Φορολογικό σύστημα. Οι αδυναμίες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και οι απαραίτητες μεταβολές
Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στην σημερινή ημερίδα.
Το 1ο Συνέδριο του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών, που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009, με κεντρικό θέμα «Η σταθερότητα του φορολογικού συστήματος ως κυρίαρχος παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας», είχε σαν βασικό συμπέρασμα του την ανάγκη για ένα απλό φορολογικό σύστημα που θα αποτελέσει ουσιαστικό όπλο για την αντιμετώπιση της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής. Σημείωνε ότι τα σημεία εκείνα τα οποία πρέπει να αποτελέσουν τις βάσεις για τη θεμελίωση ενός νέου εθνικού φορολογικού συστήματος, με γνώμονα πάντοτε τη κοινωνική δικαιοσύνη, είναι η απλότητα, η αξιοπιστία, η σταθερότητα, η αποτελεσματικότητα, η διαφάνεια, και η ευελιξία προσαρμογής σε νέα δεδομένα.
Προσέθετε δε ότι: «Για να προαχθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να προστατευθούν τα εισοδήματα τα οποία είναι κάτω από το όριο ανεκτής διαβίωσης σε επίπεδο ατόμου και σε επίπεδο οικογένειας, να αξιοποιηθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή ώστε να περιορισθούν τα φαινόμενα αυτά που ανατροφοδοτούν την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών, και να καταργηθούν φόροι, ειδικά υπέρ τρίτων, οι οποίοι δεν συμβαδίζουν με τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, προκαλώντας μεγάλη φορολογική επιβάρυνση ειδικά στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.».
Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ μόνο με την εφαρμοζόμενη πολιτική πάνω στην φορολογία, τα φορολογικά μέτρα και όσα συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Αυτά νομίζω ότι αναλύθηκαν διεξοδικά από τους προλαλήσαντες και θα προστεθούν και άλλα στοιχεία από τους επόμενους ομιλητές.
Επιτρέψτε μου να αρχίσω την ομιλία μου παραθέτοντας ένα περιστατικό που συνέβει πρόσφατα σε έναν έλληνα φορολογούμενο.
Χρειάστηκε μια φορολογική ενημερότητα για να πάρει κάποια χρήματα από το δημόσιο, από ένα επιδοτούμε πρόγραμμα που συμμετείχε ως άνεργος θέλοντας από μια να συμπληρώσει το επίδομα ανεργίας και από την άλλη να ανοίξει τους ορίζοντες του και σε άλλα αντικείμενα της επιστήμης που είχε σπουδάσει.
Φτάνοντας στην Δ.Ο.Υ. διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πάρει την ενημερότητα γιατί χρώσταγε στο δημόσιο κάποιο χρηματικό ποσό που εκείνος δεν γνώριζε.
Τι είχε συμβεί πραγματικά;
Στο ίδιο όνομα, αλλά σε διαφορετικό ΑΦΜ είχαν καταχωρηθεί χρέη άλλου επιτηδευματία. Η απάντηση από την ελληνική διοίκηση ήταν σαφής και γνωστή σε όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα του υπουργείου οικονομικών.
«Κάντε μια αίτηση να διορθωθεί το λάθος».
Ένα λάθος που δεν έκανε ο φορολογούμενος αλλά ο ίδιος ο μηχανισμός και έπρεπε ο φορολογούμενος να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Το περιστατικό αυτό μου ξαναέφερε στο νου μια ιστορία που είχα ακούσει χρόνια πριν από ένα σεβαστό καθηγητή πανεπιστημίου, ο οποίος αναφερόμενος στα προβλήματα του ελληνικού κράτους και της φορολογικής αρχής είχε αναφέρει ένα αντίστοιχο περιστατικό που του συνέβη στο εξωτερικό όταν ήταν επισκέπτης καθηγητής και η εκεί φορολογική αρχή είχε κάνει ένα λάθος. Πήρε ένα τηλέφωνο ανέφερε το γεγονός στην αρμόδια υπηρεσία και, αφού του ζήτησαν χίλιες φορές συγνώμη για το λάθος και την ταλαιπωρία (το ένα τηλέφωνο δηλαδή), στην ερώτηση από πού έπρεπε να περάσει και τι δικαιολογητικά έπρεπε να φέρει για διορθωθεί το λάθος (οι ελληνικές συνήθειες δεν ξεχνιόνται ποτέ), έμεινε εμβρόντητος όταν άκουσε ότι ήταν υποχρέωση της υπηρεσίας να το διορθώσει και δεν έπρεπε να κάνει τίποτε άλλο.
Θα μου πείτε τι σχέση έχουν τα παραπάνω περιστατικά σε μια ομιλία με θέμα
«Φορολογικό σύστημα. Οι αδυναμίες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και οι απαραίτητες μεταβολές»
Μα δείχνουν την νοοτροπία λειτουργίας όλου του συστήματος και εν προκειμένω του φορολογικού συστήματος, τόσο από νομική άποψη όσο και από πλευράς εφαρμογής και λειτουργίας.
Η χώρα μας σήμερα βιώνει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχει περάσει στα σχεδόν 200 χρόνια της ύπαρξής της ως ανεξάρτητο κράτος.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο λόγω της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας, αλλά και οι ελληνικές επιλογές ανάπτυξης είναι τέτοιες που οδήγησαν στην περαιτέρω οικονομική ύφεση, επειδή δεν έχουν γίνει εκείνα τα βήματα για την απαλλαγή της χώρας από τον κακό της δαίμονα, που δεν είναι άλλος από την καθυστέρηση, την γραφειοκρατία και την λογική του νομοθετούμε μεν αλλά δεν εφαρμόζουμε.
Δεν μιλώ ούτε για το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», ούτε για την άρνηση πληρωμής των φόρων και των τελών από τους φορολογούμενους.
Μιλώ για την ίδια την διοίκηση που νομοθετεί αλλά δεν εφαρμόζει.
Στις 23 Απριλίου 2010 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης ο νόμος 3842/2010.
Για την εφαρμογή του ήταν αναγκαίες περίπου 85 αποφάσεις και πάνω από 100 εγκύκλιοι.
Τι έγινε μέχρι σήμερα;
Δεν έχουν εκδοθεί περίπου το 1/3 των αποφάσεων και κάτι λιγότερο από τις μισές εγκυκλίους.
Πιο το αποτέλεσμα;
Σημαντικά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, τον περιορισμό των πλαστών και εικονικών τιμολογίων και μια σειρά άλλων παραβατικών πράξεων που τις γνωρίζουμε, δεν έχουν μπει σε εφαρμογή ακόμη 20 σχεδόν μήνες από την ψήφιση του νόμου 3842/2010.
Δεν είναι μόνο αυτό. Έχουμε φτάσει στα μέσα του Νοέμβρη του 2011 και δεν γνωρίζουμε ακόμη πως θα φορολογηθούν τα εισοδήματα του 2011 και πολύ περισσότερο τα εισοδήματα που 2012.
Μετά βέβαια ζητάμε από του ξένους επενδυτές να έλθουν να επενδύσουν στην χώρα μας!!!
Χωρίς να γνωρίζουν το φορολογικό καθεστώς, πολύ περισσότερο που αυτό αλλάξει κάθε τρεις και λίγο.
Με κάθε δόση που πρέπει να πάρουμε από την Τρόικα, κάθε που τα έσοδα πέφτουν και τα έξοδα της κεντρικής κυβέρνησης ανεβαίνουν, κάθε που δεν μπορούμε να «πιάσουμε» τους στόχους, έρχονται και νέα μέτρα και αλλαγή του φορολογικού συστήματος και απομακρύνει από την χώρα μας και την ελπίδα για ανάκαμψη και ξένους επενδυτές.
Έχουμε λοιπόν την συνταγή που σκοτώνει, την οικονομία και την ανάπτυξη.
Ένα κράτος γραφειοκρατικό και ανίκανο να εφαρμόσει τους νόμους και τα μέτρα που το ίδιο ψηφίζει, και κάθε φορά παίρνει νέα μέτρα που απλά οδηγούν πιο βαθιά στο βαρέλι που όλο του βάζουμε πάτο και όλο διαπιστώνουμε ότι αυτός δεν υπάρχει μια και κάθε φορά πάμε παρακάτω.
Μιας και φιλοξενούμαστε στον ΕΒΕΑ, θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα ακόμη, και συγχωρέστε μου για την επιμονή μου στα παραδείγματα.
Ένα από τα πολυδιαφημισμένα μέτρα του κράτους είναι αυτό της ίδρυσης των επιχειρήσεων με μιας στάσης.
Η εμπειρία μας μέχρι σήμερα, έχει δείξει ότι αν δεν υπήρχαν οι υπηρεσίες των επιμελητηρίων, προεξάρχοντος του ΕΒΕΑ, δεν υπήρχε περίπτωση να δουλέψει το μέτρο, λόγω των γραφειοκρατικών εμποδίων που μπαίνουν από τον κρατικό μηχανισμό, και κύρια από τις υπηρεσίες του υπουργείου οικονομικών.
Τις ημέρες αυτές βρίσκεται στην επικαιρότητα η κινητοποίηση του οικονομικού εισαγγελέα, της οικονομικής αστυνομίας και του ΣΔΟΕ, και οι συλλήψεις φοροφυγάδων.
Έπρεπε να φτάσουμε στο 2011, να ποινικοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα, να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού οικονομικά και κοινωνικά, για να βγάλουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να συλλάβουν τους φοροφυγάδες.
Τόσα χρόνια που τα χρήματα έφυγαν στο εξωτερικό, που στο υπουργείο οικονομικών γνώριζαν ποιοι δεν καταβάλουν φόρους και ΦΠΑ, ο μηχανισμός απλός κάλυπτε το «πλάνο» του με ελέγχους σε αυτούς που πλήρωναν τους φόρους, αφήνοντάς τους πραγματικούς φοροφυγάδες να κάνουν πάρτι στην οικονομία και να βγάζουν ανενόχλητοι χρήματα από φόρους, ΦΠΑ αλλά και επιδοτήσεις στο εξωτερικό.
Τον Απρίλιο του 2010, διαβάσαμε μια ανακοίνωση του ΣΔΟΕ, για την ανακάλυψη ενός κυκλώματος έκδοσης πλαστών και εικονικών τιμολογίων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Η ανακοίνωση τελείωνε με την υποσημείωση ότι οι εταιρίες του συγκεκριμένου επιχειρηματία είχαν να υποβάλουν τέσσερα χρόνια φορολογικές δηλώσεις και δηλώσεις ΦΠΑ.
Η δική μου η ερώτηση ήταν και παραμένει.
Τα τέσσερα αυτά χρόνια που ήταν ο ελεγκτικός μηχανισμός;
Δεν γνώριζε ότι δεν είχαν κατατεθεί δηλώσεις;
Πια ήταν η τιμωρία των υπαλλήλων του υπουργείου οικονομικών για την ολιγωρία του;
Γιατί θα καταλαβαίνετε βέβαια ότι αν οι επιχειρήσεις αυτές είχαν βγει σε φορολογικό έλεγχο οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις, από την πρώτη χρονιά που δεν κατέθεσαν δηλώσεις, θα είχε αποφευχθεί η παράνομη δράση του συγκεκριμένου επιχειρηματία και δεν θα είχαν χαθεί δεκάδες εκατομμύρια από τον κρατικό κορβανά.
Συμπερασματικά λοιπόν θα ήθελα να σας πω ότι έχουμε ένα φορολογικό σύστημα σήμερα που στηρίζεται σε ένα θεσμικό πλαίσιο, νομικό και λειτουργικό, που όχι μόνο δεν φέρνει έσοδα στο κράτος, δεν προωθεί την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, δεν είναι πλάι στον πολίτη ή τον επιχειρηματία φορολογούμενο, αλλά με τους νόμους που ψηφίζει και την λειτουργία του, ουσιαστικά προωθεί την παραβατικότητα, την συνδιαλλαγή, την αδιαφάνεια και την αποστροφή του φορολογούμενου.
Οδηγεί τις επιχειρήσεις να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους σε όμορα κράτη ή στο κλείσιμο με αποτέλεσμα δεκάδες εργαζόμενοι να απολύονται αλλά και να χάνονται έσοδα από το κράτος αφού δεν εισπράττονται ΦΠΑ, φόροι και ασφαλιστικές εισφορές, με αποτέλεσμα από την μια να μην εισπράττονται τα έσοδα που έχουν προϋπολογιστεί στον προϋπολογισμό και από την άλλη να χρειάζονται περισσότερες δαπάνες από το κράτος για ενίσχυση των ταμείων αλλά και για κάλυψη της δαπάνης για τα επιδόματα ανεργίας.
Το ερώτημα είναι τι μεταβολές χρειάζονται να υπάρξουν στην δομή αλλά και στην νομική πλευρά του φορολογικού μας συστήματος για να ξεπεραστούν τα υφιστάμενα προβλήματα.
Πρώτα και κύρια απαιτείται η σταθερότητα του φορολογικού μας συστήματος και η εφαρμογή ενός συστήματος τέτοιου, που θα εγγυάται αυτή την σταθερότητα και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του.
Ένα φορολογικό σύστημα, αναπτυξιακό όπλο και όχι τροχοπέδη στην οικονομία της χώρας.
Όσο και να φανεί περίεργο οι φορολογικοί συντελεστές που υπάρχουν σήμερα για την φορολόγηση των επιχειρήσεων βρίσκονται κοντά στον μέσω όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αυτοί που χρειάζεται η χώρα, μιας και στις όμορές μας χώρες υπάρχουν χαμηλότεροι και ελκυστικότεροι για το επιχειρείν φορολογικοί συντελεστές.
Ακόμη θα πρέπει να πάψει η ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των νομικών μορφών του επιχειρείν.
Δεν είναι λογικό για παράδειγμα, οι ατομικές επιχειρήσεις να έχουν ανώτατο συντελεστή 45%, ούτε να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση σε ορισμένα θέματα, από τις προσωπικές επιχειρήσεις.
Επιτρέψτε μου να δώσω και εδώ ένα παράδειγμα. Δύο ομοειδείς εταιρίες, μία ατομική και μια Ο.Ε. δραστηριοποιούνται στον ίδιο δρόμο , με το ίδιο αντικείμενο και δέχονται τον έλεγχο του ΣΔΟΕ. Διαπιστώνονται οι ίδιες παραβάσεις (π.χ. μη έκδοση δύο αποδείξεων ύψους 2,40 και 5,20 €). Δεν έχουν όμως την ίδια αντιμετώπιση από την φορολογική αρχή με το υφιστάμενο φορολογικό καθεστώς, αφού ο φυσικός φορέας της ατομικής πέρα από τα πρόστιμα για μη έκδοση αποδείξεων, θα υποστεί και την ποινή της απώλειας του αφορολόγητού του στην προσωπική του δήλωση, σε αντίθεση με τους φυσικούς φορείς της Ο.Ε. που δεν θα «υποστούν» αυτή την ποινή.
Η φορολογία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη και όχι να κρύβονται φόροι σε λογαριασμούς άσχετους με την καθ’ αυτό φορολογία (π.χ. το τέλος ακινήτων στο λογαριασμό της ΔΕΗ), λόγο της ανικανότητας του κράτους να συγκεντρώσει τους ίδιους φόρους από άλλο θεσμοθετημένο μέτρο, τον ΦΑΠ .
Το μείγμα μεταξύ έμμεσων και άμεσων φόρων πρέπει να αλλάξει. Όχι μόνο γιατί επιβαρύνει υπέρμετρα τα χαμηλά εισοδήματα, αλλά κύρια γιατί οδηγεί τους φορολογούμενους στην συνδιαλλαγή και στην φοροδιαφυγή.
Θα με ρωτήσετε πως συμβαίνει αυτό;
Σκεφτείτε μόνο ότι το ¼ πολλών προϊόντων ή υπηρεσιών που αγοράζουμε είναι έμμεσος φόρος και στην υφιστάμενη οικονομική συγκυρία είναι εύκολο να μπει ο αγοραστής στην συνδιαλλαγή με τον επιτηδευματία που προσφέρει το προϊόν ή την υπηρεσία, να κάνει μια έκπτωση π.χ. της τάξης του 20% ή ακόμη και του 30%. Όλοι θα είναι κερδισμένοι εκτός βέβαια από το κράτος που θα έχει χάσει και το ΦΠΑ από την συναλλαγή, αλλά και τον φόρο από τον επιτηδευματία.
Βασικό ρόλο πρέπει να παίζει στο νέο πλαίσιο η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αλλά και το ξεμπλοκάρισμα του φορολογικού συστήματος από τα ασφυκτικά γρανάζια του κρατικού μηχανισμού.
Όταν με ρωτούν τι πρέπει να γίνει να για πάει μπροστά η οικονομία συνηθίζω να δίνω ως πρώτη απάντηση ότι πρέπει να καταργηθεί το υπουργείο οικονομικών.
Όχι βέβαια με την έννοια της κατάργησης του ως νομική οντότητα, αλλά με την έννοια της κατάργησης του ως πάτρωνας των πάντων.
Μην βιαστείτε να με κατατάξετε σε αυτούς που είναι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης των πάντων.
Στόχος της πρότασης είναι το πέρασμα σε ένα νέο μοντέλο λειτουργίας του υπουργείου.
Σήμερα τα πάντα λειτουργούν και εποπτεύονται από την γραφειοκρατική δομή του υπουργείου και τους υπαλλήλους του και για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ τα πρόσωπα, αλλά τις θεσμοθετημένες δομές και πράξεις που εκτελούνται μέσα από την κεντρική υπηρεσία και τις Δ.Ο.Υ.
Αποτέλεσμα αυτής της λογικής, γραφειοκρατία, χαμένες ανθρωποώρες ένθεν (δημόσιο) κακείθεν (φορολογούμενοι που στοιβάζονται στα γκισέ των Δ.Ο.Υ.) και ελάχιστο ουσιαστικό αποτέλεσμα για τα έσοδα του κράτους.
Οι Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες, έχουν μετατραπεί σε γραφεία έκδοσης πιστοποιητικών και φυσιολογικά δεν ασχολούνται με τον πραγματικό τους ρόλο που είναι ο φορολογικός έλεγχος.
Ακόμη με τον τρόπο αυτό λειτουργίας του φορολογικού μηχανισμού δίνεται η δυνατότητα., της προσωπικής επαφής και της συνδιαλλαγής, αλλά πάνω από όλα της ερμηνείας και της εφαρμογής της φορολογικής νομοθεσίας κατά το δοκούν, δημιουργώντας φορολογικές αδικίες, μη εφαρμογή των νόμων και των αποφάσεων, διαφορετικές διαδικασίες από υπηρεσία σε υπηρεσία και παραθυράκια για την εφαρμογή των νόμων ανάλογα τον φορολογούμενο και πάντα ενάντια στο κράτος και τα φορολογικά έσοδα.
Είναι λοιπόν αναγκαίο η άμεση εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων που υπάρχουν για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η λήψη και άλλων μέτρων για την λειτουργία του κράτους μέσα από αυτήν, αλλά και η αλλαγή της λογικής που υπάρχει στην λειτουργία των υπηρεσιών προς την κατεύθυνση της επαφής κράτους και φορολογούμενου όσο γίνεται λιγότερο.
Η ενίσχυση της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων και η διακοπή της διαμάχης μεταξύ εφοριακών και μηχανογράφων για την χάραξη της μηχανογραφικής πολιτικής του υπουργείου, , θα μπορέσει να ξεμπλοκάρει διαδικασίες λειτουργίας της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Η διασύνδεση των υπηρεσιών ώστε να μην χρειάζεται ο πολίτης να συγκεντρώνει χαρτιά από υπηρεσία σε υπηρεσία για να κάνει μια δουλειά που μπορεί να γίνει σε λίγα λεπτά, θα προωθήσει την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους.
Το βασικό μέλημα θα πρέπει να είναι η ενίσχυση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ώστε να μην υπάρχει επαφή του πολίτη με το κράτος, να μην υπάρχουν χαμένες ανθρωποώρες εργασίας για απλές αυτονόητες εργασίες.
Πρέπει να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στο κράτος αλλά και του κράτους στον πολίτη.
Η λογική που επικρατεί στα φορολογικά συστήματα όλου του κόσμου είναι ότι ο φορολογούμενος είναι ειλικρινής μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Στην χώρα μας το αξίωμα αυτό έχει ανατραπεί και το κράτος θεωρεί όλους τους φορολογούμενους φοροφυγάδες και δύσκολα μπορείς να αποδείξεις το αντίθετο.
Έτσι, κατά την λογική πάντα του φορολογικού συστήματος, θα πρέπει όλοι να περάσουν από τον φορολογικό έλεγχο, κάτι που δεν μπορεί να πράξει ο φορολογικός μηχανισμός.
Το αποτέλεσμα η μη παραγραφή των χρήσεων, πέρα και έξω από τους νόμους που το ίδιο το κράτος έχει ψηφίσει, η συνεχείς παρατάσεις της παραγραφής, έτσι ώστε ο φορολογούμενος να παραμένει όμηρος στα χέρια του φορολογικού συστήματος.
Θεωρητικά όλα αυτά θα τελείωναν με τις αποφάσεις των νόμων 3842/2010 και 3943/2011, με τους οποίους δόθηκαν αρμοδιότητες προελέγχου, αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, στους λογιστές – φοροτεχνικούς και στους νόμιμους ελεγκτές.
Με τους ίδιους νόμους και ειδικά με τον 3842/2010, υπάρχουν και νομοθετικές ρυθμίσεις για την συγκέντρωση ηλεκτρονικά στοιχείων για διασταύρωση και έλεγχο των επιχειρήσεων και των επιτηδευματιών.
Η εφαρμογή βεβαίως πολλών από αυτές τις αποφάσεις, όπως θα γνωρίζετε, μετά από συνεχείς παρατάσεις έχουν μετατεθεί στις καλένδες.
Δεν θα ήθελα να σας κουράσω παραπάνω.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω για μια ακόμη φορά ότι όταν συζητάμε για τις αδυναμίες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και τις απαραίτητες μεταβολές του φορολογικού συστήματος , δεν θα πρέπει να μένουμε μόνο στους φορολογικούς νόμους και τους φορολογικούς συντελεστές.
Πρέπει να συζητάμε, να σκεπτόμαστε και να απαιτούμε την θεσμική και νομική αλλαγή του όλου συστήματος.
Όσο καλοί να είναι οι νόμοι, όσο απλό και δίκαιο να είναι το φορολογικό σύστημα, όσο καλά και αναπτυξιακά να είναι τα μέτρα που θα παρθούν από την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, αν δεν αλλάξει η λειτουργία του κράτους, ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΚΡΑΤΟΣ, δεν πρόκειται ποτέ να βελτιωθεί η κατάσταση στην οικονομία, την κοινωνία στην φορολογική πολιτική.
Σταθερό, δίκαιο, απλό, αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, εργαλείο ανάπτυξης με ευέλικτο, σύγχρονο, μη γραφειοκρατικό κρατικό μηχανισμό.
Αυτός θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας από δω και εμπρός.
Σας ευχαριστώ
Απόστολος Αλωνιάτης. Οικονομολόγος _ Φοροτεχνικός , Συγγραφέας
Μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Οικονομικών & Φορολογικών Μελετών (Ι.Ο.ΦΟ.Μ)
Οικονομικός Διευθυντής της PROSVASIS AEBE
Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στην σημερινή ημερίδα.
Το 1ο Συνέδριο του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών, που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009, με κεντρικό θέμα «Η σταθερότητα του φορολογικού συστήματος ως κυρίαρχος παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας», είχε σαν βασικό συμπέρασμα του την ανάγκη για ένα απλό φορολογικό σύστημα που θα αποτελέσει ουσιαστικό όπλο για την αντιμετώπιση της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής. Σημείωνε ότι τα σημεία εκείνα τα οποία πρέπει να αποτελέσουν τις βάσεις για τη θεμελίωση ενός νέου εθνικού φορολογικού συστήματος, με γνώμονα πάντοτε τη κοινωνική δικαιοσύνη, είναι η απλότητα, η αξιοπιστία, η σταθερότητα, η αποτελεσματικότητα, η διαφάνεια, και η ευελιξία προσαρμογής σε νέα δεδομένα.
Προσέθετε δε ότι: «Για να προαχθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να προστατευθούν τα εισοδήματα τα οποία είναι κάτω από το όριο ανεκτής διαβίωσης σε επίπεδο ατόμου και σε επίπεδο οικογένειας, να αξιοποιηθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή ώστε να περιορισθούν τα φαινόμενα αυτά που ανατροφοδοτούν την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών, και να καταργηθούν φόροι, ειδικά υπέρ τρίτων, οι οποίοι δεν συμβαδίζουν με τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, προκαλώντας μεγάλη φορολογική επιβάρυνση ειδικά στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.».
Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ μόνο με την εφαρμοζόμενη πολιτική πάνω στην φορολογία, τα φορολογικά μέτρα και όσα συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Αυτά νομίζω ότι αναλύθηκαν διεξοδικά από τους προλαλήσαντες και θα προστεθούν και άλλα στοιχεία από τους επόμενους ομιλητές.
Επιτρέψτε μου να αρχίσω την ομιλία μου παραθέτοντας ένα περιστατικό που συνέβει πρόσφατα σε έναν έλληνα φορολογούμενο.
Χρειάστηκε μια φορολογική ενημερότητα για να πάρει κάποια χρήματα από το δημόσιο, από ένα επιδοτούμε πρόγραμμα που συμμετείχε ως άνεργος θέλοντας από μια να συμπληρώσει το επίδομα ανεργίας και από την άλλη να ανοίξει τους ορίζοντες του και σε άλλα αντικείμενα της επιστήμης που είχε σπουδάσει.
Φτάνοντας στην Δ.Ο.Υ. διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πάρει την ενημερότητα γιατί χρώσταγε στο δημόσιο κάποιο χρηματικό ποσό που εκείνος δεν γνώριζε.
Τι είχε συμβεί πραγματικά;
Στο ίδιο όνομα, αλλά σε διαφορετικό ΑΦΜ είχαν καταχωρηθεί χρέη άλλου επιτηδευματία. Η απάντηση από την ελληνική διοίκηση ήταν σαφής και γνωστή σε όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα του υπουργείου οικονομικών.
«Κάντε μια αίτηση να διορθωθεί το λάθος».
Ένα λάθος που δεν έκανε ο φορολογούμενος αλλά ο ίδιος ο μηχανισμός και έπρεπε ο φορολογούμενος να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Το περιστατικό αυτό μου ξαναέφερε στο νου μια ιστορία που είχα ακούσει χρόνια πριν από ένα σεβαστό καθηγητή πανεπιστημίου, ο οποίος αναφερόμενος στα προβλήματα του ελληνικού κράτους και της φορολογικής αρχής είχε αναφέρει ένα αντίστοιχο περιστατικό που του συνέβη στο εξωτερικό όταν ήταν επισκέπτης καθηγητής και η εκεί φορολογική αρχή είχε κάνει ένα λάθος. Πήρε ένα τηλέφωνο ανέφερε το γεγονός στην αρμόδια υπηρεσία και, αφού του ζήτησαν χίλιες φορές συγνώμη για το λάθος και την ταλαιπωρία (το ένα τηλέφωνο δηλαδή), στην ερώτηση από πού έπρεπε να περάσει και τι δικαιολογητικά έπρεπε να φέρει για διορθωθεί το λάθος (οι ελληνικές συνήθειες δεν ξεχνιόνται ποτέ), έμεινε εμβρόντητος όταν άκουσε ότι ήταν υποχρέωση της υπηρεσίας να το διορθώσει και δεν έπρεπε να κάνει τίποτε άλλο.
Θα μου πείτε τι σχέση έχουν τα παραπάνω περιστατικά σε μια ομιλία με θέμα
«Φορολογικό σύστημα. Οι αδυναμίες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και οι απαραίτητες μεταβολές»
Μα δείχνουν την νοοτροπία λειτουργίας όλου του συστήματος και εν προκειμένω του φορολογικού συστήματος, τόσο από νομική άποψη όσο και από πλευράς εφαρμογής και λειτουργίας.
Η χώρα μας σήμερα βιώνει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχει περάσει στα σχεδόν 200 χρόνια της ύπαρξής της ως ανεξάρτητο κράτος.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο λόγω της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας, αλλά και οι ελληνικές επιλογές ανάπτυξης είναι τέτοιες που οδήγησαν στην περαιτέρω οικονομική ύφεση, επειδή δεν έχουν γίνει εκείνα τα βήματα για την απαλλαγή της χώρας από τον κακό της δαίμονα, που δεν είναι άλλος από την καθυστέρηση, την γραφειοκρατία και την λογική του νομοθετούμε μεν αλλά δεν εφαρμόζουμε.
Δεν μιλώ ούτε για το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», ούτε για την άρνηση πληρωμής των φόρων και των τελών από τους φορολογούμενους.
Μιλώ για την ίδια την διοίκηση που νομοθετεί αλλά δεν εφαρμόζει.
Στις 23 Απριλίου 2010 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης ο νόμος 3842/2010.
Για την εφαρμογή του ήταν αναγκαίες περίπου 85 αποφάσεις και πάνω από 100 εγκύκλιοι.
Τι έγινε μέχρι σήμερα;
Δεν έχουν εκδοθεί περίπου το 1/3 των αποφάσεων και κάτι λιγότερο από τις μισές εγκυκλίους.
Πιο το αποτέλεσμα;
Σημαντικά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, τον περιορισμό των πλαστών και εικονικών τιμολογίων και μια σειρά άλλων παραβατικών πράξεων που τις γνωρίζουμε, δεν έχουν μπει σε εφαρμογή ακόμη 20 σχεδόν μήνες από την ψήφιση του νόμου 3842/2010.
Δεν είναι μόνο αυτό. Έχουμε φτάσει στα μέσα του Νοέμβρη του 2011 και δεν γνωρίζουμε ακόμη πως θα φορολογηθούν τα εισοδήματα του 2011 και πολύ περισσότερο τα εισοδήματα που 2012.
Μετά βέβαια ζητάμε από του ξένους επενδυτές να έλθουν να επενδύσουν στην χώρα μας!!!
Χωρίς να γνωρίζουν το φορολογικό καθεστώς, πολύ περισσότερο που αυτό αλλάξει κάθε τρεις και λίγο.
Με κάθε δόση που πρέπει να πάρουμε από την Τρόικα, κάθε που τα έσοδα πέφτουν και τα έξοδα της κεντρικής κυβέρνησης ανεβαίνουν, κάθε που δεν μπορούμε να «πιάσουμε» τους στόχους, έρχονται και νέα μέτρα και αλλαγή του φορολογικού συστήματος και απομακρύνει από την χώρα μας και την ελπίδα για ανάκαμψη και ξένους επενδυτές.
Έχουμε λοιπόν την συνταγή που σκοτώνει, την οικονομία και την ανάπτυξη.
Ένα κράτος γραφειοκρατικό και ανίκανο να εφαρμόσει τους νόμους και τα μέτρα που το ίδιο ψηφίζει, και κάθε φορά παίρνει νέα μέτρα που απλά οδηγούν πιο βαθιά στο βαρέλι που όλο του βάζουμε πάτο και όλο διαπιστώνουμε ότι αυτός δεν υπάρχει μια και κάθε φορά πάμε παρακάτω.
Μιας και φιλοξενούμαστε στον ΕΒΕΑ, θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα ακόμη, και συγχωρέστε μου για την επιμονή μου στα παραδείγματα.
Ένα από τα πολυδιαφημισμένα μέτρα του κράτους είναι αυτό της ίδρυσης των επιχειρήσεων με μιας στάσης.
Η εμπειρία μας μέχρι σήμερα, έχει δείξει ότι αν δεν υπήρχαν οι υπηρεσίες των επιμελητηρίων, προεξάρχοντος του ΕΒΕΑ, δεν υπήρχε περίπτωση να δουλέψει το μέτρο, λόγω των γραφειοκρατικών εμποδίων που μπαίνουν από τον κρατικό μηχανισμό, και κύρια από τις υπηρεσίες του υπουργείου οικονομικών.
Τις ημέρες αυτές βρίσκεται στην επικαιρότητα η κινητοποίηση του οικονομικού εισαγγελέα, της οικονομικής αστυνομίας και του ΣΔΟΕ, και οι συλλήψεις φοροφυγάδων.
Έπρεπε να φτάσουμε στο 2011, να ποινικοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα, να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού οικονομικά και κοινωνικά, για να βγάλουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να συλλάβουν τους φοροφυγάδες.
Τόσα χρόνια που τα χρήματα έφυγαν στο εξωτερικό, που στο υπουργείο οικονομικών γνώριζαν ποιοι δεν καταβάλουν φόρους και ΦΠΑ, ο μηχανισμός απλός κάλυπτε το «πλάνο» του με ελέγχους σε αυτούς που πλήρωναν τους φόρους, αφήνοντάς τους πραγματικούς φοροφυγάδες να κάνουν πάρτι στην οικονομία και να βγάζουν ανενόχλητοι χρήματα από φόρους, ΦΠΑ αλλά και επιδοτήσεις στο εξωτερικό.
Τον Απρίλιο του 2010, διαβάσαμε μια ανακοίνωση του ΣΔΟΕ, για την ανακάλυψη ενός κυκλώματος έκδοσης πλαστών και εικονικών τιμολογίων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Η ανακοίνωση τελείωνε με την υποσημείωση ότι οι εταιρίες του συγκεκριμένου επιχειρηματία είχαν να υποβάλουν τέσσερα χρόνια φορολογικές δηλώσεις και δηλώσεις ΦΠΑ.
Η δική μου η ερώτηση ήταν και παραμένει.
Τα τέσσερα αυτά χρόνια που ήταν ο ελεγκτικός μηχανισμός;
Δεν γνώριζε ότι δεν είχαν κατατεθεί δηλώσεις;
Πια ήταν η τιμωρία των υπαλλήλων του υπουργείου οικονομικών για την ολιγωρία του;
Γιατί θα καταλαβαίνετε βέβαια ότι αν οι επιχειρήσεις αυτές είχαν βγει σε φορολογικό έλεγχο οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις, από την πρώτη χρονιά που δεν κατέθεσαν δηλώσεις, θα είχε αποφευχθεί η παράνομη δράση του συγκεκριμένου επιχειρηματία και δεν θα είχαν χαθεί δεκάδες εκατομμύρια από τον κρατικό κορβανά.
Συμπερασματικά λοιπόν θα ήθελα να σας πω ότι έχουμε ένα φορολογικό σύστημα σήμερα που στηρίζεται σε ένα θεσμικό πλαίσιο, νομικό και λειτουργικό, που όχι μόνο δεν φέρνει έσοδα στο κράτος, δεν προωθεί την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, δεν είναι πλάι στον πολίτη ή τον επιχειρηματία φορολογούμενο, αλλά με τους νόμους που ψηφίζει και την λειτουργία του, ουσιαστικά προωθεί την παραβατικότητα, την συνδιαλλαγή, την αδιαφάνεια και την αποστροφή του φορολογούμενου.
Οδηγεί τις επιχειρήσεις να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους σε όμορα κράτη ή στο κλείσιμο με αποτέλεσμα δεκάδες εργαζόμενοι να απολύονται αλλά και να χάνονται έσοδα από το κράτος αφού δεν εισπράττονται ΦΠΑ, φόροι και ασφαλιστικές εισφορές, με αποτέλεσμα από την μια να μην εισπράττονται τα έσοδα που έχουν προϋπολογιστεί στον προϋπολογισμό και από την άλλη να χρειάζονται περισσότερες δαπάνες από το κράτος για ενίσχυση των ταμείων αλλά και για κάλυψη της δαπάνης για τα επιδόματα ανεργίας.
Το ερώτημα είναι τι μεταβολές χρειάζονται να υπάρξουν στην δομή αλλά και στην νομική πλευρά του φορολογικού μας συστήματος για να ξεπεραστούν τα υφιστάμενα προβλήματα.
Πρώτα και κύρια απαιτείται η σταθερότητα του φορολογικού μας συστήματος και η εφαρμογή ενός συστήματος τέτοιου, που θα εγγυάται αυτή την σταθερότητα και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του.
Ένα φορολογικό σύστημα, αναπτυξιακό όπλο και όχι τροχοπέδη στην οικονομία της χώρας.
Όσο και να φανεί περίεργο οι φορολογικοί συντελεστές που υπάρχουν σήμερα για την φορολόγηση των επιχειρήσεων βρίσκονται κοντά στον μέσω όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αυτοί που χρειάζεται η χώρα, μιας και στις όμορές μας χώρες υπάρχουν χαμηλότεροι και ελκυστικότεροι για το επιχειρείν φορολογικοί συντελεστές.
Ακόμη θα πρέπει να πάψει η ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των νομικών μορφών του επιχειρείν.
Δεν είναι λογικό για παράδειγμα, οι ατομικές επιχειρήσεις να έχουν ανώτατο συντελεστή 45%, ούτε να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση σε ορισμένα θέματα, από τις προσωπικές επιχειρήσεις.
Επιτρέψτε μου να δώσω και εδώ ένα παράδειγμα. Δύο ομοειδείς εταιρίες, μία ατομική και μια Ο.Ε. δραστηριοποιούνται στον ίδιο δρόμο , με το ίδιο αντικείμενο και δέχονται τον έλεγχο του ΣΔΟΕ. Διαπιστώνονται οι ίδιες παραβάσεις (π.χ. μη έκδοση δύο αποδείξεων ύψους 2,40 και 5,20 €). Δεν έχουν όμως την ίδια αντιμετώπιση από την φορολογική αρχή με το υφιστάμενο φορολογικό καθεστώς, αφού ο φυσικός φορέας της ατομικής πέρα από τα πρόστιμα για μη έκδοση αποδείξεων, θα υποστεί και την ποινή της απώλειας του αφορολόγητού του στην προσωπική του δήλωση, σε αντίθεση με τους φυσικούς φορείς της Ο.Ε. που δεν θα «υποστούν» αυτή την ποινή.
Η φορολογία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη και όχι να κρύβονται φόροι σε λογαριασμούς άσχετους με την καθ’ αυτό φορολογία (π.χ. το τέλος ακινήτων στο λογαριασμό της ΔΕΗ), λόγο της ανικανότητας του κράτους να συγκεντρώσει τους ίδιους φόρους από άλλο θεσμοθετημένο μέτρο, τον ΦΑΠ .
Το μείγμα μεταξύ έμμεσων και άμεσων φόρων πρέπει να αλλάξει. Όχι μόνο γιατί επιβαρύνει υπέρμετρα τα χαμηλά εισοδήματα, αλλά κύρια γιατί οδηγεί τους φορολογούμενους στην συνδιαλλαγή και στην φοροδιαφυγή.
Θα με ρωτήσετε πως συμβαίνει αυτό;
Σκεφτείτε μόνο ότι το ¼ πολλών προϊόντων ή υπηρεσιών που αγοράζουμε είναι έμμεσος φόρος και στην υφιστάμενη οικονομική συγκυρία είναι εύκολο να μπει ο αγοραστής στην συνδιαλλαγή με τον επιτηδευματία που προσφέρει το προϊόν ή την υπηρεσία, να κάνει μια έκπτωση π.χ. της τάξης του 20% ή ακόμη και του 30%. Όλοι θα είναι κερδισμένοι εκτός βέβαια από το κράτος που θα έχει χάσει και το ΦΠΑ από την συναλλαγή, αλλά και τον φόρο από τον επιτηδευματία.
Βασικό ρόλο πρέπει να παίζει στο νέο πλαίσιο η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αλλά και το ξεμπλοκάρισμα του φορολογικού συστήματος από τα ασφυκτικά γρανάζια του κρατικού μηχανισμού.
Όταν με ρωτούν τι πρέπει να γίνει να για πάει μπροστά η οικονομία συνηθίζω να δίνω ως πρώτη απάντηση ότι πρέπει να καταργηθεί το υπουργείο οικονομικών.
Όχι βέβαια με την έννοια της κατάργησης του ως νομική οντότητα, αλλά με την έννοια της κατάργησης του ως πάτρωνας των πάντων.
Μην βιαστείτε να με κατατάξετε σε αυτούς που είναι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης των πάντων.
Στόχος της πρότασης είναι το πέρασμα σε ένα νέο μοντέλο λειτουργίας του υπουργείου.
Σήμερα τα πάντα λειτουργούν και εποπτεύονται από την γραφειοκρατική δομή του υπουργείου και τους υπαλλήλους του και για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ τα πρόσωπα, αλλά τις θεσμοθετημένες δομές και πράξεις που εκτελούνται μέσα από την κεντρική υπηρεσία και τις Δ.Ο.Υ.
Αποτέλεσμα αυτής της λογικής, γραφειοκρατία, χαμένες ανθρωποώρες ένθεν (δημόσιο) κακείθεν (φορολογούμενοι που στοιβάζονται στα γκισέ των Δ.Ο.Υ.) και ελάχιστο ουσιαστικό αποτέλεσμα για τα έσοδα του κράτους.
Οι Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες, έχουν μετατραπεί σε γραφεία έκδοσης πιστοποιητικών και φυσιολογικά δεν ασχολούνται με τον πραγματικό τους ρόλο που είναι ο φορολογικός έλεγχος.
Ακόμη με τον τρόπο αυτό λειτουργίας του φορολογικού μηχανισμού δίνεται η δυνατότητα., της προσωπικής επαφής και της συνδιαλλαγής, αλλά πάνω από όλα της ερμηνείας και της εφαρμογής της φορολογικής νομοθεσίας κατά το δοκούν, δημιουργώντας φορολογικές αδικίες, μη εφαρμογή των νόμων και των αποφάσεων, διαφορετικές διαδικασίες από υπηρεσία σε υπηρεσία και παραθυράκια για την εφαρμογή των νόμων ανάλογα τον φορολογούμενο και πάντα ενάντια στο κράτος και τα φορολογικά έσοδα.
Είναι λοιπόν αναγκαίο η άμεση εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων που υπάρχουν για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η λήψη και άλλων μέτρων για την λειτουργία του κράτους μέσα από αυτήν, αλλά και η αλλαγή της λογικής που υπάρχει στην λειτουργία των υπηρεσιών προς την κατεύθυνση της επαφής κράτους και φορολογούμενου όσο γίνεται λιγότερο.
Η ενίσχυση της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων και η διακοπή της διαμάχης μεταξύ εφοριακών και μηχανογράφων για την χάραξη της μηχανογραφικής πολιτικής του υπουργείου, , θα μπορέσει να ξεμπλοκάρει διαδικασίες λειτουργίας της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Η διασύνδεση των υπηρεσιών ώστε να μην χρειάζεται ο πολίτης να συγκεντρώνει χαρτιά από υπηρεσία σε υπηρεσία για να κάνει μια δουλειά που μπορεί να γίνει σε λίγα λεπτά, θα προωθήσει την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους.
Το βασικό μέλημα θα πρέπει να είναι η ενίσχυση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ώστε να μην υπάρχει επαφή του πολίτη με το κράτος, να μην υπάρχουν χαμένες ανθρωποώρες εργασίας για απλές αυτονόητες εργασίες.
Πρέπει να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στο κράτος αλλά και του κράτους στον πολίτη.
Η λογική που επικρατεί στα φορολογικά συστήματα όλου του κόσμου είναι ότι ο φορολογούμενος είναι ειλικρινής μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Στην χώρα μας το αξίωμα αυτό έχει ανατραπεί και το κράτος θεωρεί όλους τους φορολογούμενους φοροφυγάδες και δύσκολα μπορείς να αποδείξεις το αντίθετο.
Έτσι, κατά την λογική πάντα του φορολογικού συστήματος, θα πρέπει όλοι να περάσουν από τον φορολογικό έλεγχο, κάτι που δεν μπορεί να πράξει ο φορολογικός μηχανισμός.
Το αποτέλεσμα η μη παραγραφή των χρήσεων, πέρα και έξω από τους νόμους που το ίδιο το κράτος έχει ψηφίσει, η συνεχείς παρατάσεις της παραγραφής, έτσι ώστε ο φορολογούμενος να παραμένει όμηρος στα χέρια του φορολογικού συστήματος.
Θεωρητικά όλα αυτά θα τελείωναν με τις αποφάσεις των νόμων 3842/2010 και 3943/2011, με τους οποίους δόθηκαν αρμοδιότητες προελέγχου, αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, στους λογιστές – φοροτεχνικούς και στους νόμιμους ελεγκτές.
Με τους ίδιους νόμους και ειδικά με τον 3842/2010, υπάρχουν και νομοθετικές ρυθμίσεις για την συγκέντρωση ηλεκτρονικά στοιχείων για διασταύρωση και έλεγχο των επιχειρήσεων και των επιτηδευματιών.
Η εφαρμογή βεβαίως πολλών από αυτές τις αποφάσεις, όπως θα γνωρίζετε, μετά από συνεχείς παρατάσεις έχουν μετατεθεί στις καλένδες.
Δεν θα ήθελα να σας κουράσω παραπάνω.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω για μια ακόμη φορά ότι όταν συζητάμε για τις αδυναμίες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και τις απαραίτητες μεταβολές του φορολογικού συστήματος , δεν θα πρέπει να μένουμε μόνο στους φορολογικούς νόμους και τους φορολογικούς συντελεστές.
Πρέπει να συζητάμε, να σκεπτόμαστε και να απαιτούμε την θεσμική και νομική αλλαγή του όλου συστήματος.
Όσο καλοί να είναι οι νόμοι, όσο απλό και δίκαιο να είναι το φορολογικό σύστημα, όσο καλά και αναπτυξιακά να είναι τα μέτρα που θα παρθούν από την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, αν δεν αλλάξει η λειτουργία του κράτους, ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΚΡΑΤΟΣ, δεν πρόκειται ποτέ να βελτιωθεί η κατάσταση στην οικονομία, την κοινωνία στην φορολογική πολιτική.
Σταθερό, δίκαιο, απλό, αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, εργαλείο ανάπτυξης με ευέλικτο, σύγχρονο, μη γραφειοκρατικό κρατικό μηχανισμό.
Αυτός θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας από δω και εμπρός.
Σας ευχαριστώ
Απόστολος Αλωνιάτης. Οικονομολόγος _ Φοροτεχνικός , Συγγραφέας
Μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Οικονομικών & Φορολογικών Μελετών (Ι.Ο.ΦΟ.Μ)
Οικονομικός Διευθυντής της PROSVASIS AEBE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου