Ο παραλογισμός των απαιτήσεων της τρόικας
pol_krougkman_oikonomia.jpg
Πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 4,5% του ΑΕΠ ισοδυναμεί με θυσίες της τάξης του 7,5-8% του ΑΕΠ για την Ελλάδα, ενώ οι πολλαπλασιαστές επιτείνουν το πρόβλημα, τονίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο στους «New York Times»
Τον παραλογισμό των δημοσιονομικών απαιτήσεων των πιστωτών από την Ελλάδα βάζει στο στόχαστρό του ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.
Η Ελλάδα, γράφει ο Κρούγκμαν στο τελευταίο του άρθρο στους «New York Times», κατάφερε μετά από απίστευτες θυσίες και ενάντια στην ύφεση που την ταλανίζει να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 1,5% του ΑΕΠ. Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας δεν ζητά την επιστροφή σε πρωτογενές έλλειμμα. Προτείνει απλώς να της επιτραπεί να σταθεροποιηθεί το υπάρχον πλεόνασμα στα τρέχοντα επίπεδα και όχι να αυξηθεί στο 4,5% του ΑΕΠ - όπως προβλέπουν οι συμφωνίες με τους πιστωτές της.
Τα... παραδείγματα
Ο Κρούγκμαν, όπως και αρκετοί άλλοι οικονομολόγοι, σημειώνει ότι πλεόνασμα αυτής της τάξης έχει επιτευχθεί ελάχιστες φορές στην Ιστορία. Θεωρεί ότι το επιπλέον 3% του ΑΕΠ που απαιτείται από τους πιστωτές για να φτάσει το πρωτογενές πλεόνασμα από το 1,5% στο 4,5% είναι πολύ δύσκολο. «Προσπαθήστε να βρείτε πλεόνασμα 500 δισ. δολάρια στις ΗΠΑ (περίπου όσο το 3% του αμερικανικού ΑΕΠ) σε μια χρονιά περικοπών» λέει χαρακτηριστικά.
Το 3% είναι πολύ μεγαλύτερο απ΄ό,τι δείχνει και μοιάζει πολύ με τις αποζημιώσεις που επιχείρησαν να λάβουν από τη Γερμανία οι Σύμμαχοι μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο -μέσω της Συνθήκης των Βερσαλλιών- αναφέρει, συμπληρώνοντας ότι ο εξαναγκασμός της Ελλάδας στην καταγραφή τεράστιων δημοσιονομικών πλεονασμάτων στην τρέχουσα φάση θα την οδηγήσει σε μια υπέρμετρη επιβάρυνση, η οποία στο τέλος θα ξεπερνά το άμεσο κόστος των ίδιων των πλεονασμάτων.
Η λιτότητα, επισημαίνει χαρακτηριστικά, έχει μεγάλη αρνητική επίδραση στην παραγωγή μιας χώρας που δεν έχει το δικό της νόμισμα, καθώς η πτώση της εγχώριας ζήτησης που αυτή φέρνει δεν μπορεί να αντισταθμιστεί με την άσκηση νομισματικής πολιτικής.
Ο Κρούγκμαν παραθέτει σχετικό γράφημα με την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ, το οποίο δείχνει τι θα έπρεπε να συμβεί με βάση το πρόγραμμα του 2010 και τι πραγματικά συνέβη. Υπάρχουν ελάχιστες αμφιβολίες ότι η τεράστια διαφορά μεταξύ του προβλεπόμενου και του πραγματικού ΑΕΠ (βλ. γράφημα) αντανακλά τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας, οι οποίες, όπως παραδέχτηκε το ίδιο το ΔΝΤ, είχαν υποεκτιμηθεί (με τους πολλοπλασιαστές που υιοθετήθηκαν).
Ο Αμερικανός οικονομολόγος υποστηρίζει έτσι ότι μια εύλογη εκτίμηση του ελληνικού πολλαπλασιαστή είναι της τάξης του 1,3 - μέγεθος που όπως λέει έχει άμεσες δημοσιονομικές επιπτώσεις στην οικονομία.
Για να πετύχει η Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα υψηλότερο κατά 3% -όπως απαιτεί η συμφωνία της με τους πιστωτές- θα πρέπει προχωρήσει σε νέες περικοπές δαπανών και στην επιβολή νέων φόρων. Οπως υπολογίζει, η Ελλάδα θα πρέπει να εξοικονομήσει περισσότερες από έξι ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ σε περικοπές δαπανών ή φόρους.
Επί της πράξης αυτό σημαίνει ότι με βάση το τρέχον πρόγραμμα και τους ποσοτικούς στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα, η τρόικα ζητά τελικά από την Ελλάδα να κάνει θυσίες της τάξης του 7,5 ή 8% του ΑΕΠ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου