«Η Ελλάδα έχει ξεφύγει από το καθοδικό σπιράλ της κρίσης», σημειώνει η υπουργός εργασίας Έφη Αχτσιόγλου σε συνέντευξη της στο γερμανικό DER SPIEGEL και τον Γιώργο Χρηστίδη.
Η συνέντευξη:
Ποιος ήταν κατά τη γνώμη σας ο βασικός λόγος που οδήγησε στην ελληνική κρίση χρέους;
Η κρίση χρέους μπορεί να είχε κοινή αφετηρία, την υπερχρέωση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με τα αφειδώς χορηγούμενα δάνεια, ταυτόχρονα όμως είχε και ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά. Στην περίπτωση της Ελλάδας η κρίση συνάντησε την παθογένεια του ελληνικού οικονομικού σχηματισμού που συνίσταται: Σε μια αδύναμη οικονομική βάση εξ’ αιτίας της μονομέρειας του μοντέλου ανάπτυξης που βασιζόταν στις υπηρεσίες και στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα. Σε έναν αναποτελεσματικό και πελατειακό δημόσιο τομέα και σε ένα άδικο φορολογικό σύστημα που φορολογούσε μόνο τη μισθωτή εργασία και επέτρεπε σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού τη φοροδιαφυγή και τη φοροαπαλλαγή. Αν σε αυτούς τους παράγοντες προσθέσετε ένα παρακμασμένο πολιτικό σύστημα που χρωστούσε την αναπαραγωγή του στους παραπάνω λόγους και στο εκτεταμένο σύστημα διαφθοράς, τότε μπορούμε να δώσουμε μια εναργέστερη εικόνα της ελληνικής ιδιαιτερότητας.
Ήταν σωστός ο τρόπος αντιμετώπισης από τους πολιτικούς (εγχώριους και πιστωτές);
Η «θεραπεία» που ακολουθήθηκε τόσο στην αφετηρία του “σχεδίου διάσωσης” όπου η βασική μέριμνα ήταν οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες να μεταβιβάσουν το χρέος στους κρατικούς προϋπολογισμούς, όσο και στην υλοποίηση της γνωστής συνταγής του ΔΝΤ για “εσωτερική υποτίμηση” στο πρώτο και δεύτερο πρόγραμμα, ήταν σε μεγάλο βαθμό εσφαλμένες. Οι συνέπειες ήταν τραγικές, το χρέος εκτοξεύτηκε στα 300 δισ., χάθηκε το 25% του ΑΕΠ, η ανεργία ανέβηκε στο 28%, η ανεργία των νέων στο 60%, ο κατώτατος μισθός περικόπηκε κατά 22% και κατά 32% για τους νέους, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού φτωχοποιήθηκε, προκαλώντας ανθρωπιστική κρίση στη χώρα εν τη απουσία υποστηρικτικών δομών κοινωνικού κράτους. Τα δεδομένα άλλαξαν σημαντικά με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αξιοποιήσαμε κάθε δημοσιονομικό περιθώριο που δημιουργήσαμε, μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, για να υλοποιήσουμε ένα ευρύ σχέδιο υποστήριξης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας ιδίως στον τομέα της πρόνοιας, της εργασίας και της υγείας.
Έχει πλέον τελειώσει η κρίση στην Ελλάδα (και γιατί ναι ή γιατί όχι);
Ναι, έχουμε ξεφύγει από το καθοδικό σπιράλ της κρίσης και δείχνουμε εμφανή και μετρήσιμα στοιχεία ανάκαμψης. Η ανεργία έχει μειωθεί κατά περίπου 7 μονάδες και βρίσκεται κοντά στο 20%. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία, η Ελλάδα καταγράφει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το 2017 έκλεισε με αύξηση του ΑΕΠ κοντά στο 1,5% και ήδη, το πρώτο τρίμηνο του 2018 καταγράφηκε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,3%. Αυτή η θετική εικόνα αποτυπώνεται και στους βασικούς δείκτες της εγχώριας παραγωγής. Επιτυγχάνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτουμε και αξιοποιούμε τον δημοσιονομικό χώρο ώστε να ασκήσουμε κοινωνική πολιτική. Χρειάζεται όμως να συνεχίσουμε την προσπάθεια για να στήσουμε στα πόδια της την κοινωνία και την οικονομία, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα για την ανεργία, το κοινωνικό κράτος, την αγορά εργασίας, τη δημόσια διοίκηση, την παραγωγική ανασυγκρότηση σε ένα εναλλακτικό – σε σχέση με το παλιό- αναπτυξιακό μοντέλο και την ίδια στιγμή να είμαστε ασφαλείς από τις περιδινήσεις της οικονομικής κρίσης και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην περιοχή μας. Έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά.
Ένα δίδαγμα που έχετε αντλήσει προσωπικά από τα χρόνια της κρίσης.
Δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Αν αποδεχτούμε αυτό το γεγονός, η ευθύνη μας δεν είναι να υπερασπιζόμαστε το παρελθόν, αλλά να σκεφτόμαστε με δημιουργικούς τρόπους το μέλλον.
...
Πηγή: https://thefaq.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου