Υποσχέσεις για... επιτροπεία διαρκείας από τους δανειστές
Τι σημαίνουν οι... αισιόδοξες δηλώσεις του πρωθυπουργού περί εξόδου από το μνημόνιο-Τα μηνύματα των δανειστών και η δύσκολη πραγματικότητα.
«Είμαστε ακόμη στο νερό και κολυμπάμε αλλά το κεφάλι μας είναι έξω. Παίρνουμε ανάσες και βλέπουμε καθαρά τη στεριά. Σε έναν χρόνο από σήμερα, θα έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας τα μνημόνια. Και θα έχουμε μπροστά μας έναν ακόμη χρόνο, τον πιο δημιουργικό της θητείας μας για να υλοποιήσουμε το σχέδιό μας για μια νέα Ελλάδα».
Είναι η χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών από τις εκλογές του 2015. Συμπεριελήφθη στις ειδήσεις της χθεσινής ημέρας όπως όμως συμπεριελήφθησαν και τα λεγόμενα του επικεφαλής του Eurogroup Τόμας Βίζερ ο οποίος σε συνέντευξή του δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να υπενθυμίσει όλα όσα έχουμε υπογράψει. Το 2018 θα έχουμε μνημόνιο ενώ από το 2019 θα βρισκόμαστε σε αυστηρή εποπτεία η οποία θα διαρκέσει μέχρι να αποπληρωθούν το 75% των δανείων που έχουμε εκταμιεύσει από τον ESM. Για το 2019 και για το 2020 ούτως ή άλλως θα υπάρξουν νέα μέτρα –όπως και για το 2018- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υποβληθούν και ακόμη περισσότερα. Όπως λένε συχνά πυκνά τα στελέχη του ΔΝΤ: «Οι αριθμοί πρέπει να βγαίνουν». Και κατά την περίοδο που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό θα πρέπει να βγαίνουμε στη στεριά, το Γενικό Λογιστήριο θα πρέπει να μετράει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ ποσοστό που ανάλογα με τη χρονιά φτάνει να ξεπερνά ακόμη και τα 7 δις. ευρώ από κάτι περισσότερο από τρία δις. ευρώ που είναι ο φετινός στόχος.
Ο πρωθυπουργός στέκεται στο ότι τυπικά, το τρίτο μνημόνιο θα τελειώσει τον Ιούλιο του 2018. Αυτό που θα τελειώσει, θα είναι η δανειακή σύμβαση. Δηλαδή, η διαρκής διαπραγμάτευση τύπου «εκπληρώστε τα προαπαιτούμενα για να σας δώσουμε δάνεια». Τι θα συμβεί μετά τον Αύγουστο του 2018;
1. Στο πιο αισιόδοξο σενάριο, η Ελλάδα θα δανείζεται τα απαιτούμενα κονδύλια από τις αγορές και με τα χρήματα αυτά θα ξεκινήσει να αποπληρώσει σταδιακά τα δάνεια του ESM αλλά και του ΔΝΤ. Για να φτάσουμε να αποπληρώσουμε το 75% των δανείων γεγονός που θα θέσει τέλος στην εποπτεία, θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Εννοείται ότι τα δάνεια της αγοράς θα είναι ακριβότερα από τα αντίστοιχα του ESM και δεν θα έχουν περίοδο χάριτος. Όσο περισσότερο θα δανειζόμαστε, τόσο περισσότερα θα πληρώνουμε σε τόκους. Απλώς οι αγορές δεν έρχονται στο Hilton για αξιολόγηση. Αν δουν κάτι να πηγαίνει στραβά, απλώς σταματούν να δανείζουν (δηλαδή να αγοράζουν τα ελληνικά ομόλογα).
2.Το ότι δεν θα υπάρχει νέο δάνειο, δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν και δημοσιονομικοί στόχοι. Και το 2018 (εντός μνημονίου) αλλά και για τα έτη 2019-2022 (εκτός μνημονίου) το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να φτάσει στο 3,5%. Το τι θα συμβεί αν δεν πιάσουμε τον στόχο είναι σαφές: αν η ζημιά γίνει το 2018 θα επιβληθούν νέα μέτρα, αν γίνει το 2019 το αφορολόγητο θα μειωθεί νωρίτερα και δεν θα εφαρμοστούν τα θετικά μέτρα ενώ αν γίνει τα επόμενα χρόνια, τα «καλά μέτρα» θα μετατεθούν για μετά το 2022 όταν και ο πήχης για το πρωτογενές πλεόνασμα θα πέσει στο 2% του ΑΕΠ για μια μακρά περίοδο μέχρι και το 2030. Δηλαδή, η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία θα μας γίνει ούτως ή άλλως δεύτερη φύση.
3.Για να βγουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι φόροι θα πρέπει να αποδίδουν κάθε χρόνο και περισσότερα καθώς όπως προκύπτει και από το μεσοπρόθεσμο που έχει συντάξει η ελληνική κυβέρνηση, με εξαίρεση τη μείωση των συντάξεων, την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την περικοπή επιδομάτων, άλλη μείωση δαπάνης για την περίοδο μέχρι και το 2022 δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου