Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Απόφαση σταθμός Εφετείου κατά ΟΑΕΕ βάζει τέλος στις χρεώσεις για εισφορές σε αδρανείς επιχειρήσεις

3 Δεκεμβρίου 2016 oaee2015 Όλες οι δημοσιεύσεις,Δικαστικές αποφάσεις κατά ΟΑΕΕ,Εισφορές ΟΑΕΕ,Παράνομες χρεώσεις και πρακτικές του ΟΑΕΕ

Με την 2425/2015 απόφασή του το Διοικητικό Εφετείο Πειραιώς βάζει τέλος στο πρόβλημα πολλών ασφαλισμένων που ενώ οι επιχειρήσεις τους ήταν ουσιαστικά σε αδράνεια ο ΟΑΕΕ συνέχιζε να τους χρεώνει με εισφορές. Παράλληλα διευκρινίζει ότι κάποιες ελάχιστες συναλλαγές δεν συνιστούν ουσιαστική και διαρκή εργασία, ώστε να είναι απαραίτητη η υποχρεωτική ασφαλιστική σχέση με τον ΟΑΕΕ. Η απόφαση είναι σημαντική καθώς διευκρινίζει θέματα όπως : Υπαγωγή στην ασφάλιση, Αδράνεια επιχείρησης, Απαλλαγή από καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, Περιστασιακές συναλλαγές

Με βάση αυτή την απόφαση και σε συνδυασμό με την πρόσφατη απόφαση από την ΓΓΔΕ που δίνει τη δυνατότητα για αναδρομικό κλείσιμο στην εφορία, αρκετοί ασφαλισμένοι που είχαν βρεθεί εγκλωβισμένοι, θα μπορέσουν να κλείσουν βιβλία και να ζητήσουν από τον ΟΑΕΕ να τους αφαιρεθεί το ποσό οφειλών για όσο διάστημα δεν είχαν οικονομικές δραστηριότητες (τιμολόγια αγορών – τιμολόγια πωλήσεων) ή είχαν ελάχιστες, σύμφωνα με όσα αναφέρει η απόφαση του Εφετείου.

Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης :

Αριθμός απόφασης 2425/2015

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ ΣΤ΄ ΤΡΙΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 3 Δεκεμβρίου 2013, ημέρα Τρίτη και ώρα 11 π.μ., με δικαστές τους: Θεόδωρο Ασημακόπουλο, Πρόεδρο Εφετών Δ.Δ., Αλεξάνδρα Γεωργιλά και Χρυσάνθη Μαυρομιχάλη, Εισηγήτρια, Εφέτες Δ.Δ., και γραμματέα τον Αιμίλιο Πανταζόπουλο, δικαστικό υπάλληλο,

γ ι α να δικάσει την από 21 Ιουνίου 2010 έφεση

τ ο υ Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.)», που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Σατωβριάνδου αρ. 18), νόμιμα εκπροσωπούμενου, για το οποίο παραστάθηκε ο πληρεξούσιός του δικηγόρος Δημήτριος Σκάρπας,

κ α τ ά του … ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως.

Και κατά της 246/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Λιβαδειάς.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Το Δικαστήριο αφού μελέτησε τη δικογραφία.

Σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο.

Επειδή, με την κρινόμενη έφεση, για την οποία δεν απαιτείται κατά νόμον καταβολή παραβόλου, ο εκκαλών ασφαλιστικός οργανισμός υπό την επωνυμία «Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών», καθολικός διάδοχος του «Ταμείου Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Ελλάδος» (Τ.Ε.Β.Ε.) ζητά παραδεκτώς να εξαφανισθεί η 246/2009 οριστική απόφαση του τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του κατά της 17028/2000/14.11.2002 αποφάσεως της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (ΤΔΕ) του ΤΕΒΕ Αθηνών. Με την εν λόγω απόφαση της ΤΔΕ έγινε δεκτή ένσταση του εφεσιβλήτου κατά της 9810/2000/29.1.2002 αποφάσεως της Προϊσταμένης του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) Λιβαδειάς, με την οποία είχε απορριφθεί αίτημά του για διαγραφή από τα μητρώα ασφαλισμένων από της εγγραφής του στο ΤΕΒΕ την 27.7.1993 έως την 22.12.1998, αποφασίσθηκε δε, η διαγραφή του για το ως άνω χρονικό διάστημα, σύμφωνα με το αίτημά του.
Επειδή, στο άρθρο 2 του ν. 6364/1934 «Περί ιδρύσεως Ταμείου Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος» (φ. 376 Α΄), όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 του ν. 1027/1980 (φ. 49 Α΄), ορίζοντος στην παρ. 1 αυτού ότι: «Εις το Ταμείον ασφαλίζονται υποχρεωτικώς πάντες οι άνω των 18 ετών επαγγελματίαι και βιοτέχναι οι διατηρούντες επαγγελματικήν ή βιοτεχνικήν στέγην. Ως επαγγελματική ή βιοτεχνική στέγη νοείται κατά τον παρόντα νόμον και η οικία ή οιοσδήποτε χώρος ένθα ασκείται επάγγελμα ή βιοτεχνία». Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής η ασφαλιστική εγγραφή στο ΤΕΒΕ των επαγγελματοβιοτεχνών είναι υποχρεωτική, η δε διάρκεια της ασφαλιστικής σχέσεως και τα αφορώντα τις ασφαλιστικές παροχές καθορίζονται με πράξη του Προϊσταμένου του εκάστοτε περιφερειακού υποκαταστήματος, κατ’ αναλογία με τα ισχύοντα στην ασφάλιση του ΙΚΑ. Περαιτέρω, στο άρθρο 1 παρ. 2 του ν.δ. 4435/1964 (φ. 217 Α΄), όπως αυτή αντικαταστάθηκε από την παρ. 1 του άρθρου μόνου του ν.δ. 4521/1966, ορίζεται ότι: «2. Από της ισχύος του παρόντος εξακολουθούν υπαγόμενοι υποχρεωτικώς εις την ασφάλισιν του ΤΕΒΕ ασχέτως υπαγωγής των ή μη εις την ασφάλισιν του ΟΓΑ, οι επαγγελματίαι και βιοτέχναι οι οπωσδήποτε ασκούντες ασφαλιστέον παρά τω ΤΕΕ επάγγελμα, εις πόλεις, κωμοπόλεις ή χωρία με πληθυσμόν άνω των 2.000 κατοίκων». Τέλος στο άρθρο 1 παρ. 2 του π.δ. 116/1988 (φ. 48 Α΄) ορίζεται μεταξύ άλλων, ότι: «Χρόνος ασφάλισης είναι: α) Ο χρόνος υπαγωγής στην ασφάλιση του Ταμείου για την άσκηση επαγγέλματος που ασφαλίζεται σε αυτό υποχρεωτικά, από την εγγραφή στα μητρώα ασφαλισμένων με τη θέληση του ασφαλισμένου ή αυτεπάγγελτα με πράξη του αρμοδίου οργάνου και στο εξής». Κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΤΕΒΕ υπάγονται, μεταξύ άλλων, όλοι οι αυτοτελώς απασχολούμενοι επαγγελματίες που διατηρούν επαγγελματική στέγη είτε στην κατοικία τους είτε σε οποιοδήποτε άλλο χώρο, εφ’ όσον δεν υπάγονται για την απασχόλησή τους αυτή σε άλλον ιδιαίτερο κατά επαγγελματικό κλάδο ασφαλιστικό οργανισμό κύριας ασφάλισης. Δεν αποτελεί προϋπόθεση υπαγωγής στην ασφάλιση του ΤΕΒΕ η κατά κύριο επάγγελμα άσκηση της ασφαλιστέας δραστηριότητας, ούτε η διάρκειά της, ούτε το ύψος των απολαβών από αυτήν. Δεν αποτελεί επίσης, κατ’ αρχήν, προϋπόθεση για την υπαγωγή στην ασφάλιση του ΤΕΒΕ η άσκηση της σχετικής επαγγελματικής δραστηριότητας ύστερα από άδεια της αρμόδιας αρχής, αν τέτοια άδεια απαιτείται, ούτε η εγγραφή του ενδιαφερομένου στο οικείο επαγγελματικό επιμελητήριο, ούτε η υποβολή από αυτόν στην αρμόδια ΔΟΥ δήλωση έναρξης δραστηριότητας. Το καίριο ζήτημα είναι η πραγματική κατάσταση που δημιουργείται από την ενάσκηση απασχόλησης ασφαλιστέας στο ΤΕΒΕ (ΣτΕ 1341/2008, 1426/2007, 1156/2006, 3172/2002, 350/2001, 4532/2000 κ.ά.). Ειδικότερα, η πραγματική αυτή κατάσταση που δημιουργείται από την άσκηση ουσιαστικής εργασίας – παραγωγικής δραστηριότητας, πρέπει να αποφέρει έσοδα στον ασκούντα αυτήν, η επαγγελματική δε αυτή δραστηριότητα πρέπει να είναι διαρκής και να μην έχει ευκαιριακό χαρακτήρα. Εξάλλου, η κατάσταση αδράνειας επιχειρήσεως, ήτοι κατάσταση κατά την οποία δεν ασκείται ουσιαστική και διαρκής εργασία – παραγωγική δραστηριότητα αποφέρουσα έσοδα σ’ αυτήν, δεν θεμελιώνει υποχρέωση του ασφαλισμένου να καταβάλει εισφορές στο ΤΕΒΕ.
Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από την επανεκτίμηση των στοιχείων της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Ο εφεσίβλητος ενεγράφη εκουσίως στο ΤΕΒΕ την 27.7.1993 λόγω ασκήσεως από αυτόν του επαγγέλματος του εισαγωγέα –εμπόρου γεωργικών και οδοποιητικών μηχανημάτων. Κατέβαλε μόνο το δικαίωμα εγγραφής, ενώ, μετέπειτα δεν κατέβαλε ασφαλιστικές εισφορές. Για το λόγο αυτόν συντάχθηκαν εις βάρος του πράξεις επιβολής εισφορών και υποβλήθηκαν μηνυτήριες αναφορές για το χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο του 1993 έως τον Δεκέμβριο του 1998 και, ακολούθως, έως τον Μάρτιο του 2002. Με την από 24.11.2000 αίτησή του, ζήτησε να διαγραφεί από τα μητρώα ασφαλισμένων του ΤΕΒΕ από τον Αύγουστο του 1993 έως την 22.12.1998, ισχυριζόμενος ότι κατά το ως άνω χρονικό διάστημα δεν είχε ασκήσει το επάγγελμα για το οποίο ενεγράφη στο ΤΕΒΕ, καθόσον κατά το διάστημα αυτό βρισκόταν στις ΗΠΑ για σπουδές. Το ΤΕΒΕ Λιβαδειάς, με το 10226/11.12.2000 έγγραφό του, ζήτησε συμπληρωματικά στοιχεία, ήτοι εκκαθαριστικά σημειώματα ετών 1993 έως 2000, βεβαίωση έναρξης επαγγέλματος από τη ΔΟΥ για δηλούμενη από 22.2.1998 έναρξη, στοιχεία επαγγελματικής στέγης (μισθωτήριο) και υπεύθυνη δήλωση ότι από 22.12.1998 ασκούσε το ίδιο επάγγελμα και στην ίδια επαγγελματική στέγη με αυτό για το οποίο είχε κάνει έναρξη στη ΔΟΥ την 28.7.1993 και για το οποίο είχε δηλώσει αδράνεια την 30.7.1993. Στη συνέχεια και αφού ο εφεσίβλητος δεν προσκόμισε τα στοιχεία που του ζητήθηκαν, η προϊσταμένη του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) Λιβαδειάς, με την 9810/2000/29.1.2002 απόφασή της, απέρριψε το ως άνω περί διαγραφής αίτημά του. Κατά της αποφάσεως αυτής ο εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον της ΤΔΕ του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) την από 31.5.2002 ένσταση, με την οποία ισχυρίσθηκε ότι κατά το διάστημα από το έτος 1993 έως 31.12.1998 δεν υπήρξε δραστηριότητα της επιχείρησής του, επειδή σπούδαζε στις ΗΠΑ και, για το λόγο αυτόν, μη ορθώς επιβλήθηκαν εις βάρος του ασφαλιστικές εισφορές για το εν λόγω διάστημα, καθώς και ότι δεν μπόρεσε να προσκομίσει στο ΤΕΒΕ τα στοιχεία που του ζήτησε διότι υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Η ΤΔΕ, περαιτέρω, με την 17028/2000/14.11.2002 απόφασή της, έκανε δεκτή την ένσταση, με την αιτιολογία ότι από τις ενώπιόν της καταθέσεις του εφεσιβλήτου και του πατρός του, καθώς και από το περιεχόμενο των προσκομισθέντων στοιχείων η επιχείρηση αυτού βρισκόταν σε αδράνεια κατά το χρονικό διάστημα που ζήτησε τη διαγραφή του από τα μητρώα ασφαλισμένων του ΤΕΒΕ. Με την προσφυγή του κατά της αποφάσεως της ΤΔΕ, το εκκαλούν ισχυρίσθηκε ότι η αδράνεια της επιχειρήσεως του εφεσιβλήτου δεν έχει ως αποτέλεσμα την διαγραφή αυτού από τα μητρώα ασφαλισμένων, ενόψει μάλιστα και του ότι η αδράνεια αυτή δεν αποτελούσε παύση αλλά μεταβολή εργασιών και επαναλειτουργία της επιχειρήσεως μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ. Επίσης, υποστήριξε ότι κατά το ένδικο διάστημα δεν προκύπτει αδράνεια της επιχειρήσεως, καθόσον είχαν εκδοθεί δύο τιμολόγια απ’ αυτήν και είχαν καταχωρηθεί στο βιβλίο εσόδων – εξόδων της δύο επίσης τιμολόγια – δελτία αποστολής πελατών της. Προσκόμισε δε το εκκαλούν σχετικώς στο πρωτόδικο δικαστήριο: 1) Την από 9.11.2000 βεβαίωση μεταβολής εργασιών φυσικού προσώπου – επιτηδευματία της ΔΟΥ Λιβαδειάς, στην οποία αναγράφεται ως ημερομηνία ενάρξεως της επιχείρησης του εφεσιβλήτου η 28.7.1993 και ως ημερομηνία μεταβολής της η 30.7.1993 λόγω αδράνειας. 2) Την από 2.4.2001 βεβαίωση μεταβολής εργασιών φυσικού προσώπου, που εξέδωσε η ΔΟΥ Λιβαδειάς, στην οποία αναγράφεται ως ημερομηνία μεταβολής της επιχείρησης η 22.12.1998, με αναγραφόμενη αιτία μεταβολής την επαναλειτουργία αυτής, καθώς και ότι η επιχείρηση ήταν ενεργός. 3) Αντίγραφο σελίδας του βιβλίου εσόδων – εξόδων, στην οποία υπάρχει καταχώρηση δύο (2) τιμολογίων – δελτίων αποστολής, ήτοι του υπ’ αριθμ. 3056, ποσού 80.000 δραχμών, με ημερομηνία καταχώρησης 21.2.1998 και του υπ’ αριθμ. 14, ποσού 120.000 δραχμών, με ημερομηνία κατάθεσης 27.2.1998. 4) Δελτίο αναγγελίας μητρώου ασφαλισμένων του ΤΕΒΕ, στο οποίο καταγράφεται ως ημερομηνία διακοπής της δραστηριότητος του εφεσιβλήτου η 27.7.1993 και ως ημερομηνία επανεγγραφής του η 22.12.1998. 5) Την από 9.8.2002 έκθεση διατήρησης της επαγγελματικής στέγης του αρμοδίου υπαλλήλου του ΤΕΒΕ, σύμφωνα με την οποία ο ασφαλισμένος διατηρούσε την ίδια επαγγελματική στέγη από την έναρξη της επιχειρηματικής του δραστηριότητας (27.7.1993) έως την ως άνω ημερομηνία συντάξεως της έκθεσης. 6) Αντίγραφα τιμολογίων-δελτίων αποστολής που εξέδωσε ο εφεσίβλητος την 20.3.1994 και 29.7.1998 αντιστοίχως, ποσού 10.030.000 δραχμών το πρώτο και 2.596.000 δραχμών το δεύτερο, με την ένδειξη «ΑΚΥΡΟΝ» και την εγγραφή «εξωφλήθη» και υπογραφή αυτού στο δεύτερο. 7) Αντίγραφο απολυτηρίου στρατού, από το οποίο προκύπτει ότι ο ανωτέρω υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία από 6.3.2001 έως 6.9.2002. 8) Αντίγραφο του μισθωτηρίου συμβολαίου της επιχείρησης, το οποίο συντάχθηκε την 15.7.1993 και αναφέρει ότι είναι εξαετούς διάρκειας. Εξάλλου, ο εφεσίβλητος, ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου προσκόμισε και επικαλέσθηκε: 1) Τις από 9.11.2000 και 2.4.2001 βεβαιώσεις μεταβολής εργασιών φυσικού προσώπου και το από 14.1.2003 δελτίο αναγγελίας μεταβολών μητρώου ασφαλισμένων που προσκόμισε και το εκκαλούν (ανωτέρω υπό στοιχεία 1, 2, 4). 2) Αντίγραφα σελίδων του διαβατηρίου του, στα οποία περιέχεται η ταξιδιωτική θεώρηση για τις ΗΠΑ και διάφορες ημερομηνίες εισόδου και εξόδου στη χώρα αυτή. 3) Φωτοαντίγραφο του πτυχίου που έλαβε από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Αριζόνας των ΗΠΑ στον κλάδο Διοίκησης Επιχειρήσεων. 4) Το στέλεχος του τιμολογίου πώλησης-δελτίου αποστολής, στο οποίο περιέχονται τα δύο υπ’ αριθμούς 1/20.3.1994 και 2/29.7.1998 εκδοθέντα από την επιχείρηση του εφεσιβλήτου τιμολόγια με την ένδειξη «ΑΚΥΡΟΝ» και τα υπόλοιπα φύλλα του στελέχους σχισμένα και ακυρωμένα από φοροτεχνικό της ΔΟΥ Λιβαδειάς. Το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη ότι από τα προσκομισθέντα έγγραφα και ιδίως από τις βεβαιώσεις μεταβολής εργασιών και το δελτίο αναγγελίας μεταβολών μητρώου ασφαλισμένων του ΤΕΒΕ προέκυψε ότι η επιχείρηση του ασφαλισμένου βρισκόταν σε αδράνεια από 30.7.1993 έως 22.12.1998, έκρινε ότι δεν θεμελιώνεται υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών εκ μέρους αυτού και, επομένως, έπρεπε να γίνει από το εκκαλούν δεκτό το αίτημα περί διαγραφής του από τα μητρώα ασφαλισμένων για το διάστημα αυτό, όπως ορθώς αποφάσισε και η ΤΔΕ και, με την αιτιολογία αυτή, απέρριψε την προσφυγή του εκκαλούντος. Η εξαφάνιση της πρωτόδικης αποφάσεως, ως εκδοθείσης κατ’’ εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και κακή εκτίμηση των προσαχθέντων αποδεικτικών μέσων, ζητείται με την κρινόμενη έφεση. Ειδικότερα, υποστηρίζεται ότι εσφαλμένως έγινε δεκτό με την εκκαλουμένη απόφαση ότι: α) ο εφεσίβλητος κατά το ένδικο χρονικό διάστημα δεν άσκησε επαγγελματική δραστηριότητα εμπίπτουσα στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ-ΤΕΒΕ λόγω αδρανείας της επιχειρήσεώς του και έκανε δεκτή την διαγραφή του από τα μητρώα ασφαλισμένων εκ του λόγου αυτού, ενώ λόγο διαγραφής αποτελεί η οριστική παύση εργασιών φυσικού προσώπου και όχι η αδράνεια επιχειρήσεως, η οποία αποτελεί μεταβολή εργασιών, β) ο εφεσίβλητος δεν είχε συνεχή και αδιάλειπτη επαγγελματική δραστηριότητα, διότι η διακοπή από αυτήν έγινε λόγω των σπουδών του, μετά το πέρας των οποίων όμως επαναλειτούργησε την επιχείρησή του, γ) η αδράνεια της επιχειρήσεως προέκυπτε από τα προσκομισθέντα έγγραφα.
Επειδή, από τα ανωτέρω προσκομισθέντα έγγραφα και ιδίως από το περιεχόμενο των βεβαιώσεων μεταβολής εργασιών φυσικού προσώπου της ΔΟΥ και το δελτίο αναγγελίας μεταβολών μητρώου ασφαλισμένων του ΤΕΒΕ προκύπτει ότι η επιχείρηση του εφεσιβλήτου λόγω του ότι αυτός σπούδαζε στις ΗΠΑ δεν λειτούργησε κατά το χρονικό διάστημα από 30.7.1993 έως 22.12.1998, ήτοι βρισκόταν σε αδράνεια και συγκεκριμένα σε κατάσταση μη ουσιαστικής και διαρκούς παραγωγικής δραστηριότητας αποφέρουσας οικονομικά αποτελέσματα. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ-ΔΕΛΤΙΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΥΣ 1/20.3.1994, 2/29.7.1998, 3056/21.2.1998 ΚΑΙ 14/27.2.1998, ΕΝΟΨΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ, ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΔΕΝ ΑΙΡΟΥΝ ΤΟΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΚΑΘΟΣΟΝ, ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΟΔΗΛΩΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Η ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΣ ΔΕΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΤΕΒΕ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΣ ΔΕΚΤΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΤΡΩΑ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΤΕΒΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ (30.7.1993-22.12.1998) ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΟΡΘΩΣ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΕΣΗ ΩΣ ΑΒΑΣΙΜΩΝ.
Επειδή, κατ’ ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την έφεση.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 11 Απριλίου 2014.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

Δημοσιεύθηκε στον αυτό τόπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2015, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, με Πρόεδρο την Αδαμαντία Παπασταμοπούλου λόγω μεταθέσεως του Προέδρου Θεόδωρου Ασημακόπουλου, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου απόντων των διαδίκων.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Πρόεδρος:	Θεόδωρος Ασημακόπουλος
Δικηγόροι:	Δημήτριος Σκάρπας
Εισηγητές:	Χρυσάνθη Μαυρομιχάλη
Μέλη:	Αλεξάνδρα Γεωργιλά, Χρυσάνθη Μαυρομιχάλη
Λήμματα:	ΤΕΒΕ ,Οργανισμός Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών ,Υπαγωγή στην ασφάλιση ,Αδράνεια επιχείρησης ,Απαλλαγή από καταβολή ασφαλιστικών εισφορών ,Περιστασιακές συναλλαγές

…

* Οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να εξετάζουν κάθε νομικό επιχείρημα με τον δικηγόρο της επιλογής τους που θα κρίνει τις πρέπουσες ενέργειες

…

Αντιγραφή και σχόλια : Γιάννης Μανιάτης – Πηγή : Γιώργος Φλωράς

…

Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κατά ΟΑΕΕ για την απόδοση δαπανών νοσηλείας

30 Νοεμβρίου 2016 oaee2015 Όλες οι δημοσιεύσεις,Δικαστικές αποφάσεις κατά ΟΑΕΕ,Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Για το θέμα της απόδοσης των δαπανών νοσηλείας σε ιδιωτικά θεραπευτήρια σημαντική είναι η απόφαση ΔΕΚ, C-444/05, της 19.4.2007, Αικατερίνη Σταματελάκη κατά ΟΑΕΕ

Παρουσίαση της απόφασης : Περιορισμοί στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών. Απόδοση των δαπανών νοσηλείας που έχουν πραγματοποιηθεί σε ιδιωτικά θεραπευτήρια. Δικαιολόγηση και αναλογικότητα της άρνησης αποδόσεως

Η απόφαση του Δικαστηρίου έκρινε ότι όσα ο ΟΑΕΕ εφάρμοζε για το σχετικό θέμα ήταν αντίθετα με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.

Ειδικότερα, αποφάνθηκε ότι : Το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους, όπως η επίδικη, η οποία αποκλείει σε κάθε περίπτωση την απόδοση, από ημεδαπό ασφαλιστικό φορέα, δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για τη νοσηλεία ασφαλισμένων του σε ιδιωτικά θεραπευτήρια άλλου κράτους μέλους

Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης :

ΑΠΟΦΑΣΗ TOΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)

της 19ης Απριλίου 2007 *

Στην υπόθεση C-444/05, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (Ελλάδα) με απόφαση της 30ής Δεκεμβρίου 2004, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 14 Δεκεμβρίου 2005, στο πλαίσιο της δίκης

Αικατερίνη Σταματελάκη

κατά

ΝΠΔΔ Οργανισμού Ασφαλίσεως Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),

συγκείμενο από τους C W. Α. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, Ρ. Kūris

(εισηγητή), Κ. Schiemann, J. Makarczyk και J.~C Bonichot, δικαστές,

ΑΠΟΦΑΣΗ της 19.4.2007 — ΥΠΟΘΕΣΗ С-444/05

γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer

γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 29ης Νοεμβρίου 2006, λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

— η Ελληνική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον Κ. Γεωργιάδη, τη Σ. Βώδινα,

τη Μ. Παπίδα και τον Σ. Σπυρόπουλο,

— η Βελγική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τη L. Van den Broeck,

— η Κυβέρνηση των Κάτω Χωρών, εκπροσωπούμενη από τον Ρ. van Ginneken,

— η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον Γ. Ζαββό

και τη Ν. Yerrell,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 11ης Ιανουαρίου 2007, εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Η αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 49 ΕΚ και, ειδικότερα, το ζήτημα αν η εν λόγω διάταξη απαγορεύει εθνική ρύθμιση που αποκλείει την απόδοση από ημεδαπό ασφαλιστικό φορέα των δαπανών νοσηλείας που πραγματοποίησε ασφαλισμένος του, ηλικίας άνω των 14 ετών, σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της αλλοδαπής.

2 Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο προσφυγής-αγωγής ασκηθείσας από τον Δ. Σταματελάκη, κάτοικο Ελλάδας και ασφαλισμένο στον Οργανισμό Ασφαλίσεως Ελευθέρων Επαγγελματιών (στο εξής: ΟΑΕΕ), που διαδέχθηκε το Ταμείο Ασφαλίσεως Εμπόρων, προκειμένου να του αποδοθούν οι δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε για τη νοσηλεία του σε ιδιωτικό θεραπευτήριο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το εθνικό νομικό πλαίσιο

ΟΙ νομοθετικές διατάξεις

3 Το άρθρο 40 του νόμου 1316/1983 [(Ιδρυση, οργάνωση και αρμοδιότητες του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.), της Εθνικής Φαρμακοβιομηχανίας (Ε.Φ.), της Κρατικής Φαρμακαποθήκης (Κ.Φ.)> και τροποποίηση και συμπλήρωση της Φαρμακευτικής Νομοθεσίας και άλλες διατάξεις)] (ΦΕΚ Α’ 3), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 39 του νόμου 1759/1988 (Ασφαλιστική κάλυψη ανασφάλιστων ομάδων, βελτίωση της κοινωνικοασφαλιστικής προστασίας και άλλες διατάξεις) (ΦΕΚ Α’ 50), έχει ως εξής:

«1) Σε εξαιρετικά σοβαρές παθήσεις, επιτρέπεται η νοσηλεία στο εξωτερικό:

α) […]

β) […]

γ) των ασφαλισμένων των οργανισμών ή υπηρεσιών ασφάλισης, αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων […].

2) Η νοσηλεία στο εξωτερικό εγκρίνεται με απόφαση του οικείου φορέα, ύστερα από γνωμάτευση της αρμόδιας υγειονομικής επιτροπής που προβλέπεται στην παράγραφο 3.

3) Για την ανάγκη νοσηλείας στο εξωτερικό των προσώπων της παραγράφου 1 γνωματεύουν υγειονομικές επιτροπές που συνιστώνται με απόφαση του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως […].

4) Οι περιπτώσεις για τις οποίες επιτρέπεται η νοσηλεία στο εξωτερικό, ο τρόπος και η διαδικασία έγκρισης της νοσηλείας του ασθενούς, του τυχόν δότη και η χρησιμοποίηση συνοδού, το είδος και η έκταση των παροχών, το ύφος της δαπάνης, η τυχόν συμμετοχή του ασφαλισμένου στις δαπάνες νοσηλείας και το ύφος αυτής, καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια αναγκαία για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.»

ΟΙ κανονιστικές διατάξεις

4 Το άρθρο 1 της αποφάσεως Φ7/Οικ. 15 του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της 7ης Ιανουαρίου 1997 (Νοσηλεία στο εξωτερικό ασθενών ασφαλισμένων ασφαλιστικών οργανισμών αρμοδιότητας Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων) (ΦΕΚ Β’ 22) ορίζει τα εξής:

«Η νοσηλεία στο εξωτερικό των ασφαλισμένων όλων των φορέων και κλάδων ασθένειας, ανεξαρτήτως ονομασίας και νομικής μορφής, αρμοδιότητας της Γ.Γ.Κ.Α. [Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων], εγκρίνεται με απόφαση του οικείου ασφαλιστικού φορέα, ύστερα από αιτιολογημένη γνωμάτευση των Ειδικών Υγειονομικών Επιτροπών που προβλέπονται στο άρθρο 3 της απόφασης αυτής. Η κατά τ’ ανωτέρω νοσηλεία παρέχεται στις περιπτώσεις που ο ασφαλισμένος:

α) πάσχει από σοβαρό νόσημα το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί στην Ελλάδα, είτε γιατί δεν υπάρχουν τα κατάλληλα επιστημονικά μέσα είτε γιατί δεν εφαρμόζεται η ειδική ιατρική μέθοδος διάγνωσης και θεραπείας που απαιτείται,

β) πάσχει από σοβαρό νόσημα που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί έγκαιρα στην Ελλάδα και η τυχόν καθυστέρηση της αντιμετώπισης του θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του,

γ) αναχωρήσει επειγόντως για το εξωτερικό, χωρίς την προβλεπόμενη διαδικασία προέγκρισης του φορέα, γιατί υπάρχει ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης της περίπτωσης του,

δ) βρίσκεται προσωρινά για οποιαδήποτε αιτία σε χώρα του εξωτερικού και λόγω βίαιου, αιφνίδιου και αναπότρεπτου συμβάντος ασθενήσει ξαφνικά και νοσηλευθεί σε θεραπευτήριο.

Στις περιπτώσεις γ’ και δ’ είναι δυνατή η εκ των υστέρων έγκριση της νοσηλείας του.»

5 Το άρθρο 3 της αποφάσεως αυτής έχει ως εξής:

«Αρμόδιες για τη γνωμάτευση νοσηλείας στο εξωτερικό ασθενών ασφαλισμένων σε ασφαλιστικούς οργανισμούς αρμοδιότητας [της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων] είναι οι Ειδικές Υγειονομικές Επιτροπές.»

6 Το άρθρο 4 της εν λόγω αποφάσεως ορίζει τα εξής:

«[…]

Η αρμόδια επιτροπή γνωματεύει για το είδος της πάθησης, τους συγκεκριμένους λόγους, όπως αναφέρονται στο άρθρο 1, για τους οποίους επιβάλλεται η μετάβαση στο εξωτερικό, την πιθανή χρονική διάρκεια νοσηλείας, τη χώρα ή και το συγκεκριμένο νοσηλευτικό κέντρο στο οποίο θα νοσηλευθεί ο ασφαλισμένος […].
Απορριπτικές γνωματεύσεις των Υγειονομικών Επιτροπών είναι δεσμευτικές για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

[…]

Δεν καταβάλλεται δαπάνη για νοσηλεία σε ιδιωτικές κλινικές του εξωτερικού, πλην περιστατικών που αφορούν παιδιά.
Για τη διαδικασία, τον τρόπο εξόφλησης και γενικά κάθε θέμα που αφορά τη διακίνηση και απόδοση των λογαριασμών ισχύουν οι καταστατικές διατάξεις του κάθε φορέα […]»

7 Το άρθρο 13 της αποφάσεως υπ’ αριθ. 35/1385/1999 του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που αφορά τον Κανονισμό του Κλάδου Υγείας του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΦΕΚ Β’ 1814), ορίζει τα εξής:

«1. Η παρεχόμενη νοσοκομειακή περίθαλψη περιλαμβάνει τη νοσηλεία του πάσχοντα σε κρατικά νοσοκομεία και θεραπευτήρια καθώς και σε ιδιωτικά θεραπευτήρια με τα οποία συμβάλλεται ο ΟΑΕΕ […]»

8 Το άρθρο 15 της αποφάσεως αυτής έχει ως εξής:

«1. ΟΙ ασφαλισμένοι του Ο.Α.Ε.Ε. δικαιούνται νοσηλείας στο εξωτερικό ύστερα από απόφαση του Διοικητή και έγκριση της Ειδικής Υγειονομικής Επιτροπής και εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται στις εκάστοτε υπουργικές αποφάσεις περί νοσηλείας στο εξωτερικό.

Οι αποδιδόμενες δαπάνες για νοσηλεία σε θεραπευτήρια του εξωτερικού είναι οι εξής:

α) το σύνολο της δαπάνης νοσηλείας σε κρατικά θεραπευτήρια του εξωτερικού Στην έννοια της νοσηλείας περιλαμβάνονται: το νοσήλιο, οι ιατρικές αμοιβές, όλες οι απαραίτητες ιατρικές πράξεις, τα φάρμακα, οι εργαστηριακές εξετάσεις, οι φυσιοθεραπείες, κάθε πρόσθετο είδος που είναι απαραίτητο για τη χειρουργική επέμβαση καθώς και οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν εκτός νοσοκομείου για τη διάγνωση της πάθησης ή την ολοκλήρωση της θεραπείας, εφόσον κρίθηκαν απαραίτητες μετά από σύσταση του θεραπευτηρίου. Δεν καταβάλλονται δαπάνες νοσηλείας σε ιδιωτικά θεραπευτήρια του εξωτερικού παρά μόνον εφόσον αφορούν παιδιά ηλικίας μέχρι δεκατεσσάρων (14) ετών

β) ΟΙ δαπάνες μετάβασης και επιστροφής του ασθενούς και του τυχόν αναγκαίου συνοδού και δότη/

γ) τα έξοδα διατροφής και διαμονής του ασθενούς και του τυχόν αναγκαίου συνοδού ή δότη για μεν τον ασθενή ή δότη για τον χρόνο που θα βρίσκεται εκτός νοσοκομείου ενώ για τον συνοδό για όλο το αναγκαίο διάστημα παραμονής του στο εξωτερικό […]»

Η διαφορά της κύριας δίκης και τα προδικαστικά ερωτήματα

9 Ο Δ. Σταματελάκης νοσηλεύτηκε από τις 18 Μαΐου έως τις 12 Ιουνίου και από τις 16 έως τις 18 Ιουνίου 1998 στο London Bridge Hospital, ιδιωτικό θεραπευτήριο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για τη νοσηλεία του κατέβαλε το ποσό των 13 600 λιρών στερλινών (GBP).

10 Με αγωγή που άσκησε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ο ενδιαφερόμενος ζήτησε από τον ΟΑΕΕ την απόδοση του ως άνω ποσού. Η αίτηση του απορρίφθηκε στις 26 Απριλίου 2000, με την αιτιολογία ότι η διαφορά υπαγόταν στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων.

1 1 Στις 8 Σεπτεμβρίου 2000, υπέβαλε στον ΟΑΕΕ νέα αίτηση για την απόδοση του ποσού αυτού, η οποία απορρίφθηκε για τον λόγο, αφενός μεν, ότι οι αξιώσεις του Δ. Σταματελάκη είχαν υποκύψει στην ενιαύσια παραγραφή του άρθρου 21 του Κανονισμού του Κλάδου Υγείας του Οργανισμού αυτού, αφετέρου δε, ότι δεν αποδίδονται οι δαπάνες νοσηλείας σε ιδιωτικά θεραπευτήρια της αλλοδαπής, εκτός αν αφορούν παιδιά ηλικίας έως 14 ετών.

12 Κατόπιν του θανάτου του συζύγου της, στις 29 Αυγούστου 2000, η Α. Σταματελάκη, μοναδική κληρονόμος του, υπέβαλε ένσταση κατά της ως άνω απορριπτικής αποφάσεως, η οποία επίσης απορρίφθηκε, με την ίδια αιτιολογία, με απόφαση της 18ης Σεπτεμβρίου 2001.

13 Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, καλούμενο να αποφανθεί επί προσφυγής κατά της τελευταίας αυτής αποφάσεως, αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιον του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

«1) Συνιστά περιορισμό της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στο εσωτερικό της Κοινότητας, η οποία κατοχυρώνεται από τα άρθρα 49 επ. ΕΚ εθνική ρύθμιση που αποκλείει, σε κάθε περίπτωση, την απόδοση από ημεδαπό ασφαλιστικό φορέα των δαπανών νοσηλείας ασφαλισμένου του σε ιδιωτικό [θεραπευτήριο] του εξωτερικού, πλην περιστατικών που αφορούν παιδιά ηλικίας έως 14 ετών, ενώ αντιθέτως προβλέπει τη δυνατότητα αποδόσεως των σχετικών δαπανών, εάν η εν λόγω νοσηλεία λάβει χώρα σε δημόσιο [θεραπευτήριο] του εξωτερικού, κατόπιν εγκρίσεως, η οποία χορηγείται εφόσον στον ασφαλισμένο δεν μπορεί να [παρασχεθεί] εγκαίρως κατάλληλη θεραπεία από [θεραπευτήριο] συμβεβλημένο με τον ασφαλιστικό του φορέα;

2) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, μπορεί ο περιορισμός αυτός να θεωρηθεί ότι υπαγορεύεται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι ιδίως η ανάγκη αποτροπής κινδύνου σοβαρού πλήγματος στην χρηματοοικονομική ισορροπία του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως ή η εξασφάλιση ποιοτικής, ισορροπημένης και προσιτής σε όλους νοσοκομειακής και ιατρικής περίθαλψης;

3) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, μπορεί ένας τέτοιου είδους περιορισμός να θεωρηθεί επιτρεπτός υπό την έννοια ότι δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή ότι δεν υπερβαίνει το μέτρο που είναι αντικειμενικώς αναγκαίο προς επίτευξη του σκοπού που επιδιώκει και

ότι το αποτέλεσμα αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με λιγότερο [επαχθείς] κανόνες;»

Επί των προδικαστικών ερωτημάτων

14 Πρώτον, πρέπει εκ προοιμίου να απορριφθεί η επιχειρηματολογία της Βελγικής Κυβερνήσεως κατά την οποία τα προδικαστικά ερωτήματα πρέπει να εξεταστούν βάσει του άρθρου 22 του κανονισμού 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου της 2ας Δεκεμβρίου 1996 (ΕΕ 1997, L 28, σ. 1, στο εξής: κανονισμός 1408/71).

15 Συγκεκριμένα, αφενός, η απόφαση περί παραπομπής ουδαμώς αναφέρεται στον κανονισμό 1408/71 και, αφετέρου, από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι ο Δ. Σταματελάκης είχε ζητήσει έγκριση βάσει του άρθρου 22 του εν λόγω κανονισμού.

16 Δεύτερον, πρέπει να σημειωθεί ότι τα ερωτήματα που υπέβαλε το αιτούν δικαστήριο αφορούν αποκλειστικά το γεγονός ότι ο ελληνικός ασφαλιστικός φορέας δεν ανέλαβε τις δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της αλλοδαπής.

17 Κατά συνέπεια, τα εν λόγω ερωτήματα πρέπει να εξεταστούν μόνο βάσει του άρθρου 49 ΕΚ.

18 Με τα τρία αυτά ερωτήματα, τα οποία πρέπει να εξεταστούν από κοινού, το αιτούν δικαστήριο ζητεί, κατ’ ουσίαν, να διευκρινιστεί αν το άρθρο 49 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει εθνική νομοθεσία, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, που αποκλείει την απόδοση δαπανών νοσηλείας σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της αλλοδαπής, με εξαίρεση τις δαπάνες για τη νοσηλεία παιδιών έως 14 ετών.

19 Επιβάλλεται να υπομνησθεί ότι, κατά πάγια νομολογία, οι ιατρικές υπηρεσίες που παρέχονται έναντι αμοιβής εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων περί ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, χωρίς να καθίσταται αναγκαία η διάκριση αναλόγως του αν η περίθαλψη παρέχεται εντός ή εκτός νοσοκομείου (απόφαση της 16ης Μαΐου 2006, C-372/04, Watts, Συλλογή 2006, σ. Ι-4325, σκέψη 86 και παρατιθέμενη νομολογία).

20 Έχει επίσης κριθεί ότι στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών περιλαμβάνεται η ελευθερία των προσώπων που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη να μεταβαίνουν σε άλλο κράτος μέλος για να λάβουν τέτοιες υπηρεσίες (προπαρατεθείσα απόφαση Watts, σκέψη 87).

21 Επιπλέον, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι η παροχή ιατρικής περίθαλψης δεν παύει να χαρακτηρίζεται παροχή υπηρεσίας κατά την έννοια του άρθρου 49 ΕΚ για τον λόγο ότι ο ασθενής, αφού εξόφλησε τον εγκατεστημένο στην αλλοδαπή φορέα για τις υπηρεσίες που του παρέσχε, ζητεί εν συνεχεία από την εθνική υπηρεσία υγείας να καλύψει το κόστος της περίθαλψης (βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 13ης Μαΐου 2003, C-385/99, Müller-Fauré και van Riet, Συλλογή 2003, σ. Ι-4509, σκέψη 103).

22 Συνεπώς, το άρθρο 49 ΕΚ έχει εφαρμογή στην περίπτωση ασθενή, όπως ο Δ. Σταματελάκης, στον οποίο παρέχεται, έναντι αμοιβής, νοσοκομειακή ιατρική περίθαλψη εντός κράτους μέλους διαφορετικού από αυτό της κατοικίας του, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για δημόσιο ή ιδιωτικό θεραπευτικό ίδρυμα.

23 Ναι μεν δεν αμφισβητείται ότι το κοινοτικό δίκαιο δεν θίγει την εξουσία των κρατών μελών να ρυθμίζουν τα συστήματα τους κοινωνικής ασφαλίσεως και ότι, ελλείψει εναρμονίσεως σε κοινοτικό επίπεδο, απόκειται στη νομοθεσία κάθε κράτους μέλους να καθορίσει τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως, πλην όμως τα κράτη μέλη οφείλουν να τηρούν, κατά την άσκηση της αρμοδιότητας αυτής, το κοινοτικό δίκαιο, ιδίως δε τις διατάξεις περί ελεύθερης παροχής υπηρεσιών. Οι διατάξεις αυτές απαγορεύουν στα κράτη μέλη να εισάγουν ή να διατηρούν σε ισχύ αδικαιολόγητους περιορισμούς στην άσκηση της ελευθερίας αυτής στον τομέα των υπηρεσιών υγείας (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 12ης Ιουλίου 2001, С-157/99, Smits και Peerbooms, Συλλογή 2001, σ. Ι-5473, σκέψεις 44 έως 46, και προπαρατεθείσα απόφαση Watts, σκέψη 92).

24 Επομένως, πρέπει να εξακριβωθεί αν η Ελληνική Δημοκρατία, θεσπίζοντας την επίδικη στην κύρια δίκη νομοθεσία, τήρησε την απαγόρευση αυτή.

25 Πρέπει να υπομνησθεί, συναφώς, ότι το Δικαστήριο έχει επανειλημμένως κρίνει ότι το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει την εφαρμογή οποιασδήποτε εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως που έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται η παροχή υπηρεσιών μεταξύ κρατών μελών δυσκολότερη απ’ ό,τι η παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται αποκλειστικώς στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους (αποφάσεις της 5ης Οκτωβρίου 1994, C-381/93, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Συλλογή 1994, σ. Ι-5145, σκέψη 17, καθώς και προπαρατεθείσα απόφαση Smits και Peerbooms, σκέψη 61).

26 Στην υπόθεση της κύριας δίκης, από την ελληνική νομοθεσία προκύπτει ότι ο ασθενής που είναι ασφαλισμένος σε ασφαλιστικό φορέα στην Ελλάδα και λαμβάνει ιατρική περίθαλψη σε κρατικό θεραπευτήριο ή συμβεβλημένο ιδιωτικό θεραπευτήριο αυτού του κράτους μέλους δεν οφείλει να καταβάλει κανένα ποσό. Τούτο δεν ισχύει όταν ο ασθενής νοσηλεύεται σε ιδιωτικό θεραπευτήριο άλλου κράτους μέλους, καθότι ο ενδιαφερόμενος οφείλει να καταβάλει τις δαπάνες νοσηλείας χωρίς να έχει δυνατότητα επιστροφής τους. Η μοναδική εξαίρεση ισχύει για παιδιά έως 14 ετών.

27 Περαιτέρω, τα επείγοντα περιστατικά ναι μεν εξαιρούνται από την απαγόρευση αποδόσεως, σε περίπτωση νοσηλείας σε μη συμβεβλημένο ιδιωτικό θεραπευτήριο στην Ελλάδα, πλην όμως ουδόλως εξαιρούνται σε περίπτωση νοσηλείας σε ιδιωτικό θεραπευτήριο άλλου κράτους μέλους.

28 Κατά συνέπεια, μια τέτοια ρύθμιση αποθαρρύνει, ή και εμποδίζει, τους ασφαλισμένους από το να προσφύγουν σε παρέχοντες ιατρικές υπηρεσίες εγκατεστημένους σε άλλα κράτη μέλη πλην του κράτους μέλους ασφαλίσεως και συνιστά, τόσο γι’ αυτούς τους ασφαλισμένους όσο και για τους παρέχοντες υπηρεσίες, περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.

29 Πάντως, προτού το Δικαστήριο αποφανθεί επί του ζητήματος αν το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει ρύθμιση όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, πρέπει να εξεταστεί αν η ρύθμιση αυτή μπορεί να δικαιολογηθεί αντικειμενικά.

30 Το Δικαστήριο έχει επανειλημμένως κρίνει ότι δεν αποκλείεται ο κίνδυνος σοβαρής διαταράξεως της οικονομικής ισορροπίας του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως να αποτελεί επιτακτική ανάγκη γενικού συμφέροντος ικανή να δικαιολογήσει ένα εμπόδιο στην αρχή της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών (απόφαση της 28ης Απριλίου 1998, С-158/96, Kohll, Συλλογή 1998, σ. Ι-1931, σκέψη 41, και προπαρατεθείσες αποφάσεις Smits και Peerbomms, σκέψη 72, και Müller-Fauret και van Riet, σκέψη 73).

31 Ομοίως, το Δικαστήριο έχει αναγνωρίσει ότι ο στόχος της διατηρήσεως, για λόγους δημόσιας υγείας, ισόρροπης και προσιτής σε όλους ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης μπορεί επίσης να εμπίπτει στις εξαιρέσεις για λόγους δημόσιας υγείας,βάσει του άρθρου 46 ΕΚ, στο μέτρο που συμβάλλει στο να υπάρξει υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας (προπαρατεθείσες αποφάσεις Kohll, σκέψη 50, Smits και Peerbomms, σκέψη 73, καθώς και Müller-Fauret και van Riet, σκέψη 67).

32 Το Δικαστήριο έχει ακόμη κρίνει ότι αυτή η διάταξη της Συνθήκης ΕΚ επιτρέπει στα κράτη μέλη να περιορίζουν την ελεύθερη παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών, στο μέτρο που η διατήρηση στο εθνικό έδαφος του δυναμικού περίθαλψης ή του επιπέδου ιατρικών υπηρεσιών είναι ουσιώδης για τη δημόσια υγεία, και μάλιστα για την επιβίωση του πληθυσμού τους (προπαρατεθείσες αποφάσεις Kohll, σκέψη 51, Smits και Peerbooms, σκέψη 74, καθώς και Müller- Fauret και van Riet, σκέψη 67).

33 Συναφώς, η Ελληνική Κυβέρνηση θεωρεί ότι η ισορροπία του εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως θα μπορούσε να διαταραχθεί αν οι ασφαλισμένοι είχαν τη δυνατότητα να προσφεύγουν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια εγκατεστημένα σε άλλα κράτη μέλη, χωρίς τα θεραπευτήρια αυτά να είναι συμβεβλημένα, δεδομένου του υψηλού κόστους αυτού του είδους νοσηλείας, το οποίο υπερβαίνει, εν πάση περιπτώσει, κατά πολύ το κόστος της νοσηλείας σε δημόσιο θεραπευτήριο στην Ελλάδα.

34 Ακόμη και αν ο διαπιστωθείς στη σκέψη 28 της παρούσας αποφάσεως περιορισμός μπορεί να δικαιολογηθεί από τους επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος που υπενθυμίστηκαν στις σκέψεις 30 έως 32 της παρούσας αποφάσεως, πρέπει ωστόσο να είναι και ανάλογος προς τον επιδιωκόμενο σκοπό.

35 Όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας με το σημείο 70 των προτάσεων του, ο απόλυτος χαρακτήρας, με εξαίρεση τα παιδιά έως 14 ετών, της απαγορεύσεως που θέτει η ελληνική νομοθεσία δεν είναι προσαρμοσμένος στον επιδιωκόμενο σκοπό, εφόσον μπορούν να ληφθούν μέτρα λιγότερο περιοριστικά και περισσότερο σύμφωνα προς την ελευθερία παροχής υπηρεσιών, όπως ένα σύστημα προέγκρισης που να τηρεί τις επιταγές του κοινοτικού δικαίου (προπαρατεθείσα απόφαση Müller-Fauré και van Riet, σκέψεις 81 και 85) και, ενδεχομένως, ο καθορισμός κλίμακας για την απόδοση των δαπανών περιθάλψεως.

36 Επιπλέον, πρέπει να απορριφθεί το επιχείρημα της Ελληνικής Κυβερνήσεως που αντλείται από το ότι οι ελληνικοί ασφαλιστικοί φορείς δεν ελέγχουν την ποιότητα των παροχών των ιδιωτικών θεραπευτηρίων άλλων κρατών μελών και δεν εξακριβώνεται η δυνατότητα των συμβεβλημένων θεραπευτηρίων να παρέχουν κατάλληλη, όμοια ή ισοδύναμη ιατρική περίθαλψη.

37 Συγκεκριμένα, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι τα ιδιωτικά θεραπευτήρια άλλων κρατών μελών υπόκεινται, επίσης, στα εν λόγω κράτη μέλη, σε ελέγχους ποιότητας, οι δε ιατροί που είναι εγκατεστημένοι στα κράτη αυτά και παρέχουν τις υπηρεσίες τους εντός των εν λόγω θεραπευτηρίων παρέχουν επαγγελματικά εχέγγυα ισοδύναμα με αυτά των ιατρών που είναι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα, ειδικότερα, κατόπιν της εκδόσεως και της θέσεως σε ισχύ της οδηγίας 93/16/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, για τη διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας των ιατρών και της αμοιβαίας αναγνώρισης των διπλωμάτων, πιστοποιητικών και άλλων τίτλων τους (ΕΕ L 165, σ. 1).

38 Κατόπιν του συνόλου των προεκτεθέντων, στα υποβληθέντα ερωτήματα αρμόζει η απάντηση ότι το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, η οποία αποκλείει σε κάθε περίπτωση την απόδοση, από ημεδαπό ασφαλιστικό φορέα, δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για τη νοσηλεία ασφαλισμένων του σε ιδιωτικά θεραπευτήρια άλλου κράτους μέλους, με μοναδική εξαίρεση την απόδοση των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για παιδιά έως 14 ετών.

Επί των δικαστικών εξόδων

39 Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφαίνεται:

Το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, η οποία αποκλείει σε κάθε περίπτωση την απόδοση, από ημεδαπό ασφαλιστικό φορέα, δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για τη νοσηλεία ασφαλισμένων του σε ιδιωτικά θεραπευτήρια άλλου κράτους μέλους, με μοναδική εξαίρεση την απόδοση των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για παιδιά έως 14 ετών.

…

Το κείμενο της απόφασης σε μορφή PDF

Πότε και πως κάνουμε προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ – υπόδειγμα

23 Νοεμβρίου 2015 oaee2015 Όλες οι δημοσιεύσεις,Δράσεις κατά του ΟΑΕΕ,Νομικά επιχειρήματα & κείμεναπροσφυγές κατά του ΟΑΕΕ,προσφυγή στα Διοικητικά Δικαστήρια,προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ,σε πόσο χρόνο εκδικάζονται οι προσφυγές,αναδρομική μείωση εισφορών

Εάν κάποιος ασφαλισμένος θεωρεί ότι ο ΟΑΕΕ παρανομεί σε βάρος του, είτε γιατί έχει πολύ υψηλές εισφορές σε σχέση με το πραγματικό του εισόδημα, είτε γιατί ήδη αδυνατεί να πληρώσει τις εισφορές του λόγω της οικονομικής κρίσης, με αποτέλεσμα να μην έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενώ ο ΟΑΕΕ του την χρεώνει, είτε για όποιον άλλον λόγο, θα πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και να σκεφτεί σοβαρά πως και με ποιο τρόπο μπορεί να αντιδράσει, για να προστατεύσει την αξιοπρέπειά του και την περιουσία του.

Μετά τη νομική γνωμοδότηση Μανιτάκη οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι πλέον μιλάμε τεκμηριωμένα για παρανομίες του ΟΑΕΕ

…

Πως μπορεί ο ασφαλισμένος να αντιδράσει στις παρανομίες του ΟΑΕΕ ;

Ο μόνος νόμιμος τρόπος είναι να προσφύγει στην δικαιοσύνη.

Τι κερδίζει όποιος προσφύγει κατά του ΟΑΕΕ ;

Ανάλογα με τα αιτήματα της προσφυγής θα είναι και τα κέρδη κάθε ασφαλισμένου. Για παράδειγμα, εάν κάποιος οφείλει στον ΟΑΕΕ, οπότε τον χρέωναν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενώ δεν του την παρείχαν, με την προσφυγή που θα έχει απαραίτητα ως αίτημα – εκτός των άλλων – την διαγραφή αυτού του τμήματος της οφειλής, αμφισβητεί το πραγματικό ύψος οφειλών του και έχει βάσιμο λόγο ανακοπής σε περίπτωση που αργότερα του έρθει χαρτί κατάσχεσης από το ΚΕΑΟ. Εννοείται φυσικά πως θα έχει και σαν κέρδος τη μείωση της οφειλής του, μετά την εκδίκαση της υπόθεσης.

Τι αιτήματα μπορεί να έχει κάποιος στην προσφυγή του ;

Προσωπικά εκτιμώ ότι τα όποια αιτήματα θα πρέπει να ξεκινούν από κάποια ισχυρή νομική βάση, ώστε να έχουν σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Ακριβώς γι’ αυτό η γνωμοδότηση Μανιτάκη αποτελεί ένα πολύ σημαντικό νομικό εργαλείο στον αγώνα των ασφαλισμένων κατά του ΟΑΕΕ. Τα αιτήματα μπορούν να ξεκινούν από τα συμπεράσματα της γνωμοδότησης Μανιτάκη, ώστε να υπάρχει ισχυρή νομική βάση πάνω στην οποία θα δουλέψει στη συνέχεια ο κάθε ασφαλισμένος με τον δικηγόρο του.

Για όποιον ενδιαφέρεται, να διαβάσει ή να κατεβάσει στον υπολογιστή του, το πλήρες κείμενο της γνωμοδότησης Μανιτάκη θα το βρει ΕΔΩ

Τα βασικά αιτήματα που έχουν ισχυρή νομική βάση σύμφωνα με την γνωμοδότηση Μανιτάκη είναι :

Οι εισφορές του ασφαλισμένου να είναι ανάλογες με τα καθαρά του εισοδήματα.
Να υποχρεωθεί ο ΟΑΕΕ, αναδρομικά να μειώσει τις εισφορές, ως όφειλε από το 2010 και να συμψηφίσει τη διαφορά όσων έχει ήδη καταβάλλει ο ασφαλισμένος, με τις μετέπειτα οφειλές του.
Να παρέχεται ιατροφαρμακευτική κάλυψη ανεξαρτήτως οφειλών.
Από το συνολικό ποσό οφειλής, να αφαιρεθεί το ποσό που αναλογεί σε ιατροφαρμακευτική κάλυψη που ο ΟΑΕΕ δεν παρείχε, ενώ την χρέωνε.
Να έχει τη δυνατότητα ο ασφαλισμένος να πληρώνει μόνο τις εισφορές για τον κλάδο υγείας
Να υποχρεωθεί ο ΟΑΕΕ να χορηγεί όλες τις προβλεπόμενες βεβαιώσεις, ανεξαρτήτως οφειλών του ασφαλισμένου κι εάν αυτές είναι σε ρύθμιση ή όχι.

* Η ακριβής διατύπωση κάθε αιτήματος είναι θέμα επιλογής του καθ’ ενός.

Πως πρέπει να κινηθεί όποιος θέλει να προχωρήσει σε προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ ;

Η πρώτη κίνηση είναι να συντάξει αίτηση προς τον ΟΑΕΕ, στην οποία θα αναφέρει τα ίδια αιτήματα που θα έχει μετά και η προσφυγή του. Δηλαδή εξ αρχής ο ασφαλισμένος θα πρέπει να έχει ξεκάθαρα τα αιτήματα που θα έχει μετά η προσφυγή του.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί δεν μπορείς μετά να προσφύγεις ζητώντας κάτι που δεν ζήτησες από την αρχή.

Την αίτηση αυτή θα την καταθέσει επίσημα στον ΟΑΕΕ που υπάγεται και θα πάρει αριθμό πρωτοκόλλου και ημερομηνία κατάθεσης.

Μετά την κατάθεση της αίτησης, ο ΟΑΕΕ είναι υποχρεωμένος να απαντήσει εντός 2 μηνών το αργότερο. Σε περίπτωση που δεν απαντήσει, θωρείται ως σιωπηρή απόρριψη των αιτημάτων.

Είτε ο ΟΑΕΕ απαντήσει αρνητικά, είτε υπάρξει σιωπηρή απόρριψη, εναντίον της αρνητικής απάντησης ή της σιωπηρής απόρριψης θα είναι η προσφυγή του ασφαλισμένου που θα πρέπει να κινηθεί με δικηγόρο, ο οποίος δικηγόρος θα ετοιμάσει και θα καταθέσει την προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ, στα διοικητικά δικαστήρια.

Εάν η οικονομική κατάσταση του ασφαλισμένου δεν επιτρέπει να επιβαρυνθεί με τα δικαστικά έξοδα, γιατί αυτό θα σημαίνει «κίνδυνο περιορισμού των απαραίτητων μέσων για τη διατροφή του ίδιου και της οικογένειάς του» μπορεί να ζητήσει απαλλαγή από τα δικαστικά έξοδα και δωρεάν νομική κάλυψη – περισσότερα ΕΔΩ

***

Υπάρχουν δύο ακόμα δημοσιεύματα, με πληροφορίες για όποιον θέλει να προχωρήσει σε προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ, βασισμένα στην εμπειρία και τις γνώσεις του Γιώργου Φλωρά :

Το πρώτο με τίτλο : ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΑΕΕ

Και το δεύτερο : ΤΙ ΚΑΝΩ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΕΑΟ – ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ

Σε όλες τις περιπτώσεις ο βασικός κορμός και οι κινήσεις είναι τα ίδια και το μόνο που αλλάζει είναι τι μπορεί να περιλαμβάνει η αρχική αίτηση του ασφαλισμένου. Με τον τρόπο που αναφέρθηκε παραπάνω, μπορεί να συντομεύσει η διαδικασία στην πρώτη κίνηση, ξεκινώντας ανάποδα, δηλαδή να ζητάει από την αρχή αυτό που θέλει να πετύχει με την προσφυγή που θα καταθέσει στη συνέχεια. Έτσι, συντομεύει τον χρόνο μέχρι την κατάθεση της προσφυγής του και μέχρι αυτή να εκδικαστεί έχει την χρονική άνεση να συμπληρώσει τις όποιες λεπτομέρειες απαιτούνται, με τη συνδρομή του δικηγόρου που θα έχει εν τω μεταξύ επιλέξει.

***

Παράδειγμα αίτησης που πρέπει να προηγηθεί πριν την προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ

Το κείμενο είναι υπόδειγμα – παράδειγμα αίτησης και θα πρέπει να το διαμορφώσει ο κάθε ασφαλισμένος ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΑ που θα έχει μετά και στην προσφυγή του.

* Το καλύτερο θα είναι να τα αιτήματα να τα διαμορφώσει μαζί με δικηγόρο της επιλογής του

Α Ι Τ Η Σ Η Του ……………………… του ………………, κατοίκου …………………., οδός ……………….. αρ. …., με αριθμό μητρώου ασφάλισης …………… .Τηλ. ………………………

……../…../2014 Προς τον ΟΑΕΕ

Με την παρούσα αιτούμαι όπως :

Στο εξής υπολογίζετε τις ασφαλιστικές μου εισφορές βάσει των εισοδημάτων μου, όπως αυτά προκύπτουν από την φορολογική μου δήλωση του προηγούμενου έτους.
Προχωρήσετε σε αναδρομική μείωση των εισφορών, από το 2010, όπως είστε εκ του νόμου υποχρεωμένοι λόγω της μείωσης του ΑΕΠ καθώς και της μείωσης των τεκμαρτών εισοδημάτων βάσει των οποίων υπολογίζονται οι ασφαλιστικές κατηγορίες του ΟΑΕΕ κι εν συνεχεία προβείτε σε συμψηφισμό της επιπλέον διαφοράς, από τις ήδη από εμένα καταβληθείσες εισφορές, με τις οφειλές μου. (* παράδειγμα διατύπωσης στο συγκεκριμένο αίτημα στην ομαδική προσφυγή της Θεσπρωτίας)
Μου θεωρήσετε το βιβλιάριο υγείας μου, διότι η υγεία μου βρίσκεται σε κίνδυνο ενόσω αρνείστε να μου παρέχετε ιατροφαρμακευτική κάλυψη εξαιτίας της αδυναμίας μου να εξυπηρετήσω τις ασφαλιστικές μου εισφορές.
Επικουρικά, σε περίπτωση που δεν αποφανθείτε θετικά επί του παραπάνω αιτήματός μου, όπως: 4.α. Πάψετε εφεξής να με χρεώνετε με το ποσό των 92,79€ το μήνα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που δεν μου παρέχετε. 4.β. Αφαιρέσετε από την συνολική οφειλή μου προς το ταμείο σας, ανερχόμενη μέχρι και το (1) …. δίμηνο του (2)…… στο ποσό των (3) ……….€ (κατά τους ισχυρισμού σας), το σύνολο της χρέωσης για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (συμπεριλαμβανομένων τόκων, προσαυξήσεων κλπ) για το διάστημα που λόγω οφειλών μου δεν μου την παρείχατε, παρότι εγώ σας το ζητούσα επανειλημμένα λόγω αναγκών στην υγεία μου, ήτοι το ποσό των (4) ………..€ πλέον τόκων και προσαυξήσεων.
Επικουρικότερα, σε περίπτωση που ούτε μου παρέχετε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και παρά ταύτα συνεχίζετε να με χρεώνεται με τις σχετικές εισφορές, α) πάψετε να με χρεώνετε με το ποσό της σχετικής εισφοράς αναπροσαρμοσμένης στις εκάστοτε τρέχουσες τιμές και με επιτόκιο που υπερβαίνει καταχρηστικά το ανώτατο νόμιμο επιτοκιακό όριο, β) αφαιρέσετε το σύνολο των καταχρηστικά επιβληθέντων τελών προσαύξησης, τα οποία βρίσκονται σε δυσθεώρητο ύψος σε σχέση με το ανώτατο νομοθετικά καθορισμένο επιτόκιο υπερημερίας (άρ. 3 παρ. 2 του ν. 2842/2000, ήδη σήμερα 7,75%).
Όσον αφορά συνολικά τις οφειλές μου για τον κλάδο σύνταξης & κλάδο ασθένειας, πάψετε να με χρεώνετε με το ποσό των σχετικών εισφορών αναπροσαρμοσμένων στις εκάστοτε τρέχουσες τιμές και με επιτόκιο που υπερβαίνει καταχρηστικά το ανώτατο νόμιμο επιτοκιακό όριο και αφαιρέσετε το σύνολο των καταχρηστικά επιβληθέντων τελών προσαύξησης, τα οποία βρίσκονται σε δυσθεώρητο ύψος σε σχέση με το ανώτατο νομοθετικά καθορισμένο επιτόκιο υπερημερίας (άρ. 3 παρ. 2 του ν. 2842/2000, ήδη σήμερα 7,75%).
….
….

…

* Οδηγίες για την συμπλήρωση των στοιχείων της αίτησης :

στο σημείο 1 θα βάλετε το δίμηνο έως το οποίο ο ΟΑΕΕ λεει ότι οφείλεται εισφορές
στο σημείο 2 θα βάλετε το έτος που αφορά το δίμηνο στο σημείο 2
στο σημείο 3 θα βάλετε το συνολικό ποσό που το ΚΕΑΟ λεει ότι οφείλεται
στο σημείο 4 θα βάλετε το γινόμενο των μηνών που το βιβλιάριο ασθενείας σας ήταν αθεώρητο λόγω οφειλών (το διάστημα δηλαδή που συμπίπτει με το διάστημα που οφείλατε) πολλαπλασιαζόμενο με τα 92,5€ για κάθε μήνα. Για να διαπιστωθεί το ακριβές διάστημα που ο ΟΑΕΕ δεν σας παρείχε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη λόγω οφειλών δεν αρκεί μόνο οι μήνες που οφείλετε αλλά ταυτόχρονα το ίδιο διάστημα να μην έχει θεωρηθεί το βιβλιάριο ασθενείας σας. Αν για κάποιους από τους μήνες που οφείλετε είχατε θεωρημένο το βιβλιάριο ασθενείας για οποιοδήποτε λόγο, πχ καλυπτόσασταν από το παρελθόν, θα πρέπει αυτοί οι μήνες να επισημανθούν ώστε να μην διεκδικήσουμε την αφαίρεσή τους από την οφειλή.

…Ανανέωση 23/10/2016 : Να σημειώσω ότι στο θέμα του αιτήματος για μείωση των εισφορών οι ασφαλισμένοι μπορούν να προχωρήσουν με αίτημα οι εισφορές τους να είναι ποσοστό επί του καθαρού τους εισοδήματος, χρησιμοποιώντας τα ποσοστά που ήδη προέβλεπε η προηγούμενη νομοθεσία. Δηλαδή στην ουσία να υιοθετήσουν ότι προβλέπει ο νόμος για το νέο ασφαλιστικό χρησιμοποιώντας τα ποσοστά της προηγούμενης νομοθεσίας. Όσοι κινηθούν με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν στην επιχειρηματολογία τους το συνταγματικό δικαίωμα του ασφαλισμένου να υπολογίζονται οι εισφορές του επί των πραγματικών του εισοδημάτων, αντί των τεκμαρτών εισοδημάτων που είχε ως βάση υπολογισμού ο ΟΑΕΕ.

Ανανέωση 27/11/2016 : Από τον Ιούνιο του 2015, πολύ πριν γίνει γνωστός ο νέος τρόπος υπολογισμού των εισφορών, είχα προτείνει οι ασφαλισμένοι στις προσφυγές τους να έχουν τα εξής κοινά αιτήματα :

1. Οι εισφορές του ασφαλισμένου, να είναι ποσοστό επί του πραγματικού του εισοδήματος (υπάρχει το προηγούμενο χρήσης του 20% από τον νομοθέτη)

2. Να αφαιρεθεί από την οφειλή το ποσό της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που δεν παρείχε ο ΟΑΕΕ στον ασφαλισμένο ενώ τον χρέωνε, καθώς και οι τόκοι και προσαυξήσεις του εν λόγω ποσού

3. Να υποχρεωθεί ο ΟΑΕΕ να θεωρήσει το βιβλιάριο του ασφαλισμένου ανεξαρτήτως οφειλών και χωρίς την υποχρέωση ένταξης σε ρύθμιση

( Το άρθρο ΕΔΩ )

***

Αξίζει να σημειώσω ότι αρκετές ομάδες και σύλλογοι έχουν κάνει ανάλογα υποδείγματα αίτησης και τα διαθέτουν ελεύθερα μέσα από τις σελίδες που έχουν στο ΦΒ

…

Γιάννης Μανιάτης

…

Σχετικά άρθρα :

Οι παρανομίες του ΟΑΕΕ

Και τώρα τι ; Τώρα προσφυγές με κοινά αιτήματα

Προσφυγές ατομικές ή ομαδικές ;

Δικαστικές αποφάσεις κατά του ΟΑΕΕ

Νομικά επιχειρήματα κατά του ΟΑΕΕ

…