Η ερμηνεία ενός διαρθρωτικού μέτρου

Η ερμηνεία ενός διαρθρωτικού μέτρου

Πέμπτη, 02 Αυγούστου 2018 07:00

EUROKINISSI/ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

A- A A+

• inShare

Από την έντυπη έκδοση

του Θάνου Τσίρου
ttsiros@naftemporiki.gr

Η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, δηλαδή η «καθαρή μείωση» του εισοδήματος των συνταξιούχων κατά τουλάχιστον δύο δισ. ευρώ είναι «μεταρρύθμιση» ή μέτρο δημοσιονομικού χαρακτήρα;

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέσω της έκθεσής του για την ελληνική οικονομία υποστηρίζει το πρώτο και, όσο και αν ο ρόλος του είναι πλέον κυρίως συμβουλευτικός, ανάβει «φωτιές» στην ελληνική κυβέρνηση. Διότι πλέον το ερώτημα δεν περιορίζεται στο αν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η μείωση των συντάξεων και ταυτόχρονα να παραχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ που αποτελεί και βασική δέσμευση της κυβέρνησης.

Τίθεται ζήτημα για το αν πρέπει στη δεδομένη περίοδο για την ελληνική οικονομία, να «χρηματοδοτήσουν» οι συνταξιούχοι την αύξηση της δαπάνης του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, την καταβολή του επιδόματος στέγασης σε όσους ζουν στο ενοίκιο ή πληρώνουν στεγαστικό δάνειο, τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης των πολιτών αλλά και τη δημιουργία ακόμη περισσότερων θέσεων στους παιδικούς σταθμούς ώστε να μη μένουν εκτός κάθε χρόνο περίπου 30.000 παιδιά. Σημαίνει και άλλα πράγματα ο χαρακτηρισμός της περικοπής των συντάξεων ως «διαρθρωτικό μέτρο». Μπαίνει καταρχήν ζήτημα ίσης μεταχείρισης των συνταξιούχων. Γιατί, για παράδειγμα, αυτός που θα συνταξιοδοτηθεί σε μερικές εβδομάδες από σήμερα, πρέπει να παίρνει 20% χαμηλότερη σύνταξη από αυτόν που αποχώρησε από την αγορά εργασίας στις 5 Μαΐου του 2016, πριν δηλαδή ενεργοποιηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου;

Γιατί πρέπει να διατεθούν δύο δισ. ευρώ για τη διατήρηση του εισοδήματος των συνταξιούχων και να στερηθούν αυτούς τους πόρους οικογένειες με παιδιά όταν ένα από τα τεράστια προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή η χώρα είναι η υπογεννητικότητα, η ταχύτατη γήρανση, η έξαρση της παιδικής φτώχειας και η μείωση του πληθυσμού; Όλα αυτά τα ερωτήματα που έρχονται στο προσκήνιο, θα υποχρεώσουν την κυβέρνηση να κάνει επιλογές και ουσιαστικά να συγκρουστεί με πολυπρόσωπες κοινωνικές ομάδες.

Από τη στιγμή που η μείωση των συντάξεων θα χαρακτηριστεί ως «διαρθρωτικό μέτρο», η κυβέρνηση θα πρέπει να επιχειρηματολογήσει γιατί είναι προτιμότερο να κρατήσεις το εισόδημα του συνταξιούχου στο ύψος του από το να ενισχύσεις μια οικογένεια με παιδιά. Δεν θα είναι εύκολη η ανάπτυξη αυτής της επιχειρηματολογίας. Ειδικά όταν θα πρέπει να ξεδιπλωθεί εν μέσω προεκλογικής περιόδου…