Κορωνοϊός - «Εγώ δικαιούμαι;» (Ρεπορτάζ).

Οικονομικές Ειδήσεις

28 Μάρτιος 2020

---

Taxheaven.gr

---

Κωνσταντίνος Ιωαν. Νιφορόπουλος
Ορκωτός ελεγκτής λογιστής
Επιστημονικός Συνεργάτης Taxheaven

[Συνιστάται, για την καλύτερη κατανόηση, το παρόν να διαβαστεί ως συνέχεια των προηγούμενων άρθρων μου:
α) Κορωνοϊός - The Day After,
β) Κορωνοϊός - «Το Νεκρό Σημείο» και το «Κοινωνικό Συμβόλαιο»
γ) Κορωνοϊός – «ΚΑΔ» : Μολυσμένοι και Μη (Μια μικρή διδακτική Ιστορία).
δ) Κορωνοϊός - Οι ακάλυπτοι «ΚΑΔ» στα χρόνια της χολέρας (Σαν παραμύθι).]

Ρεπορτάζ
Άναψε το «ηλεκτρονικό» τσιγάρο του, χώθηκε στις ηλεκτρονικές σελίδες του διαδικτύου, για το ρεπορτάζ «Μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης λόγω της επιδημίας του Κορωνοϊού» και ξεκίνησε να γράφει:

Έκαναν «Δηλώσεις». Πηγαινοέρχονταν εκδίδοντας «Δελτία Τύπου» «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ)», «Ερμηνευτικές».

Δύσκολα καταλάβαινες το «Σχέδιο», δύσκολα καταλάβαινες την συνάφεια από την «Ανακοίνωση» έως την υλοποίηση.

Μπερδεμένοι όλοι….

Έπαιζε το τραγούδι «Άνοιξε το παράθυρο να μπει/δροσιά να μπει του Μάη/εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού/κι αλλού η ζωή μας πάει....».

Αντί ενός αξιόπιστου «τεστ διάγνωσης» (είχε να κάνει με παραμέτρους όπως: ποσοστό πτώσης του τζίρου, μισθολογικό κόστος, επισφάλειες λόγω κορωνοίου, κ.λπ), έχει επιλεγεί για την ένταξη στην προστασία, το άστοχο κριτήριο των «ΚΑΔ».

Οι «ΚΑΔ», «έβαζαν λυτούς και δεμένους», για να μπουν στην «Κρατική Προστασία» και όσοι έμπαιναν υπέστειλαν την σημαία της διαμαρτυρίας, ότι δηλαδή γινόταν ανέκαθεν.

Όσοι ακόμα δεν είχαν μπει άκουγαν τις πολιτικές υποσχέσεις «περί επικαιροποίησης της λίστας υπαγωγής».
Πάντως οι παλιοί, συνέκριναν την «δίψα» για να σε βάλουν οι Πολιτικοί στην «προστασία», με την δίψα που υπήρχε παλιά (όταν δεν υπήρχε το ΑΣΕΠ), να σε βάλουν στο «Δημόσιο».
Έτρεχε το «τρέιλερ» της ταινίας: «Όταν ο «ακάλυπτος» (αλλά και ο «καλυμμένος») ΚΑΔ, συνάντησε την ακάλυπτη Επιταγή»...
«Διαίρει και Βασίλευε» είπε κάποιος, αλλά δεν ακουγόταν καθώς ο αέρας είχε γεμίσει με φωνές/κραυγές: «Εγώ δικαιούμαι;»

Όλοι, τους υποδείκνυαν να ρωτήσουν στα «Δημόσια Κέντρα Εξυπηρέτησης» (Λογιστικά Γραφεία), από τους οποίους απαιτούσαν και απάντηση στο ερώτημα «Γιατί δεν δικαιούμαι;» ...

Κάποιος είπε ότι: Αντί του «κοινωνικού» ερωτήματος: «Τι κάνουμε;», δυστυχώς παραμένουμε στο ιδιωτικό ερώτημα «Εγώ δικαιούμαι;»

Ακουγόταν στον απόηχο το τραγούδι:

«Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει/οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη/τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι/αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή...»