Ιδιόχρηση ακινήτων: Όταν το έτος 1958 στα πράγματα κυριαρχούσε η απλή λογική

Ιδιόχρηση ακινήτων: Όταν το έτος 1958 στα πράγματα κυριαρχούσε η απλή λογική

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής - φοροτεχνικός
Μέλος της επιστημονικής ομάδας του TAXHEAVEN

Για το θέμα της ιδιοχρησιμοποίησης των ακινήτων των νομικών προσώπων μετά την εφαρμογή του νέου κώδικα φορολογίας εισοδήματος (ν. 4172/2013), αλλά μέχρι και σήμερα έχει χυθεί πολύ μελάνι. Αναλύσεις, απόψεις, αρθρογραφία, εγκύκλιοι, θέσεις της Διοίκησης και άλλα πολλά. Χάθηκαν και εξακολουθούν να χάνονται ακόμη εργατοώρες για ένα ζήτημα που για τη φορολογική Διοίκηση —όπως αναγράφεται στις ίδιες τις εγκυκλίους της— είναι αδιάφορο φορολογικά.

Δεν θα σας κουράσω σήμερα γράφοντας πολλά. Θα παραθέσω μόνο μία παράγραφο από την ερμηνευτική εγκύκλιο 139/1958 του υπ. Οικονομικών που αφορούσε στην ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του Ν.Δ. 3843/58 «περί φορολογίας νομικών προσώπων». Την εν λόγω εγκύκλιο την εντόπισα «σκαλίζοντας» το αρχείο των παλαιών τόμων του περιοδικού «ΛΟΓΙΣΤΗΣ» του έτους 1959 (σελ. 84). Προφανώς με την παράθεση της εγκυκλίου αυτής δεν κομίζω γλαύκα ες Αθήνας, αφού την γνωρίζουν κι άλλοι συνάδελφοι, άλλωστε είχε υιοθετηθεί από το υπ. Οικονομικών και επί των ημερών του προγενέστερου κώδικα φορολογίας εισοδήματος, ν. 2238/1994. Σήμερα, θέλησα απλώς να τονίσω για μία ακόμη φορά ότι τελικά η λογική, στο πέρασμα των ετών, συχνά χάνεται μέσα στον κυκεώνα της σύγχρονης ηλεκτρονικής γραφειοκρατίας.  

Ας δούμε την παράγραφο που αφορά στο χειρισμό του τεκμαρτού μισθώματος από ιδιοχρησιμοποίηση ακινήτου. 

27. Τεκμαρτόν μίσθωμα ιδιοχρήσεως οικοδομών. Η επιχείρησις, δια τα ιδιοχρησιμοποιούμενα υπ΄αυτής ακίνητα δεν έχει υπό το νέον καθεστώς υποχρέωσιν όπως δηλώση αυτοτελώς το τεκμαρτόν εισόδημα τούτων, όπως είχεν υποχρέωσιν υπό το προηγούμενον καθεστώς του Ν. 1640. Η επιχείρησις ομού μετά των ακαθαρίστων εσόδων εκ των εμπορικών της εργασιών δύναται να φέρη εις τα βιβλία της ως έσοδον το τεκμαρτόν μίσθωμα των ιδιοχρησιμοποιούμενων ακινήτων της, αντιστοίχως δε να εκπέση εκ των ακαθαρίστων αυτής εσόδων, υπό του γενικού εξόδου, το τεκμαρτόν ενοίκιον των αυτών ακινήτων, συμφώνως πρός την διάταξιν του εδαφίου α' της παραγράφου 1 του άρθρου 35 του Ν.Δ. 3323/55, εις ην παραπέμπει ο νόμος. Επειδή όμως εν προκειμένω το ποσόν του εσόδου (τεκμαρτόν μίσθωμα) είναι ίσον πρός το ποσόν του εξόδου (τεκμαρτόν ενοίκιον) και κατά συνέπειαν τα ποσά ταύτα λογιστικώς αντιλογίζονται, η επιχείρησις δύναται να μη εμφανίση ταύτα είς τα βιβλία της, τουθ' όπερ καταλήγει εις το αυτό αποτέλεσμα.

«Για να κάνεις μεγάλα πράγματα, δεν είναι ανάγκη να είσαι μεγαλοφυΐα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πάνω από τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να είσαι μαζί τους» - Montesquieu, 1689-1755, Γάλλος στοχαστής

https://www.taxheaven.gr