Βερολίνο: ''Εικασίες'' όσα γράφονται για τις συντάξεις στην Ελλάδα - Είναι πολύ νωρίς για τέτοια συζήτηση

Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών παραπέμπει στα ευρωπαϊκά όργανα ως αρμόδια για θέματα του ελληνικού προϋπολογισμού. Η καγκελαρία δεν σχολιάζει δημοσιεύματα ότι η Ανγκελα Μέρκελ προσεγγίζει θετικά το ελληνικό αίτημα σχετικά με τη μη περικοπή των συντάξεων.

Σε γραπτή του απάντηση προς τη Deutsche Welle εκπρόσωπος τύπου της γερμανικής κυβέρνησης αρνείται να σχολιάσει ελληνικά δημοσιεύματα ότι η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ αντιμετωπίζει θετικά το ελληνικό αίτημα να μην περικοπούν περαιτέρω οι συντάξεις υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Όπως ενδεικτικά αναφέρεται στην γραπτή απάντηση: «Επί της αρχής δεν σχολιάζουμε δημοσιεύματα για υποτιθέμενες δηλώσεις της καγκελαρίου». Πέραν αυτού ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης επισημαίνει όμως ότι «στο πλαίσιο του προγράμματός και της ολοκλήρωσής του η Ελλάδα έχει δεσμευτεί για τη συνέχιση και εφαρμογή της μεταρρυθμιστικής πορείας που έχει χαραχθεί υπό του προγράμματος του ΕΜΣ. Η εφαρμογή αυτής της δέσμευσης είναι αντικείμενο ιδίως της μεταμνημονιακής επιτήρησης από τους θεσμούς και την Ευρωζώνη».

Σε ανάλογο πνεύμα κινούνται και οι δηλώσεις του καθ' ύλην αρμόδιου γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Σε συνομιλία του με τη Deutsche Welle εκπρόσωπος του υπουργείου χαρακτηρίζει «εικασίες» τα ελληνικά δημοσιεύματα για τη στάση του Βερολίνου αναφορικά με το ζήτημα των συντάξεων. Την απόφαση επί του θέματος δεν πρόκειται να τη λάβει η γερμανική κυβέρνηση αλλά οι θεσμοί και το Eurogroup. Πέραν αυτού, για δύο βασικούς λόγους είναι ακόμη πολύ νωρίς για την όποια συζήτηση γύρω από τον ελληνικό προϋπολογισμό του 2019 και συνεπώς για το θέμα των συντάξεων.

Αρμοδιότητα του Eurogroup και της Κομισιόν

Πρώτον, διότι στις τελευταίες συνεδριάσεις του Eurogroup δεν συζητήθηκε καν το ζήτημα. Αυτό θα προκύψει στην επόμενη συνεδρίαση και εφόσον οι θεσμοί έχουν καταθέσει την έκθεσή τους στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής επιτήρησης «όπως άλλωστε αυτό ισχύει και για κάθε κράτος μέλος της Ευρωζώνης που ήταν σε πρόγραμμα». Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Οικονομικών, στη βάση αυτής της έκθεσης θα γίνει η συζήτηση στο Eurogroup για το αν η Ελλάδα τηρεί τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει, αν πετυχαίνει τους στόχους που έχει συμφωνήσει με τους θεσμούς όπως επίσης και τα μέτρα που θέλει να εφαρμόσει.

Πέραν αυτού, η συζήτηση για τη μη περικοπή των συντάξεων είναι για ακόμη ένα λόγο άστοχη. Εκτός από την απόφαση του Eurogroup θα πρέπει να αναμένεται και ο έλεγχος του σχεδίου του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού του επόμενου έτους από την Κομισιόν. Όπως όλα τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης η Ελλάδα θα πρέπει μέχρι τις 15 Οκτωβρίου να καταθέσει το σχέδιο προϋπολογισμού 2019. Και ως τα τέλη Νοεμβρίου θα πρέπει η Κομισιόν να αποφασίσει κατά πόσο το σχέδιο είναι συμβατό με τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ. Με αυτά τα δεδομένα δεν πρόκειται πριν το Δεκέμβριο να υπάρξουν οριστικές αποφάσεις για τον ελληνικό προϋπολογισμό και ως εκ τούτου για τις συντάξεις.

Μια Υπεράσπιση της Λογιστικής με βάση τη Νεότερη Ιστορία της

Μια Υπεράσπιση της Λογιστικής με βάση τη Νεότερη Ιστορία της




«Μια Υπεράσπιση της Λογιστικής με βάση τη Νεότερη Ιστορία της» (*).

[Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο περιοδικό «Accountancy Greece (Ag)» (τεύχος 27, Απρ.-Μια-Ιουν. 2017. Εδώ δημοσιεύεται με μικρές τροποποιήσεις/προσθήκες].

Κωνσταντίνος Ιωαν. Νιφορόπουλος
Ορκωτός Ελεγκτής – Λογιστής – ΩΡΙΩΝ Α.Ε
Επιστημονικός συνεργάτης Taxheaven.

«Η διπλογραφία μας αποκαλύπτει το σύμπαν του οικονομικού κόσμου σύμφωνα με την ίδια μέθοδο όπως αργότερα οι μεγάλοι φυσικοί το σύμπαν του κόσμου των ουρανίων σωμάτων… Η διπλογραφία στηρίζεται στην εφαρμοζόμενη με συνέπεια βασική ιδέα ότι όλα τα φαινόμενα μπορούν να συλληφθούν ως ποσότητες.»
Werner Somdart
Der Moderne Kapitalismus II (σελ. 119)

Η «Λογιστική» στην Ελλάδα, δεν υπήρξε ποτέ μια προσβεβλημένη επιστήμη, πιστεύω κυρίως λόγω της αδυναμίας, όλων ημών που ασχολούμαστε με αυτήν, να δείξουμε στην πράξη την χρησιμότητα της, στην λήψη των σωστών /επωφελών αποφάσεων σε κάθε Επιχείρηση και σε κάθε επενδυτή και φυσικά ως επαγγελματίες, να αποφύγουμε κάθε είδους «κακοτοπιά».
……………………….



…………………………



[Πηγή: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 4-6-1981 «Αφιέρωμα στο Λογιστικό Σχέδιο». (Το αφιέρωμα εκτός των άλλων δείχνει και την στενή διασύνδεση της «Λογιστικής Επιστήμης», με την εύρυθμη λειτουργίας της φορολόγησης, της Κεφαλαιαγοράς, της Χρηματοδότησης, της Οργάνωσης των Επιχειρήσεων και του Ελέγχου)]

…………………………………………

«Η μελέτη της ιστορίας μιας επιστήμης δεν αποβλέπει μόνον εις την ικανοποίησιν της απλής περιεργείας ή του απλού ιστορικού ενδιαφέροντος. Αποσκοπεί κυρίως εις την υποβοήθησιν της κατανοήσεως των συνθηκών του παρόντος και ει δυνατόν, εις την πρόβλεψιν των προβλημάτων του μέλλοντος. …

Συγκεκριμένως, η μελέτη της ιστορίας της Λογιστικής, εν συναρτήσει προς τας μεταβολάς εις το κοινωνικόν και οικονομικόν περιβάλλον και νομικόν πλαίσιον, παρουσιάζει ζωηρότατον ενδιαφέρον, διότι:

1. Διαφωτίζει τον τρόπο κατά τον οποίον ανεπτύχθη και εξειλίχθη η λογιστική μεθοδολογία και σκέψις, ήτοι προσδιορίζει τους παράγοντας του περιβάλλοντος τους προκαλούντας τας μεταβολάς και, ως εκ τούτου, αποκαλύπτει τον τρόπον πραγματοποιήσεως των μεταβολών αυτών.

2. Επιζητεί να καθορίση τας εκ των μεταβολών της λογιστικής μεθοδολογίας και σκέψεως επιδράσεις επί του περιβάλλοντος.

3. Συντελεί εις την πληρεστέραν κατανόησιν της εξελίξεως τω επιχειρηματικών και εν γένει οικονομικών μονάδων.

4. Διαφωτίζει την προέλευσιν και διαμόρφωσιν των εν χρήσει λογιστικών εννοιών, αρχών, μεθόδων και συστημάτων.

5. Ατυχώς, παρά την σημασίαν της, η ιστορία της Λογιστικής δεν είχε μέχρι των τελευταίων ετών τύχει της δεούσης προσοχής και μελέτης.»

(Πηγή: «Εισαγωγή εις Την Χρηματοοικονομικήν Λογιστικήν - Τεύχος Α’- Γενικαί Εισαγωγικαί Γνώσεις»- Έλλης Βασιλάτου - Θανοπούλου - Τακτικής Καθηγήτριας Ανώτατης Σχολής Οικονομικών & Εμπορικών Επιστημών.)



[Πηγή: «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 18-3-1928. Εποχή που η Λογιστική στην Ελλάδα, αρχίζει να αναδεικνύεται ως Επιστήμη)

«Οι περισσότεροι από εμάς που διδάσκουμε λογιστική στα πανεπιστήμια, «υποφέρουμε» από μία εύσχημη περιφρόνηση συναδέλφων μας, οι οποίοι κοιτούν τη λογιστική ως έναν παρείσακτο, έναν Σαούλ ανάμεσα στους χρισμένους από το «γιο του Θεού» προφήτες, έναν παρία (-απόβλητο) του οποίου η παρουσία αφαιρεί κάτι από την ιερότητα των ακαδημαϊκών αιθουσών. …Η περιφρόνηση για τη λογιστική δεν περιορίζεται σε πανεπιστημιακούς κύκλους, αλλά είναι σχεδόν παγκόσμια. …Ας θυμηθούμε πώς η λογιστική έχει παραμεληθεί στη λογοτεχνία. Το βλέμμα του κοινού έχει γενικώς, τόσο στην πραγματική ιστορία όσο και στη μυθιστορία, στραφεί προς εκείνον ο οποίος αποδίδεται ως ηρωική μορφή. Σε αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, οι γνωστοί συγγραφείς τους έχουν επικεντρώσει την πλοκή των έργων τους σε έναν λόγιο πολυμαθή όπως ο Φάουστ, σε έναν βιομήχανο όπως ο Γιάννης Αγιάννης στους Αθλίους {Les Miserables) του Βίκτωρα Ουγκώ, σε έναν ναυτικό όπως τον Ροβινσώνα Κρούσω ή τον Γκιούλιβερ, σε εταίρες όπως στη Νανά του Εμίλ Ζολά, σε κλέφτες και λωποδύτες όπως στις Μεγάλες Προσδοκίες ή σε ιστορίες του Καρόλου Ντίκενς και άλλων, κ.ο.κ., με τις αφηγήσεις για ένα σωρό περίεργα κεντρικά πρόσωπα δίχως τέλος. Ουδέποτε όμως, εξ όσων γνωρίζω, ένας καταστιχογράφος (παλαιότερα) ή ένας λογιστής (πιο πρόσφατα) έχει γίνει ο κεντρικός ήρωας μιας νουβέλας, ενός θεατρικού έργου ή ενός ποιήματος. Ο καταστιχογράφος (-λογιστής) δεν έχει τιμηθεί ούτε με το να γίνει σε κάποια ιστορία ένας αξιοσημείωτος κακός. …

(Σε ένα από τα καλύτερα ποιήματα του – ποιητική συλλογή «Μαραμπού», εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 1991 -, ο Νίκος Καββαδίας, στο Mai Du Depart, έχει το εξής δεύτερο τετράστιχο:

«Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τΆλγέρι και το Σφάξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.»

Ο ποιητής στο ποίημα του αυτό αναφέρεται σε έναν λογιστή του οποίου το όνειρο ήταν να κάνει μακρινά ταξίδια ως ναυτικός που όμως έμεινε απραγματοποίητο πα-ραμένοντας λογιστής, δηλαδή σε ένα πεζό επάγγελμα….)

Η λογιστική έχει σχετικώς πρόσφατα αρχίσει να απαιτεί αναγνώριση ως ένα επάγγελμα με γνωσεολογικό υπόβαθρο επιστήμης. Εγώ προσωπικά έχω εκτιμήσει ότι οι πρώτες αξιώσεις της λογιστικής να θεωρείται ως αυτόνομη επιστήμη τίθενται στις αρχές της δεκαετίας του 1920 με τις εργασίες του Ρωσοελβετού Leon Gomberg, του Γερμανού Eugen von Schmalenbach, κ.ά. ….

Για να καθιερωθεί ως αξιοσέβαστος ένας κλάδος, τρία στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα της επιστημοσύνης του, που όντως έχει ως προαπαιτούμενα. Αυτά είναι:

πρώτον, η καταγωγή και η «γενεολογία»,
δεύτερον, η «συντροφιά» την οποία κάποιος διατηρεί και,
τρίτον, τις υπηρεσίες τις οποίες κάποιος αποδίδει στην κοινότητα. 

Ας εξετάσουμε τη λογιστική από αυτές τις όψεις της.

[πρώτον, η καταγωγή και η «γενεολογία»],

Χωρίς να εγείρουμε το ζήτημα ως προς το τι ήταν η λογιστική στην αρχαιότητα, ας εστιάσουμε την προσοχή μας κατ' αρχήν στον Φραγκισκανό καλόγερο Πατσίολο ως τον πατέρα της σύγχρονης λογιστικής καθώς το έργο του Summa..., δημοσιευθέν το 1494, το οποίο ήταν το πρώτο τυπωθέν έργο που σχετιζόταν με την άλγεβρα, επίσης περιείχε το πρώτο κείμενο επί της λογιστικής, μία μάλλον ισχνή διατριβή με τίτλο De Computis et Scripturis. … Το 1496 κλήθηκε (Ο Πατσίολο) στο Μιλάνο από τον τότε βασιλεύοντα δούκα, Ludovico il Moro, του οποίου η αυλή ήταν το κέντρο διαφωτισμού και μάθησης, και το να καθιερωθείς εκεί ήταν μεγάλη τιμή. Στο Μιλάνο, ο Πατσίολο ήλθε σε επαφή με πολλές εξέχουσες προσωπικότητες, με την πλέον σημαντική εξ αυτών να είναι ο Λεονάρδος Ντα Βίντσι, ανατόμος, φυσικός, εφευρέτης, κ.ά., ίσως ο πλέον διαπρεπής άνδρας της εποχής του. (Κατά τον Ντελακρουά, ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης όλων των εποχών και το πλέον κορυφαίο πνεύμα της Αναγέννησης.) Ο ίδιος ο Ντα Βίντσι λέγει ότι έσπευσε να αγοράσει ένα αντίτυπο του βιβλίου του Πατσίολο «Summa...» ευθύς μόλις κυκλοφόρησε, και αυτός συνεργάστηκε με τον Πατσίολο σε ένα μεταγενέστερο βιβλίο, το De Divine Proportione (1508), στο οποίο ο Πατσίολο προμήθευσε το κείμενο και ο Ντα Βίντσι την εικονογράφηση. Την πραγματεία αυτή θεωρείται ότι χρησιμοποίησε ο Λεονάρδος ως βάση για τη δημιουργία των γλυπτών και ζωγραφικών αριστουργημάτων του. Οποία τιμή πραγματικά για έναν καθηγητή πανεπιστημίου! Με άλλα λόγια, το πνεύμα του 'ελαχίστου' αδελφού Λουκά επιζεί όχι μόνο στις καθημερινές λογιστικές εγγραφές εκατομμυρίων λογιστών ανά την υφήλιο, αλλά και στη θεωρητική-μαθηματική βάση των αθάνατων αριστουργημάτων του Ντα Βίντσι στα περιφημότερα Μουσεία του κόσμου! …

Ας υπενθυμίσουμε σε αυτούς οι οποίοι καυχώνται τις ανώτερες αρετές άλλων επιστημονικών κλάδων, ότι αυτή η πρώτη παρουσίαση που έκανε ο Πατσίολο δεν ήταν ακατέργαστη και λανθασμένη αλλά περιέχει τα ουσιώδη της λογιστικής όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, παρ' όλο το γεγονός ότι αυτή συνεγράφη σε καιρό που η χημεία μετείχε των φαντασιοπληξιών της αλχημείας η βιολογία ήταν μία εξωτική συλλογή εσφαλμένων εκτιμήσεων, και η ιατρική είχε περισσότερα κοινά με το μάγο ιατρό απ' ότι έχει ακόμη και σήμερα.

Περίπου πριν από διακόσια χρόνια, η κατάσταση των άλλων -πλην της λογιστικής - επιστημών συνίστατο σε μία μάταιη και αστεία (αν όχι γελοία) έκθεση άγνοιας. Περισσότερο από πεντακόσια χρόνια, ακριβώς στο πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε επί του εν λόγω θέματος, η λογιστική περιγράφηκε με μία μορφή η οποία ακόμη κυριαρχεί στην πράξη σε ολόκληρο τον κόσμο. Πώς δεν μπορεί, επομένως, η λογιστική να έχει την (εύλογη) απαίτηση να της αναγνωρίζεται μία ευυπόληπτη και πολύ παλιά γενεαλογία;

[δεύτερον, η «συντροφιά»]

Η λογιστική καθιερώθηκε επιστημονικά από έναν θιασώτη του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, στο λίκνο των μαθηματικών με την άλγεβρα ως δίδυμη αδελφή της, κάτω από την αιγίδα μεγάλων πανεπιστημίων της Αναγέννησης: Σίγουρα αυτή είναι μία αφετηρία επαρκούς ακαδημαϊκής οντότητας ώστε να της δίδεται ο απαιτούμενος από κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα σεβασμός. …

To δεύτερο βιβλίο επί της λογιστικής γράφτηκε επίσης από έναν διακεκριμένο άνδρα, τον Schreiber, ο οποίος μεταγλώττισε το όνομα του στην ελληνική: Grammateus (Γραμματεύς)! Αυτός, όπως και ο Πατσίολο, συνδύαζε την άλγεβρα με τη λογιστική και το βιβλίο του, χρονολογημένο το 1518, ήταν το πρώτο έργο που εκδόθηκε στη Γερμανία, το οποίο είχε άμεση σχέση με αμφότερα τα προαναφερθέντα θέματα. Με βάση τον Cantor, μία αυθεντία στα μαθηματικά, αυτός ίσταται, ως μαθηματικός, αναμφισβήτητα στην πρώτη σειρά αυτών της εποχής του.



[Πηγή: https://www.maa.org/press/periodicals/convergence/mathematical-treasure-the-arithmetic-of-grammateus]

Σχεδόν αμέσως, τον Grammateus ακολουθεί ο Jerome Cardan, αυτός ο γραφικός αγύρτης και λαμπρότατος λόγιος, αστρολόγος, ιατρός, επιστήμων, μαθηματικός, καθηγητής της ιατρικής, αρχικά στη Ρανία και αργότερα στη Bologna. Αυτός, επίσης έγραψε ένα βιβλίο το οποίο συνδυάζει άλγεβρα και λογιστική. Αυτό το έργο, λέγει ο Richard Garnett, σημειώνει μία ολόκληρη εποχή στην ιστορία των μαθηματικών, αφού είναι το πρώτο στο οποίο η αρχή των κυβικών εξισώσεων (εξισώσεων τρίτου βαθμού) εξηγείται πλήρως....

Επεκτείνοντας κάπως το πεδίο της επισκόπησης μας, βρίσκουμε ότι ο Brown παραθέτει μόνο 150 ονόματα συγγραφέων επί της λογιστικής προ του 1800. Αλλά ακόμη και η μειωμένη λίστα αυτών οι οποίοι έχουν φήμη σε πεδία άλλα εκτός λογιστικής, είναι πολύ μακρά για να την επαναλάβουμε λεπτομερώς. Αυτοί δεν είναι μία ομάδα άκρως εξειδικευμένων ατόμων. Βρίσκουμε αυτούς να είναι αυθεντίες στην άλγεβρα (όπως αυτό θα ήταν αναμενόμενο), στη ναυσιπλοΐα, στην οπτική, ένας είναι ανώτερος υπάλληλος εντεταλμένος να ρυθμίζει τα του συναλλάγματος, ο συγγραφέας του Γαλλικού Εμπορικού Κώδικα του 1763 (ο οποίος όχι μόνο έδωσε το όνομα του στον σπουδαίο αυτό εμπορικό νόμο, ο Κώδικας του Savary, αλλά ίσως τον κάνει ακόμα πιο διακριτό το ότι είχε δεκαεπτά παιδιά, τα οποία επίσης έφεραν το όνομα του), αστρονόμοι, ένας Γάλλος καθηγητής Λυκείου, μία αυθεντία επί της πυρίτιδας, και ο σημαντικότερος ιστορικός της Εκκλησίας των Βαπτιστών. Προκειμένου κάποιος να βρει αυτά τα ονόματα στην Encyclopedia Britannica ή σε άλλη μεγάλη εγκυκλοπαίδεια, δεν ψάχνει στο λήμμα λογιστική ή καταστιχογραφία. Αυτά τα λήμματα είναι ανεπαρκή και μη ικανοποιητικά και αμφότερα περιέχουν εσφαλμένες δηλώσεις αναφορικά με την ιστορία του θέματος μας. Βρίσκει όμως για τη λογιστική στις ακόλουθες ρουμπρίκες: άλγεβρα, ναυσιπλοΐα, Napier, μαθηματικοί πίνακες, λογάριθμοι, ασφάλιση, απειροστικός λογισμός, βαρύτητα, κ.ά....

Παραθέσαμε επιφανείς άνδρες οι οποίοι έχουν γράψει βιβλία λογιστικής, παρά διάσημους συγγραφείς της λογιστικής. Το κάναμε αυτό για να θεμελιώσουμε τον ισχυρισμό ότι η λογιστική είναι ένα θέμα που αξίζει την προσοχή ικανών ανθρώπων και, επομένως, αξίζει να ανελιχθεί και εξυψωθεί πάνω και πέραν από μέσες ή ανώτερες εμπορικές σχολές (δημόσιες ή ιδιωτικές). …

Η ανάπτυξη της Εθνικής λογιστικής άρχισε από τα τέλη του 16ου αιώνα, όπως δε αναφέρει ο Άγγλος καθηγητής της λογιστικής, F. Sewell Bray, στο έργο του «The Interpretation of accounts (A formal review of social accounting)» (London, 1957, σελ. 205 κ.έ.), η λογιστική των τομέων της συνολικής οικονομίας ανάγεται στον 17° αιώνα. Το 1619, στη Σουηδία, επί βασιλέως Γουσταύου Αδόλφου, υφίστατο σύστημα διγραφικής λογιστικής, το οποίο σκοπό είχε την αδρομερή παρακολούθηση του εισοδήματος και των δαπανών ολόκληρου του βασιλείου. Το δε 1623 μετεκλήθηκε, για την καλύτερη οργάνωση του συστήματος αυτού, ο διάσημος Ολλανδός λογιστής και έμπορος, Abraham Cabiljan. …

Ο Werner Sombart, διάσημος συγγραφέας της ιστορίας του καπιταλισμού, διερωτάται εάν ο καπιταλισμός μας προήγαγε στη σύγχρονή λογιστική ή η σύγχρονή λογιστική τον καπιταλισμό. …

Ο Karl Marx (1818-1883), μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες μορφές, χωρίζει το κύκλωμα της συνολικής παραγωγής κάθε εθνικής ή κοινωνικής οικονομίας σε δύο τομείς: τον τομέα των μέσων παραγωγής και τον τομέα αγαθών κατανάλωσης. Περαιτέρω ερευνά την παραγωγή αμφότερων των τομέων ως άθροισμα των - κατ' αυτόν - σταθερού κεφαλαίου (κτίρια, μηχανήματα, πρώτες ύλες, ημικατεργασμένα προϊόντα), μεταβλητού κεφαλαίου (ημερομίσθια) και υπεραξίας. Δηλαδή όπως οι λογιστές πράττουν σε αναλύσεις τους. Η δε θεωρία του περί της αξίας της εργασίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ανάλυση της κοστολογικής δομής κάθε προϊόντος, συνδυαζόμενη με μία πιο δίκαιη κατανομή της παραγωγικότητας της εργασίας, του κατ' αυτόν μοναδικού συντελεστή της παραγωγής. …

[τρίτον, οι «υπηρεσίες» τις οποίες αποδίδει στην κοινότητα]

Το κατά το τρίτο κατά συμπερασμό τεκμήριο του κανόνα της σημαντικότητας και σεβασμιότητας, είναι ότι κάποιος υπό κρίση εκτελεί και εκπληρεί κάποια σπουδαία υπηρεσία προς τον κόσμο. Είναι δυνατόν να λεχθεί αυτό για τη λογιστική; Ίσως αυτό είναι δυνατόν να απαντηθεί καλύτερα με το να δείξουμε ότι η λογιστική εμφανίστηκε όχι ως ένα τυχαίο φαινόμενο, αλλά καθαρά σε ανταπόκριση προς μία ανάγκη του κόσμου. …

Δεν είναι δίχως σημασία ότι η λογιστική εμφανίστηκε στο τέλος του 15ου αιώνα (υπό την ευρύτερη - αρκετά διαδεδομένη - εφαρμογή της διγραφικής τεχνικής), ούτε ότι τόπος γέννησης της ήταν οι δημοκρατίες της Ιταλίας. Όλοι γνωρίζουμε τη θαυμάσια αφύπνιση της περιόδου της Αναγέννησης, και ιδιαίτερα της απότομης ανάπτυξης του εμπορίου. Ο Sieveking, ένας από τους λίγους ιστορικούς ο οποίος έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα μας, λέει ότι η λογιστική ανέκυψε ως άμεσο αποτέλεσμα της καθιέρωσης προσωπικών εταιρειών (partnerships) σε μεγάλη κλίμακα συγκέντρωσης κεφαλαίων, ένα χαρακτηριστικό του γρήγορα αναπτυσσόμενου παγκοσμίως εμπορίου.

Αλλά η λογιστική βρισκόταν εν υπνώσει για αρκετούς αιώνες, και δεν συνέβη παρά μόνο εκατό χρόνια περίπου μετά το βιβλίο του Πατσίολο, που μία εντυπωσιακή αφύπνιση της έγινε. Νέα έργα πρωτάκουστης αφθονίας και εξαιρετικής ποιότητας άρχισαν να εμφανίζονται, και τα πανεπιστήμια ξανά ανέλαβαν την εισαγωγή ενός μαθήματος το οποίο δεν είχε μέχρι τότε ακαδημαϊκά καλή υπόσταση.

Γιατί αυτή η εξέχουσα θέση σε ένα μάθημα που άρχισε να διδάσκεται προ του 1500; Στο τέλος του 15ου αιώνα σημειώθηκε μία εκπληκτική διόγκωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Τότε ήταν η περίοδος της οργάνωσης μεγάλων εταιρειών (στις Η.Π.Α. καλούνταν συνήθως trusts), ένα φαινόμενο κοινό στην Αμερική, την Αγγλία και τη Γερμανία. Τότε πρωτοεμφανίστηκαν εταιρείες με κεφάλαια της τάξης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και τότε - μία όχι περίεργη σύμπτωση αλλά αναγκαία αντίδραση (-ανταπόκριση) - αφυπνίστηκαν οι λογιστές. Ο Pixley πρώτος στις Η.Π.Α. και μετά ο Dicksee άρχισαν να γράφουν ογκώδη συγγράμματα τα οποία ασχολούνταν με πιο προχωρημένα και εξειδικευμένα προβλήματα των εταιρικών λογαριασμών. Λίγο αργότερα εφευρέθηκε η αθροιστική μηχανή, οι πίνακες με τους λογάριθμους τέθηκαν δίπλα στο καθολικό, οι καταχωρήσεις στα λογιστικά βιβλία γίνονταν με τον δέοντα τρόπο, οι πρώτες συνήθειες έγιναν γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές, η λογιστική άρχισε να αναπτύσσεται με πιο γρήγορους ρυθμούς επιστημοσύνης.

Κατά ένα μέρος, η νέα αυξημένη σημασία της λογιστικής οφειλόταν στο διαχωρισμό της ιδιοκτησίας από τη διοίκηση/διαχείριση και στο διαχωρισμό του ελέγχου από την ιδιοκτησία, φαινόμενα τόσο χαρακτηριστικά της σύγχρονης εταιρικής μορφής των επιχειρηματικών οργανισμών.

Εάν η υποκατάσταση του ατομικού επιχειρηματία από μία μικρή προσωπική εταιρεία απαιτούσε βελτίωση των λογιστικών τεχνικών, πόσο πολύ περισσότερο βελτίωση ήταν αναγκαία όταν η προσωπική εταιρεία εκτοπίστηκε από την ανώνυμη εταιρεία, με τους ιδιοκτήτες της να αριθμούνται με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες μετόχους;

Πιο σημαντικό γεγονός όμως ήταν οι επένδυση μεγάλων ποσών σε μόνιμο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, κύριο χαρακτηριστικό του σύγχρονου τρόπου παραγωγής, που κατέστησε εφικτή την καλύτερη οργάνωση των εκμεταλλεύσεων των εταιρειών. Η χρήση πάγιου κεφαλαίου σε μεγάλη κλίμακα αυξάνει ανυπολόγιστα τη δυσκολία προσδιορισμού των κερδών που επιτεύχθηκαν σε οποιοδήποτε δοθέν έτος. Ο Πατσίολο δεν έκανε σοβαρή προσπάθεια στην κατεύθυνση αυτή, γιατί τότε δεν ήταν τόσο αναγκαίο. Η επιχειρηματική δράση στις μέρες του ήταν ένα σύνολο από μη συνδεόμενα μεταξύ τους εγχειρήματα. Ένα πλοίο ήρθε εδώ, ένα καραβάνι πήγε εκεί, ένα από κοινού με άλλους εγχείρημα αναλήφθηκε με τον κύριο Χ για την αγορά και εισαγωγή μαλλιού από τη Γαλλία, κ,ο.κ. Καθώς αυτά τα εγχειρήματα ολοκληρώνονταν επιχειρησιακά, το επιτευχθέν κέρδος στην ολοκληρωθείσα συναλλαγή εξακριβώνονταν, κάπως χονδρικά (στο περίπου, είναι αληθές),αλλά αυτό ήταν σχετικά ικανοποιητικό.
Καμία προσπάθεια δεν γινόταν για να αντιμετωπιστούν λογιστικά ημιτελή εγχειρήματα. …

Ξεχωρίζουν όμως δύο συνεισφορές/συμβολές στην εργασία του λογιστή. Η πρώτη αφορά στις αναρίθμητες μικρές συσκευές με τις οποίες εξοικονομείται εργασία που αλλιώς θα χρειάζονταν για το χειρισμό μεγάλων μαζών αριθμητικών στοιχείων. Έτσι, τα ζητούμενα αποτελέσματα γίνεται εφικτό να αποκτώνται με λιγότερη ανθρώπινη εργασία. Η δεύτερη αφορά στην προσπάθεια να εξακριβωθεί το ακριβές κόστος παραγωγής αντικειμένων ή συστατικών μερών αντικειμένων επί βιομηχανικών διερ-γασιών συνεχούς ροής. …

Πρόοδος συνεχίζει να γίνεται στη λογιστική. Τι καλύτερη απόδειξη από το ότι πλέον οι δικηγόροι και οι δικαστές στα δικαστήρια έχουν αρχίσει να εκτιμούν ότι υπάρχουν αρχές επί των οποίων εδράζεται η λογιστική και οφείλουν να τις συνυπολογίζουν στις αποφάσεις τους. (Δεν αρκεί, δηλαδή, να ισχυρίζονται οι ενδιαφερόμενοι ότι κάτι ισχύει επειδή έτσι συνήθως γίνεται στην πράξη. Και οι αρχές αυτές εξελίσσονται... .)

Στην εργασία μας αυτή προσπαθήσαμε να αφαιρέσουμε το στίγμα το οποίο προσκολλάται στη λογιστική, δείχνοντας ότι οι απαρχές της με βάση τη διγραφική μέθοδο είναι σεβάσμιες και σημαντικές ή μάλλον ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Ενάντια στο ότι ακόμη και σήμερα δεν έχει καλή φήμη, η λογιστική προσέλκυσε την προσοχή ανθρώπων αναμφίβολα υψηλών διανοητικών επιτευγμάτων. Η λογιστική δικαιολογεί το κύρος της από το ότι ανέκυψε για να ικανοποιεί κοινωνικές ανάγκες. Μεταξύ άλλων, οι λειτουργίες της είναι να εντοπίζονται ευθύνες (responsibility accounting), να προλαμβάνονται απάτες, να καθοδηγείται η βιομηχανία προς καλύτερα αποτελέσματα, να προσδιορίζονται καθαρές θέσεις επιχειρήσεων, να λύνεται το πιο δύσκολο πρόβλημα των οικονομικών μονάδων: «Ποια είναι τα κέρδη μου;», να διευκολύνεται η κυβέρνηση στις δημοσιονομικές λειτουργίες της, να καθοδηγούνται τα ανώτερα διοικητικά στελέχη στις προσπάθειες τους για περισσότερη αποδοτικότητα, κ.ο.κ. Δεν είναι αυτές οι λογιστικές εργασίες (και πολλές άλλες ακόμη) άξιες προσοχής και σεβασμού από οποιονδήποτε καλοπροαίρετο άνθρωπο; Ο ρομαντικός Scottδήλωσε το επάγγελμα του λογιστή ως "respectable". Ο Goethe, η παγκόσμια αυτή ιδιοφυΐα, ομιλεί για τη λογιστική ως «μία από τις ωραιότερες επινοήσεις του ανθρώπινου μυαλού». …

Οποτεδήποτε και οπουδήποτε οικονομικές υποθέσεις έχουν προοδεύσει πέρα από τις πλέον στοιχειώδεις συνθήκες παραγωγής και συναλλαγής, «συστηματα» λογαριασμών έχουν εμφανιστεί. Απογραφές, κατάλογοι μισθοδοσίας, καταλογισμοί φόρων και τήρηση λογαριασμών έχουν βρεθεί τόσο παλιά έως το 4.500 π.Χ., και υπάρχουν πολλά λογιστικής φύσεως αρχεία στην αρχαία Αίγυπτο, Ρώμη, πρώιμη ιστορία του οικονομικού βίου της Ευρώπης και αλλού. Σε κάθε στάδιο ανάπτυξης, άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει τη λογιστική, σύμφωνα προς τις ανάγκες τους, και εντός των ορίων (-περιορισμών) των τεχνικών καταχώρισης και ανάλυσης που τους ήταν γνωστές, προκειμένου να απαριθμούν και ελέγχουν περιουσιακά στοιχεία, ως μηχανισμός αναφοράς αντιπροσώπων, επιστατών και φοροεισπρακτόρων, ως τεκμηρίωση εμπορικών σχέσεων, για τον έλεγχο της παραγωγής και τη διαχείριση των επιχειρήσεων. Γι' αυτούς και άλλους λόγους έχει βάσιμα υποστηριχθεί ότι η λογιστική - ως αναγκαιότητα του ανθρώπου - προϋπήρξε των μαθηματικών. Η τήρηση λογαριασμών σε σχοινιά με κόμπους και η χάραξη εγκοπών σε ξύλα (tallies) το υποδεικνύουν……..»

[Πηγή: (*) Απόσπασμα από το εξαίρετο βιβλίο «Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ - Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ» [Εκδόσεις Εταιρείας Αξιοποιήσεως και Διαχειρίσεως της Περιουσίας του ΟΠΑ - Αθήνα 2017], του Βασ. Φ. Φίλιου (Καθηγητή της Λογιστικής του Πανεπιστημίου Πατρών)].





https://www.taxheaven.gr

ΔΕΕ - Όποιος δημοσιεύει αγγελίες πωλήσεως σε διαδικτυακό τόπο δεν αποκτά αυτομάτως την ιδιότητα του «εμπορευόμενου»

ΔΕΕ - Όποιος δημοσιεύει αγγελίες πωλήσεως σε διαδικτυακό τόπο δεν αποκτά αυτομάτως την ιδιότητα του «εμπορευόμενου»

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Απόφαση στην υπόθεση C-105/17

Komisia za zashtita na potrebitelite κατά Evelina Kamenova

Όποιος δημοσιεύει αγγελίες πωλήσεως σε διαδικτυακό τόπο δεν αποκτά αυτομάτως την ιδιότητα του «εμπορευόμενου»

Η δραστηριότητα αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως «εμπορική πρακτική» εάν το πρόσωπο αυτό ενεργεί για σκοπούς οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα

Ένας καταναλωτής αγόρασε μεταχειρισμένο ρολόι σε διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων. Αφού διαπίστωσε ότι το ρολόι αυτό δεν αντιστοιχούσε στα χαρακτηριστικά που αναγράφονταν στην αγγελία πωλήσεως, ο καταναλωτής εξέφρασε στον πωλητή τη βούλησή του να λύσει τη σύμβαση. Η πωλήτρια, Εvelina Kamenova, αρνήθηκε να δεχτεί πίσω το ρολόι έναντι επιστροφής του καταβληθέντος ποσού. Κατόπιν αυτού, ο καταναλωτής υπέβαλε καταγγελία στην βουλγαρική επιτροπή προστασίας των καταναλωτών (ΕΠΚ).

Αφού εξέτασε την πλατφόρμα, η ΕΠΚ διαπίστωσε ότι, στις 10 Δεκεμβρίου 2014, οκτώ αγγελίες πωλήσεως διαφόρων προϊόντων εξακολουθούσαν να είναι δημοσιευμένες στον διαδικτυακό αυτόν τόπο από την Ε. Kamenova με το ψευδώνυμο «eveto-ZZ».

Με απόφαση της 27ης Φεβρουαρίου 2015, η ΕΠΚ διαπίστωσε ότι η Ε. Kamenova είχε υποπέσει σε διοικητική παράβαση και της επέβαλε διάφορα διοικητικά πρόστιμα βάσει του νόμου για την προστασία των καταναλωτών. Κατά την ΕΠΚ, η Ε. Kamenova παρέλειψε να αναγράψει σε καθεμία από τις εν λόγω αγγελίες το όνομα, την ταχυδρομική διεύθυνση, καθώς και την ηλεκτρονική διεύθυνση του εμπορευόμενου, τη συνολική τιμή του προς πώληση προϊόντος, περιλαμβανομένων όλων των τελών και φόρων, τους όρους πληρωμής, παραδόσεως και εκτελέσεως, το δικαίωμα του καταναλωτή να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση πωλήσεως εξ αποστάσεως, τους όρους, την προθεσμία και τον τρόπο ασκήσεως του δικαιώματος αυτού καθώς και την υπενθύμιση περί υπάρξεως εκ του νόμου εγγυήσεως συμμόρφωσης των πωληθέντων προϊόντων προς τη σύμβαση πωλήσεως.

Η Ε. Kamenova άσκησε προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον των βουλγαρικών δικαστηρίων για τον λόγο ότι δεν είχε την ιδιότητα του «εμπορευόμενου» και ότι οι διατάξεις του βουλγαρικού νόμου δεν είχαν ως εκ τούτου εφαρμογή. Σε αυτό το πλαίσιο, το Administrativen sad – Varna (διοικητικό δικαστήριο Βάρνας, Βουλγαρία) υπέβαλε στο Δικαστήριο το ερώτημα αν όποιος δημοσιεύει σε διαδικτυακό τόπο έναν σχετικά μεγάλο αριθμό αγγελιών πωλήσεως αγαθών σημαντικής αξίας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «εμπορευόμενος» κατά την έννοια της οδηγίας για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές1.

Με τη σημερινή απόφασή του, το Δικαστήριο επισημαίνει κατ’ αρχάς ότι, για να χαρακτηρισθεί ως «εμπορευόμενος» κατά την έννοια της οδηγίας, είναι απαραίτητο το συγκεκριμένο πρόσωπο να ενεργεί για σκοπούς «οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα» ή εξ ονόματος ή για λογαριασμό ενός εμπορευομένου.

Το Δικαστήριο διευκρινίζει εν συνεχεία ότι η έννοια και το περιεχόμενο του όρου «εμπορευόμενος» πρέπει να καθορίζονται σε σχέση με την έννοια του «καταναλωτή», η οποία καλύπτει κάθε ιδιώτη που δεν αναπτύσσει εμπορικές ή ελευθέριες επαγγελματικές δραστηριότητες.

Το Δικαστήριο διαπιστώνει συναφώς ότι στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να κρίνει, κατά περίπτωση, βάσει όλων των πραγματικών στοιχείων που έχει στη διάθεσή του, εάν ένα φυσικό πρόσωπο όπως η Ε. Kamenova ενήργησε για σκοπούς οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα, ελέγχοντας, μεταξύ άλλων, αν η πώληση πραγματοποιήθηκε κατά τρόπο οργανωμένο, εάν αποτελεί τακτική δραστηριότητα ή έχει κερδοσκοπικό σκοπό, αν η προσφορά συγκεντρώνεται σε περιορισμένο αριθμό προϊόντων, και να εξετάσει το νομικό καθεστώς και την τεχνογνωσία του πωλητή.

Περαιτέρω, για να θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα συνιστά «εμπορική πρακτική», το εθνικό δικαστήριο πρέπει να εξακριβώσει αν η δραστηριότητα αυτή, αφενός, ασκείται από «εμπορευόμενο» και, αφετέρου, αν συνιστά πράξη, παράλειψη, τρόπο συμπεριφοράς ή εκπροσωπήσεως, εμπορική επικοινωνία «άμεσα συνδεόμενη με την προώθηση, πώληση ή προμήθεια ενός προϊόντος σε καταναλωτές».

Υπό τις περιστάσεις αυτές, το Δικαστήριο κρίνει ότι ένα φυσικό πρόσωπο, που δημοσιεύει σε διαδικτυακό τόπο, ταυτόχρονα, ορισμένο αριθμό αγγελιών για την πώληση καινούργιων και μεταχειρισμένων αγαθών πρέπει να χαρακτηρίζεται ως «εμπορευόμενος» και ότι η δραστηριότητα αυτή συνιστά «εμπορική πρακτική» μόνον εάν το πρόσωπο αυτό ενεργεί για σκοπούς οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα.

--------

1 Οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2005, L 149, σ. 22).

https://www.taxheaven.gr

Το ψηφισθέν νομοσχέδιο για το φορολογικό απόρρητο, τις επιστροφές ΦΠΑ, τα τουριστικά πλοία κ.ά.

Το ψηφισθέν νομοσχέδιο για το φορολογικό απόρρητο, τις επιστροφές ΦΠΑ, τα τουριστικά πλοία κ.ά.




Δημοσιεύθηκε το κείμενο του νομοσχεδίου "Ι) Κεντρικά Αποθετήρια Τίτλων, ΙΙ) Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας (ΕΕ) 2016/2258 και άλλες διατάξεις και ΙΙΙ) Λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Οικονομικών." όπως ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής.

Στο νομοσχέδιο ψηφίστηκαν οι τροπολογίες για τη διεύρυνση της «λίστας» των προσώπων που μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε απόρρητα στοιχεία φορολογουμένων, τις αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο των τουριστικών πλοίων, την άμεση επιστροφή ΦΠΑ ή φόρου μέχρι 10.000 ευρώ και για την μεταβίβαση ακινήτου με οφειλόμενο ΕΝΦΙΑ.


Δείτε το κείμενο του νομοσχεδίου ή κατεβάστε το από εδώ.

https://www.taxheaven.gr

Νέα μεγάλη πτώση του Χρηματιστηρίου - Έκλεισε με απώλειες 2,57%

6:43 μμ, Παρασκευή 05 Οκτ 2018

Οικονομία

Επανήλθαν σήμερα οι μεγάλες πιέσεις στις μετοχές, μετά τη χθεσινή ανάκαμψη, με τον γενικό δείκτη του Χρηματιστηρίου να κλείνει με πτώση 2,57% στο χαμηλότερο επίπεδο από τα τέλη του Μαρτίου 2017. Για το σύνολο της εβδομάδας, η αγορά σημείωσε απώλειες 4,73%, ενώ από την αρχή του έτους καταγράφει πτώση 17,87%.

Οι τράπεζες βρέθηκαν και σήμερα στο στόχαστρο των πωλητών, αλλά οι απώλειες του τραπεζικού δείκτη περιορίσθηκαν στο τέλος της συνεδρίασης στο 1,78%, ενώ σε εβδομαδιαία βάση υποχώρησαν 6,75%.

Οι πιέσεις επεκτάθηκαν στο σύνολο της αγοράς, με τη μετοχή της Eurobank είναι η μόνη από τις μετοχές υψηλής κεφαλαιοποίησης που έκλεισε με άνοδο. Επίσης, από τους επιμέρους δείκτες, μόνο αυτός του εμπορίου σημείωσε κέρδη.

Η αξία των συναλλαγών ανήλθε στα 75,337 εκατ. ευρώ, ενώ διακινήθηκαν 42.042.390 μετοχές.

Ο δείκτης υψηλής κεφαλαιοποίησης σημείωσε πτώση σε ποσοστό 2,74% και ο δείκτης της μεσαίας κεφαλαιοποίησης υποχώρησε σε ποσοστό 1,84%.

Τη μεγαλύτερη πτώση από τις μετοχές υψηλής κεφαλαιοποίησης σημείωσαν αυτές της Τιτάν (-4,85% στα 19,600 ευρώ), της Jumbo(-4,75% στα 11,620 ευρώ), της Lamda Development(-4,68% στα 5,900 ευρώ), των ΕΛΠΕ (-3,74% στα 7,210 ευρώ), του ΟΤΕ (-3,65% στα 10,030 ευρώ) και της Grivalia Properties (-3,64% στα 7,680 ευρώ).

Από τους επιμέρους δείκτες, τις μεγαλύτερες απώλειες σημείωσαν οι δείκτες των Προσωπικών Προϊόντων (-4,06%), της Ακίνητης Περιουσίας (-3,85%), των Τηλεπικοινωνιών (-3,65%) και των Ταξιδιών (-3,20%)

Τον μεγαλύτερο όγκο συναλλαγών παρουσίασαν η Εθνική και η Eurobank διακινώντας 12.100.599 και 9.222.397 μετοχές, αντιστοίχως.

Τη μεγαλύτερη αξία συναλλαγών σημείωσαν η Εθνική με 20,487 εκατ. ευρώ και η Alpha Bank με 9,564 εκατ. ευρώ.

Ανοδικά κινήθηκαν 22 μετοχές, 73 πτωτικά και 30 παρέμειναν σταθερές.

Τη μεγαλύτερη άνοδο σημείωσαν οι μετοχές: Fieratex+29,21%, Lavipharm +6,87% και Κλωστήρια Ναυπάκτου+5,49%.

Τη μεγαλύτερη πτώση κατέγραψαν οι μετοχές: Forthnet-20,00%, Βιοτέρ-15,25% και Attica Bank-11,49%.

Έλεγχοι για την απόδοση του ΕΝΦΙΑ πριν από τη μεταβίβαση ακινήτων - "Αλμυρά" τα πρόστιμα

8:04 μμ, Παρασκευή 05 Οκτ 2018

Οικονομία

Ελέγχους για να διαπιστωθεί εάν έχει αποδοθεί ο ΕΝΦΙΑ πριν από τη σύνταξη συμβολαίων μεταβίβασης ακινήτων, θα διενεργήσει η ΑΑΔΕ. Στην περίπτωση παραβάσεων, επιβάλλονται πρόστιμα από 300 έως 1.000 ευρώ σε συμβολαιογράφους και υποθηκοφύλακες, τα οποία διπλασιάζονται σε περίπτωση υποτροπής.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την εγκύκλιο (ΠΟΛ 1182/2018) που εξέδωσε η ΑΑΔΕ:

1.Το έτος 2018 διενεργούνται έλεγχοι γραφείου από τα Τμήματα ή Γραφεία Συμμόρφωσης και Σχέσεων με τους Φορολογουμένους των Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ) για τη διαπίστωση της ορθής εφαρμογής του άρθρου 54Α του ν. 4174/2013 (Α'170) από συμβολαιογράφους ή/και από υποθηκοφύλακες.

2. Οι προς έλεγχο υποθέσεις κατατάσσονται ανά υπηρεσία, κατόπιν εφαρμογής κριτηρίων ανάλυσης κινδύνων, τα οποία δεν δημοσιοποιούνται, ως παράρτημα της παρούσας.

Μάλιστα, στην εγκύκλιο ορίζεται και η φόρμα επιβολής του προστίμου.

Πηγή: enikonomia.gr

Η ΔΕΗ αναχρηματοδότησε τα τραπεζικά δάνειά της

8:43 μμ, Παρασκευή 05 Οκτ 2018

Οικονομία

Τις συμβάσεις για την αναχρηματοδότηση των κοινοπρακτικών δανείων της ΔΕΗ υπέγραψαν σήμερα η εταιρεία και οι τράπεζες.

Με την αναχρηματοδότηση επιμηκύνεται σημαντικά η διάρκεια δανεισμού της εταιρείας και ενισχύεται η κεφαλαιακή διάρθρωσή της, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΔΕΗ.

Η ανακοίνωση της ΔΕΗ

Επισημοποιήθηκε η αναχρηματοδότηση των κοινοπρακτικών δανείων συνολικού ύψους 1,3 δισ. ευρώ!

Συγκεκριμένα, σήμερα 5/10/2018, υπογράφηκαν μεταξύ της ΔΕΗ και των Τραπεζών, οι δύο δανειακές συμβάσεις που αφορούν στην αναχρηματοδότηση των κοινοπρακτικών δανείων.

Με την αναχρηματοδότηση αυτή η ΔΕΗ επιτυγχάνει σημαντική χρονική επιμήκυνση των δανειακών της υποχρεώσεων και ενισχύει την κεφαλαιακή της διάρθρωση.

Η Διοίκηση της ΔΕΗ ευχαριστεί τις Διοικήσεις και τα στελέχη των Τραπεζών που συνέβαλαν ουσιαστικά ώστε να φθάσουμε στη σημερινή υπογραφή.

Πέραν των ανωτέρω η υπογραφή των δανειακών συμβάσεων συνιστά ψήφο εμπιστοσύνης των Τραπεζών προς τη ΔΕΗ, η οποία, ανεξάρτητα από τις συντονισμένες επιθέσεις σκοπιμότητας που δέχεται το τελευταίο διάστημα, συνεχίζει το έργο της με βάση το Επιχειρηματικό της Σχέδιο και τη Στρατηγική της.

Πηγή: enikonomia.gr

Άγριο κυνήγι για τα κόκκινα δάνεια – Σχέδια για 50.000 πλειστηριασμούς

10:23

Οικονομία

Στους δανειολήπτες αναμένεται να… διοχετεύσουν οι τράπεζες τις πιέσεις, που δέχονται ένθεν κακείθεν, για δραστική μείωση των επισφαλειών, επισπεύδοντας πωλήσεις/τιτλοποιήσεις και πλειστηριασμούς και εγκαταλείποντας το «όπλο» των ρυθμίσεων.

Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, το sell off της περασμένης Τετάρτης, αν και χαρακτηρίστηκε ως αδικαιολόγητο από τους τραπεζίτες, εντούτοις κατέστησε σαφές ότι επιβάλλεται να γίνει μία πιο ενεργή διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, τα οποία, όπως σημειώνει και το Bloomberg, αποτελούν περίπου το 50% των assets των εγχώριων Ομίλων.

Με δεδομένο, βέβαια, ότι οι κυβερνητικές διαρροές περί της δημιουργίας ενός Σχήματος Προστασίας Ενεργητικού (Asset Protection Scheme – APS) παραμένουν – τουλάχιστον προς ώρας – σχέδια επί χάρτου, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να εντείνουν τα ίδια τις προσπάθειες περιορισμού του όγκου «κόκκινων» ανοιγμάτων (NPEs). Προς αυτή την κατεύθυνση, άλλωστε, κινήθηκε και η Κομισιόν, με τον εκπρόσωπό της, κ. Μαργαρίτη Σχοινά, να αναφέρει: «Χάρη σε μία πετυχημένη ανακεφαλαιοποίηση το 2015 οι ελληνικές τράπεζες έχουν αναδιαρθρωθεί και τώρα πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στο ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων».

Νέοι στόχοι

Η πρόθεσή τους περιγράφεται με σαφήνεια στους αναθεωρημένους στόχους που ενέκριναν τις αμέσως προηγούμενες ημέρες τα διοικητικά τους συμβούλια και ήδη έχουν αποσταλεί στον SSM. Βάσει αυτών, οι «4» έχουν συμφωνήσει σε περιορισμό των NPEs πέριξ του 20% σε βάθος τριετίας από 45%, που είναι σήμερα, ήτοι σε 36 δισ. ευρώ από 88 δισ. ευρώ. Πιο αναλυτικά, Eurobank, Εθνική Τράπεζα και Alpha Bank φέρεται να σχεδιάζουν μείωση των NPEs στο 17% με 18%, ενώ στο 23% στοχεύει η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία, άλλωστε, εμφανίζει και τον μεγαλύτερο σχετικό δείκτη ελέω Αγροτικής Τράπεζας.

Όσον αφορά στο… μείγμα πολιτικής που θα εφαρμόσουν, προκειμένου να μην παρεκκλίνουν των παραπάνω στόχων, σύσσωμοι οι συστημικοί Όμιλοι φέρεται να κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αυτό πρέπει να διαφέρει εν συγκρίσει με τις ακολουθούμενες έως σήμερα πρακτικές.

Πωλήσεις – Τιτλοποιήσεις

Ετσι, ενώ μέχρι πρότινος οι ρυθμίσεις/αναδιαρθρώσεις αποτελούσαν το βασικό «όπλο» των τραπεζών, πλέον αντικαθίστανται από τις πωλήσεις/τιτλοποιήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτές θα επιταχυνθούν το προσεχές διάστημα, συνεισφέροντας σχεδόν κατά το ήμισυ στον στόχο μείωσης των κόκκινων δανείων. Επισημαίνεται ότι έως τα τέλη του έτους θα έχει ολοκληρωθεί η πώληση τριών πακέτων. Πρόκειται για τα Mercury (Alpha Bank), αξίας δύο δισ. ευρώ, που περιλαμβάνει καταναλωτικά δάνεια, χρέη από πιστωτικές κάρτες και υπεραναλήψεις, που έχουν παύσει να εξυπηρετούνται για περισσότερο από μία διετία, Jupiter (Alpha Bank), που αφορά σε «κόκκινα» δάνεια περίπου 500 μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ονομαστικής αξίας 800 εκατ. ευρώ, τα οποία διαθέτουν εξασφαλίσεις επί 1.700 ακινήτων, αλλά και ακίνητα, τα οποία έχουν περιέλθει στην τράπεζα, ανακτήσιμης αξίας περίπου 54 εκατ. ευρώ και * Zenith (Eurobank), αξίας δύο δισ. ευρώ, που περιλαμβάνει περισσότερα από 181.000 καταναλωτικά δάνεια, με τη μέση οφειλή στα 6.000 ευρώ και τη μέση διάρκεια καθυστέρησης στα οκτώ χρόνια. Η Τράπεζα Πειραιώς, από την πλευρά της, έχει ήδη δρομολογήσει την πώληση δύο ακόμη πακέτων (Nemo και Iris). Το πρώτο αφορά σε ναυτιλιακά δάνεια, μικτής εσωτερικής αξίας 400 εκατ. ευρώ και το δεύτερο μη εξυπηρετούμενα δάνεια χωρίς εξασφαλίσεις, επίσης, μικτής εσωτερικής αξίας 400 εκατ. ευρώ.

Όσον αφορά στα στεγαστικά, οι τράπεζες προκρίνουν τη λύση της τιτλοποίησης αντί της πώλησης σε funds. Η Eurobank ήδη ανακοίνωσε την πρόθεσή της προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ θετικά διακείμενη είναι και η Πειραιώς, όπως αποκάλυψε ο διευθύνων σύμβουλος, κ. Χρήστος Μεγάλου. «Είμαστε θετικοί απέναντι στο ενδεχόμενο τιτλοποιήσεων, οι οποίες, μάλιστα, μπορούν να γίνουν και άμεσα», σχολίασε χαρακτηριστικά, στο περιθώριο της παρουσίασης του εκπαιδευτικού προγράμματος «Project Future».

Σύμφωνα με πληροφορίες, στα αναθεωρημένα σχέδια, που απέστειλαν στον SSM οι τέσσερις συστημικοί Όμιλοι, υπάρχει πρόβλεψη για τιτλοποίηση στεγαστικών, αλλά και δανείων μικρών επιχειρήσεων, ύψους περίπου 15 δισ. ευρώ, για την τριετία 2019 – 2021.

Πλειστηριασμοί

Το δεύτερο «όπλο» των τραπεζών δεν είναι άλλο από τους πλειστηριασμούς. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, στόχος των Ομίλων είναι αυτοί να πενταπλασιαστούν (από περίπου 10.000 έως τα τέλη Ιουλίου σε 50.000 το 2019), γεγονός που θα τους επιτρέψει να αυξήσουν σημαντικά τα έσοδα. Υπενθυμίζεται ότι, με βάση στοιχεία του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών – Πειραιώς – Αιγαίου και Δωδεκανήσου, από τις 29 Νοεμβρίου 2017, οπότε και τέθηκε σε εφαρμογή η ηλεκτρονική πλατφόρμα των πλειστηριασμών, έως και τα τέλη Ιουλίου 2018 έγιναν 10.160 πλειστηριασμοί.

Τρόποι άμυνας

Πώς μπορούν οι δανειολήπτες να μπλοκάρουν τις διαδικασίες

Αντιμέτωποι με μία νέα πραγματικότητα θα βρεθούν προσεχώς πολλοί οφειλέτες, οι οποίοι θα γίνουν αποδέκτες επιστολών ενημέρωσης περί τιτλοποίησης του δανείου τους. «Σε αντίθεση με την πώληση, όπου πλέον η οφειλή αποτελεί προϊόν διαπραγμάτευσης μεταξύ δανειολήπτη και fund, στην περίπτωση των τιτλοποιήσεων το πρέσινγκ θα γίνεται από κοινού από τράπεζες και αγοραστές ομολόγων», σχολιάζουν αρμόδιες πηγές στον «Ελεύθερο Τύπο».

Όπως εξηγούν, η εξ ημισείας διαχείριση ενεργοποιεί δύο σενάρια για τους οφειλέτες: Ένα καλό, βάσει του οποίου το δάνειο θα «κουρεύεται» σημαντικά, μιας και τόσο τα ιδρύματα όσο περισσότερο οι αγοραστές κόπτονται για τις εισπράξεις και ένα άσχημο. «Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως τα funds – εφόσον πρόκειται για δάνεια, που δεν τελούν κάτω υπό οποιαδήποτε προστασία – δεν θα επισπεύσουν τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, βγάζοντας πιο εύκολα στο “σφυρί” τα ακίνητα των οφειλετών», προσθέτουν χαρακτηριστικά.

Διορίες…

Υπενθυμίζεται ότι, όπως έγραφε σε πρόσφατο δημοσίευμά του ο Ελεύθερος Τύπος οι δανειολήπτες έχουν τρόπους αντίδρασης απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο. Πιο αναλυτικά:

* Μετά την καταγγελία της σύμβασης η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να προβεί στην έκδοση διαταγής πληρωμής, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την απόκτηση εκτελεστού τίτλου κατά του οφειλέτη της και τυχόν του εγγυητή. Σε περίπτωση επίδοσης της διαταγής πληρωμής ο δανειολήπτης μπορεί να ασκήσει ανακοπή κατά της διαδικασίας που ξεκινά εντός προθεσμίας 15 εργασίμων ημερών, καθώς και αίτηση αναστολής εκτέλεσης, προκειμένου να αποτρέψει οποιαδήποτε περαιτέρω ενέργεια της τράπεζας και δη την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό της περιουσίας του.

* Εάν ο οφειλέτης δεν ασκήσει ανακοπή, απορριφθεί η αίτηση αναστολής ή η ασκηθείσα ανακοπή, τότε η τράπεζα προβαίνει σε κατάσχεση της περιουσίας, με σκοπό τον πλειστηριασμό του πράγματος, που κατασχέθηκε. Αντίγραφο της κατασχετήριας έκθεσης επιδίδεται με δικαστικό επιμελητή. Ο δανειολήπτης μπορεί να την προσβάλει με ανακοπή εντός 45 ημερολογιακών ημερών από την ημέρα της κατάσχεσης. Σε περίπτωση που η ανακοπή απορριφθεί, μπορεί να ασκήσει έφεση και, παράλληλα, αίτηση αναστολής. Η αίτηση αναστολής κατατίθεται το αργότερο πέντε εργάσιμες ημέρες πριν από την ημέρα του πλειστηριασμού και χορηγείται, εφόσον κρίνει το δικαστήριο ότι η ενέργεια της αναγκαστικής εκτέλεσης θα προξενήσει ανεπανόρθωτη βλάβη και πιθανολογεί την ευδοκίμηση της έφεσης. Εάν η κατασχετήρια έκθεση έχει σφάλματα, ιδίως ως προς την περιγραφή του κατασχεθέντος, την εκτίμηση και την τιμή πρώτης προσφοράς, τότε έχει δυνατότητα να ασκήσει ανακοπή το αργότερο 15 εργάσιμες ημέρες πριν από την ημέρα του πλειστηριασμού.

* Τέλος, ο πλειστηριασμός δεν μπορεί να διενεργηθεί νωρίτερα από επτά μήνες και αργότερα από οκτώ μήνες από την περάτωση της κατάσχεσης. Ο οφειλέτης μπορεί να προσβάλει τη διαδικασία του πλειστηριασμού μέσα σε 30 ημέρες από την ημέρα του πλειστηριασμού ή αναπλειστηριασμού εάν πρόκειται για κινητά και σε 60 ημέρες αφότου μεταγράφηκε η περίληψη της κατακυρωτικής έκθεσης εάν πρόκειται για ακίνητα.

Πηγή : Ελεύθερος Τύπος

Εγκρίθηκαν τα μέτρα για την ευκολότερη δέσμευση και δήμευση εσόδων και αγαθών που προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες

Εγκρίθηκαν τα μέτρα για την ευκολότερη δέσμευση και δήμευση εσόδων και αγαθών που προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες

Την Πέμπτη, εγκρίθηκαν στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τα μέτρα για την ευκολότερη δέσμευση και δήμευση εσόδων και αγαθών που προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες.
 

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης


ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ  1.ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ 

•Αιτιολόγηση και στόχοι της πρότασης 

Ένα από τα συνηθέστερα κίνητρα εγκληματικής δραστηριότητας είναι το οικονομικό όφελος. Επομένως, η αφαίρεση του κέρδους από την εγκληματική δραστηριότητα και η διασφάλιση ότι «το έγκλημα δεν αποδίδει», αποτελεί έναν πολύ αποτελεσματικό μηχανισμό για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Η δήμευση των περιουσιακών στοιχείων που αποκτώνται με εγκληματικές δραστηριότητες αποσκοπεί στην πρόληψη και την καταπολέμηση του εγκλήματος, συμπεριλαμβανομένου του οργανωμένου εγκλήματος, και στην αποζημίωση των θυμάτων, ενώ παρέχει πρόσθετα κεφάλαια για να πραγματοποιηθούν εκ νέου επενδύσεις σε δραστηριότητες επιβολής του νόμου ή άλλες πρωτοβουλίες για την πρόληψη της εγκληματικότητας και την αποζημίωση των θυμάτων. Η δέσμευση και η δήμευση περιουσιακών στοιχείων αποτελεί επίσης σημαντικό εργαλείο για την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις του 2015 και του 2016 στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εκτός αυτής υπογράμμισαν την επείγουσα ανάγκη για πρόληψη και καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η πρόκληση να διακοπεί η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και η στενή σχέση της με τα δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος απαιτεί αποφασιστική, ταχεία και συνεκτική δράση για τον εκσυγχρονισμό της σχετικής νομοθεσίας, την εξασφάλιση της εφαρμογής της και την καλύτερη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και όχι μόνο. 

Το ευρωπαϊκό θεματολόγιο για την ασφάλεια της 28ης Απριλίου 2015  υπογράμμισε την ανάγκη λήψης μέτρων για την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας με αποτελεσματικότερο και πιο ολοκληρωμένο τρόπο. Μία από τις προτεραιότητες που προσδιορίστηκαν ήταν η πάταξη των οργανωμένων εγκληματικών δικτύων και των τρόπων με τους οποίους χρηματοδοτούνται. Στο πλαίσιο αυτό, το ευρωπαϊκό θεματολόγιο για την ασφάλεια απέδωσε επίσης στρατηγική σημασία στην ανάγκη βελτίωσης της αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα  , οι παράνομες αγορές στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρήγαγαν περίπου 110 δισεκατομμύρια EUR, δηλαδή περίπου 1 % του ΑΕΠ της ΕΕ το 2010. Ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι τα υφιστάμενα στατιστικά στοιχεία είναι περιορισμένα, το χρηματικό ποσό που ανακτάται σήμερα από προϊόντα εγκλήματος εντός της ΕΕ αντιστοιχεί σε μικρό μόνο ποσοστό: το 98,9 % των εκτιμώμενων κερδών από εγκληματικές δραστηριότητες δεν δημεύεται αλλά παραμένει στη διάθεση των εγκληματιών. Προϋπόθεση για την αύξηση των δημεύσεων περιουσιακών στοιχείων εγκληματικής προέλευσης αποτελεί η ύπαρξη ενός λειτουργικού συστήματος για την ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων. 

Αυτό περιλαμβάνει ένα αποτελεσματικό πλαίσιο για την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης. Ενώ υπάρχει, σε επίπεδο ΕΕ, νομοθεσία σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης, αυτή είναι αποσπασματική, παρωχημένη και αφήνει κενά που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι εγκληματίες. Η σημασία της δήμευσης των περιουσιακών στοιχείων εγκληματικής προέλευσης έχει αναγνωριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Μετά την έγκριση των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε το 1999, εκδόθηκαν, μεταξύ του 2001 και του 2006, τέσσερις νομοθετικές πράξεις για τη δέσμευση και τη δήμευση, μεταξύ των οποίων δύο πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης, οι οποίες όλες εξακολουθούν να ισχύουν (τουλάχιστον εν μέρει) και σήμερα  .
Παράλληλα, καταβλήθηκαν προσπάθειες για την ενίσχυση της αναγνώρισης και του εντοπισμού των εσόδων και των οργάνων τέλεσης εγκλημάτων. 

Η απόφαση 2007/845/ΔΕΥ του Συμβουλίου 4 προβλέπει τη δημιουργία υπηρεσιών ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων σε όλα τα κράτη μέλη. 

Μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, δόθηκε στη δήμευση στρατηγική προτεραιότητα σε επίπεδο ΕΕ ως ένα αποτελεσματικό μέσο για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Η οδηγία 2014/42/ΕΕ θεσπίζει κοινούς ελάχιστους κανόνες για τη δέσμευση και τη δήμευση οργάνων και προϊόντων εγκλήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Κατά την έκδοση της οδηγίας 2014/42/ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, σε κοινή δήλωση, κάλεσαν την Επιτροπή «να υποβάλει νομοθετική πρόταση για την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης, το συντομότερο δυνατό (...) λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη θέσπισης ενός ολοκληρωμένου συστήματος δέσμευσης και δήμευσης των προϊόντων και μέσων τέλεσης εγκλημάτων στην ΕΕ» 

Η έκκληση αυτή έχει επαναληφθεί σε διάφορες περιπτώσεις σε διμερείς επαφές και συναντήσεις εμπειρογνωμόνων.

Σε αυτή την κοινή δήλωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο κάλεσαν επίσης την Επιτροπή να αναλύσει τη σκοπιμότητα και τα πιθανά οφέλη της θέσπισης κοινών κανόνων σχετικά με τη μη βασιζόμενη σε καταδίκη δήμευση, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές μεταξύ των νομικών παραδόσεων και συστημάτων των κρατών μελών. Ενόψει της εκπόνησης της ανάλυσης αυτής, η Επιτροπή διοργάνωσε συναντήσεις εμπειρογνωμόνων τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο του 2016. Προγραμματίζει να εκδώσει την ανάλυση σκοπιμότητας το 2017. 

Στην ανακοίνωσή της, της 2ας Φεβρουαρίου 2016, προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με «Σχέδιο δράσης για την ενίσχυση της καταπολέμησης της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας »  , η Επιτροπή υπογράμμισε την ανάγκη να διασφαλιστεί ότι οι εγκληματίες οι οποίοι χρηματοδοτούν την τρομοκρατία στερούνται των περιουσιακών τους στοιχείων. Η Επιτροπή δεσμεύτηκε να ενισχύσει την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης περιουσιακών στοιχείων εγκληματικής προέλευσης έως τα τέλη του 2016. Επισήμανε ότι η «αμοιβαία αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων αποτελεί βασικό στοιχείο του πλαισίου ασφάλειας».
Τον Οκτώβριο του 2016, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο έκθεσης που υπέβαλε η βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Laura Ferrara για την καταπολέμηση της διαφθοράς, ζήτησε εκ νέου από την Επιτροπή να υποβάλει πρόταση για την ενίσχυση της αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης.
Η σημερινή πρωτοβουλία αποτελεί απάντηση στις διαπιστωμένες ανεπάρκειες των υφιστάμενων πράξεων αμοιβαίας αναγνώρισης  και στις εκκλήσεις αυτές. Βασίζεται στην υφιστάμενη νομοθεσία της ΕΕ για την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης και λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι τα κράτη μέλη έχουν αναπτύξει νέες μορφές δέσμευσης και δήμευσης περιουσιακών στοιχείων εγκληματικής προέλευσης. Λαμβάνει επίσης υπόψη τις εξελίξεις σε επίπεδο ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ελάχιστων προδιαγραφών για τις αποφάσεις δέσμευσης και δήμευσης που καθορίζονται στην οδηγία 2014/42/ΕΕ. Ενώ η οδηγία βελτιώνει τις εγχώριες δυνατότητες για τη δέσμευση και τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων, η πρόταση αποσκοπεί στη βελτίωση της διασυνοριακής επιβολής των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης. 

Από κοινού, αμφότερες αυτές οι πράξεις αναμένεται να συμβάλουν στην αποτελεσματική ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

•Συνοχή με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο της ΕΕ στον τομέα πολιτικής 

Το ισχύον νομικό πλαίσιο της ΕΕ αποτελείται από πέντε βασικές νομοθετικές πράξεις. Πέραν της απόφασης 2007/845/ΔΕΥ του Συμβουλίου για τον εντοπισμό περιουσιακών στοιχείων, δύο από αυτές είναι πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης και δύο είναι μέτρα εναρμόνισης. Και οι δύο τύποι πράξεων είναι απαραίτητοι προκειμένου να υπάρξει ένα λειτουργικό καθεστώς ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων εγκληματικής προέλευσης και αλληλοσυμπληρώνονται. 

Πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης: 

Η απόφαση-πλαίσιο 2003/577/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2003, σχετικά με την εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης περιουσιακών ή αποδεικτικών στοιχείων στην Ευρωπαϊκή Ένωση  και η απόφαση-πλαίσιο 2006/783/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 2006, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης στις αποφάσεις δήμευσης   στοχεύουν στη διευκόλυνση της ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων σε διασυνοριακές υποθέσεις. 

Και οι αυτές δύο αποφάσεις-πλαίσια βασίζονται στην αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης και λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Και οι δύο πράξεις ορίζουν ότι οι αποφάσεις δέσμευσης ή δήμευσης που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος αναγνωρίζονται και εκτελούνται στα λοιπά. Οι αποφάσεις διαβιβάζονται μαζί με ένα πιστοποιητικό στις αρμόδιες αρχές του κράτους εκτέλεσης, το οποίο πρέπει να τις αναγνωρίσει χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις και να λάβει τα αναγκαία για την εκτέλεσή τους μέτρα. 

Η αμοιβαία αναγνώριση δεν μπορεί να απορριφθεί λόγω απουσίας διττού αξιοποίνου για μια σειρά αδικημάτων που τιμωρούνται με τουλάχιστον τρία χρόνια φυλάκισης στο κράτος έκδοσης. Σε άλλες περιπτώσεις, η αναγνώριση μπορεί να απορριφθεί, εάν το έγκλημα το οποίο αφορά η απόφαση δέσμευσης ή δήμευσης δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης. Οι αποφάσεις-πλαίσια επιτρέπουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, και άλλους λόγους απόρριψης. Αυτές οι δύο αποφάσεις-πλαίσια θα πρέπει να αντικατασταθούν από μια ενιαία πράξη, τον προτεινόμενο κανονισμό.


Μέτρα εναρμόνισης: 

Η απόφαση-πλαίσιο 2005/212/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 24ης Φεβρουαρίου 2005, για τη δήμευση των προϊόντων, οργάνων και περιουσιακών στοιχείων του εγκλήματος απαιτεί από όλα τα κράτη μέλη να θέσουν σε εφαρμογή αποτελεσματικά μέτρα για να καταστεί δυνατή η απλή δήμευση των οργάνων και προϊόντων εγκλήματος για όλα τα ποινικά αδικήματα που τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Εισήγαγε επίσης διατάξεις για τις εκτεταμένες εξουσίες δήμευσης. Ωστόσο, το επίπεδο εναρμόνισης που θεσπίστηκε με την πράξη αυτή ήταν πολύ χαμηλό και δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την πολυμορφία των εθνικών νομικών καθεστώτων δήμευσης. 

Η οδηγία 2014/42/EE, της 3ης Απριλίου 2014, σχετικά με τη δέσμευση και τη δήμευση οργάνων και προϊόντων εγκλήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να εφαρμοστεί από τα κράτη μέλη έως τον Οκτώβριο του 2016. Αντικαθιστά ορισμένες διατάξεις της απόφασης-πλαισίου 2005/212/ΔΕΥ του Συμβουλίου. Ενώ η απόφαση-πλαίσιο 2005/212/ΔΕΥ του Συμβουλίου εξακολουθεί να ισχύει για όλα τα ποινικά αδικήματα που τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, όσον αφορά την απλή δήμευση, η οδηγία μπορούσε να καλύψει μόνο τα λεγόμενα «ευρωεγκλήματα» . 

Η οδηγία 2014/42/ΕΕ καθορίζει ελάχιστους κανόνες για τα εθνικά καθεστώτα δέσμευσης και δήμευσης: προβλέπει την εφαρμογή απλής και βάσει αξίας διαδικασίας δήμευσης για τα ευρωεγκλήματα, ακόμη και όταν η καταδικαστική απόφαση εκδίδεται ερήμην. Προβλέπει κανόνες για τις εκτεταμένες εξουσίες δήμευσης υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Επίσης, επιτρέπει τη δήμευση όταν δεν είναι δυνατό να εκδοθεί καταδικαστική απόφαση, σε περιπτώσεις ασθένειας ή φυγής του υπόπτου ή του κατηγορουμένου. Η οδηγία επιτρέπει επίσης για πρώτη φορά τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται στην κατοχή τρίτων. Τέλος, η οδηγία θεσπίζει μια σειρά από δικονομικές εγγυήσεις, όπως το δικαίωμα ενημέρωσης για την εκτέλεση της απόφασης δέσμευσης, συμπεριλαμβανομένων, τουλάχιστον εν συντομία, του λόγου ή των λόγων, την πραγματική δυνατότητα αμφισβήτησης της απόφασης δέσμευσης ενώπιον δικαστηρίου, το δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο καθ’ όλη τη διαδικασία δήμευσης, την πραγματική δυνατότητα διεκδίκησης του τίτλου ιδιοκτησίας ή άλλων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, το δικαίωμα ενημέρωσης σχετικά με τους λόγους της απόφασης δήμευσης και αμφισβήτησής της ενώπιον δικαστηρίου. 

Περίληψη του προτεινόμενου κανονισμού 

Η πανευρωπαϊκή έννοια της δικαιοσύνης βασίζεται στην αυξημένη νομική συνεργασία σε αστικές και ποινικές υποθέσεις, μέσω της αρχής της «αμοιβαίας αναγνώρισης», όταν κάθε νομικό σύστημα σταδιακά αναγνωρίζει ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται από τα νομικά συστήματα των άλλων κρατών μελών είναι έγκυρες και θα πρέπει να αναγνωρίζονται χωρίς άλλες διατυπώσεις.

Ένας μηχανισμός αμοιβαίας αναγνώρισης θα πρέπει να επιτρέπει στα κράτη μέλη να αναγνωρίζουν και να εκτελούν την απόφαση δέσμευσης ή δήμευσης που έχει εκδοθεί από άλλο κράτος μέλος, χωρίς ενδιάμεσες διατυπώσεις. Ο προτεινόμενος κανονισμός θα καλύπτει την αμοιβαία αναγνώριση κάθε τύπου απόφασης δέσμευσης και δήμευσης που θα έχει εκδοθεί στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων εκτεταμένης δήμευσης, των αποφάσεων δήμευσης εις χείρας τρίτου και των μη βασιζόμενων σε καταδίκη αποφάσεων δήμευσης . 

Η παρούσα πρόταση κανονισμού βελτιώνει το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο αμοιβαίας αναγνώρισης με διάφορους τρόπους: 

-Άμεσα εφαρμοστέα νομική πράξη: 

Ο προτεινόμενος κανονισμός, αφού εγκριθεί, θα ισχύει άμεσα στα κράτη μέλη. Αυτό θα εξασφαλίσει σαφήνεια και θα εξαλείψει τα προβλήματα που σχετίζονται με τη μεταφορά στα εθνικά συστήματα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι, μέχρι στιγμής, δεν έχουν μεταφέρει όλα τα κράτη μέλη τις αποφάσεις-πλαίσια για την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης. 

-Εκτεταμένο πεδίο εφαρμογής σε σχέση με τις υφιστάμενες πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης: 

Εκτός από τα είδη της δήμευσης που καλύπτονται ήδη από τις υπάρχουσες αποφάσεις-πλαίσια (απλή δήμευση και εκτεταμένη δήμευση, όπου στην τελευταία παρέχεται ευρεία διακριτική ευχέρεια απόρριψης της αναγνώρισης), ο προτεινόμενος κανονισμός θα καλύπτει τη δήμευση εις χείρας τρίτου και την ποινική μη βασιζόμενη σε καταδίκη δήμευση, και δεν θα παρέχει πλέον ευρεία διακριτική ευχέρεια απόρριψης της αναγνώρισης σε περίπτωση εκτεταμένης δήμευσης. 

-Εκτεταμένο πεδίο εφαρμογής σε σχέση με την οδηγία 2014/42/ΕΕ: 

Ο προτεινόμενος κανονισμός θα καλύπτει την αμοιβαία αναγνώριση όλων των τύπων αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης που καλύπτονται από την οδηγία. Επιπλέον, θα καλύπτει επίσης μη βασιζόμενες σε καταδίκη αποφάσεις δήμευσης που εκδίδονται στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας: τις περιπτώσεις θανάτου προσώπου, ασυλίας, παραγραφής, περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η ταυτότητα του δράστη του αδικήματος ή άλλες περιπτώσεις όπου ποινικό δικαστήριο μπορεί να δημεύσει περιουσιακό στοιχείο χωρίς να εκδώσει καταδικαστική απόφαση, όταν το δικαστήριο έχει αποφασίσει ότι το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο είναι προϊόν εγκλήματος. Αυτό απαιτεί το δικαστήριο να εξακριβώσει ότι προέκυψε κάποιο πλεονέκτημα από ποινικό αδίκημα. Για να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού, αυτοί οι τύποι αποφάσεων δήμευσης πρέπει να έχουν εκδοθεί στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας, και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να πληρούνται στο κράτος έκδοσης όλες οι εγγυήσεις που ισχύουν για τις εν λόγω διαδικασίες. 

Σαφείς προθεσμίες για τις αποφάσεις δέσμευσης και δήμευσης: 

Ενώ η δέσμευση ως προληπτικό μέτρο πρέπει να λαμβάνει χώρα επειγόντως και απαιτεί σύντομες προθεσμίες αναγνώρισης και εκτέλεσης, η αναγνώριση και η εκτέλεση των αποφάσεων δήμευσης μπορεί να λαμβάνει χώρα σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, θα πρέπει να καθορίζονται και προθεσμίες για τις αποφάσεις δήμευσης, προκειμένου να διασφαλίζονται αποτελεσματικές διασυνοριακές διαδικασίες. 

-Μια ενιαία πράξη για την αμοιβαία αναγνώριση τόσο των αποφάσεων δέσμευσης όσο και των αποφάσεων δήμευσης που περιέχει άμεσα εφαρμοστέους κανόνες και προθεσμίες θα εξασφαλίσει την άμεση αναγνώριση και εκτέλεσή τους εντός της Ένωσης. 

-Τυποποιημένο πιστοποιητικό και τυποποιημένο έντυπο: 

Η ταχύτητα και αποτελεσματικότητα του μηχανισμού θα διασφαλίζεται επίσης με ένα τυποποιημένο πιστοποιητικό για την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δήμευσης και ένα τυποποιημένο έντυπο για τις αποφάσεις δέσμευσης, τα οποία επισυνάπτονται στην πρόταση. Αυτά περιέχουν όλες τις συναφείς πληροφορίες σχετικά με την απόφαση, οι οποίες θα βοηθήσουν την αρχή εκτέλεσης να εντοπίσει επακριβώς το στοχευμένο περιουσιακό στοιχείο και θα διευκολύνει την αναγνώριση και εκτέλεση του αλλοδαπού μέτρου από τις αρμόδιες εθνικές αρχές. Το τυποποιημένο έντυπο για τις αποφάσεις δέσμευσης θα απλουστεύσει τη διαδικασία αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων δέσμευσης στον μέγιστο βαθμό, δεδομένου ότι δεν θα συνοδεύεται από άλλη εγχώρια απόφαση δέσμευσης. Η διαδικασία για την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης και η διαδικασία για την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων δήμευσης ρυθμίζονται ξεχωριστά στην πρόταση, για την απλούστευση της άμεσης εφαρμογής τους από τις αρμόδιες εθνικές αρχές. 

-Επικοινωνία μεταξύ των αρμόδιων αρχών: 

Η σημασία της επικοινωνίας μεταξύ των αρμόδιων αρχών, η οποία αποσκοπεί στη διευκόλυνση της ομαλής και ταχείας αναγνώρισης και εκτέλεσης των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης, τονίζεται στο σύνολο της πρότασης. 

-Δικαιώματα των θυμάτων: 

Η πρόταση λαμβάνει δεόντως υπόψη το δικαίωμα αποζημίωσης και αποκατάστασης των θυμάτων. Διασφαλίζεται ότι στις περιπτώσεις που το κράτος έκδοσης δημεύει περιουσιακά στοιχεία, το δικαίωμα αποζημίωσης και αποκατάστασης των θυμάτων έχει προτεραιότητα έναντι των συμφερόντων των κρατών εκτέλεσης και έκδοσης. 

•Θεμελιώδη δικαιώματα 

Τα μέτρα για τη δέσμευση και τη δήμευση μπορεί να επηρεάσουν τα θεμελιώδη δικαιώματα που προστατεύονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (Χάρτης) και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). 

Ιδίως σε σχέση με τις μη βασιζόμενες σε καταδίκη δημεύσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έχει επανειλημμένα κρίνει ότι η μη βασιζόμενη σε καταδίκη δήμευση, συμπεριλαμβανομένων των αστικών και διοικητικών μορφών δήμευσης, καθώς και η εκτεταμένη δήμευση είναι σύμφωνες με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1, εφόσον τηρούνται οι ισχύουσες δικονομικές εγγυήσεις. 

Το ΕΔΑΔ δεν έχει κρίνει ότι η μετατόπιση του βάρους της απόδειξης σχετικά με τη νομιμότητα των περιουσιακών στοιχείων παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα, στον βαθμό που, στην εκάστοτε περίπτωση, η μετατόπιση εφαρμόστηκε με επαρκείς εγγυήσεις, ώστε το θιγόμενο πρόσωπο να είναι σε θέση να αμφισβητήσει αυτά τα μαχητά τεκμήρια.
Ορισμένες σημαντικές εγγυήσεις που περιλαμβάνονται στην πρόταση κανονισμού είναι οι εξής: η αρχή της αναλογικότητας πρέπει να τηρείται, υπάρχουν λόγοι απόρριψης λόγω μη τήρησης της αρχής του δεδικασμένου και των κανόνων σχετικά με τις «ερήμην» διαδικασίες. Επιπλέον, πρέπει να τηρούνται τα δικαιώματα καλόπιστων τρίτων, ενώ προβλέπεται η υποχρέωση ενημέρωσης των ενδιαφερομένων μερών σχετικά με την εκτέλεση μιας απόφασης δέσμευσης και σχετικά με τους λόγους έκδοσής της και τα διαθέσιμα ένδικα μέσα, καθώς και η υποχρέωση των κρατών μελών να προβλέπουν ένδικα μέσα στο κράτος εκτέλεσης.
Επιπλέον, το άρθρο 8 της οδηγίας 2014/42/ΕΕ περιλαμβάνει κατάλογο των εγγυήσεων που πρέπει να εξασφαλίζονται από τα κράτη μέλη για τις αποφάσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας.
Τέλος, ισχύουν όλες οι δικονομικές εγγυήσεις του ποινικού δικαίου. Αυτές περιλαμβάνουν ιδίως το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη που κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και στα άρθρα 47 και 48 του Χάρτη. Περιλαμβάνει επίσης την οικεία νομοθεσία σε επίπεδο ΕΕ σχετικά με τα δικονομικά δικαιώματα στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών: την οδηγία 2010/64/ΕΕ σχετικά με το δικαίωμα σε διερμηνεία και μετάφραση κατά την ποινική διαδικασία, την οδηγία 2012/13/ΕΕ σχετικά με το δικαίωμα ενημέρωσης για τα δικαιώματα και τις κατηγορίες και το δικαίωμα πρόσβασης στη δικογραφία, την οδηγία 2013/48/ΕΕ σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο και το δικαίωμα επικοινωνίας με τους συγγενείς κατά τη σύλληψη και κράτηση, την οδηγία 2016/343 για την ενίσχυση ορισμένων πτυχών του τεκμηρίου της αθωότητας και του δικαιώματος παράστασης του κατηγορούμενου στη δίκη, την οδηγία 2016/800 σχετικά με τις δικονομικές εγγυήσεις για τα παιδιά, και την οδηγία 2016/1919 σχετικά με τη δικαστική αρωγή για υπόπτους και κατηγορούμενους στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών και για καταζητουμένους σε διαδικασίες εκτέλεσης του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης.


Εάν εφαρμοστούν με αναλογικότητα και συμπληρωθούν με αποτελεσματικές δικονομικές εγγυήσεις, όπως περιγράφεται παραπάνω, τα μέτρα που προβλέπονται στην παρούσα πρόταση είναι συμβατά με τις απαιτήσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων. 

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ 

Η νομοθετική πρόταση κανονισμού δεν έχει επιπτώσεις στον προϋπολογισμό της ΕΕ. Ένας από τους γενικούς στόχους είναι η στέρηση από τους εγκληματίες των παράνομων κερδών τους. Αποσκοπεί να εξασφαλίσει την αποζημίωση των θυμάτων και να αυξήσει τα έσοδα για τα δημόσια ταμεία και την ΕΕ. Αποσκοπεί, επίσης, να μειώσει το συλλογικό κόστος της απάτης και άλλων κοινωνικών δαπανών. Τέλος, η παρούσα πρόταση αναμένεται ότι θα έχει θετικές συνέπειες στις εθνικές οικονομίες και στην ευρωπαϊκή οικονομία. 

ΛΟΙΠΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

•Σχέδια εφαρμογής και ρυθμίσεις παρακολούθησης, αξιολόγησης και υποβολής εκθέσεων 

Ο κανονισμός εφαρμόζεται άμεσα εντός της ΕΕ. Θα εφαρμόζεται άμεσα από τους επαγγελματίες, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις που εκδίδονται από άλλα κράτη μέλη να πρέπει να εκτελούνται όπως οι εσωτερικές αποφάσεις, χωρίς να χρειάζεται να τροποποιηθεί η εσωτερική έννομη τάξη και ο τρόπος λειτουργίας της.


Ο κανονισμός θα αναθεωρηθεί και η Επιτροπή θα υποβάλει έκθεση πέντε έτη μετά την έναρξη εφαρμογής.

•Αναλυτική επεξήγηση των επιμέρους διατάξεων της πρότασης 

Κεφάλαιο I: Αντικείμενο, ορισμοί και πεδίο εφαρμογής
Άρθρο 1: Αντικείμενο 

Η παρούσα πρόταση κανονισμού θεσπίζει κανόνες σύμφωνα με τους οποίους ένα κράτος μέλος αναγνωρίζει και εκτελεί αποφάσεις δέσμευσης και δήμευσης που εκδίδονται στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών. Ο παρών κανονισμός καλύπτει κάθε απόφαση δήμευσης που επιβάλλεται από δικαστήριο έπειτα από διαδικασία για ποινικό αδίκημα και κάθε απόφαση δέσμευσης που εκδίδεται με σκοπό μια ενδεχόμενη μεταγενέστερη δήμευση. Επομένως, ισχύει για όλους τους τύπους αποφάσεων που καλύπτονται από την οδηγία 2014/42/ΕΕ, καθώς και για άλλους τύπους αποφάσεων που εκδίδονται χωρίς τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση, στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών. Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται σε αποφάσεις δέσμευσης και δήμευσης που εκδίδονται στο πλαίσιο αστικών ή διοικητικών διαδικασιών.
Ο παρών κανονισμός καλύπτει όλα τα ποινικά αδικήματα. Δεν περιορίζεται στους τομείς των ιδιαζόντως σοβαρών εγκλημάτων με διασυνοριακή διάσταση, τα οποία αποκαλούνται «ευρωεγκλήματα» (σε αντίθεση με την οδηγία 2014/42/ΕΕ, η οποία βασίζεται στο άρθρο 83 της ΣΛΕΕ), καθώς το άρθρο 82 της ΣΛΕΕ (στο οποίο βασίζεται η παρούσα πρόταση) δεν απαιτεί τέτοιο περιορισμό για την αμοιβαία αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων σε ποινικές υποθέσεις. Ως εκ τούτου, η πρόταση καλύπτει την αμοιβαία αναγνώριση αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης που αφορούν αδικήματα τα οποία καλύπτονται από την οδηγία 2014/42/ΕΕ, καθώς και αποφάσεων που σχετίζονται με άλλα αδικήματα τα οποία δεν καλύπτονται από την εν λόγω οδηγία. 

Άρθρο 2: Ορισμοί
Το άρθρο 2 προβλέπει τον ορισμό διαφόρων εννοιών που χρησιμοποιούνται στην πρόταση.
Η πρόταση παρέχει τον ορισμό της απόφασης δήμευσης, της απόφασης δέσμευσης, του περιουσιακού στοιχείου, των προϊόντων, των οργάνων, του κράτους έκδοσης, του κράτους εκτέλεσης, της αρχής έκδοσης και της αρχής εκτέλεσης.
Η απόφαση δήμευσης είναι ποινή ή μέτρο που επιβάλλεται οριστικά από δικαστήριο κατόπιν διαδικασίας για ποινικό αδίκημα και καταλήγει στην οριστική αποστέρηση του περιουσιακού στοιχείου. Η απόφαση δέσμευσης είναι οποιαδήποτε δικαστική απόφαση ή απόφαση επικυρωμένη από δικαστική αρχή για την προσωρινή αποτροπή της καταστροφής, μετατροπής, μετακίνησης, μεταφοράς ή διάθεσης περιουσιακών στοιχείων με σκοπό την ενδεχόμενη μεταγενέστερη δήμευσή τους.
Ο ορισμός της αρχής έκδοσης διαφέρει για τις αποφάσεις δέσμευσης και δήμευσης. Προκειμένου να ληφθούν υπόψη τα διάφορα εθνικά νομικά συστήματα, ακολουθείται η προσέγγιση που ακολουθείται και στην οδηγία 2014/41/ΕΕ όσον αφορά τον ορισμό της αρχής έκδοσης για τις αποφάσεις δέσμευσης. Σε περιπτώσεις όπου η αρμόδια αρχή έκδοσης δεν είναι δικαστής, δικαστήριο, ανακριτής ή εισαγγελέας, η απόφαση δέσμευσης πρέπει να επικυρώνεται από δικαστή, δικαστήριο, ανακριτή ή εισαγγελέα προτού διαβιβαστεί.
Ο ορισμός της αρχής έκδοσης και εκτέλεσης πρέπει να διαβάζεται σε συνδυασμό με το άρθρο 27, σύμφωνα με το οποίο τα κράτη μέλη υποχρεούνται να κοινοποιούν στην Επιτροπή τις αρμόδιες αρχές έκδοσης και εκτέλεσης. 

Άρθρο 3: Αδικήματα
Ο κατάλογος των αδικημάτων για τα οποία η αμοιβαία αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης δεν μπορεί να απορριφθεί με βάση τη διάταξη περί διττού αξιοποίνου είναι ο ίδιος με τον κατάλογο που περιέχεται σε άλλες πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης, με μία μόνο εξαίρεση: το σημείο (λε) του καταλόγου αναφέρει πλέον την ύπαρξη κοινών ελάχιστων προδιαγραφών για την καταπολέμηση της απάτης και της πλαστογραφίας που αφορούν τα μέσα πληρωμής πλην των μετρητών (απόφαση-πλαίσιο 2001/413/ΔΕΥ).
Δεν μπορεί να γίνει επίκληση της διάταξης περί διττού αξιοποίνου για μια σειρά αδικημάτων που τιμωρούνται με τουλάχιστον τρία χρόνια φυλάκισης στο κράτος έκδοσης. Σε περιπτώσεις αδικημάτων που δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο αυτόν, η αναγνώριση μπορεί να απορριφθεί, εάν το έγκλημα το οποίο αφορά η απόφαση δέσμευσης ή δήμευσης δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης.
Κεφάλαιο ΙΙ - Διαβίβαση, αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων δήμευσης 

Άρθρα 4-7: Διαβίβαση των αποφάσεων δήμευσης
Τα άρθρα αυτά καθιερώνουν έναν μηχανισμό για τη διαβίβαση των αποφάσεων δήμευσης. Η πρόταση προβλέπει την άμεση διαβίβαση της απόφασης δήμευσης μεταξύ των αρμόδιων εθνικών αρχών, αλλά προβλέπει επίσης τη δυνατότητα παροχής συνδρομής από τις κεντρικές αρχές. Αποσαφηνίζονται οι κανόνες σχετικά με τον προσδιορισμό της αρμόδιας αρχής εκτέλεσης και τη δυνατότητα διαβίβασης της απόφασης δήμευσης σε περισσότερα από ένα κράτη μέλη.
Κατά κανόνα, η απόφαση δήμευσης μπορεί να διαβιβάζεται σε ένα μόνο κράτος εκτέλεσης κάθε φορά. Ωστόσο, στο άρθρο 5 προβλέπονται ορισμένες εξαιρέσεις. Εάν τα περιουσιακά στοιχεία που καλύπτονται από την απόφαση βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη εκτέλεσης ή η εκτέλεση συνεπάγεται την ανάληψη δράσης σε περισσότερα από ένα κράτη εκτέλεσης, η αρχή έκδοσης μπορεί να διαβιβάσει την απόφαση σε περισσότερα από ένα κράτη εκτέλεσης. Η αρχή έκδοσης μπορεί επίσης να διαβιβάσει την απόφαση που αφορά ένα χρηματικό ποσό σε πολλά κράτη εκτέλεσης, όταν το οικείο περιουσιακό στοιχείο δεν έχει δεσμευτεί ή όταν η αξία του περιουσιακού στοιχείου που μπορεί να ανακτηθεί στο κράτος έκδοσης και σε κάθε κράτος εκτέλεσης είναι πιθανόν να μην επαρκεί για την κάλυψη του συνολικού ποσού που προβλέπει η απόφαση.
Η διαβίβαση της απόφασης δήμευσης από το κράτος έκδοσης δεν περιορίζει την αρμοδιότητα του κράτους να εκτελέσει το ίδιο την απόφαση. Ορίζονται επίσης κανόνες που εξασφαλίζουν ότι η εκτέλεση της απόφασης δεν θα υπερβαίνει το μέγιστο ποσό που καθορίζεται στην απόφαση.
Η απόφαση δήμευσης πρέπει να συνοδεύεται από τυποποιημένο πιστοποιητικό που επισυνάπτεται στην παρούσα πρόταση. Το πιστοποιητικό πρέπει να μεταφραστεί σε μια επίσημη γλώσσα του κράτους εκτέλεσης. 

Άρθρο 8: Αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων δήμευσης
Η αρχή εκτέλεσης πρέπει να αναγνωρίζει τις αποφάσεις δήμευσης χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις και να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεσή τους με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο θα εκτελούνταν αν είχαν εκδοθεί από αρχή του κράτους εκτέλεσης, εκτός αν η αρχή επικαλεστεί έναν από τους λόγους απόρριψης ή αναβολής. Καθορίζονται λεπτομερείς κανόνες για τη δυνατότητα δήμευσης διαφορετικών ειδών περιουσιακών στοιχείων από αυτά που ορίζονται στην απόφαση δήμευσης. 

Άρθρο 9: Λόγοι μη αναγνώρισης και μη εκτέλεσης των αποφάσεων δήμευσης
Στο άρθρο 9 παρατίθεται διεξοδικός κατάλογος των λόγων μη αναγνώρισης και μη εκτέλεσης αποφάσεων δήμευσης βάσει των οποίων η αρχή εκτέλεσης μπορεί να απορρίψει την αναγνώριση και την εκτέλεση μιας απόφασης δήμευσης. Ο κατάλογος διαφέρει σημαντικά από τον κατάλογο που περιλαμβάνεται στην απόφαση-πλαίσιο του 2006. Ορισμένοι από τους λόγους απόρριψης παραμένουν αμετάβλητοι, όπως ο λόγος που βασίζεται στην αρχή του δεδικασμένου ή ο λόγος που βασίζεται σε ασυλία ή προνόμιο. Ωστόσο, οι λόγοι απόρριψης που συνδέονται με τον τύπο της απόφασης δήμευσης (π.χ. εκτεταμένη δήμευση) δεν έχουν περιληφθεί στην πρόταση, με αποτέλεσμα να διευρύνεται και να ενισχύεται σημαντικά το πλαίσιο αμοιβαίας αναγνώρισης.
Ο λόγος απόρριψης που βασίζεται στο δικαίωμα παράστασης σε δίκη ισχύει μόνο για δίκες οι οποίες καταλήγουν στην έκδοση απόφασης δήμευσης που συνδέεται με οριστική καταδίκη, και όχι για δίκες που οδηγούν στην έκδοση μη βασιζόμενων σε καταδίκη αποφάσεων δήμευσης. 

Άρθρο 10: Προθεσμίες για την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων δήμευσης 

Το υπό εξέταση άρθρο ορίζει προθεσμίες για την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων δήμευσης, δημιουργώντας έτσι προστιθέμενη αξία σε σχέση με την απόφαση-πλαίσιο του 2006, η οποία δεν προέβλεπε καμία προθεσμία. Σε σύγκριση με τη δέσμευση, που πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος, η δήμευση μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος. Ωστόσο, η εμπειρία από την απόφαση-πλαίσιο του 2006 έχει δείξει ότι ο καθορισμός σαφών προθεσμιών είναι απαραίτητος για να εξασφαλιστούν αποτελεσματικές διασυνοριακές διαδικασίες.
Καθορίζονται διαφορετικές προθεσμίες για την απόφαση αναγνώρισης και για την εκτέλεση της απόφασης δήμευσης. Πρώτον, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να λάβει την απόφαση αναγνώρισης και εκτέλεσης της απόφασης δήμευσης το συντομότερο δυνατόν και το αργότερο 30 ημέρες αφότου παραλάβει την απόφαση δήμευσης. Δεύτερον, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να πραγματοποιήσει τη δήμευση αμελλητί και το αργότερο 30 ημέρες αφότου λάβει την απόφαση αναγνώρισης και εκτέλεσης της απόφασης δήμευσης.
Σε ειδικές περιπτώσεις όπου η αρχή εκτέλεσης δεν είναι δυνατό να τηρήσει τις προθεσμίες, θα πρέπει να ενημερώσει αμελλητί την αρχή έκδοσης. 

Άρθρο 11: Αναβολή εκτέλεσης των αποφάσεων δήμευσης 

Το υπό εξέταση άρθρο προβλέπει τυποποιημένη διατύπωση για τις πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης η οποία παρέχει τη δυνατότητα αναβολής της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης της απόφασης δήμευσης. Η αρχή εκτέλεσης μπορεί να αναβάλει την εκτέλεση της απόφασης δήμευσης αν υπάρχει κίνδυνος η απόφαση να βλάψει μια διεξαγόμενη ποινική έρευνα ή αν υπάρχει κίνδυνος το συνολικό ποσό να υπερβαίνει το ποσό που ορίζεται στην απόφαση ή σε περιπτώσεις όπου έχουν χρησιμοποιηθεί μέσα έννομης προστασίας σύμφωνα με το άρθρο 33. 

Άρθρο 12: Αδυναμία εκτέλεσης μιας απόφασης δήμευσης 

Μπορεί να προκύψει περίπτωση όπου είναι αδύνατο η αρχή εκτέλεσης να εκτελέσει την απόφαση δήμευσης. Στις περιπτώσεις αυτές, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να ενημερώσει αμελλητί την αρχή έκδοσης. Όταν αυτό είναι εφικτό, η απόφαση μπορεί να εκτελεστεί επί άλλου περιουσιακού στοιχείου.


Κεφάλαιο ΙΙΙ - Διαβίβαση, αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης 

Άρθρο 13 - Προϋποθέσεις έκδοσης και διαβίβασης των αποφάσεων δέσμευσης
Το υπό εξέταση άρθρο καθορίζει τους όρους για την έκδοση και τη διαβίβαση μιας απόφασης δέσμευσης, ώστε να διασφαλίζεται η αρχή της αναλογικότητας. Το εν λόγω άρθρο ευθυγραμμίζει την πρόταση με το άρθρο 6 της οδηγίας 2014/41/ΕΕ, εξασφαλίζοντας έτσι ότι εφαρμόζονται οι ίδιοι όροι στη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων για να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία και στη δέσμευση για μετέπειτα δήμευση. Η αρχή εκτέλεσης οφείλει να εκτελέσει την απόφαση εντός των προθεσμιών που ορίζονται στο άρθρο 19, αλλά, αν έχει λόγους να πιστεύει ότι δεν έχουν εκπληρωθεί οι όροι αυτοί, μπορεί να διαβουλευτεί με την αρχή έκδοσης, αφού η απόφαση θα έχει αναγνωριστεί και εκτελεστεί. 

Άρθρο 14: Διαβίβαση των αποφάσεων δέσμευσης 

Οι αποφάσεις δέσμευσης πρέπει να διαβιβάζονται απευθείας μεταξύ των αρμόδιων εθνικών αρχών, αλλά επιτρέπεται επίσης να ζητείται η συνδρομή των κεντρικών αρχών. Διευκρινίζονται οι κανόνες σχετικά με τον προσδιορισμό της αρμόδιας αρχής εκτέλεσης. Η απόφαση δέσμευσης πρέπει να συνοδεύεται από αίτημα για την εκτέλεση της απόφασης δήμευσης, ή πρέπει να περιέχει εντολή σύμφωνα με την οποία το περιουσιακό στοιχείο παραμένει στο κράτος εκτέλεσης για όσο διάστημα εκκρεμεί το αίτημα δήμευσης και πρέπει να παρέχεται η εκτιμώμενη ημερομηνία του εν λόγω αιτήματος. Η αρχή έκδοσης πρέπει επίσης να ενημερώσει την αρχή εκτέλεσης για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, περιλαμβανομένων καλόπιστων τρίτων, για τον οποίο γνωρίζει ότι επηρεάζεται από την απόφαση δέσμευσης.
Άρθρο 15: Διαβίβαση απόφασης δέσμευσης σε ένα ή περισσότερα κράτη εκτέλεσης
Κατ’ αρχήν, η απόφαση δέσμευσης μπορεί να διαβιβαστεί σε ένα μόνο κράτος μέλος κάθε φορά. Το υπό εξέταση άρθρο καθορίζει τους κανόνες σχετικά με τη δυνατότητα διαβίβασης της απόφασης δέσμευσης σε περισσότερα από ένα κράτη μέλη. Οι κανόνες αυτοί έχουν πολλές ομοιότητες με τους κανόνες που διέπουν τη διαβίβαση των αποφάσεων δήμευσης.
Εάν τα περιουσιακά στοιχεία που καλύπτονται από την απόφαση βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη εκτέλεσης ή η εκτέλεση συνεπάγεται την ανάληψη δράσης σε περισσότερα από ένα κράτη εκτέλεσης, η αρχή έκδοσης μπορεί να διαβιβάσει την απόφαση σε περισσότερα από ένα κράτη εκτέλεσης. Η αρχή έκδοσης δύναται επίσης να διαβιβάσει την απόφαση που αφορά ένα χρηματικό ποσό σε περισσότερα από ένα κράτη εκτέλεσης, όταν η αξία του περιουσιακού στοιχείου που μπορεί να δεσμευθεί στο κράτος έκδοσης και σε κάθε κράτος εκτέλεσης είναι πιθανόν να μην επαρκεί για την εκτέλεση του συνολικού ποσού που καλύπτεται από την απόφαση. 

Άρθρο 16: Μορφή της απόφασης δέσμευσης 

Η πρόταση προβλέπει απλουστευμένη διαδικασία, δεδομένου ότι καθιερώνει τυποποιημένο έντυπο για την έκδοση μιας απόφασης δέσμευσης. Ως εκ τούτου, το έντυπο αυτό δεν είναι ένα «πιστοποιητικό» το οποίο συνοδεύει μια χωριστή απόφαση. Πρόκειται για απλούστευση της διαδικασίας αμοιβαίας αναγνώρισης, καθώς η απόφαση-πλαίσιο του 2003 για την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης απαιτούσε την επισύναψη πιστοποιητικού στην εθνική απόφαση δέσμευσης. Αντ’ αυτού, η πρόταση προβλέπει, στο παράρτημα Β, ένα τυποποιημένο έντυπο για την απόφαση δέσμευσης, το οποίο πρέπει να συμπληρωθεί και να υπογραφεί από την η αρχή έκδοσης, η οποία πρέπει να πιστοποιήσει το περιεχόμενό του ως ακριβές και ορθό και να το μεταφράσει σε επίσημη γλώσσα του κράτους εκτέλεσης. Η προσέγγιση αυτή είναι η ίδια με αυτήν που υιοθετήθηκε στην οδηγία 2014/41/ΕΕ. 

Άρθρο 17: Αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης 

Η αρχή εκτέλεσης πρέπει να αναγνωρίζει μια απόφαση δέσμευσης χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις και να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεσή της, εκτός αν επικαλείται έναν από τους λόγους απόρριψης ή αναβολής της αναγνώρισης και της εκτέλεσής της. 

Άρθρο 18: Λόγοι μη αναγνώρισης και μη εκτέλεσης των αποφάσεων δέσμευσης 

Οι λόγοι απόρριψης είναι παρόμοιοι με τους λόγους απόρριψης που ισχύουν για τις αποφάσεις δήμευσης, με κάποιες προφανείς μη εφαρμοστέες εξαιρέσεις. 

Άρθρο 19: Προθεσμίες για την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης 

Η δήμευση ως προληπτικό μέτρο πρέπει να πραγματοποιείται άμεσα και απαιτεί σύντομες προθεσμίες αναγνώρισης και εκτέλεσης. Για τον λόγο αυτόν, η παρούσα πρόταση κανονισμού προβλέπει σαφείς προθεσμίες. Αυτή είναι μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με την απόφαση-πλαίσιο του 2003, όπου δεν προβλέπονταν σαφείς προθεσμίες.
Ορίζονται τρεις διαφορετικές προθεσμίες για την απόφαση αναγνώρισης, για την εκτέλεση της απόφασης δέσμευσης και για τη σχετική ενημέρωση της αρχής έκδοσης. Προβλέπονται σύντομες προθεσμίες που εξασφαλίζουν ότι το κράτος εκτέλεσης θα αναγνωρίσει και θα εκτελέσει την απόφαση, καθώς και ότι θα κοινοποιήσει την έκβαση στην αρχή έκδοσης άμεσα και με την ίδια ταχύτητα και τον ίδιο βαθμό προτεραιότητας όπως και για ανάλογες εγχώριες υποθέσεις. Επιπλέον, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να λαμβάνει πλήρως υπόψη τις ιδιαίτερες απαιτήσεις που καθορίζονται στην απόφαση δέσμευσης, όπως την αναγκαιότητα της άμεσης δέσμευσης ή μια συγκεκριμένη ημερομηνία για τη δέσμευση.
Πρώτον, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να λάβει την απόφαση αναγνώρισης και εκτέλεσης της απόφασης δέσμευσης το συντομότερο δυνατόν και το αργότερο 24 ώρες αφότου παραλάβει την απόφαση δέσμευσης.
Δεύτερον, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να πραγματοποιήσει τη δέσμευση αμελλητί και το αργότερο 24 ώρες μετά τη λήψη της απόφασης για την αναγνώριση και την εκτέλεση της απόφασης δέσμευσης και πρέπει να κοινοποιήσει αμελλητί την απόφασή της στην αρχή έκδοσης. 

Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η αρχή εκτέλεσης επικαλείται κάποιον λόγο απόρριψης ή αναβολής, οι αυστηρές αυτές προθεσμίες δεν μπορούν να τηρηθούν. Ως εκ τούτου, η πρόταση διευκρινίζει ότι στις περιπτώσεις αυτές, η αρχή εκτέλεσης οφείλει να ενεργεί αμελλητί.
Εκτός από τις προθεσμίες αυτές, το άρθρο 25 προβλέπει επίσης προθεσμία 3 ημερών εντός της οποίας η αρχή εκτέλεσης πρέπει να αναφέρει στην αρχή έκδοσης τα μέτρα που έχει λάβει. 

Άρθρο 20: Αναβολή εκτέλεσης των αποφάσεων δέσμευσης 

Το υπό εξέταση άρθρο προβλέπει τυποποιημένη διατύπωση για τις πράξεις αμοιβαίας αναγνώρισης, η οποία παρέχει τη δυνατότητα αναβολής της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης της απόφασης δέσμευσης. Το κράτος εκτέλεσης μπορεί να αναβάλει την εκτέλεση μιας απόφασης δέσμευσης, εάν υπάρχει κίνδυνος να επηρεαστούν αρνητικά οι εν εξελίξει έρευνες ή εάν το περιουσιακό στοιχείο αποτελεί ήδη αντικείμενο απόφασης δέσμευσης ή εάν το περιουσιακό στοιχείο αποτελεί ήδη αντικείμενο απόφασης δέσμευσης που έχει εκδοθεί στο πλαίσιο άλλων ποινικών διαδικασιών στο κράτος εκτέλεσης. Η αρχή εκτέλεσης πρέπει να αναφέρει αμέσως την αναβολή της απόφασης δέσμευσης στην αρχή έκδοσης και μόλις ο λόγος αναβολής παύσει να υφίσταται, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να εκτελέσει αμέσως την απόφαση και να ενημερώσει σχετικά την αρχή έκδοσης. 

Άρθρο 21: Υποχρέωση ενημέρωσης του ενδιαφερομένου 

Μετά την εκτέλεση της απόφασης δέσμευσης, η αρχή εκτέλεσης πρέπει να κοινοποιήσει την απόφασή της στο πρόσωπο κατά του οποίου εκδόθηκε η απόφαση δέσμευσης και σε κάθε ενδιαφερόμενο, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τους κανόνες εμπιστευτικότητας που προβλέπονται στο άρθρο 22. Με αυτόν τον τρόπο, τα θιγόμενα πρόσωπα θα είναι σε θέση να κάνουν χρήση των μέσων έννομης προστασίας, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την πορεία της δέσμευσης. 

Άρθρο 22: Εμπιστευτικότητα 

Οι περισσότερες αποφάσεις δέσμευσης περιέχουν πληροφορίες οι οποίες πρέπει να προστατεύονται, προκειμένου να 

διαφυλαχθεί η έρευνα. Το υπό εξέταση άρθρο εμπνέεται από το άρθρο 19 της οδηγίας 2014/41/ΕΕ σχετικά με την ευρωπαϊκή εντολή έρευνας και θεσπίζει την υποχρέωση των αρχών έκδοσης και εκτέλεσης να διαφυλάσσουν το απόρρητο της έρευνας. Η αρχή εκτέλεσης πρέπει να ενημερώνει αμελλητί την αρχή έκδοσης σε περίπτωση που αδυνατεί να συμμορφωθεί με την απαίτηση εμπιστευτικότητας. 

Άρθρο 23: Διάρκεια των αποφάσεων δέσμευσης 

Κατ’ αρχήν, το περιουσιακό στοιχείο θα πρέπει να παραμένει δεσμευμένο, έως ότου το κράτος έκδοσης λάβει οριστική απόφαση σχετικά με τη δήμευση ή την απαλλαγή του δεσμευμένου περιουσιακού στοιχείου. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις όπου η δέσμευση δεν φαίνεται να είναι πλέον δικαιολογημένη ή η διάρκειά της φαίνεται να είναι υπερβολική. Το υπό εξέταση άρθρο καθορίζει τους κανόνες για τον περιορισμό της περιόδου κατά την οποία το περιουσιακό στοιχείο θα πρέπει να παραμένει δεσμευμένο έπειτα από διαβουλεύσεις μεταξύ της αρχής εκτέλεσης και της αρχής έκδοσης. Δεν υπάρχει απαρέγκλιτη προθεσμία, αφού η διάρκεια των ερευνών και της δίκης μπορεί να δικαιολογεί μια μακρά περίοδο δέσμευσης. Εάν η αρχή έκδοσης δεν αιτιολογήσει τη μη αποδοχή του περιορισμού που προτείνει η αρχή εκτέλεσης εντός 6 εβδομάδων, η αρχή εκτέλεσης μπορεί να άρει την απόφαση δέσμευσης. 

Άρθρο 24: Αδυναμία εκτέλεσης της απόφασης δέσμευσης 

Η αρχή εκτέλεσης οφείλει να ενημερώνει αμελλητί την αρχή έκδοσης αν είναι αδύνατο να εκτελέσει την απόφαση δέσμευσης επειδή το περιουσιακό στοιχείο έχει ήδη δημευτεί, έχει εξαφανιστεί, έχει καταστραφεί, δεν μπορεί να βρεθεί στον τόπο που αναφέρεται ή ο τόπος δεν είναι επαρκώς ακριβής. 

Άρθρο 25: Υποβολή εκθέσεων 

Το υπό εξέταση άρθρο ορίζει προθεσμία 3 ημερών εντός της οποίας η αρχή εκτέλεσης πρέπει να υποβάλει έκθεση σχετικά με τα μέτρα που έχουν ληφθεί και τα αποτελέσματα της εκτέλεσης της απόφασης δέσμευσης. 

Κεφάλαιο IV - Γενικές διατάξεις 

Το εν λόγω κεφάλαιο παρέχει γενικούς κανόνες για την αμοιβαία αναγνώριση τόσο των αποφάσεων δέσμευσης όσο και των αποφάσεων δήμευσης. 

Άρθρο 26: Δίκαιο που διέπει την εκτέλεση 

Το κράτος εκτέλεσης είναι αρμόδιο να εκδίδει και να επιβάλλει μέτρα στην επικράτειά του μετά την αναγνώριση απόφασης δέσμευσης ή δήμευσης. Για την εκτέλεση της απόφασης, εφαρμόζεται το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων για τις εγγυήσεις, σε περίπτωση αποφάσεων που εκδίδονται στο κράτος εκτέλεσης σε σχέση με την απόφαση δέσμευσης ή την απόφαση δήμευσης.
Η απόφαση δέσμευσης ή δήμευσης που εκδίδεται κατά νομικού προσώπου πρέπει να εκτελείται ακόμη και αν το κράτος εκτέλεσης δεν αναγνωρίζει την ποινική ευθύνη των νομικών προσώπων.
Εάν το κράτος έκδοσης δεν έχει συμφωνήσει, το κράτος εκτέλεσης δεν μπορεί να επιβάλει εναλλακτικά της δέσμευσης και της δήμευσης μέτρα, εκτός από εκείνα που προβλέπονται στο άρθρο 8 της πρότασης. 

Άρθρο 27: Γνωστοποίηση στις αρμόδιες αρχές

Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να κοινοποιούν στην Επιτροπή τις αρμόδιες αρχές έκδοσης και εκτέλεσης, σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 2 παράγραφοι 8 και 9. Επιπλέον, τα κράτη μέλη μπορούν να ορίσουν μία ή περισσότερες κεντρικές αρχές που θα είναι αρμόδιες για τη διοικητική διαβίβαση και παραλαβή. Η Επιτροπή θα μεριμνά ώστε οι πληροφορίες αυτές να είναι διαθέσιμες σε όλα τα κράτη μέλη και το Συμβούλιο. 

Άρθρο 28: Επικοινωνία 

Το υπό εξέταση άρθρο αφορά την επικοινωνία μεταξύ των αρμόδιων αρχών καθ’ όλη τη διαδικασία της αμοιβαίας αναγνώρισης. Εκτός από τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις που καθορίζονται σε επιμέρους άρθρα της πρότασης, προβλέπεται η γενική υποχρέωση των αρμόδιων αρχών να διαβουλεύονται μεταξύ τους, εφόσον απαιτείται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αμοιβαίας αναγνώρισης. 

Άρθρο 29: Πολλαπλές αποφάσεις 

Αν εκδοθούν δύο ή περισσότερες αποφάσεις σχετικά με ένα χρηματικό ποσό σε βάρος του ίδιου προσώπου και δεν υπάρχουν επαρκή μέσα για να εκτελεστούν όλες οι αποφάσεις ή εάν ένα συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο καλύπτεται από πολλαπλές αποφάσεις, το κράτος εκτέλεσης πρέπει να αποφασίσει ποια/ποιες από τις αποφάσεις πρόκειται να εκτελεστεί/-ούν, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις περιστάσεις, όπως τα συμφέροντα των θυμάτων, την εμπλοκή δεσμευμένων περιουσιακών στοιχείων, τις ημερομηνίες των αντίστοιχων αποφάσεων και τις ημερομηνίες διαβίβασής τους και, κατά περίπτωση, τη σχετική βαρύτητα και τον τόπο του αδικήματος. 

Άρθρο 30: Διακοπή της εκτέλεσης 

Η αρχή έκδοσης πρέπει να ενημερώνει αμέσως την αρχή εκτέλεσης για κάθε απόφαση ή μέτρο ως αποτέλεσμα των οποίων η απόφαση παύει να είναι εκτελεστή ή πρέπει να ανακληθεί από το κράτος εκτέλεσης για οποιονδήποτε άλλο λόγο. 

Άρθρο 31: Διαχείριση και διάθεση των δεσμευμένων και δημευμένων περιουσιακών στοιχείων 

Το κράτος εκτέλεσης διαχειρίζεται το δεσμευμένο ή δημευμένο περιουσιακό στοιχείο πριν από την οριστική μεταφορά του, με σκοπό να αποτρέψει την υποτίμηση της αξίας του.
Το παρόν άρθρο διευκρινίζει περαιτέρω τους κανόνες για τη διάθεση των δημευμένων περιουσιακών στοιχείων. Το δικαίωμα αποζημίωσης και αποκατάστασης του θύματος έχει ληφθεί δεόντως υπόψη στο εν λόγω άρθρο, καθώς διασφαλίζεται ότι το δικαίωμα αποζημίωσης και αποκατάστασης του θύματος έχει προτεραιότητα έναντι των συμφερόντων των κρατών. Πρώτον, το άρθρο προβλέπει ότι το ποσό που αντιστοιχεί στην απόφαση παροχής αποζημίωσης ή αποκατάστασης θα περιέρχεται στο κράτος έκδοσης για σκοπούς αποζημίωσης ή αποκατάστασης του θύματος. Δεύτερον, εάν εκκρεμεί στο κράτος έκδοσης διαδικασία για την αποζημίωση ή αποκατάσταση του θύματος, το κράτος εκτέλεσης πρέπει να αρνηθεί τη διάθεση του δημευμένου περιουσιακού στοιχείου, έως ότου η απόφαση κοινοποιηθεί στην αρχή εκτέλεσης. Αυτό αποτελεί σημαντική καινοτομία στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ, καθώς καμία από τις δύο αποφάσεις-πλαίσια δεν περιέχει διάταξη σχετικά με τα θύματα. Οι διατάξεις αυτές εξασφαλίζουν ότι τα θύματα δεν χάνουν τα δικαιώματά τους σε περιπτώσεις όπου τα περιουσιακά στοιχεία βρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος· ταυτόχρονα, η διάταξη αυτή δεν εισάγει κάποιο νέο δικαίωμα για τα θύματα, εάν δεν υφίσταται τέτοιο δικαίωμα βάσει του εθνικού δικαίου.
Εκτός εάν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά, και λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης παροχής συνδρομής για την είσπραξη φορολογικών απαιτήσεων σύμφωνα με την οδηγία 2010/24/ΕΕ, ισχύουν οι ακόλουθοι κανόνες, οι οποίοι είναι εμπνευσμένοι από έναν κανόνα ισότητας μεταξύ των κρατών μελών, όπως ορίζεται στην απόφαση-πλαίσιο 2006/783/ΔΕΥ του Συμβουλίου: Εάν το ποσό της απόφασης δήμευσης είναι μικρότερο από 10 000 EUR, το ποσό περιέρχεται στο κράτος εκτέλεσης. Πάνω από το ποσό αυτό, μεταφέρεται στο κράτος έκδοσης το 50 % του δημευμένου περιουσιακού στοιχείου σε μετρητά, ή ολόκληρο το περιουσιακό στοιχείο, εφόσον μεταφέρεται σε φυσική μορφή με τη συγκατάθεση του κράτους εκτέλεσης. Εάν δεν είναι δυνατό να εφαρμοστούν οι κανόνες αυτοί, τα περιουσιακά στοιχεία διατίθενται με άλλο τρόπο σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους εκτέλεσης. 

Άρθρο 32: Δαπάνες 

Οι δαπάνες πρέπει να βαρύνουν είτε το κράτος εκτέλεσης, όταν προκύπτουν στο έδαφος του εν λόγω κράτους, είτε το κράτος έκδοσης, σε κάθε άλλη περίπτωση. Όταν το κράτος εκτέλεσης έχει υποβληθεί σε υπερβολικά υψηλές ή έκτακτες δαπάνες, μπορεί να προτείνει στο κράτος έκδοσης τον καταμερισμό των δαπανών.
Άρθρο 33: Μέσα έννομης προστασίας στο κράτος εκτέλεσης κατά της αναγνώρισης και της εκτέλεσης
Το υπό εξέταση άρθρο προβλέπει την άσκηση μέσου έννομης προστασίας στο κράτος εκτέλεσης κατά της αναγνώρισης και εκτέλεσης μιας απόφασης δέσμευσης ή δήμευσης. Κάθε ενδιαφερόμενο μέρος, συμπεριλαμβανομένων καλόπιστων τρίτων, μπορεί να ασκήσει προσφυγή ενώπιον δικαστηρίου στο κράτος εκτέλεσης για να διατηρήσει τα δικαιώματά του σύμφωνα με το δίκαιο του εν λόγω κράτους. Η προσφυγή μπορεί να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα δυνάμει του δικαίου του κράτους εκτέλεσης. Ωστόσο, οι ουσιαστικοί λόγοι για την έκδοση της απόφασης δήμευσης σε ποινικές υποθέσεις δεν μπορούν να προσβληθούν ενώπιον δικαστηρίου του κράτους εκτέλεσης. 

Άρθρο 34: Επιστροφή χρηματικών ποσών 

Το κράτος έκδοσης οφείλει να επιστρέψει τυχόν χρηματικό ποσό που καταβλήθηκε ως αποζημίωση σε οποιοδήποτε μέρος μετά την εκτέλεση μιας απόφασης, εκτός εάν η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τη συμπεριφορά του κράτους εκτέλεσης. 

Άρθρο 35: Στατιστικά στοιχεία 

Το υπό εξέταση άρθρο αφορά την υποχρέωση των κρατών μελών να συλλέγουν τακτικά από τις αρμόδιες αρχές και να τηρούν πλήρη στατιστικά στοιχεία σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης. Τα στατιστικά στοιχεία που συλλέγονται αποστέλλονται στην Επιτροπή ετησίως. Καθώς, επί του παρόντος, υπάρχει έλλειψη περιεκτικών στοιχείων σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης, η υποχρέωση αυτή φαίνεται να είναι αναγκαία για τη διενέργεια εμπεριστατωμένης αξιολόγησης της λειτουργίας του μηχανισμού που προβλέπεται στον παρόντα κανονισμό. 

Κεφάλαιο V - Τελικές διατάξεις

Άρθρο 36: Τροποποιήσεις του πιστοποιητικού και του εντύπου
Το τυποποιημένο πιστοποιητικό και το έντυπο που περιλαμβάνονται στα παραρτήματα Ι και ΙΙ της παρούσας πρότασης θα πρέπει να αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για την απλούστευση και την επίσπευση στον μέγιστο δυνατό βαθμό της αμοιβαίας αναγνώρισης και εκτέλεσης των αποφάσεων δέσμευσης και δήμευσης. Για τον λόγο αυτόν, είναι απαραίτητο στο μέλλον να μπορούν να επιλύονται, το ταχύτερο δυνατόν, τα προβλήματα που έχουν εντοπιστεί σε σχέση με το περιεχόμενο του πιστοποιητικού και του εντύπου. Η τροποποίηση των δύο παραρτημάτων μέσω μιας πολύπλοκης και αμιγώς νομοθετικής διαδικασίας δεν ανταποκρίνεται στην απαίτηση αυτή. Ως εκ τούτου, στο άρθρο 37 προβλέπεται μια ταχύτερη και πιο ευέλικτη διαδικασία για τις τροποποιήσεις, μέσω κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων. 

Άρθρο 37: Άσκηση της εξουσιοδότησης 

Το υπό εξέταση άρθρο καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η Επιτροπή έχει την εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις που θα καθιστούν εφικτές τις αναγκαίες τροποποιήσεις του πιστοποιητικού και του εντύπου που επισυνάπτονται στην πρόταση. Καθορίζει μια τυποποιημένη διαδικασία που θα ακολουθείται για την έκδοση των εν λόγω κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων. 

Άρθρο 38: Ρήτρα επανεξέτασης 

Η Επιτροπή θα υποβάλει σχετική έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την εφαρμογή του προτεινόμενου κανονισμού πέντε έτη μετά την έναρξη ισχύος του. 

Άρθρο 39: Αντικατάσταση 

Ο παρών κανονισμός θα αντικαταστήσει τις αποφάσεις-πλαίσια 2003/577/ΔΕΥ και 2006/783/ΔΕΥ για τα κράτη μέλη που δεσμεύονται από αυτόν. Οι αποφάσεις-πλαίσια 2003/577/ΔΕΥ και 2006/783/ΔΕΥ θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται σε σχέση με τα κράτη μέλη εκείνα που δεν δεσμεύονται από τον παρόντα κανονισμό. 

Άρθρο 40: Έναρξη ισχύος και εφαρμογή 

Ο προτεινόμενος κανονισμός θα αρχίσει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα. Στη συνέχεια, ο κανονισμός θα εφαρμοστεί έξι μήνες μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του, με εξαίρεση το άρθρο 27, το οποίο θα εφαρμοστεί από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του κανονισμού. 

https://www.taxheaven.gr