25/02/2017 | 10:44
Αιμ. Λυμπεράκη: Διαμεσολάβηση: Ειρηνική επίλυση διαφορών ή Δικαστήρια;
Της Αιμιλίας Λυμπεράκη – Besson(*)
Το ερώτημα «Διαμεσολάβηση και ειρηνική επίλυση διαφορών ή δικαστήρια» τίθεται σε κάθε πολίτη που αναζητάει το δίκαιό του και δεν έχει άλλη επιλογή από τη σκληρή και ψυχοφθόρα σύγκρουση μέσα στις δικαστικές αίθουσες.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα, δεν είχε την επιλογή της Διαμεσολάβησης ώστε να αποδοθεί ένα δίκαιο που θα είναι προσαρμοσμένο σε πραγματικές καταστάσεις και με αναλογικό σεβασμό των αντιθέτων δικαίων και συμφερόντων. Γιατί όπως λέει ο Thomson (1998):
«Σύγκρουση είναι η αντίληψη των διαφορών των συμφερόντων των ανθρώπων»
Εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις λιμνάζουν σήμερα στα δικαστήρια οι οποίες ποτέ δεν θα μπορέσουν να διεκπεραιωθούν. Πολλές από αυτές είναι πολύ εύκολο να επιλυθούν αλλά δεν υπήρχαν ούτε η κουλτούρα ούτε οι μηχανισμοί επίλυσης, έξω από τα δικαστήρια.
Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός μέσω της Διαμεσολάβησης εισήλθε και στην ελληνική κοινωνία και είναι έτοιμος να λύσει γρήγορα και δίκαια σημαντικές αντιθέσεις προσώπων, φορέων και επιχειρήσεων.
Το έργο αυτό το ανέλαβε ο Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών – ΟΠΕΜΕΔ, για την ανάδειξη και προώθηση της Διαμεσολάβηση ως εναλλακτική λύση στις κοινωνικές και επιχειρηματικές διαφορές. Μέλη του είναι κοινωνικοί και οικονομικοί φορείς και μεταξύ αυτών επιμελητήρια, οι κοινωνικοί εταίροι, επιστημονικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις κ.α.
Όπως τόνισε σε σχετική αναφορά του ο Πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, «αν επικρατήσει η κουλτούρα της διαμεσολάβησης το δίκαιο, θα αποδίδονταν ταχυτέρα, χωρίς ισχυρούς ψυχικούς και υλικούς κραδασμούς και τα δικαστήρια θα απαλλάσσονταν από εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις που μπορεί να λυθούν μέσω της συνεννόησης και της συναίνεσης που μπορεί να επιτύχει η Διαμεσολάβηση».
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί συνοπτικό υλικό σε τίτλους, το οποίο διδάχτηκε σε σεμινάριο για την «Διαμεσολάβηση και τη Διαιτησία επί των συγκρούσεων» στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ), στις 22 Φεβρουαρίου 2017 από την υποφαινόμενη Αιμιλία Λυμπεράκη.
Δείτε το κείμενο της διάλεξης σε διαφάνειες
Τι είναι η Διαμεσολάβηση.
Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τη στάση σου.
Maya Angelou (συγγραφέας / ποιήτρια)
Η Διαμεσολάβηση είναι η αναζήτηση, από τα αντιμαχόμενα μέρη σε μια διαφορά, μιας συμβιβαστικής λύσης μέσω κοινά αποδεκτής διαδικασίας και σε ουδέτερο τόπο, παρουσία και με τη βοήθεια ενός τρίτου προσώπου, του διαμεσολαβητή.
Η προσφυγή στη Διαμεσολάβηση είναι εθελοντική εκτός αν προβλέπεται από νόμο ή από δικαστική απόφαση.
Η Διαμεσολάβηση είναι καθημερινή απλή ή σύνθετη διαδικασία και έχει πολλά επίπεδα πραγματοποίησης.
Η εμπιστοσύνη, το απόρρητο, η εθελοντική προσφυγή και αποδοχή και η ψυχική άνεση των μερών, αποτελούν τα πλεονεκτήματά της.
Η Διαμεσολάβηση δεν είναι απειλή
Είναι αρωγός στην ομαλή και γρήγορη επίλυση των αντιθέσεων και των συγκρούσεων με ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων.
Αν η Διαμεσολάβηση κυριαρχήσει στην κοινωνική συνείδηση, η κοινωνία θα ωφεληθεί τα μέγιστα σε επίπεδο κοινωνικής ειρήνης και κοινωνικής συνοχής.
Οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις είναι νομοτέλεια της ύπαρξης κάθε οργανισμού και η θετική λύση τους είναι κινητήρια δύναμη της εξέλιξης των κοινωνιών.
Ποια τα πλεονεκτήματα της
Διαμεσολάβησης;
Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι - κερδίζουν και τα δύο μέρη
• Η λύση διαμορφώνεται στα μέτρα των μερών
• Αποφεύγεται η αντιδικία
• Υπάρχει η βοήθεια αμερόληπτων και ικανών
διαμεσολαβητών
Νομοθετημένη Διαμεσολάβηση
Τα πεδία της Διαμεσολάβησης αφορούν:
Τη νομοθετημένη προαιρετική Διαμεσολάβηση
Τη νομίμως υποχρεωτική Διαμεσολάβηση
Την ελεύθερη, άτυπη, μη θεσμοθετημένη Διαμεσολάβηση
Η Ε.Ε. και η Ελλάδα έχουν θεσμοθετήσει τη Διαμεσολάβηση και τη Διαιτησία ως εξωδικαστική διαδικασία επίλυσης διαφορών.
Στο Εργατικό Δίκαιο έχει νομοθετηθεί η Διαμεσολάβηση και η Διαιτησία.
Υπάρχει και η μη θεσμοθετημένη καθημερινή ελεύθερη εθελοντική προσφυγή στη διαμεσολάβηση για την επίλυση τρεχόντων προβλημάτων και αντιθέσεων στον εργασιακό, κοινωνικό, οικονομικό και ατομικό επίπεδο.
Νομοθεσία, Οδηγία 2008/52/21-5-2008/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ν. 3898/2010- ΦΕΚ 211 Α/16-12-2010, 3869/2010 - ΦΕΚ 130 Α/3-8-2010, 4161/2013 (αρ. 11), ν.4055/2012 / ΦΕΚ Α’ 51/12.3.2012(αρ. 6), άρθρο 214Β του ΚΠΔ ν. 4335/2015 -ΦΕΚ Α 87/23-7-2015, Y.A. 109088/ 2011 -ΦΕΚ Β' 2824/14.12.2011, Υ.Α. 107309/ 2012 (ΦΕΚ Β' 3417/21.12.2012)
Εφαρμογή
Η πρακτική εφαρμογή της νομοθετημένης Διαμεσολάβησης ξεκίνησε από τον Ιούνιο του 2013, με την υπαγωγή της ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης.
Σε περίπτωση που επιλεγεί αυτή η διαδικασία και αποτύχει, ο οφειλέτης, δύναται να καταθέσει την αίτηση, ως επιβεβαίωση της καλής θέλησης, στο αρμόδιο Ειρηνοδικείο.
Στον Κώδικα Δικηγόρων τονίζεται η υποχρεωτικότητα του δικηγόρου να προτάξει τη Διαμεσολάβηση σε ορισμένες υποθέσεις, καθώς και για το ποιος θα είναι ο ρόλος του σε αυτές.
[ν. 3869/2010, ν. 4161/2013 (άρθρο 11)]
Ο Διαμεσολαβητής
Κεντρικό πρόσωπο στη διαμεσολάβηση είναι ο Διαμεσολαβητής. Τα κύρια προσόντα του είναι:
Εμπειρία
Δεξιότητα
Σταθερή προσωπικότητα
Αντικειμενικότητα και αίσθηση του Δικαίου
Ευθυδικία
Ηρεμία χαρακτήρα
Ευαισθησία - Ενσυναίσθηση
Υπευθυνότητα στη διαδικασία
Ρεαλιστική αντίληψη των συνεπειών
Ο διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής δεν μπορεί να έχει οιαδήποτε σχέση με ένα μέρος και σε περίπτωση διαπίστωσης δόλου διακόπτει τη διαδικασία.
Ο Διαμεσολαβητής ως θεσμικό πρόσωπο
Η τέχνη του Διαμεσολαβητή εκ των πραγμάτων είναι κομβική και ουσιώδης.
Ο δικηγορικοί σύλλογοι έχουν δημιουργήσει σε πολλές πόλεις Κέντρα Κατάρτισης Διαμεσολαβητών.
Υπάρχουν συγκεκριμένα καθήκοντα για τους διαμεσολαβητές τα οποία πηγάζουν, είτε από τη νομοθεσία, είτε από τη δεοντολογία, είτε από την συμφωνία των μερών.
Μέχρι σήμερα έχουν πιστοποιηθεί 1700 διαμεσολαβητές και σε λίγο θα φτάσουν τις 2000.
Οφέλη από τη Διαμεσολάβηση
Με τη Διαμεσολάβηση τα άτομα και η κοινωνία κερδίζουν:
Χρόνο
Χρήμα
Ταχύτερη εξέλιξη διαδικασιών
Ψυχική ηρεμία
Κοινωνική συνοχή
Ελάχιστα αποδεκτό δίκαιο
Απόρρητο και διαφύλαξη προσωπικοτήτων
Τα πρόσωπα και η Διαμεσολάβηση
Η Διαμεσολάβηση νομιμοποιεί ηθικά τις αναγκαίες υποχωρήσεις που είναι απαραίτητες για να βρεθεί λύση.
Κατοχυρώνει – προστατεύει τα μέρη έναντι κριτικής για τις υποχωρήσεις.
Περιορίζει τη διάχυση στην κοινωνία υποθέσεων που μπορεί να προκαλέσουν, αναίτια, βλάβες σε πρόσωπα και θεσμούς.
Πρακτική διαδικασία
Ο Διαμεσολαβητής καλεί κατά σειρά τους προσφεύγοντες.
Ακούει τα επιχειρήματα και στοιχεία του καθενός.
Ζητάει από τον καθένα τι από αυτά είναι ανακοινώσιμο στην άλλη πλευρά.
Ο Διαμεσολαβητής καταρτίζει τις διαφορές και τις συμφωνίες και σε συνέχεια αρχίζει η διαπραγμάτευση με κάθε μέρος και όλοι μαζί για την άμβλυνση των διαφορών με στόχο την αποδεκτή και δίκαια συμφωνία.
Το κάθε μέρος ανάλογα με την εξέλιξη προσκομίζει στη διαπραγμάτευση ότι νέο στοιχείο επιθυμεί για να τεκμηριώσει το δίκαιό του.
Με αυτή τη διαδικασία επαναλαμβάνονται οι επαφές και οι διαδικασίες ώστε να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αν ο Διαμεσολαβητής αντιληφθεί ότι υπάρχει δόλια προσφυγή διακόπτει αμέσως τη Διαμεσολάβηση.
► Η περάτωση μπορεί να γίνει με την κατάθεση πρακτικών στην Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου.
Διαχείριση συγκρούσεων
Δημόσια Διοίκηση
Ελεύθερη Διαμεσολάβηση – Διαχείριση συγκρούσεων
Οι άνθρωποι, οι οικονομικοί και κοινωνικοί οργανισμοί λειτουργούν καθημερινά μέσα σε έναν κόσμο αντιθέσεων.
Πολλά από τα προβλήματα που προκαλούνται λύνονται, είτε με απευθείας Διαπραγμάτευση, είτε με Διαμεσολάβηση.
Η διαχείριση καθημερινών εντάσεων και αντιθέσεων στους εργασιακούς χώρους της Δημόσιας Διοίκησης ή στον ιδιωτικό τομέα γίνεται κατά κανόνα με ελεύθερη, μη θεσμοθετημένη, διαδικασία με την συμμετοχή των μερών.
Ο έλεγχος του θυμού και της σύγκρουσης
«Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώνει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και τη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι εύκολο»
Αριστοτέλης
Δημόσια Διοίκηση, Πολίτης και Διαμεσολάβηση
Στις διαφορές Κράτους - Πολίτη δεν υπάρχει θεσμοθετημένη Διαμεσολάβηση.
Μέρος των διαφορών καλύπτει ο Συνήγορος του Πολίτη.
Έχει συσταθεί Επιτροπή με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Αρχής Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων κ. Κωνσταντίνο Μενουδάκο για τη διατύπωση ενός σύγχρονου συστήματος επίλυσης των διαφορών Κράτους – Πολίτη.
Η διατύπωση αυτού του συστήματος θα απαλλάξει τη Δημόσια Διοίκηση, τους πολίτες και τις επιχειρήσεις από σωρεία ψυχοφθόρων γραφειοκρατικών διαδικασιών.
Ωστόσο, στο εσωτερικό της Δημόσιας Διοίκησης δεν λείπουν οι συγκρούσεις. Εκεί η Διαμεσολάβηση καλείται να κάνει το καθήκον της.
/system
/systemΗ τέχνη της επίλυσης κρίσεων
Στο εσωτερικό της Δημόσιας Διοίκησης οι συγκρούσεις είναι διαφόρων τύπων, εργασιακές, λειτουργικές, τυπολατρικές κ.α.
Τη διαχείριση των συγκρούσεων καλείται να την εκτελέσει, κατά κανόνα το ανώτερο, κάθε φορά, θεσμικό όργανο.
Στην προκειμένη περίπτωση ο διαχειριστής των κρίσεων, ιδίως για περιπτώσεις ίσου δικαίου των μερών, παίζει και τον ρόλο του άτυπου Διαμεσολαβητή.
Η διαχείριση συγκρούσεων και η διαμεσολάβηση στη Δημόσια Διοίκηση δεν παύει να είναι επιστήμη, τέχνη, εμπειρία, γνώση και στόχευση για θετική επίλυση των συγκρούσεων.
Επιθυμητές και ανεπιθύμητες συγκρούσεις
Οι συγκρούσεις μπορεί, σε πολλές περιπτώσεις, να είναι επιθυμητές. Κεντρίζουν την δημιουργικότητα και την καινοτομία των ανθρώπων.
Όταν υπάρχει αισθητή βελτίωση στη λήψη των αποφάσεων, την απόδοση και τα συστήματα, εργαζόμενοι και υπηρεσίες ή/και οργανώσεις ωφελούνται.
Όταν μία σύγκρουση δίνει μία αισθητή ώθηση στην καινοτομία, την δημιουργικότητα και τις ιδέες, υπάρχουν σημαντικά κέρδη για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς
Τέλος, όταν οι εργαζόμενοι συμμετέχουν (…) ανακαλύπτουν καινούργιους τρόπους για την επίτευξη των στόχων της υπηρεσίας, έτσι, υπάρχουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Αντιστρόφως, μία σύγκρουση μπορεί να είναι βλαπτική, ιδιαίτερα όταν αυξάνει το άγχος, μειώνει την ικανοποίηση των εργαζομένων και ελαττώνει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων.
(Rahim, 2001)
Η σύγκρουση επηρεάζει την απόδοση στη θέση εργασίας:
• Τροποποιεί ή διαστρεβλώνει την αντίληψη του ρόλου
• Επιστρατεύονται διαφορετικές ικανότητες
• Επηρεάζεται η παρακίνηση
Ο Διαμεσολαβητής στη Δημόσια Διοίκηση
Επανερχόμαστε στα προσόντα του Διαμεσολαβητή - διαχειριστή συγκρούσεων που ισχύουν παντού:
Εμπειρία
Δεξιότητα
Σταθερή προσωπικότητα
Αντικειμενικότητα και αίσθηση του Δικαίου
Ευθυδικία
Ηρεμία χαρακτήρα
Ευαισθησία - Ενσυναίσθηση
Υπευθυνότητα στη διαδικασία
Ρεαλιστική αντίληψη των συνεπειών
Συναισθηματικές συγκρούσεις
Τα μέρη όταν είναι σε σύγκρουση διακατέχονται από δυνατά αρνητικά συναισθήματα.
Η διαχείριση των συναισθημάτων συνήθως γίνεται είτε με καταστολή τους είτε με επιθετικότητα.
Πολλές φορές έχουμε αυτοτροφοδότηση των αρνητικών συναισθημάτων που μπορεί να φτάσουν σε έκρηξη.
Δημιουργούνται στερεότυπα που ενσωματώνουν τα αρνητικά συναισθήματα.
Όλα τα παραπάνω οφείλει να τα διαχειριστεί ο Διαμεσολαβητής.
Καθήκοντα Διαμεσολαβητή
Ανάδειξη του προβλήματος και των συνεπειών
Εκτόνωση της έντασης
Δημιουργία θετικής ψυχολογίας στα μέρη στη βάση της δίκαιης κρίσης
Ανάπτυξη καινοτομικών λύσεων
Προώθηση αλλαγών κοινού οφέλους
Οικοδόμηση σχέσεων των αντιθέτων μερών
Βελτίωση του πλαισίου και των διαδικασιών διαλόγου
Έναρξη διαλόγου και επικοινωνίας
Άτομο
Οι άνθρωποι αντιδρούν ψυχοσωματικά μπροστά σε μία κρίση. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα αισθάνονται άγχος, τα συμπτώματα του οποίου είναι κούραση, οξυθυμία, έλλειψη συγκέντρωσης κ.α.
Η αντίδραση σε κατάσταση κρίσης συνίσταται σε γρήγορες-αποφασιστικές κινήσεις, σταθερή έκφραση, μη εστίαση σε στόχο, έλλειψη επίγνωσης αυτοκατάστασης κ.α.
Διαχείριση κρίσεων
Ως διαχείριση κρίσης ορίζεται η διαδικασία πρόληψης, περιορισμού ή / και επίλυσης ενός προβλήματος.
Τα επίπεδα διαχείρισης είναι:
-Στρατηγική
-Rescue Leader (αρχηγός διάσωσης)
-Συντονιστής
-Sector Office (διοικητής ομάδας)
Ο ρόλος της επικοινωνίας
και του διαλόγου
Η δεξιότητα στην επικοινωνία, για την επίλυση συγκρούσεων, αποτελεί βασικό στοιχείο μείωσης των εντάσεων.
Στόχος είναι πάντα η ενιαία γνώση του προβλήματος και των ενδεχομένων λύσεων που προετοιμάζουν ψυχολογικά το κλίμα.
Στην διαχείριση σοβαρών συγκρούσεων βασικό στοιχείο είναι η εφαρμογή ενός σχεδίου δομημένης επικοινωνίας, που στηρίζεται σε ιδιαίτερες δεξιότητες του Διαμεσολαβητή και μετατρέπει τους εμπλεκομένους σε «συνεργάτες» της λύσης.
Η δημιουργία καλού ψυχολογικού κλίματος είναι απαραίτητος όρος της δημιουργικής επικοινωνίας.
Η σωστή λειτουργία της «γλώσσας του σώματος» του Μεσολαβητή, παίζει επίσης κρίσιμο ρόλο κατά τις ζωντανές συζητήσεις των εμπλεκομένων.
Επικοινωνία – Αλληλεξαρτήσεις
Η σύγκρουση εμπεριέχει επικοινωνιακές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων οι οποίοι αλληλεξαρτώνται και οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι τα συμφέροντά τους είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστα
Conrad (1990)
Ο Προϊστάμενος ως Διαμεσολαβητής
|
|
Ενέργειες Προϊσταμένου - Προσέγγιση διευκόλυνσης
Χρησιμοποιεί Θετικό και Αισιόδοξο Τόνο
Παρουσιάζει τους Βασικούς Κανόνες και τη Διαδικασία
Παρουσιάζει το Πρόβλημα
Ρωτάει τα Δύο Μέρη για τις Ανάγκες και τα Ενδιαφέροντά τους και τους βοηθάει να μετακινηθούν από τις Θέσεις στα Ενδιαφέροντά τους
Ασχολείται με τα διαπροσωπικά (‘πάνω μέρος του κύκλου’) ενδιαφέροντα και συναισθήματα
Συνοψίζει ό,τι ακούει
Ζητάει ιδέες που θα επιλύσουν τα προβλήματα
Επαναδιατυπώνει τις συμφωνίες όταν προκύπτουν
Συνεισφέρει ιδέες χωρίς να κυριαρχεί στη συζήτηση και χωρίς να παρασύρει τα δύο μέρη στη δική του άποψη
Δείχνει αποφασισμένος για μια γρήγορη λύση ούτως ή άλλως (αν δεν υπάρξει κοινά αποδεκτή λύση, ο ίδιος θα αποφασίσει)
Κρίση και συγκρούσεις στο Δημόσιο- Βασικές αιτίες
Σήμερα στη Δημόσια Διοίκηση η κρίση και η πίεση που αυτή ασκεί δημιουργεί σφοδρές συγκρούσεις και αντιθέσεις.
Έχει γίνει πιο ανασφαλές το εργασιακό περιβάλλον.
Έχουν περιορισθεί ο αριθμός των υπαλλήλων και οι πόροι για τη λειτουργία του Δημοσίου.
Με λιγότερους πόρους, μικρότερους μισθούς και λιγότερους υπαλλήλους παρουσιάζεται η ανάγκη μεγαλύτερης απόδοσης.
Σε ένα πιεστικό περιβάλλον το άγχος και η απότομη ή και εκρηκτική εμφάνιση συγκρούσεων διαφόρων μορφών είναι πολύ πιθανή.
Το ανθρώπινο δυναμικό
Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι μέρος των συγκρούσεων και μπορούν να συμβάλλουν ενεργά στη λύση τους.
Η θετική επίλυση των αντιθέσεων προάγει, την ανάπτυξη των κοινωνιών. Η αρνητική τις οδηγεί σε οπισθοδρόμηση.
Η γνώση της διαδικασίας δημιουργίας και της διαχείρισης συγκρούσεων δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες επίλυσής τους.
Η αυτογνωσία του κάθε υπαλλήλου προέχει στον τρόπο ατομικής εκδήλωσης και διαχείρισης των αντιθέσεων.
Αναγκαία η συναισθηματική νοημοσύνη
Τι είναι, πού οδηγεί:
Η ικανότητα να γνωρίζουμε τα δικά μας συναισθήματα και αυτά των άλλων, να δημιουργούμε κίνητρα για τον εαυτό μας και να χειριζόμαστε σωστά, τόσο τα συναισθήματα, όσο και τις σχέσεις μας.
Η μεγιστοποίηση της συναισθηματικής νοημοσύνης με την καλλιέργεια και ανάπτυξη ικανοτήτων, όπως αυτοεπίγνωση, αυτοδιαχείριση, κοινωνική επίγνωση και διαχείριση σχέσεων ευνοούν την ομαλή συνεργασία.
Συγκρούσεις και Δημόσιοι Λειτουργοί
Οι συγκρούσεις, ανεξάρτητα από τον ορισμό τους, διαπλέκονται μέσα στην κοινωνία και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Δημόσιας Διοίκησης.
Οι Δημόσιοι Λειτουργοί θα πρέπει να κατανοήσουν τις πηγές προέλευσης των συγκρούσεων, να αξιολογήσουν τις συνέπειές τους.
Πρέπει να λάβουν αποφάσεις σύμφωνες με τους τρέχοντες στόχους και τα προβλήματα παραμένοντας ταυτοχρόνως εντός των πλαισίων της δικαιοδοσίας τους και της δημοσιο-υπαλληλικής τους ιδιότητας.
Ανάλυση και Σύνθεση
Έργο του Διαμεσολαβητή σε κάθε σύγκρουση είναι να διερευνήσει τα γενεσιουργά και τα δευτερεύοντα αίτια και να τα αναδείξει με ρεαλιστικό τρόπο.
Να εντοπίσει την κύρια αντίθεση, η λύση της οποίας προέχει.
Να καταρτίσει ακριβοδίκαια πρόταση για τα μέρη, με βάση τα δεδομένα.
Τα μέρη έχοντας γνώση της πρότασης και των δεδομένων, καλούνται να απαντήσουν θετικά ή αρνητικά, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις συνέπειες.
Σύγκρουση – Ωφέλειες
Διαφορετικές λύσεις για το ίδιο πρόβλημα
• Σαφής καθορισμός των συσχετισμών δυνάμεων μέσα στην ομάδα
• Ενθάρρυνση δημιουργικότητας και ελεύθερης σκέψης
• Εστίαση στην ατομική συμβολή έναντι των
ομαδικών αποφάσεων
• Έκφραση – και επίλυση- συναισθηματικών
διαφωνιών
• Κάθαρση
Σύγκρουση - Αρνητικές Επιπτώσεις
Οι εμπλεκόμενοι δεν μπορούν να «δουν» το πρόβλημα
Αποπροσανατολισμός και πόλωση της ομάδας
Μετατόπιση της εστίασης από τον κύριο στόχο σε υπο-στόχους
Αμυντικές συμπεριφορές
Διάλυση της Ομάδας
Δημιουργία συγκρούσεων του τύπου ¨εγώ
«Κερδίζω – Εσύ χάνεις», όπου το συναίσθημα επικρατεί της λογικής
Η δημιουργία θετικού κλίματος ψυχολογίας στη διαπραγμάτευση είναι επιδιωκόμενος κανόνας για κάθε πλευρά που προσδοκά οφέλη.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ακαδημαϊκός με διδακτορικό στη Δημόσια Διοίκηση και την πολιτική επιστήμη ανέφερε ότι κάθε διαπραγμάτευση είναι 60% ψυχολογία, 25% μεθοδολογία και μόνον 15% ουσία.
Αυτό εξηγεί και τις μακροπρόθεσμες εκβιαστικές πρακτικές της τουρκικής διπλωματίας έναντι των γειτόνων τους.
Εν κατακλείδι …
Είναι σημαντικό να μπορούμε να ακούμε τους άλλους και να είμαστε ανοικτοί στην κριτική,
Na μπορούμε να μοιραζόμαστε πράγματα με ανθρώπους.
Και στις δυο περιπτώσεις, είναι πάντως προϋπόθεση να έχουμε θέσει εξαρχής όρια, τα όρια εκείνα που θα επιτρέψουν να πραγματοποιηθεί μια υγιής αλληλεπίδραση.
«Οι στόχοι ξεκινούν συμπεριφορές, οι συνέπειες συντηρούν συμπεριφορές»
Kenneth Blanchard
(*)Αιμιλία Λυμπεράκη – Besson
- Πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας,
- Σύμβουλος εκπαίδευσης Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων
- Εισηγήτρια νέου management ανθρώπινου δυναμικού και Ευρωπαϊκών Πολιτικών, Ε.Κ.Δ.Δ.Α.
- Εμπειρογνώμονας Erasmus Plus, Ι.Κ.Υ
ΣΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου