 και 2 του άρθρου αυτού, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 6,67%. Η εισφορά εργοδότη υπολογίζεται επί των ίδιων αποδοχών και ανέρχεται σε ποσοστό 7,5% για τον Δεκέμβριο του 2016, αναπροσαρμοζόμενου τούτου ετησίως ισόποσα και σταδιακά από 1.1.2017 και εφεξής, ώστε την 1.1.2020 να διαμορφωθεί σε ποσοστό 13,33%. Κάθε άλλη διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το θέμα καταργείται».

Αιτιολογική έκθεση

Άρθρο 28

Τροποποίηση άρθρου 39 του Ν. 4387/2016

Με τη παράγραφο 1 της προτεινόμενης διάταξης αποσαφηνίζεται ότι σε περιπτώσεις που ένας ελεύθερος επαγγελματίας ή αυτοαπασχολούμενος απασχολείται παράλληλα ως μισθωτός σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, η μηνιαία ελάχιστη βάση υπολογισμού διαμορφώνεται αφού αφαιρεθούν οι αποδοχές της μερικής απασχόλησης.

Με τη διάταξη του άρθρου 39 παρ. 10 του ν.4387/2016, οι κοινωνικοί πόροι υπέρ των ταμείων καταργήθηκαν. Επομένως, με την δεύτερη παράγραφο της προτεινόμενης διάταξης, η ειδική εισφορά υπέρ του πρώην Τ.Ε.Α.Δ. (νυν Ε.Τ.Ε.Α. επί του ενσήμου επικύρωσης της περίπτωσης δ) της παρ.2 του άρθρου 30 του ν. δ/τος 4114/1960 (Α’ 164) όπως προστέθηκε με την περ. α) της παρ. 8 του άρθρου 22 του ν. 1868/1989 (Α’230), καταργείται.

Διάταξη νομοσχεδίου

Άρθρο 28

Τροποποίηση του άρθρου 39 του ν. 4387/2016

1. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 39 του ν. 4387/2016 μετά τη φράση «σύμφωνα με την παράγραφο 2.» προστίθεται τέταρτο εδάφιο ως εξής:

«Στις περιπτώσεις ελεύθερου επαγγελματία ή αυτοαπασχολούμενου που απασχολείται παράλληλα ως μισθωτός σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, η κατά το πρώτο εδάφιο της παρούσας παραγράφου μηνιαία ελάχιστη βάση υπολογισμού διαμορφώνεται αφού αφαιρεθούν οι αποδοχές της μερικής απασχόλησης».

2. Στο τέλος της παρ. 10 του άρθρου 39 του ν.4387/2016 προστίθεται εδάφιο ως εξής:

«Από 1.1.2017, η εισφορά υπέρ του πρώην Τ.Ε.Α.Δ. (νυν ΕΤΕΑ) επί του ενσήμου επικύρωσης της περίπτωσης δ) της παρ.2 του άρθρου 30 του ν.δ. 4114/1960 (Α’164) όπως προστέθηκε με την περ. α) της παρ. 8 του άρθρου 22 του ν.1868/1989 (Α’230), καταργείται.»

Μετά τις παραπάνω τροποποιήσεις τα άρθρα 38 και 39 του ν. 4387/2016θα έχουν ως εξής:

a)      Άρθρο 39. Εισφορές αυτοπασχολουμένων και ελεύθερων επαγγελματιών

1. α. Από 1.1.2017, το ποσοστό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς για τον κλάδο κύριας σύνταξης, που καταβάλλουν τα πρόσωπα, παλαιοί και νέοι ασφαλισμένοι κατά τη διάκριση του ν. 2084/1992, τα οποία υπάγονται ή θα υπάγονταν, σύμφωνα με τις γενικές ή ειδικές ή καταστατικές διατάξεις, όπως ίσχυαν ως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε., ανέρχεται μηνιαίως σε ποσοστό 20%.

β. Ειδικά για τα πρόσωπα, παλαιούς και νέους ασφαλισμένους κατά τη διάκριση του ν. 2084/1992, τα οποία υπάγονται ή θα υπάγονταν, σύμφωνα με τις γενικές ή ειδικές ή καταστατικές διατάξεις, όπως ίσχυαν ως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, στην ασφάλιση του Ε.Τ.Α.Α., καθώς και για τους αυτοαπασχολούμενους αποφοίτους σχολών ανώτατης εκπαίδευσης, που είναι εγγεγραμμένοι σε επιστημονικούς συλλόγους ή επιμελητήρια που έχουν τη μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, το ποσοστό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς για τον κλάδο κύριας σύνταξης ανέρχεται μηνιαίως σε ποσοστό 14% για τα πρώτα δύο (2) έτη από την πρώτη τους υπαγωγή στην ασφάλιση, σε ποσοστό 17% για τα επόμενα τρία (3) έτη και σε ποσοστό 20% για το διάστημα μετά το 5ο έτος της υπαγωγής τους στην ασφάλιση.

2. Τα ως άνω ποσοστά υπολογίζονται επί του μηνιαίου εισοδήματος, όπως αυτό καθορίζεται με βάση το καθαρό φορολογητέο αποτέλεσμα, από την άσκηση δραστηριότητά τους κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος.

Ως ετήσιο εισόδημα των προσώπων που είναι μέλη προσωπικών εταιριών νοείται, για τη δραστηριότητά τους αυτή και για την εφαρμογή του παρόντος, το γινόμενο του πολλαπλασιασμού των συνολικών κερδών της εταιρίας επί του ποσοστού συμμετοχής εκάστοτε μέλους σε αυτή.

Σε περίπτωση ζημιών ή μηδενικών κερδών τα μέλη των προσωπικών εταιριών καταβάλλουν εισφορές, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 3 του παρόντος.

Στην περίπτωση των ασφαλισμένων της περίπτωσης β’ της παραγράφου 1 του παρόντος, το συνολικό ποσό που υπολείπεται του ποσοστού 20% μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς κατά τα πέντε πρώτα έτη ασφάλισης αποτελεί ασφαλιστική οφειλή υπολογιζόμενη επί του μηνιαίου εισοδήματος, σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο, προσαυξημένου κατά την ετήσια μεταβολή μισθών, όπως αυτή καθορίζεται από την Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Η οφειλή εξοφλείται κατά 1/5 κατ’ έτος για τα έτη κατά τα οποία το καθαρό φορολογητέο αποτέλεσμα, από την άσκηση δραστηριότητας του ασφαλισμένου κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος, υπερβαίνει το ποσό των δεκαοκτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση η οφειλή εξοφλείται εξ ολοκλήρου μέχρι και τη συμπλήρωση δεκαπέντε (15) ετών ασφάλισης.

Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εξειδικεύονται τα ειδικότερα θέματα όσον αφορά στους κανόνες προσδιορισμού της βάσης υπολογισμού εισφορών ανά επαγγελματική δραστηριότητα, καθώς και τον τρόπο είσπραξης.

3. Η μηνιαία ελάχιστη βάση υπολογισμού επί της οποίας υπολογίζεται το εκάστοτε προβλεπόμενο ποσοστό εισφοράς καθορίζεται με βάση το ποσό που αντιστοιχεί στον κατώτατο βασικό μισθό άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών.[1]

Ειδικά στην περίπτωση εφαρμογής της περίπτωσης β’ της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου η ως άνω ελάχιστη μηνιαία βάση υπολογισμού αντιστοιχεί στο 70% επί του εκάστοτε προβλεπόμενου κατώτατου βασικού μισθού άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών.[2]

Το υπόλοιπο της διαφοράς που προκύπτει από την καταβολή της μειωμένης, κατά το προηγούμενο εδάφιο της παραγράφου αυτής, εισφοράς σε σχέση με την προβλεπόμενη στο πρώτο εδάφιο της ίδιας παραγράφου αποτελεί ασφαλιστική οφειλή η οποία εξοφλείται σύμφωνα με την παράγραφο 2.

«Στις περιπτώσεις ελεύθερου επαγγελματία ή αυτοαπασχολούμενου που απασχολείται παράλληλα ως μισθωτός σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, η κατά το πρώτο εδάφιο της παρούσας παραγράφου μηνιαία ελάχιστη βάση υπολογισμού διαμορφώνεται αφού αφαιρεθούν οι αποδοχές της μερικής απασχόλησης». (προσθήκη Με Ν/Σ)

Ως προς το ανώτατο όριο ασφαλιστέου μηνιαίου εισοδήματος εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 38.[3]

4. Διατάξεις νόμου που προβλέπουν την καταβολή μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών για τους ασφαλισμένους προερχόμενους από το Ε.Τ.Α.Α., κατά την πρώτη πενταετία υπαγωγής στην ασφάλιση, καταργούνται από 1.1.2017.
5. Οι παράγραφοι 1 έως 4 εφαρμόζονται και για τους υγειονομικούς που αμείβονται κατά πράξη και περίπτωση, καθώς και για τους δικηγόρους που βρίσκονται σε αναστολή άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον Κώδικα Δικηγόρων. Οι δικηγόροι αυτοί καταβάλλουν την εισφορά του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 3.
6. Από 1.1.2017 οι ασφαλισμένοι για τους οποίους, βάσει των γενικών ή ειδικών ή καταστατικών διατάξεων που ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, προέκυπτε υποχρέωση υπαγωγής στον Τομέα Ασφάλισης Ναυτικών Πρακτόρων και Υπαλλήλων του ΟΑΕΕ και ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, καταβάλλουν, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση, τις προβλεπόμενες στις παραγράφους 1 α, 2 και 3 ασφαλιστικές εισφορές.
7. Υποχρέωση εισφοράς κατά τα οριζόμενα στο παρόν άρθρο σχετικά με τις εισφορές αυτοπασχολουμένων και ελεύθερων επαγγελματιών έχουν, πέραν των προσώπων της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού και οι εξής:

α. Τα μέλη ή μέτοχοι Οργανισμών, Κοινοπραξιών ή κάθε μορφής Εταιρειών, πλην των Ανωνύμων και των Ιδιωτικών Κεφαλαιουχικών, των οποίων ο σκοπός συνιστά δραστηριότητα, για την οποία τα ασκούντα αυτή πρόσωπα υπάγονταν στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. (επαγγελματική, βιοτεχνική ή εμπορική δραστηριότητα)

β. Τα μέλη του Δ.Σ. των Α. Ε. με αντικείμενο επιχειρήσεως επαγγελματική, βιοτεχνική ή εμπορική δραστηριότητα σε όλη την Επικράτεια, εφόσον αυτά είναι μέτοχοι κατά ποσοστό 3% τουλάχιστον

γ. Οι μέτοχοι των Ανωνύμων Εταιρειών, των οποίων ο σκοπός είναι η μεταφορά προσώπων ή πραγμάτων επί κομίστρω με αυτοκίνητα δημόσιας χρήσης, εφόσον είναι κάτοχοι ονομαστικών μετοχών

δ. Οι διαχειριστές Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας που ορίστηκαν με το καταστατικό ή με απόφαση των εταίρων

ε. Ο μοναδικός εταίρος Μονοπρόσωπης Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας

8. Τυχόν υψηλότερα ή χαμηλότερα των οριζομένων στην παράγραφο 1 ποσοστά ασφαλιστικών εισφορών Κλάδου Σύνταξης ασφαλισμένου και εργοδότη που προβλέπονταν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος αναπροσαρμόζονται ισόποσα και σταδιακά ετησίως από 1.1.2017 και εφεξής, ούτως ώστε από 1.1.2020 να διαμορφωθούν στο αντίστοιχο ύψος που ορίζεται στην ανωτέρω παράγραφο.
9. Στους ασφαλισμένους της παρ. 1 του παρόντος άρθρου, οι οποίοι αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών και για τους οποίους προκύπτει ότι το εισόδημά τους προέρχεται από την απασχόλησή τους σε ένα ή και δύο πρόσωπα (φυσικά και νομικά) εφαρμόζονται αναλογικά ως προς το ύψος, τον τρόπο υπολογισμού και τον υπόχρεο καταβολής της εισφοράς, οι διατάξεις του άρθρου 38 του παρόντος.
10. Από 1.7.2016 οι διατάξεις των άρθρων 10 του ν. 4114/1960 «Περί Κώδικος Ταμείου Νομικών» (Α’164), 6 του Οργανισμού Ταμείου Ασφάλισης Συμβολαιογράφων (Αποφ. Υπ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων 136/167/16.2/7.3.1988 (Β’131), 4 του Κανονισμού του Κλάδου Υγείας του ΤΑΣ (π.δ. 113/1987, Α’65), 4 του β.δ. της 6/22.9.1956 (Α’ 209), 4 του α.ν. 2682/1940 (Α’ 411), 37 του ν. 4507/1966 (Α’ 71), 4 του π.δ. 73 της 18/29.2.1984 (Α’ 24), 7 παρ. Ζ’ του ν.4043/2012 (Α’ 25), καθώς και το π.δ. 197 της 6/14.4.1989 (Α’ 93) που προβλέπουν ένσημα υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης για τους δικηγόρους, συμβολαιογράφους, δικαστικούς επιμελητές και υποθηκοφύλακες καταργούνται. Ομοίως, καταργούνται οι πάσης φύσεως εισφορές των Συμβολαιογράφων υπέρ των Τομέων Ασφάλισης Νομικών, Ασφάλισης, Πρόνοιας και Υγείας Συμβολαιογράφων του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.) επί των δικαιωμάτων τους από τη σύνταξη συμβολαίων και πράξεων. Ειδικώς, τα καταργούμενα ποσοστά επί των αναλογικών δικαιωμάτων στα κρατικά-τραπεζικά συμβόλαια των άρθρων προσαυξάνουν αντιστοίχως τα ποσοστά υπέρ του οικείου Συμβολαιογραφικού Συλλόγου, προς τον οποίο αποδίδονται, προκειμένου να διανεμηθούν σύμφωνα, με όσα ορίζονται στο άρθρο 120 του Κώδικα Συμβολαιογράφων.

«Από 1.1.2017, η εισφορά υπέρ του πρώην Τ.Ε.Α.Δ. (νυν ΕΤΕΑ) επί του ενσήμου επικύρωσης της περίπτωσης δ) της παρ.2 του άρθρου 30 του ν.δ. 4114/1960 (Α’164) όπως προστέθηκε με την περ. α) της παρ. 8 του άρθρου 22 του ν.1868/1989 (Α’230), καταργείται.»

11. α. Ειδικά για τους δικηγόρους, υπέρ του Ε.Φ.Κ.Α. καταβάλλεται ποσοστό 20% επί της ελάχιστης αμοιβής ανά δικηγορική πράξη ή παράσταση, για την οποία προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία έκδοση γραμματίου προείσπραξης. Ο οικείος Δικηγορικός Σύλλογος αποστέλλει στον Ε.Φ.Κ.Α. τη σχετική συγκεντρωτική κατάσταση ανά δικηγόρο. Τα ποσά που έχουν καταβληθεί μέσω ενσήμων ή της ανωτέρω διαδικασίας που τα αντικαθιστά, αφαιρούνται από την εισφορά που οφείλει ο δικηγόρος. Ειδικά για τους δικηγόρους που απασχολούνται με έμμισθη εντολή, τα ποσά αυτά αφαιρούνται από την εισφορά του ασφαλισμένου.

β. Σε περίπτωση που τα ποσά που καταβάλλονται βάσει των ανωτέρω ρυθμίσεων υπολείπονται της εισφοράς, ο ασφαλισμένος καταβάλλει την προκύπτουσα διαφορά σε χρήμα, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 2042/1992.

γ. Σε περίπτωση που τα ποσά που καταβλήθηκαν υπερβαίνουν την προβλεπόμενη μηνιαία εισφορά, δεν επιστρέφονται, αλλά συμψηφίζονται με την ετήσια ασφαλιστική οφειλή του αντίστοιχου έτους.

12. Από 1.1.2017 ο Ε.Φ.Κ.Α. συνεισπράττει με τις ασφαλιστικές εισφορές και την προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου 44 παρ. 2 του ν. 3986/2011 εισφορά, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 50 του ν. 4144/ 2013, υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ανεργίας υπέρ των Αυτοτελώς και Ανεξάρτητα Απασχολούμενων – Κλάδος ασφαλισμένων ΟΑΕΕ και ΕΤΑΠ – ΜΜΕ, καθώς και υπέρ των Αυτοτελώς και Ανεξάρτητα Απασχολούμενων – Κλάδος ασφαλισμένων Ε. Τ. Α. Α., την οποία και αποδίδει στον ΟΑΕΔ. Επί εμμίσθων ασφαλισμένων που εκ της ιδιότητάς τους ασκούν και ελευθέριο επάγγελμα οι ως άνω εισφορές επιβάλλονται μόνον επί των μηνιαίων αποδοχών τους.
13. Όσοι ασφαλισμένοι συμπληρώνουν 40 χρόνια ασφάλισης, με αίτησή τους μπορούν να καταβάλλουν, μειωμένη κατά το 50%, ασφαλιστική εισφορά, παραιτούμενοι από την προσαύξηση της σύνταξής τους ως προς τα επόμενα έτη ασφάλισης.
14. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται οι πόροι που προβλέπονται στις διατάξεις του άρθρου 7 παρ.1 της περίπτωσης β’ του ν. 2326/1940, του άρθρου 27 παρ. 34 του ν. 2166/1993, του άρθρου 7 παρ. 1 της περίπτωσης ε’ του ν. 2326/1940, των άρθρων 9, 10 και 14 του ν. 915/1979, του άρθρου 7 παρ.1 της περίπτωσης ιγ’ του ν. 2326/1940, του άρθρου 11 του ν. 915/1979, του άρθρου 7 παρ.1 της περίπτωσης ιη’ του ν.2326/1940, του άρθρου 18 παρ. 2 του ν. 3232/2004, καθώς και του άρθρου 150 παρ. 1 του ν. 3655/2008.[4]
15. Το ύψος της ασφαλιστικής εισφοράς, καθώς και οι ασφαλιστικές κατηγορίες ή κλάσεις ή αποδοχές, βάσει των οποίων υπολογίζεται η μηνιαία εισφορά των ασφαλισμένων για τους οποίους, βάσει των γενικών ή ειδικών ή καταστατικών διατάξεων που ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος, προέκυπτε υποχρέωση υπαγωγής στον ΟΑΕΕ, συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλισμένων που υπάγονταν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος στον Τομέα Ασφάλισης Ναυτικών και Τουριστικών Πρακτόρων, όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι 31.12.2015 παραμένουν αμετάβλητες μέχρι 31.12.2016.[5]
16. Η σταθερή μηνιαία εισφορά, το ύψος της ασφαλιστικής εισφοράς, καθώς και οι ασφαλιστικές κατηγορίες ή αποδοχές, βάσει των οποίων υπολογίζεται η μηνιαία εισφορά των ασφαλισμένων για τους οποίους, βάσει των γενικών ή ειδικών ή καταστατικών διατάξεων όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος, προέκυπτε υποχρέωση υπαγωγής στους Τομείς του κλάδου κύριας ασφάλισης του ΕΤΑΑ (Τομέας Σύνταξης Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων, Τομέας Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών, Τομέας Ασφάλισης Νομικών), όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι 31.12.2015 παραμένουν αμετάβλητες μέχρι 31.12.2016, εξαιρουμένης της εισφοράς που καταβαλλόταν για την ειδική προσαύξηση ΤΣΜΕΔΕ, καθώς και του κλάδου μονοσυνταξιούχων του ΤΣΑΥ τα οποία καταργούνται από την 1.1.2016.[6]
17. Μέχρι την 31.12.2016 οι ασφαλιστικές εισφορές του παρόντος άρθρου εξακολουθούν να εισπράττονται από τους υφιστάμενους κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος ασφαλιστικούς φορείς.[7]
18. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μετά από γνώμη του ΔΣ του ΕΦΚΑ, εξειδικεύεται η εφαρμογή των κανόνων του παρόντος νόμου σχετικά με τις εισφορές κατηγοριών αυτοαπασχολούμενων και ελευθέρων επαγγελματιών, οι οποίοι μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος υπάγονταν στην ασφάλιση άλλων Φορέων Κύριας Ασφάλισης, πλην ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ. Μέχρι την έκδοση της Απόφασης αυτής η ασφάλιση και η καταβολή των εισφορών συνεχίζει με το καθεστώς που ίσχυε έως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου.[8]

b)      Άρθρο 38. Εισφορές Μισθωτών και Εργοδοτών

1. Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, το συνολικό ποσοστό εισφοράς κύριας σύνταξης ασφαλισμένου μισθωτού και εργοδότη ορίζεται σε 20% επί των πάσης φύσεως αποδοχών των εργαζομένων, με την επιφύλαξη της παραγράφου 17 του άρθρου 39 του παρόντος νόμου, με εξαίρεση τις κοινωνικού χαρακτήρα έκτακτες παροχές λόγω γάμου, γεννήσεως τέκνων, θανάτου και βαριάς αναπηρίας και κατανέμεται κατά 6,67% σε βάρος των ασφαλισμένων και κατά 13,33% σε βάρος των εργοδοτών, συμπεριλαμβανομένου από 1.1.2017 και του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, με την επιφύλαξη των διατάξεων των παραγράφων 4 και 5 του παρόντος.
2. α. Το ανώτατο όριο ασφαλιστέων αποδοχών για τον υπολογισμό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς των μισθωτών και των εργοδοτών, συνίσταται στο δεκαπλάσιο του ποσού που αντιστοιχεί στον εκάστοτε προβλεπόμενο κατώτατο βασικό μισθό άγαμου μισθωτού, και σύμφωνα με τις ισχύουσες κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος διατάξεις, το δεκαπλάσιο του ποσού που αντιστοιχεί στο βασικό μισθό άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών.

β. Το ανώτατο όριο της περίπτωσης α εφαρμόζεται και επί πολλαπλής μισθωτής απασχόλησης ή έμμισθης εντολής όσον αφορά στην εισφορά ασφαλισμένου.

«γ. Η ελάχιστη μηνιαία βάση υπολογισμού επί της οποίας υπολογίζεται το εκάστοτε προβλεπόμενο ποσοστό εισφοράς των μισθωτών με πλήρη απασχόληση και των εργοδοτών τους, καθορίζεται με βάση το ποσό που αντιστοιχεί στον κατώτατο βασικό μισθό άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών». (ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΜΕ Ν/Σ)

3. Καταβάλλεται ασφαλιστική εισφορά για τον κλάδο σύνταξης ποσοστού 20% επιμεριζόμενη κατά ποσοστό 6,67% για τον εργαζόμενο και 13,33% για τον εργοδότη για τις ακόλουθες, ιδίως, κατηγορίες ασφαλισμένων, διατηρούμενης σε ισχύ του τεκμηρίου της ρύθμισης του άρθρου 2 παρ. 1 του α. ν. 1846/1951:

α. Για τους ασφαλισμένους που έως την έναρξη ισχύος του παρόντος υπάγονταν στην ασφάλιση του Τομέα Ασφάλισης Ναυτικών Πρακτόρων και Υπαλλήλων του ΟΑΕΕ ως έμμισθοι ασφαλισμένοι, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση.

Για την κατηγορία αυτή των ασφαλισμένων, το ύψος της ασφαλιστικής εισφοράς για τον ασφαλισμένο καθορίζεται από 1.7.2016 σε 17%, από 1.1.2017 σε 15%, από 1.1.2018 σε 10% και από 1.1.2019 και μετά σε 6,67%.

Το ύψος της ασφαλιστικής εισφοράς για τον εργοδότη καθορίζεται από 1.7.2016 σε 3%, από 1.1.2017 σε 5%, από 1.1.2018 σε 10% και από 1.1.2009 και μετά σε 13,33%.

β. Για τους ασφαλισμένους που έως την έναρξη ισχύος του παρόντος υπάγονταν στην ασφάλιση του Ε- ΤΑΑ και παρέχουν εξαρτημένη εργασία, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση.

γ. Ο διευθυντής, γενικός διευθυντής, εντεταλμένοι, διευθύνοντες ή συμπράττοντες σύμβουλοι διοικητές εταιριών ή συνεταιρισμών εφόσον συνδέονται με σχέση εξαρτημένης εργασίας για τις εισπραττόμενες αμοιβές, των ανωτέρω ποσοστών υπολογιζομένων επί του συνολικού ποσού των αμοιβών.

δ. Τα πρόσωπα που διορίζονται ως μέλη Διοικητικού Συμβουλίου Α. Ε. και λαμβάνουν αμοιβή, των ανωτέρω ποσοστών υπολογιζομένων επί της αμοιβής κατ’ αποκοπή.

ε. Τα μέλη Δ.Σ. αγροτικών συνεταιρισμών εφόσον λαμβάνουν αμοιβή, των ανωτέρω ποσοστών υπολογιζομένων επί της αμοιβής.

στ. Για τους δικηγόρους με έμμισθη εντολή, και άλλα πρόσωπα ασφαλιστέα λόγω ιδιότητας, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση, για το εισόδημα που προέρχεται από τη διαρκή σχέση παροχής υπηρεσιών. Στο εισόδημα, από άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος, για το οποίο εκδίδονται δελτία παροχής υπηρεσιών, τιμολόγια ή αποδείξεις επαγγελματικής δαπάνης, καταβάλλεται εισφορά, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 39 του παρόντος, αναλόγως εφαρμοζομένων, μη εφαρμοζομένης στην περίπτωση αυτή της παρ. 3 του άρθρου 39 του παρόντος.

Υπόχρεος για την καταβολή της εργοδοτικής εισφοράς είναι οποιοδήποτε πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, για λογαριασμό του οποίου οι ασφαλισμένοι του παρόντος άρθρου παρέχουν τις υπηρεσίες τους περιοδικά έναντι παροχής. Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται και στις κατηγορίες αυτές οι πάσης φύσεως διατάξεις περί εισφορών του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.

4. Τυχόν υψηλότερα ή χαμηλότερα των οριζομένων στην παράγραφο 1 ποσοστά ασφαλιστικών εισφορών κλάδου σύνταξης ασφαλισμένου και εργοδότη που προβλέπονταν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος αναπροσαρμόζονται ετησίως ισόποσα και σταδιακά από 1.1.2017 και εφεξής, ούτως ώστε από 1.1.2020 να διαμορφωθούν στο αντίστοιχο ποσοστό που ορίζεται στην ανωτέρω παράγραφο.
5. Δεν αναπροσαρμόζονται, και παραμένουν στο ύψος που προβλεπόταν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος, οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, που εμπίπτουν στις κατηγορίες που εξαιρέθηκαν από την αύξηση των ορίων ηλικίας της υποπαραγράφου Ε3 της παρ. Ε του άρθρου 2 του ν. 4336/2015, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. Φ11321/οικ.47523/1570 απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Β’ 2311), καθώς και των εργαζομένων που υπάγονται στις διατάξεις των άρθρων 20 και 21 του ν. 3863/2010 (Α’ 115), όπως ισχύει, καθώς και όσοι για την απασχόλησή τους δεν υπάγονταν στον κλάδο σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, αλλά υπάγονταν είτε αποκλειστικά και μόνο για τον κίνδυνο του ατυχήματος είτε εκτός αυτού και στον κλάδο παροχών ασθενείας σε είδος. Στο ίδιο ύψος παραμένουν και οι αντίστοιχες εργοδοτικές εισφορές.
6. Τα ποσοστά εισφορών των ασφαλισμένων που υπάγονται ή θα υπάγονταν βάσει των γενικών ή ειδικών ή καταστατικών διατάξεων, όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος, στο ΝΑΤ, υπολογίζονται μηνιαίως επί του βασικού μισθού που δεν μπορεί να είναι κατώτερος από τον προβλεπόμενο στην ισχύουσα ή την τελευταία ισχύσασα ΣΣΕ του κλάδου, πλέον των επιδομάτων που προβλέπονται στα άρθρα 84 και 85 του π.δ. 913/1978. Οι εισφορές καταβάλλονται ανά τρίμηνο.
7. Οι εισφορές δηλώνονται από τον εργοδότη στην Αναλυτική Περιοδική Δήλωση, σύμφωνα με την ισχύουσα κατά τη δημοσίευση του παρόντος νομοθεσία του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, αναλόγως εφαρμοζομένης.
8. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζονται οι απαιτούμενες διαδικασίες για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου σχετικά με τις εισφορές των κατά την παράγραφο 5 εξαιρούμενων κατηγοριών ασφαλισμένων, την ενσωμάτωση αυτών στα πληροφοριακά συστήματα και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του άρθρου αυτού.[9]
9. Από την 15.9.2016 η εισφορά που προβλέπεται στο άρθρο 3 παρ. δ’, στο άρθρο 4 παρ. γ’ του ν.δ. 465/1941 (Α’301), στο άρθρο 36 παρ. 2 του ν.δ. 158/1946 (Α’318), στο άρθρο 3 παρ. Γ’ του ν. 1872/1951 (Α’202), στο άρθρο 4 παρ. 3 περίπτωση β’ του ν. 4041/1960 (Α’ 36), στο άρθρο 4 του ν.δ. 4547/1966 (Α’192), στα άρθρα 11, 14 και 15 του α. ν. 248/1967 (Α’243), στα άρθρα 2, 3 και 8 του ν. 1344/1973 (Α’36), στο άρθρο 6 παρ. 5 του ν. 1866/1989 (Α’222), στους νόμους 248/1967, 1989/1991, καθώς και στην Φ. 146/1/10978/1969 καταργείται. Οι ασφαλισμένοι μισθωτοί οι οποίοι υπάγονταν, σύμφωνα με τις γενικές, ειδικές ή καταστατικές διατάξεις εκάστου Τομέα, όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου στην ασφάλιση του ΕΤΑΠ – ΜΜΕ, καταβάλλουν ασφαλιστική εισφορά κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1 του παρόντος, εφαρμοζομένων και στην περίπτωση αυτή της παραγράφου 4 του παρόντος.[10]

«Οι ασφαλισμένοι μισθωτοί, οι οποίοι, σύμφωνα με τις γενικές, ειδικές ή καταστατικές διατάξεις εκάστου Τομέα, όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, υπάγονταν στην ασφάλιση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, καταβάλλουν από 1.1.2017 εισφορά κύριας σύνταξης επί των αποδοχών που ορίζονται στην παρ. 1 και 2 του άρθρου αυτού, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 6,67%. Η εισφορά εργοδότη υπολογίζεται επί των ίδιων αποδοχών και ανέρχεται σε ποσοστό 7,5% για τον Δεκέμβριο του 2016, αναπροσαρμοζόμενου τούτου ετησίως ισόποσα και σταδιακά από 1.1.2017 και εφεξής, ώστε την 1.1.2020 να διαμορφωθεί σε ποσοστό 13,33%. Κάθε άλλη διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το θέμα καταργείται». (ΝΕΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ)

10. Από 1.7.2016 οι αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και οι ασφαλιστικές εισφορές και ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών κατατίθενται από τους εργοδότες μέσω τραπεζικού λογαριασμού και μεταφέρονται αντιστοίχως και αποδίδονται από την οικεία τράπεζα στους λογαριασμούς των δικαιούχων μισθωτών, των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης και του Δημοσίου.

Για το σκοπό αυτόν κάθε υπόχρεος εργοδότης υπογράφει σχετική σύμβαση με τράπεζα που επιλέγει. Κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

[1] Με τον νόμο 4093/2012, αυτός έχει καθοριστεί στο ποσό των 589,08€.

[2] Ήτοι 586,08 * 70% = 410,26

[3] Το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 3, τέθηκε όπως προστέθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 234 του ν. 4389/2016 και ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ήτοι από 27/05/2016, σύμφωνα με το άρθρο 240 του ιδίου νόμου.

[4] Η παράγραφος 14, τέθηκε όπως προστέθηκε με την παράγραφο 6α του άρθρου δεύτερου του ν. 4393/2016.

[5] Η παράγραφος 15, τέθηκε όπως αναριθμήθηκε από παράγραφο 14 με την παράγραφο 6β του άρθρου δεύτερου του ν. 4393/2016.

[6] Η παράγραφος 16, τέθηκε όπως αναριθμήθηκε από παράγραφο 15 με την παράγραφο 6β του άρθρου δεύτερου του ν. 4393/2016.

[7] Η παράγραφος 17, τέθηκε όπως αναριθμήθηκε από παράγραφο 16 με την παράγραφο 6β του άρθρου δεύτερου του ν. 4393/2016.

[8] Η παράγραφος 18, τέθηκε όπως αναριθμήθηκε από παράγραφο 17 με την παράγραφο 6β του άρθρου δεύτερου του ν. 4393/2016 και το πρώτο εδάφιό της αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 6γ του άρθρου δεύτερου του ιδίου νόμου.

[9] Η παράγραφος 8, τέθηκε όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 5 του άρθρου δεύτερου του ν. 4393/2016 και ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ήτοι από 06/06/2016, σύμφωνα με το άρθρο δέκατο τρίτο του ιδίου νόμου.

[10] Η φράση «Από την 1.8.2016» της παραγράφου 9, τέθηκε όπως αντικαταστάθηκε από τη φράση «Από την 15.9.2016» με το άρθρο τριακοστό του ν. 4411/2016 (ΦΕΚ Α’ 142/03-08-2016) και ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ήτοι από 03/08/2016, σύμφωνα με το άρθρο τριακοστό δεύτερο του ιδίου νόμου.

Οι ασφαλιστικές εισφορές γίνονται…φόροι;

 0

BY ΒΕΡΕΝΙΚΗ ON 09/12/2016ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Και το παράλογο των ασφαλιστικών τεκμηρίων

Μένει λιγότερος από ένας μήνας για να μπει σε εφαρμογή ο Ν.4387/2016, ο “νόμος Κατρούγκαλου“ όπως είναι γνωστός.Μέχρι και σήμερα το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης δεν έχει εκδώσει καμία απόφαση για τον τρόπο λειτουργίας του νέου συστήματος ασφάλισης. Τα ερωτήματα πολλά, η αβεβαιότητα των αυτοαπασχολούμενων, των εμπόρων, των βιοτεχνών, των επαγγελματιών ακόμα μεγαλύτερη.Πως θα λειτουργήσει το νέο σύστημα ασφάλισης;

του φοροτεχνικού  Παναγιώτη Παντελή

Από 01/01/2017 και μέχρι την υποβολή της φορολογικής δήλωσης ποιες ασφαλιστικές εισφορές θα πληρώσω;

Σήμερα όμως θα ήθελα να σταθώ σε δυο με τρία σημεία του Ν.4387/2016 στα οποία δεν έχουμε σταθεί ιδιαίτερα και τα οποία αφορούν το σύνολο της επιχειρηματικής δραστηριότητας στη χώρα μας.

Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι οι ασφαλιστικές εισφορές μετατρέπονται σε φορολογική υποχρέωση.

Αν λοιπόν ανατρέξει κάποιος στο άρθρο 45 του Ν.4387/2016 θα διαπιστώσει.

1. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης θεσπίζεται κοινό μητρώο των υπόχρεων καταβολής ασφαλιστικών εισφορών και φόρου εισοδήματος στο οποίο ενσωματώνονται και εναρμονίζονται οι διαδικασίες εγγραφής, δήλωσης, πληρωμής και βεβαίωσης καταβολής του φόρου εισοδήματος και των ασφαλιστικών εισφορών.
Το εν λόγω μητρώο τηρείται στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.2. Με την ίδια απόφαση, η οποία πρέπει να εκδοθεί εντός του 2016, καθορίζονται οι κανόνες και οι διαδικασίες συγκρότησης και λειτουργίας του κοινού μητρώου, οι αρμοδιότητες των εμπλεκόμενων φορέων, τομέων και κλάδων οι προσαρμογές στα πληροφοριακά συστήματα και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της διάταξης της παραγράφου 1 (ΦΕΚ Ά 85/12-05-2016).

Με την εφαρμογή του νόμου από την 01/01/2017 θα υπάρχει μια ενιαία πλατφόρμα στη ΓΓΔΕ όπου θα εναρμονίζονται τόσο οι ασφαλιστικές εισφορές όσο και ο φόρος εισοδήματος. Με άλλα λόγια στο ΤΑΧΙS θα βεβαιώνονται όλες οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεων και η αντιμετώπιση θα είναι ενιαία. Πότε θα ολοκληρωθεί η ενιαία πλατφόρμα κανείς δεν το γνωρίζει. Στο προσχέδιο του νόμου καταληκτική ημερομηνία ήταν η 31/12/2017. Στο νόμο η συγκεκριμένη παράγραφος εξαφανίστηκε.

Θα έχουμε λοιπόν τα αναγκαστικά μέτρα και για τις ασφαλιστικές εισφορές που παίρνει σήμερα, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση η ΓΓΔΕ;

Δεν θα έχουμε πια φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα αλλά μια ενημερότητα;

Ένα δεύτερο θέμα που θα μας απασχολήσει το 2017 είναι το περίφημο άρθρο 46 του Ν.4387/2016. Τι αναφέρει το συγκεκριμένο άρθρο;

Εισάγει για πρώτη φορά τα γνωστά μας «τεκμήρια» και στις ασφαλιστικές εισφορές.

Αναφέρει το άρθρο 46,

1.α. Με Προεδρικό Διάταγμα, κατόπιν πρότασης του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μπορεί να θεσπίζεται αντικειμενικό σύστημα τεκμαρτού υπολογισμού του ελάχιστου απαιτούμενου αριθμού ημερομισθίων και ποσού εισφορών για κατηγορίες ή κλάδους επιχειρήσεων κατά μήνα λειτουργίας της επιχείρησης ή άλλο χρονικό διάστημα και ανάλογα με τις εκτελούμενες εργασίες. Η προσδιοριζόμενη κατά το σύστημα αυτό δαπάνη αποτελεί το ελάχιστο οφειλόμενο ποσό για ασφαλιστικές εισφορές κατά μαχητό τεκμήριο.
β. Με τις αποφάσεις του προηγουμένου εδαφίου καθορίζεται το αντικειμενικό σύστημα τεκμαρτού υπολογισμού για κάθε κατηγορία επιχειρήσεων, η διαδικασία είσπραξης των επιπλέον των δηλωθέντων ποσών εισφορών και κάθε αναγκαίο για την εφαρμογή του παρόντος ειδικότερο ζήτημα.
2. Σε περίπτωση κατά την οποία το παραπάνω ελάχιστο τεκμαρτό ποσό είναι μεγαλύτερο από τα δηλωθέντα από τον εργοδότη ημερομίσθια ο εργοδότης δύναται να αμφισβητήσει τον υπολογισμό υποβάλλοντας εντός διμήνου από την υποβολή της Α.Π.Δ. του αντίστοιχου διαστήματος τους ισχυρισμούς του και κάθε αναγκαίο αποδεικτικό στοιχείο. Σε περίπτωση που δεν αμφισβητηθεί ο υπολογισμός ή δεν γίνουν δεκτές οι αντιρρήσεις του εργοδότη το επιπλέον δηλωθέν ποσό συμψηφίζεται με οφειλόμενες εισφορές για ασφαλιστική τακτοποίηση συγκεκριμένων προσώπων αν διαπιστωθεί μεταγενέστερα ότι αυτοί απασχολήθηκαν στις εργασίες του συγκεκριμένου εργοδότη κατά την ίδια περίοδο. Αν ο εργοδότης απασχολεί εργαζόμενους μερικής απασχόλησης το επιπλέον ποσό δύναται επιπλέον να συμψηφισθεί με το απαιτούμενο για τους ίδιους εργαζόμενους ποσό εισφορών για πλήρη απασχόληση.
3. Η καταβολή των ελάχιστων εισφορών βάσει του αντικειμενικού συστήματος της παρούσας παραγράφου δεν απαλλάσσει τον εργοδότη από την καταβολή επιπλέον εισφορών και των σχετικών προσαυξήσεων και ποινών αν διαπιστωθεί απασχόληση επιπλέον από την προβλεπόμενη για την συγκεκριμένη κατηγορία επιχειρήσεων.
4. Το αντικειμενικό σύστημα τεκμαρτού υπολογισμού ρυθμίζεται με βάση πρόσφορα κριτήρια υπολογισμού της ελάχιστης εργατικής απασχόλησης όπως είναι ενδεικτικά το είδος της επιχείρησης, το μέγεθος της εγκατάστασης, το ωράριο λειτουργίας, η τυχόν εποχιακή φύση της λειτουργίας της επιχείρησης, ο κύκλος εργασιών, οι αναγκαίες για την εκτέλεση των εργασιών ειδικότητες, η γεωγραφική θέση της επιχείρησης, η τυχόν εισφορά προσωπικής απασχόλησης από τον εργοδότη ή τους εταίρους εργοδοτικής επιχείρησης. (ΦΕΚ Ά 85/12-05-2016 )

Ας γίνω πιο σαφής με ένα παράδειγμα.

Έστω λογιστικό γραφείο με 40 πελάτες που απασχολεί 2 εργαζόμενους. Με βάση κριτήρια όπως το μέγεθος της εγκατάστασης, ο κύκλος εργασιών, η γεωγραφική θέση, το ωράριο κ.λπ. καθορίζεται ότι το συγκεκριμένο λογιστικό γραφείο θα πρέπει να απασχολεί κατ’ ελάχιστον 4 εργαζόμενους.

Η ασφαλιστική δαπάνη για την συγκεκριμένη επιχείρηση θα είναι για 4 εργαζόμενους και αυτή θα βεβαιώνεται, κι αυτή θα οφείλεται.

Πότε θα γίνεται η βεβαίωση;

Άμεσα και ηλεκτρονικά.

Είναι σαφής ο προσδιορισμός μιας και το τεκμήριο είναι μαχητό.

Όπως αναφέρεται ρητά ο εργοδότης δύναται να αμφισβητήσει τον υπολογισμό εντός διμήνου από την υποβολή της ΑΠΔ, του αντίστοιχου διαστήματος, τους ισχυρισμούς του για να αντικρούσει την βεβαίωση και την οφειλή των τεκμαρτών ασφαλιστικών εισφορών.

Πού θα αντικρούσει τις επιπλέον ασφαλιστικές εισφορές που του επιβλήθηκαν ο εργοδότης;

Ο νόμος δεν το προσδιορίζει, αλλά μέχρι σήμερα έχουμε τις επιτροπές των ασφαλιστικών ταμείων.

Τι γίνεται στην περίπτωση που ο εργοδότης δικαιώνεται;

Κατά κόρον η διοίκηση του ασφαλιστικού ταμείου προσφεύγει, για να ακυρώσει την απόφαση της επιτροπής της.

Το αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προφανές.

Βεβαιώνονται οι επιπλέον ασφαλιστικές εισφορές και πού;

Στο TAXIS, με αποτέλεσμα να μπλοκάρει όχι μόνο η ασφαλιστική αλλά και η φορολογική του ενημερότητα.

Η επιχείρηση οδηγείται σε βέβαιο θάνατο. Μα θα μου πει κάποιος υπάρχουν και τα διοικητικά δικαστήρια όπου μπορούμε να προσφύγουμε…

Σωστό! Για να έχουμε την «μετά θάνατον δικαίωση».

πηγή:www.e-forologia.gr