Πρόσθετη αμοιβή οφείλει να καταβάλει ο εργοδότης, αν ζητήσει από τον εργαζόμενο πρόσθετη – πέρα από τη συμφωνημένη και μη συναφή, με βάση την επαγγελματική ειδικότητα – εργασία του μισθωτού εντός ωραρίου. Αυτό απαντά το υπουργείο Εργασίας σε ερώτημα που υποβλήθηκε.
του Γιάννη Καρούζου (Δικηγόρος-Εργατολόγος)
Σύμφωνα με την έγγραφη απάντηση (έγγραφο με αρ. πρωτ. 22557/434/2017):
1. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 361, 648, 649, 652, 653 και 659 του Αστικού Κώδικα προκύπτει ότι, εάν κατά τη διάρκεια της εργασιακής συμβάσεως συμφωνηθεί μεταξύ των συμβαλλομένων μερών η παροχή από τον εργαζόμενο, εντός του νόμιμου ωραρίου της απασχόλησής του, προσθέτου, διαρκούς φύσεως, εργασίας, η οποία κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, δεν είναι συναφής προς την αρχικά συμφωνηθείσα, δηλαδή δεν είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη από την φύση της ή από τον τόπο και το χρόνο της παροχής με τα κύρια καθήκοντα του, ούτε περιλαμβάνεται μεταξύ των προβλεπομένων από π.χ. κανόνα του δικαίου καθηκόντων του εργαζομένου, τότε ο εργαζόμενος δικαιούται, ως αντάλλαγμα για την πρόσθετη αυτή εργασία, προσθέτου αναλόγου αμοιβής (Α.Π. 245/2012, Α.Π. 18/2011, Α.Π. 336/2009, Α.Π. 1062/2001, Α.Π. 915/1995 κ.λ.π.). Το είδος της εργασίας καθορίζεται από την επαγγελματική ειδικότητα του μισθωτού, βάσει της οποίας καταρτίσθηκε η σύμβαση εργασίας.
2. Αν ανακύψει ανάγκη για εργασία πέρα από τη συμφωνημένη ή τη συνηθισμένη, ο εργαζόμενος υποχρεούται να την παράσχει και να λάβει συμπληρωματική αμοιβή, η οποία κανονίζεται ανάλογα με τον συμφωνημένο μισθό και τις ειδικές περιστάσεις που συντρέχουν. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία για τον καθορισμό του καταβλητέου προσθέτου μισθού ή για τον τρόπο του προσδιορισμού του, ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να καταβάλει για την ανωτέρω εργασία τον κατά το άρθρο 653 του Αστικού Κώδικα «συνηθισμένο μισθό», ο οποίος ισούται με τον καταβαλλόμενο σε άλλους εργαζόμενους που παρέχουν την ίδια, στον ίδιο τόπο και υπό τις αυτές συνθήκες εργασίας (Α.Π. 18/2011 – 336/2009 – 1062/2001 – 614/91 – 2060/90 – 1406/88 – 106/90 – 144/88 – 974/91 – 911/87 – 1338/84 – ΟΛ. Α.Π. 861 και 862/84 κ.λ.π.)
ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΑΜΟΙΒΗ
3. Τέτοια, όμως, πρόσθετη αμοιβή δεν δικαιούται ο μισθωτός για εργασία η οποία, ως εκ της φύσεώς της ή του χρόνου και του τόπου στον οποίο παρέχεται εντός του νομίμου ωραρίου, συνδέεται με τα κύρια καθήκοντά του, γιατί στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται για πρόσθετη εργασία αλλά για συμφωνημένη (Α.Π. 915/1995). Παρεμφερείς εργασίες, την παροχή των οποίων έχει δικαίωμα να αξιώσει ο εργοδότης είναι οι συγγενείς και συναφείς προς την κύρια εργασία απασχόλησης, που έχουν προπαρασκευαστικό, συμπληρωματικό ή παρακολουθητικό χαρακτήρα σε σχέση με αυτήν, ή εκείνες που προσφέρονται παρεμπιπτόντως, χωρίς να επηρεάζουν ή αλλοιώνουν ουσιαστικώς με άλλο τρόπο τον χαρακτήρα της κύριας απασχόλησης του εργαζόμενου στο σύνολό της.
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ
4. Σε περίπτωση αμφισβήτησης «αρμόδια να κρίνουν είναι τα πολιτικά δικαστήρια», καταλήγει το έγγραφο.
πηγή: www.e-forologia.gr