Γιατί απέρριψε αίτημα εξαγοράς ποινής για φοροδιαφυγή ο Άρειος Πάγος
Τι λένε δύο έγκριτοι νομικοί στα Φορολογικά Νέα
Του Γιώργου Λαμπίρη
Αρνητικά απάντησε ο Άρειος Πάγος, μετά την προσφυγή καταδικασθέντος σε πενταετή κάθειρξη για κακουργηματική περίπτωση φοροδιαφυγής, αναφορικά με το δικαίωμά του να εξαγοράσει την ποινή. Ωστόσο παρά τους ισχυρισμούς διαφόρων φορολογικών και νομικών κύκλων, η απόφαση δεν επηρεάζει τα όσα υπαγορεύουν οι ισχύουσες διατάξεις.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο, Γιώργο Μυλωνογιάννη, ο οποίος μίλησε στα Φορολογικά Νέα, η απόφαση δεν αλλάζει τίποτα ως προς το υπάρχον νομικό πλαίσιο, καθότι η απόφαση κινείται στα πλαίσια της κάθειρξης και ούτως ή άλλως η ποινή, εφόσον αφορά σε κακουργηματική πράξη, για την οποία υπάρχει τελεσίδικη απόφαση, δεν είναι εξαγοράσιμη. «Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχουν ελαφρυντικά και η καταδίκη μετατραπεί σε μικρότερη των πέντε ετών, δίνοντας το δικαίωμα στον κατηγορούμενο να την εξαγοράσει», διευκρινίζει.
«Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι ποινές για κακουργήματα ανέρχονται σε κάθειρξη άνω των πέντε ετών. Μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα η φοροδιαφυγή υπερβαίνει τις 150.000 ευρώ και σχετίζεται με εικονικά τιμολόγια ύψους 2 εκατ. ευρώ, ένα ιδιαίτερα σοβαρό αδίκημα», τονίζει ο κύριος Μυλωνογιάννης.
«Η αρνητική απόφαση αφορά σωρεία αποφάσεων για διάφορα αδικήματα»
Όπως επισημαίνει από την πλευρά του ο δικηγόρος, Σταύρος Χούρσογλου, «έχει πολύ μεγάλη σημασία η συγκεκριμένη απόφαση, καθότι η αρνητική απάντηση στο ερώτημα εάν η ποινή κάθειρξης είναι μετατρέψιμη ή όχι, αφορά σωρεία αποφάσεων για διάφορα αδικήματα, αρκετές εκ των οποίων εμπίπτουν και σε φορολογικά ζητήματα», σημειώνει.
Όπως επίσης λέει ο κύριος Χούρσογλου, υφίσταται το πλαίσιο της κάθειρξης των 5 και των 10 ετών για ορισμένα κακουργήματα, ωστόσο με αναγνώριση ελαφρυντικού, η ποινή μετατρέπεται σε 1 έως 6 έτη. «Πρακτικά λοιπόν δίνεται η επιλογή στο δικαστήριο, να κινηθεί κάτω του ορίου των 5 ή των 10 ετών».
Το ιστορικό της υπόθεσης και η απόφαση του Αρείου Πάγου
Της απόφασης του Αρείου Πάγου είχε προηγηθεί προσφυγή φορολογούμενου, ο οποίος είχε καταδικαστεί για φοροδιαφυγή μεγάλης έκτασης και καταδικάστηκε σε πενταετή κάθειρξη από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, για την έκδοση εικονικών τιμολογίων αξίας 2 εκατ. ευρώ. Ο καταδικασθείς ζήτησε την εξαγορά της ποινής και προσέφυγε στον Άρειο Πάγο.
Σύμφωνα με το σχετικό απόσπασμα της απόφασης του ανωτάτου δικαστηρίου:
«Στην προκειμένη περίπτωση, από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης, προκύπτει ότι, το Τριμελές Εφετείο Κακ/των Αθηνών, μετά την απαγγελία της ποινής κάθειρξης πέντε ετών, που επέβαλε στον ήδη αναιρεσείοντα, για το αδίκημα της φοροδιαφυγής, υπό την έννοια της έκδοσης εικονικών φορολογικών στοιχείων, που αφορούσαν ανύπαρκτη συναλλαγή, υπερβαίνουσα το ποσό των 150.000 ευρώ και δη συνολικής αξίας άνω των 2.000.000 ευρώ (άρθρο 19 παρ. 1 Ν. 2523/1997, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 40 παρ. 1, 4 του Ν.3220/2004, άρθρο 8 του Ν. 4337/2015 και ισχύει ως άρθρο 66 παρ. 5 του Ν. 4173/2013, που εφαρμόζεται, στην προκειμένη περίπτωση, κατ’ άρθρο 2 του ΠΚ, ως επιεικέστερος νόμος), απέρριψε, σιγή, το αίτημα για μετατροπή, σε χρηματική, της προαναφερθείσας ποινής καθείρξεως, το οποίο υπέβαλε, προς αυτό, ο καταδικασθείς ήδη αναιρεσείων, μέσω του συνηγόρου του. Αφού, όμως, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες παραδοχές, η επιβληθείσα στον ήδη αναιρεσείοντα ποινή της πενταετούς κάθειρξης δεν υπόκειται σε μετατροπή, το Δικαστήριο της ουσίας, απορρίπτοντας, έστω και σιγή, το μη νόμιμο, σχετικό, αίτημά του (αναιρεσείοντος), ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερθείσες ουσιαστικές διατάξεις του άρθρου 82 του ΠΚ, τις οποίες ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου παραβίασε και δεν υπέπεσε σε (αρνητική) υπέρβαση εξουσίας.
ΙV. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος, ο ανωτέρω (μόνος), παραπεμφθείς στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, αναιρετικός λόγος από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Η’ του ΚΠΔ (έλλειψη αιτιολογίας και αρνητική υπέρβαση εξουσίας), που περιέχεται στους από 28-12-2016 προσθέτους λόγους του αναιρεσείοντος Δ. Β. του Α. για αναίρεση, της υπ’ αριθμόν 3910/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακ/των Αθηνών και να καταδικασθεί αυτός στα δικαστικά έξοδα (αρθρ.583 παρ.1 ΚΠΔ), καθώς και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος Ελληνικού Δημοσίου (άρθρα 106, 176 και 183 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 22 του ν. 3693/1957)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου