του Π.Κοκκινίδη  (Δικηγόρος – Διαπραγματευτής – Διαμεσολαβητής)

Ο Δικηγόρος που ο  σκοπός του σε μια υπόθεση, είναι διαφορετικός από αυτόν του εντολέα του.Ο εντολέας/ πελάτης, που δεν έχει αντιληφθεί ότι οι πιθανότητες να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες, αυξάνουν, αν δεν αγνοήσει και τις ανάγκες του άλλου.

Ο Δικηγόρος, που δεν  έχεις την περιέργεια, το χρόνο και  την φιλοδοξία να μάθει, να δοκιμάσει κάτι νέο.Ο εντολέας  / πελάτης που δεν ξέρει ποια ανάγκη του θέλει να ικανοποιήσει

Ο Δικηγόρος που έχει  επαναπαυτεί στην εκπαίδευση του πανεπιστημίου και πιστεύει ότι οι εμπειρίες που του χαρίζει η μάχιμη δικηγορία αρκούν , καθότι είναι η μόνη γνώση που είναι απαραίτητη.Ο εντολέας / πελάτης που δεν επιθυμεί να ξεφύγει από τα τετριμμένα, ν αλλάξει τους αυτοματισμούς του.

Ο Δικηγόρος που τα  χρόνια που έχει περάσει στα έδρανα των  αιθουσών των δικαστηρίων, έχουν κάνει την αντιδικία δεύτερη φύση του. Ο εντολέας / πελάτης που έχει μάθει να παίρνει ότι θέλει από την ζωή παραβιάζοντας τα δικαιώματα των άλλων

Ο Δικηγόρος που αξιοποιεί προς όφελος του την  αναβλητικότητα και αργοπορία που χαρακτηρίζει το δικαιικό μας σύστημα. Ο εντολέας/ πελάτης που πιστεύει ότι η μετατόπιση του προβλήματος στο μέλλον, θα φέρει με κάποιο μαγικό τρόπο και την λύση σ αυτό.

Ο Δικηγόρος που  έχει την πεποίθηση ότι όλοι οι πελάτες είναι ίδιοι.Ο εντολέας / πελάτης που πιστεύει ότι οι άνθρωποι είναι κατά βάση ανέντιμοι

Ο Δικηγόρος που τον διακατέχει η ανεξέλεγκτη επιθυμία να παίρνει χωρίς να δίνει.Ο πελάτης / εντολέας που του αρέσει να «τζογάρει» με την υπόθεση του.

Ο Δικηγόρος που περιστοιχίζεται από έντονα ανταγωνιστικούς συναδέλφους που  κρατούν  στατιστική με τα ποσοστά επιτυχίας τους. Ο πελάτης / εντολέας, που διακατέχεται από την σύνδρομο του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ!!».

Ο Δικηγόρος που αντιλαμβάνεται την δικηγορία ως επάγγελμα και όχι ως λειτούργημα. Ο εντολέας / πελάτης που αντιλαμβάνεται την σύγκρουση ως κίνδυνο και όχι ως ευκαιρία

Ο Δικηγόρος που το  γραφείο του κατακλύζεται από φακέλους και δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να αφιερώσει στην υπόθεση του πελάτη του, να επικεντρωθείς στις ανάγκες του. Ο εντολέας / πελάτης που αφήνει τους περισπασμούς να τον αποπροσανατολίζουν από την ουσία της υπόθεσης του.

Ο Δικηγόρος που  έχει χάσει τον ενθουσιασμό του. Ο εντολέας  / πελάτης που δεν βλέπει τίποτα θετικό στην ζωή του και όλα είναι μαύρα ή άσπρα

Ο Δικηγόρος που έχει σταματήσει να αναζητά την γνώση. Ο εντολέας / πελάτης που η αδιαλλαξία του είναι μόνιμη σύντροφος του

Ο Δικηγόρος που τα τόσα χρόνια μάχιμης δικηγορίας, τον  έχουν κάνει μοναχικό λύκο. Ο εντολέας / πελάτης που δεν δέχεται την βοήθεια κανενός, διότι αυτός ξέρει

Ο Δικηγόρος που όταν  πήρε την άδεια, η πελατεία τον περίμενε και δεν την περίμενε. Ο εντολέας ./ πελάτης που δεν ίδρωσε για να αποκτήσει αυτά που έχει αποκτήσει

Ο Δικηγόρος που  δεν βρίσκει την λέξη «εμπιστοσύνη» σε κανένα λεξικό. Ο εντολέας/ πελάτης που πιστεύει ότι είναι περισσότερο έξυπνος από τον άλλο, μπερδεύοντας την εξυπνάδα με την  πονηριά

Ο Δικηγόρος που είναι εγωπαθή. Ο πελάτης / εντολέας που είναι ματαιόδοξος

Για όλους αυτούς υπάρχει λύση: οι άλλοι 3 τρόποι επίλυσης διαφορών, η διαπραγμάτευση, η προσφυγή στον ανώτερο και ο εξαναγκασμός, όχι όμως η Διαμεσολάβηση.

Πηγή: lawspot.gr