Το πρωτογενές πλεόνασμα σε απλά ελληνικά – Τι σημαίνει για την τσέπη μας η υπεραπόδοση του 2016

23/04/2017

Share on Facebook

 

Tweet on Twitter

  

Παρά την εκτόξευση του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2016, το ΔΝΤ εξακολουθεί να επιμένει ότι το 2018 δεν «πιάνουμε» τον στόχο κάτι που σημαίνει ότι βλέπει νέα μέτρα. Όσο για το 2019, εκτιμά ότι θα χρειαστεί και περικοπή αφορολογήτου αλλά και μείωση συντάξεων. Και αν το ΔΝΤ πέσει έξω και δικαιωθεί η ελληνική πλευρά; Και που εξασφαλίσαμε το πλεόνασμα μαμούθ το 2019 τι σημαίνει; Θα υπάρξουν κάποια μέτρα ανακούφισης μέσα στο 2017; Οι απαντήσεις γύρω από το πρωτογενές πλεόνασμα, δίδονται υπό μορφή ερωτήσεων απαντήσεων

Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να «μοιράσει» το υπερ-πλεόνασμα που παρήχθη το 2016;

Ότι ήταν να γίνει έγινε μέσα στο 2016 με τη διάθεση των 620 εκατ. ευρώ για τη 13η σύνταξη. Οποιαδήποτε έκτακτη δαπάνη αποφασιστεί μέσα στο 2017, θα βαρύνει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017. Η κυβέρνηση δεν αναμένεται να προχωρήσει σε τέτοια κίνηση παρά μόνο αν προς το τέλος της χρονιάς εξασφαλιστεί σημαντική υπέρβαση του στόχου. Για φέτος, ο πήχης είναι στο 1,75% του ΑΕΠ. Δηλαδή, υπάρχει περιθώριο για σημαντική επιδείνωση του δημοσιονομικού αποτελέσματος σε σχέση με το 2016. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική πλευρά θα κυνηγήσει και φέτος την υπεραπόδοση για να δώσει και το 2017 κάποια έκτακτη παροχή. Άλλωστε, το 2018 είναι πολύ πιθανό να είναι έτος εκλογών παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι θα εξαντλήσει την 4ετία.

Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016;

Η 2η εκτίμηση από την Ελληνική Στατιστική Αρχή θα γίνει τον Οκτώβριο. Προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι τον Οκτώβριο θα καταγραφεί κάποια σημαντική «διόρθωση» στο ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος όπως έγινε πέρυσι.

Μας εξασφαλίζει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 ότι θα επιτευχθεί ο στόχος όχι μόνο το 2017 αλλά και το 2018 και το 2019;

Κάθε χρονιά είναι ξεχωριστή. Ασφαλώς, όσο πιο ψηλά είναι ο πήχης κατά το προηγούμενο έτος, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να επιτευχθεί ο στόχος. Το βασικό όμως είναι να προσδιοριστεί ποιο από το κομμάτι του πρωτογενούς πλεονάσματος προήλθε από μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και ποιο οφείλεται σε έκτακτες παρεμβάσεις οι οποίες έχουν εφάπαξ απόδοση.

Γιατί το ΔΝΤ επιμένει ότι το 2018 δεν θα επιτευχθεί ο στόχος για πλεόνασμα 3,5%;

Καταρχήν ξεκινάει από πολύ χαμηλότερη αφετηρία. Ακόμη και μετά την αναθεώρηση των εκτιμήσεών του, τοποθέτησε το πρωτογενές πλεόνασμα στου 2016 στο 3,3% και τελικώς ανακοινώθηκε στο 3,9%. Κατά δεύτερον βλέπει ότι θα υπάρξει μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος το 2017 συγκριτικά με το 2016 εκτιμώντας προφανώς ότι ένα μεγάλο μέρος από την υπεραπόδοση του 2016 προήλθε από μέτρα όχι μόνιμου χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, τοποθετεί το πλεόνασμα του 2018 στο 2% του ΑΕΠ και όχι στο 3,5% που είναι ο στόχος.

Σημαίνει αυτό ότι με την επάνοδο των κλιμακίων του ΔΝΤ θα ζητηθούν νέα μέτρα για το 2018 της τάξεως του 1,5% του ΑΕΠ;

Κατά την εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Για το 2018, ισχύει η συμφωνία για τον δημοσιονομικό κόφτη. Αν δεν επιτευχθεί ο στόχος του 2018, τότε η ελληνική πλευρά υποχρεούται να λάβει πρόσθετα μέτρα –πριν καν περιορίσει το αφορολόγητο ή πριν κόψει τις συντάξεις- ώστε να διασφαλιστεί η επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου. Η επόμενη συζήτηση περί πρωτογενών πλεονασμάτων θα γίνει τον Μάιο του 2018 και θα αφορά στο αν έχουν επιτευχθεί ή όχι οι στόχοι του 2017. Αν όχι, τότε θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα το 2018.

Το ΔΝΤ βλέπει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2019 στο 1,5% του ΑΕΠ. Τι σημαίνει επιβεβαίωση της εκτίμησής του;

Ότι θα κοπούν και οι συντάξεις αλλά και το αφορολόγητο από το 2019 ώστε με τα συνολικά μέτρα 2% του ΑΕΠ να επιτευχθεί ο στόχος του 3,5%. Επίσης, σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ενεργοποιηθεί κανένα θετικό μέτρο.

Και αν επιβεβαιωθεί η ελληνική πλευρά που βλέπει ότι το 3,5% του ΑΕΠ θα διατηρηθεί και το 2019 αλλά και το 2020;

Σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε τη μείωση των συντάξεων το 2019 αλλά θα ενεργοποιηθεί και το πρώτο πακέτο θετικών μέτρων το οποίο θα περιλαμβάνει την αύξηση του επιδόματος τέκνων, τη μείωση της συμμετοχής στα φάρμακα για τους συνταξιούχους, την υλοποίηση του προγράμματος στέγασης, την αύξηση των δαπανών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων κλπ.