Η έννοια του υποκαταστήματος με το νέο σχέδιο νόμου

1 ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

FacebookFacebook MessengerTwitterLinkedInGoogle+GmailE-mailPrintFriendlyΕκτύπωση

Με το άρθρο 9 του Π.Δ. 186/1992 περί Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, δινόταν ακριβής περιγραφή της έννοιας του υποκαταστήματος. Συγκεκριμένα:

«1. Για την εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα αυτού, υποκατάστημα είναι οποιαδήποτε εκτός της έδρας της επιχείρησης επαγγελματική εγκατάσταση του επιτηδευματία, στην οποία ενεργείται παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα, ανεξάρτητα από το εάν αυτή διενεργείται κατ΄ εντολή της έδρας ή άλλου υποκαταστήματος σε εκτέλεση σχετικών συμβάσεων.

Δεν θεωρείται ότι στις επαγγελματικές εγκαταστάσεις του επιτηδευματία ενεργείται συναλλακτική δραστηριότητα όταν πραγματοποιούνται μόνο απλές παραλαβές ή παραδόσεις αγαθών ή όταν ενεργούνται εργασίες διοικητικές, προβολής αγαθών ή άλλες συναφείς εργασίες και οι δοσοληψίες στις εγκαταστάσεις αυτές περιορίζονται μόνο στη διενέργεια των εξόδων λειτουργίας τους.

Κατ΄ εξαίρεση των όσων ορίζονται στα προηγούμενα εδάφια δεν θεωρούνται υποκαταστήματα οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι, καθώς και οι λοιπές πρόσκαιρες εγκαταστάσεις που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι τριάντα (30) ημερολογιακές ημέρες».

Ο μετέπειτα νέος Κώδικας (Κ.Φ.Α.Σ.), δεν περιείχε σχετικές διατάξεις, με συνέπεια να δημιουργηθούν σημαντικά προβλήματα από τον χαρακτηρισμό μιας δευτερογενούς επαγγελματικής εγκατάστασης, τις φορολογικές υποχρεώσεις αυτής και γενικά, υπήρχαν πάντοτε προβλήματα όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, μεταξύ φορολογουμένων και ελεγκτικών αρχών. Ειδικά, πάντοτε οι ελεγκτικές αρχές αμφισβητούσαν την θεώρηση μιας δευτερεύουσας επαγγελματικής μονάδας της επιχείρησης ως απλού αποθηκευτικού χώρου ή ως υποκαταστήματος, ειδικά αν αποδεικνυόταν πως στον χώρο αυτό λαμβανόταν παραγγελίες ή γινόταν έστω και ελάχιστες πληρωμές.

Στο πνεύμα αυτό, εκδόθηκε η ΠΟΛ.1269/18.12.2013 εγκύκλιος με θέμα «Πρόσκαιρες εγκαταστάσεις - Έννοια υποκαταστήματος». Σύμφωνα με την εγκύκλιο διαταγή, οριζόταν ότι:

«Δεδομένου ότι στον νέο Κώδικα (Κ.Φ.Α.Σ.), δεν υπάρχουν σχετικές διατάξεις, που να ορίζουν την έννοια του υποκαταστήματος καθώς και αυτή της πρόσκαιρης εγκατάστασης, για την ομοιόμορφη εφαρμογή των διατάξεων αυτού, διευκρινίζεται ότι υποκατάστημα θεωρείται κάθε επαγγελματική εγκατάσταση, εκτός της έδρας, στην οποία διενεργείται οποιαδήποτε παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα. Πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι (συμμετοχή σε εκθέσεις), που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι (15) ημερών και δεν επιβάλλεται τέλος επιτηδεύματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 31 του N. 3986/2011 , δεν χαρακτηρίζονται ως υποκαταστήματα».

Ήδη, με το άρθρο 12 του κατατεθέντος σχεδίου νόμου, τροποποιείται το άρθρο 31 του Ν.3986/2011 ως προς το θέμα και ορίζεται ότι:

«1. Μετά το πρώτο εδάφιο της περιπτ. δ' της παρ. 1 του άρθρου 31 του Ν.3986/2011 (Α' 152) προστίθενται εδάφια ως εξής:

«Ως υποκατάστημα, για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου, νοείται κάθε επαγγελματική εγκατάσταση του επιτηδευματία στην ημεδαπή, εκτός της έδρας της επιχείρησης, στην οποία ενεργείται παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα. Δεν λογίζονται ως υποκαταστήματα, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος, οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και οι πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι τριάντα (30) ημέρες, οι επαγγελματικές εγκαταστάσεις που στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη, του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος, οι εγκαταστάσεις τουριστικών καταλυμάτων εντός παραδοσιακών κτισμάτων, σύμφωνα με το π.δ.33/1979 (Α' 10), που λειτουργούν σε ξεχωριστά κτίρια, αλλά με ενιαία άδεια λειτουργίας, η οποία εντάσσεται ως ενιαία εγκατάσταση στην ίδια τουριστική μονάδα, καθώς και οι αγροτικές καλλιέργειες».

2. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου ισχύουν για δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2017 και επόμενων».