Αιωνία η μνήμη των… μαθηματικών

Κυριακή, 25 Οκτωβρίου 2015 21:38

Αιωνία η μνήμη των… μαθηματικών

• Moιραστείτε το στο facebook 
• μέγεθος γραμματοσειράς   
•  
•  
• DISQUS_COMMENTS

Η εφαρμογή του μνημονίου, τα τελευταία έξι χρόνια, αποτέλεσε το θάνατο των μαθηματικών, ειδικά των μαθηματικών προβλέψεων. Θα μου πείτε τώρα, εδώ το μνημόνιο αποτέλεσε το θάνατο μιας ολόκληρης χώρας, οι μαθηματικές προβλέψεις θα μας απασχολούν; Εμ, πώς βρε παιδιά… Αυτά τα δύο, δεν είναι τόσο ξένα μεταξύ τους…

Γράφει ο Χάρης Τσοχαντάρης

Αν, ας πούμε, ο πολλαπλασιαστής (τον θυμάστε τον πολλαπλασιαστή, έτσι;) είχε υπολογιστεί σωστά, η δημοσιονομική προσαρμογή δεν θα ήταν τόσο απότομη, άρα η φορολόγηση δεν θα ήταν τόσο άγρια, άρα η ύφεση δεν θα ήταν τόσο μεγάλη, άρα η ανεργία δεν θα έφτανε σε τέτοια ύψη, άρα τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα είχαν φτάσει σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, άρα… μπλα, μπλα, μπλα, θα μπορούσα να συνεχίσω έτσι για τρεις σελίδες εφημερίδας.

Ένας Θεός ξέρει!

Επομένως, τα μαθηματικά έχουν σχέση με την κατάντια μας και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται να διορθωνόμαστε, όχι μόνο στην κατάντια αλλά ούτε καν στα μαθηματικά.

Ο περίφημος ΦΠΑ στην εκπαίδευση, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτή την εκτίμηση. Κατ’ αρχάς, προβλεπόταν ότι από την επιβολή του 23% στην εκπαίδευση, το κράτος θα εισέπραττε επιπλέον φόρους 300 εκατ. ευρώ. Πώς έγινε η εκτίμηση αυτού του ποσού; Αυτό το ξέρει μόνο ο Θεός και αυτός που την έκανε και εγώ δεν είμαι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος.

Μπορεί -κάνω μία λογική υπόθεση- αυτός που συζητάμε (όχι ο Θεός, ο άλλος), για να καταλήξει σ’ αυτό το ποσό, να έκανε κάποιους υπολογισμούς του τύπου «Ο τζίρος από την εκπαίδευση είναι 1,3 δισ. ευρώ (υποτίθεται ότι το ποσό αυτό το ήξερε από το υπουργείο Οικονομικών, αυτό που δεν ξέρω είναι από που το ήξερε).

Αν αυτό το ποσό το πολλαπλασιάσουμε με 23%, προκύπτει ένα ποσό λίγο πάνω από 300 εκατ. ευρώ. Κι επειδή Ελλάδα είμαστε, βάλε 300 για να είσαι μέσα».

Στο εξωτερικό

Βεβαίως, από τη στιγμή που αυτό το μέτρο βγήκε στην επιφάνεια, άρχισαν οι αντιδράσεις. Αντιδράσεις απόλυτα δικαιολογημένες, αφού καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης, αλλά και του θεωρούμενου πολιτισμένου κόσμου, δεν έχει ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Από την άλλη πλευρά, και η υγεία αποτελεί δημόσιο αγαθό στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο και δεν έχει ΦΠΑ, επομένως, τι να λέμε τώρα; Ας γυρίσουμε, όμως, στο θέμα μας.

Από τα δημοσιεύματα του τύπου, τις τελευταίες μέρες, μάθαμε ότι, τελικά, το έσοδο του κράτους από τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση προβλέπεται να είναι γύρω στα 34 εκατ. ευρώ. Βεβαίως, έγιναν αρκετές αλλαγές και υπήρξε μετάπτωση ορισμένων κατηγοριών εκπαιδευτηρίων στο 13% ή ακόμα και στο 6%. Ας πούμε, λοιπόν, ότι το προϋπολογισθέν έσοδο μειώθηκε στο μισό.

Ας δεχθούμε δηλαδή ότι, χωρίς αυτές τις μειώσεις, το έσοδο του κράτους θα ήταν το διπλάσιο και λίγο παραπάνω από τα 34 εκατ. ευρώ, έστω 75 εκατ. ευρώ. Τα 75 εκατ. ευρώ, με ένα συντελεστή 23%, αντιστοιχούν σε ένα τζίρο περίπου 350 εκατ. ευρώ. Υπάρχει έστω ένας λογικός άνθρωπος να μας πει, πώς είναι δυνατόν να προϋπολογίζεται στο μνημόνιο ΦΠΑ σε ένα τζίρο 1,3 δισ. ευρώ, εφόσον ο τζίρος δεν φαίνεται να ξεπερνάει τα 300 με 400 εκατ. ευρώ;

Ο τζίρος

Η πιο γνωστή καραμέλα που πιπίλιζε τις τελευταίες δεκαετίες ο ελληνικός λαός είναι η τρομακτική παραπαιδεία, που αφαιρεί δισ. ευρώ κάθε χρόνο από την αγορά και τα σπρώχνει στη μαύρη παραοικονομία.

Ποιος είναι, τελικά, ο τζίρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, θεωρώντας σαν ιδιωτική εκπαίδευση τα ιδιωτικά σχολεία κάθε βαθμίδος και τα ιδιωτικά ΙΕΚ;

Γιατί αν πραγματικά ο τζίρος αυτός πλησιάζει το 1,5 δισ. ευρώ, αλλά εμείς σκοπεύουμε να φορολογήσουμε κατά τον πιο αισχρό τρόπο το 1/3 από αυτόν, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν έχουμε ανοίξει μία τρύπα στο μνημόνιο αλλά έχουμε ανοίξει μία πολύ μεγαλύτερη στο νερό.

Μπούμερανγκ

Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναρωτηθώ πώς είναι δυνατόν να μπορούμε να βρούμε ισοδύναμα έσοδα για τα 250 εκατ. ευρώ από ΦΠΑ που δεν θα εισπράξουμε και να μην μπορούμε να βρούμε ισοδύναμα για τα, περίπου, 11 εκατ. ευρώ που ο προϋπολογισμός προβλέπει ότι θα εισπράξουμε από τις αλλαγές στη ρύθμιση των 100 δόσεων, αναφερόμενος προφανώς στην αύξηση του επιτοκίου.

Μεταξύ μας, όμως, πιστεύω ότι, και στις δύο περιπτώσεις, οι προβλέψεις είναι αναλογικές, μια και στην περίπτωση των 100 δόσεων όχι απλώς δεν θα υπάρξει αύξηση των εσόδων αλλά, λόγω της απώλειας της ρύθμισης, θα υπάρξει και πολύ μεγάλη μείωση, όπως τόσο διεξοδικά ανέπτυξε ο φίλος και συνεργάτης μου Αποστόλης Αλωνιάτης, στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας.

Ουφ, τα είπα κι ευχαριστήθηκα... Πάω να βρω τώρα εκείνο το 5ευρω στο κομοδίνο μου, να προσευχηθώ στη χάρη του.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Finance & Markets Voice της Πέμπτης 22 Οκτωβρίου 2015.