ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν θα περάσει το νομοσχέδιο Βρούτση

• RED LINE
 | 
• 2020-11-20 15:30:18 EET

Ο αντεργατικός-αντισυνδικαλιστικός οδοστρωτήρας θα βρει απέναντί του χιλιάδες εργαζόμενους

Εδώ και μήνες ο Υπουρ­γός Βρού­τσης προ­α­ναγ­γέλ­λει σα­ρω­τι­κές αλ­λα­γές στη συν­δι­κα­λι­στι­κή νο­μο­θε­σία, σε εφαρ­μο­γή του κυ­βερ­νη­τι­κού προ­γράμ­μα­τος της ΝΔ. Ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός, στη ΔΕΘ και αλλού έχει το­νί­σει ότι θα πο­λε­μή­σει αγκυ­λώ­σεις και τα­μπού που «τα­λαι­πω­ρούν» την ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία και τον συν­δι­κα­λι­σμό που διέ­πε­ται από νό­μους «από πε­ρί­που το 1982, ή το 1984», όπως είπε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Είναι προ­φα­νές ότι η Κυ­βέρ­νη­ση έψα­χνε απλώς την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή να προ­ω­θή­σει το νέο ερ­γα­τι­κό δί­καιο και το νέο συν­δι­κα­λι­στι­κό Νόμο. Και η  ευ­και­ρία δό­θη­κε με το 2ο κύμα της παν­δη­μί­ας και την επερ­χό­με­νη κα­ρα­ντί­να. Με τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας σε πε­ριο­ρι­σμό, με το φόβο του κο­ρο­νοϊ­ού να κυ­ριαρ­χεί και με την επι­τα­κτι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή εντο­λή προς τους πο­λί­τες  για «δου­λειά-σπί­τι-δου­λειά».

Νίκος Μποσινάκος

Οι αλ­λα­γές που προ­ω­θού­νται είναι δο­μι­κές:

Ολο­κλη­ρώ­νουν την απο­δό­μη­ση του χρό­νου ερ­γα­σί­ας, δια­λύ­ο­ντας το 8ωρο και ρευ­στο­ποιώ­ντας την ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη. Οι επι­χει­ρή­σεις θα μπο­ρούν να απα­σχο­λούν προ­σω­πι­κό 10 ώρες ημε­ρη­σί­ως χωρίς έξτρα αμοι­βή, εφό­σον εντός έξι μηνών εξο­φλούν τις ώρες με αντί­στοι­χη μεί­ω­ση ωρών ή ρεπό!

Πα­τά­νε πάνω στις εκ­φυ­λι­σμέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες, αλλά και στη νο­μο­θε­σία που προ­ώ­θη­σε ο «αρι­στε­ρός» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και προ­ω­θούν τις ηλε­κτρο­νι­κές δια­δι­κα­σί­ες συ­νε­λεύ­σε­ων και ψη­φο­φο­ριών, όχι ως δυ­να­τό­τη­τα, αλλά ως προ­ϋ­πό­θε­ση για τη νο­μι­μό­τη­τα λήψης απο­φά­σε­ων ακόμη και για την προ­κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας.

Θε­σμο­ποιούν την κρα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση στα συν­δι­κά­τα, θέ­το­ντας ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την άσκη­ση κάθε συν­δι­κα­λι­στι­κού δι­καιώ­μα­τος, ακόμα και για την υπο­γρα­φή συλ­λο­γι­κής σύμ­βα­σης ερ­γα­σί­ας, την «απο­γρα­φή στο ήδη νο­μο­θε­τη­μέ­νο Γε­νι­κό Μη­τρώο».

Ποι­νι­κο­ποιούν την πε­ρι­φρού­ρη­ση της απερ­γί­ας, κλεί­νο­ντας το μάτι στους ερ­γο­δό­τες για τη δη­μιουρ­γία απερ­γο­σπα­στι­κών μη­χα­νι­σμών, ενώ θε­σμο­θε­τούν τη «μη­δε­νι­κή ανοχή» σε κα­τα­λή­ψεις ερ­γα­σια­κών χώρων.

Και τέλος, απο­δυ­να­μώ­νουν πε­ραι­τέ­ρω τον ελεγ­κτι­κό μη­χα­νι­σμό, αφαι­ρώ­ντας την αρ­μο­διό­τη­τα της «ερ­γα­τι­κής δια­φο­ράς» από το ΣΕΠΕ και δί­νο­ντάς την στον ΟΜΕΔ, σε έναν φορέα δη­λα­δή στον οποίο κυ­ριαρ­χεί η ερ­γο­δο­σία και που δεν έχει την επι­χει­ρη­σια­κή δυ­να­τό­τη­τα να αντα­πο­κρι­θεί σε έναν τέ­τοιο ρόλο.

Για ξε­κάρ­φω­μα, στο επι­κεί­με­νο νο­μο­θέ­τη­μα, ξα­να­μα­τα­προ­βλέ­πε­ται η θέ­σπι­ση ψη­φια­κής κάρ­τας ερ­γα­σί­ας, προ­κει­μέ­νου να ελέγ­χε­ται η τή­ρη­ση του ωρα­ρί­ου ερ­γα­σί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Λε­πτο­μέ­ρεια: Η ψη­φια­κή κάρτα ερ­γα­σί­ας είχε νο­μο­θε­τη­θεί ήδη από το …2010, αλλά ποτέ δεν ενερ­γο­ποι­ή­θη­κε από τις τότε και με­τέ­πει­τα κυ­βερ­νή­σεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ), λόγω υψη­λού κό­στους για τις επι­χει­ρή­σεις. Λέτε να εφαρ­μο­στεί τώρα;;;

Οι αλ­λα­γές αυτές, έρ­χο­νται σε συ­νέ­χεια των προη­γού­με­νων “με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων” τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που άνοι­ξαν τους ασκούς του Αιό­λου για την απο­δυ­νά­μω­ση των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, για την κα­θή­λω­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού, για την ελα­στι­κο­ποί­η­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, τόσο στον ιδιω­τι­κό, όσο και στο δη­μό­σιο τομέα, για την πα­ρέμ­βα­ση του κρά­τους στον τρόπο λήψης απο­φά­σε­ων των συν­δι­κά­των (50%+1 για την λήψη από­φα­σης για απερ­γία).

Έρ­χο­νται επί­σης ως επι­στέ­γα­σμα στο νέο ερ­γα­τι­κό δί­καιο έκτα­κτης ανά­γκης, με το θεσμό της  ανα­στο­λής σύμ­βα­σης ερ­γα­σί­ας, που με­τα­τρέ­πει τους ερ­γα­ζό­με­νους σε επι­δο­μα­τού­χους των 534€ και συ­νε­ταί­ρους των ερ­γο­δο­τών στις ζη­μιές.  Με την απα­ξί­ω­ση της Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας, που έχει πα­ρο­πλι­στεί, καθώς το πρώτο μέτρο Βρού­τση που συ­νε­χί­ζει να ισχύ­ει είναι η ανα­στο­λή της υπο­χρέ­ω­σης των ερ­γο­δο­τών να δη­λώ­νουν στο ΕΡ­ΓΑ­ΝΗ τις τρο­πο­ποι­ή­σεις ωρα­ρί­ων, πριν αυτές πραγ­μα­το­ποι­η­θούν!

Και έρ­χο­νται ως συ­μπλή­ρω­μα, στη με­σο­μα­κρο­πρό­θε­σμη υπο­νό­μευ­ση του κρά­τους πρό­νοιας και της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης που βα­φτί­ζε­ται μεί­ω­ση των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών, ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της επι­κου­ρι­κής ασφά­λι­σης, με­τα­τρο­πή της κύ­ριας ασφά­λι­σης από ανα­δια­νε­μη­τι­κή σε αντα­πο­δο­τι­κή κ.ά.

Η Κυ­βέρ­νη­ση, με πρό­φα­ση την παν­δη­μία και με όπλο την ωμή κα­τα­στο­λή, επι­χει­ρεί να επι­βάλ­λει τα δια­χρο­νι­κά αι­τή­μα­τα του ΣΕΒ και του κε­φα­λαί­ου σε βάρος της ερ­γα­σί­ας και των λαϊ­κών στρω­μά­των. Για τους σφουγ­γο­κο­λά­ριους της με­γα­λο­ερ­γο­δο­σί­ας, που ποτέ δεν υπήρ­ξαν ….εξαρ­τη­μέ­νοι από τον μισθό τους, αλλά ρου­φά­νε διαρ­κώς τον δικό μας, φα­ντά­ζει φυ­σιο­λο­γι­κό να κα­ταρ­γή­σουν ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και κα­τα­κτή­σεις, με ένα νο­μο­σχέ­διο Βρού­τση.

Για τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας, όμως, είναι ζή­τη­μα επι­βί­ω­σης να αντι­στα­θεί με όλα τα μέσα και με όλες τις αγω­νι­στι­κές δυ­νά­μεις στην επι­χεί­ρη­ση άλω­σης όποιου ερ­γα­τι­κού δι­καί­ου έχει απο­μεί­νει. Πρέ­πει οι αρι­στε­ρές, αγω­νι­στι­κές δυ­νά­μεις σε συν­δι­κά­τα και συλ­λο­γι­κό­τη­τες να μπουν μπρο­στά σε αυτόν τον αγώνα, πα­ρα­βλέ­πο­ντας όσα χω­ρί­ζουν και εστιά­ζο­ντας στον κοινό στόχο. Να σωθεί από τον ερ­γα­σια­κό οδο­στρω­τή­ρα της κυ­βέρ­νη­σης, το δι­καί­ω­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων να δια­θέ­τουν προ­σω­πι­κή ζωή, αξιο­πρε­πή και καλά αμει­βό­με­νη ερ­γα­σία, να ορ­γα­νώ­νουν αυ­τό­νο­μα και δη­μο­κρα­τι­κά τη συλ­λο­γι­κή τους δράση και να διεκ­δι­κούν ελεύ­θε­ρα τη βελ­τί­ω­ση των όρων με τους οποί­ους θα δια­θέ­τουν την ερ­γα­τι­κή τους δύ­να­μη. Σε αυτή τη μάχη κα­νείς και καμία δεν πε­ρισ­σεύ­ει. Ήδη, αγω­νι­στές και συλ­λο­γι­κό­τη­τες της βάσης, ορ­γα­νώ­νο­νται, συ­σπει­ρώ­νο­νται και συ­ντο­νί­ζο­νται, ασκώ­ντας πίεση και στις συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες να προ­ε­τοι­μά­σουν και να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν μα­χη­τι­κές και κλι­μα­κού­με­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Η Κυ­βέρ­νη­ση δεν θα έχει εύ­κο­λο έργο. Στο χέρι των ερ­γα­ζο­μέ­νων είναι να μα­ταιω­θούν τα σχέ­διά της, να μην πε­ρά­σει το νο­μο­σχέ­διο Βρού­τση και να ανα­στρα­φεί επι­τέ­λους η πο­ρεία υπο­βάθ­μι­σης της ερ­γα­σί­ας της τε­λευ­ταί­ας δε­κα­ε­τί­ας.

//rproject.gr/