Έπρεπε να περάσουν 3 μήνες για να αναδειχθεί το τι συνέβει ή το τι συμβαίνει, στον κλάδο των Λογιστών το διάστημα αυτό και το πως χιλιάδες επαγγελματίες και μισθωτοί Λογιστές δεν παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα στην πανδημία από το σπίτι τους, αλλά πάνω σε ένα πληκτρολόγιο…
Σε ένα πληκτρολόγιο με 565 αποφάσεις και 11 νόμους αλλοπρόσαλλες/ους, ακαταλαβίστικες/ους τις περισσότερες φορές, “παρέα” με ασφυκτικές και απάνθρωπες ημερομηνίες και με “αποστολή” να στηρίξουν εργαζομένους και επιχειρήσεις, στην εποχή της πανδημίας.
Με “εχθρό”, όχι τον covid-19, αλλά την ίδια την Πολιτεία που με απόλυτη ασέβεια και χωρίς ίχνος παραμικρής ευαισθησίας απέναντι σε ένα κλάδο, που κλήθηκε να κάνει τι;
Να στηρίξει και κυρίως να εφαρμόσει τα μέτρα που η Πολιτεία θέσπιζε για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές επιπτώσεις από την πανδημία!!!
Μα ούτε ως “συνεργάτες” της Πολιτείας δεν αντιμετωπίστηκαν οι Λογιστές το διάστημα αυτό,  σε ένα αναγκαίο έργο με κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις.
Μας θεώρησε σαν δεδομένους υπαλλήλους της, σαν υποτακτικούς υπαλλήλους της, που θα μπορούσαν να υποβάλλουν τα πάντα ακόμα και τις ημέρες του Πάσχα ή τις Κυριακές, σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες κακοσχεδιασμένες και με προβλήματα λειτουργίας.

Και εμείς τι;

Μείναμε εκεί, βουβοί αγανακτισμένοι με ατελείωτες ώρες εργασίας, με το λάθος να καιροφυλακτεί, με ευαισθησία απέναντι στους πελάτες μας, απλήρωτοι σε κάποιες περιπτώσεις, αναλαμβάνοντας το βάρος της ευθύνης πάνω μας… ΝΑΙ στηρίζοντας τους συμπολίτες μας, ΝΑΙ στηρίζοντας τις επιχειρήσεις…

Και από την άλλη η συνδικαλιστική μας ηγεσία…

Με χαμηλή φωνή, ψελλίζοντας κάποια “ανέξοδα” αιτήματα, με ένα φόβο μήπως δυσαρεστηθούν οι ιθύνοντες της πολιτικής ηγεσίας, χωρίς να στέκεται στο ύψος  που απαιτούσαν οι περιστάσεις…
Και τώρα;
Οι “μικρές” φωνές αντίδρασης από συναδέλφους υπήρξαν, χάθηκαν όμως στη βουή του “οδοστρωτήρα” των υποχρεώσεων, του άγχους και του προσφιλούς αθλήματος της “επανάστασης του πληκτρολογίου” και μόνο…
Αργά και χαλαρά, η Ομοσπονδία προκήρυξε την ηλεκτρονική αποχή της 18ης Ιουνίου 2020…
Μας φτάνει; 
Σε αυτό θα εξαντληθεί η αντίδραση μας;
ΟΧΙ λοιπόν, αν δεν υπάρξει συνέχεια, αν τα αιτήματα μας δεν μπουν ξεκάθαρα με τις ασφυκτικές και αλλοπρόσαλλες ημερομηνίες και αποφάσεις των Υπουργείων.
ΟΧΙ λοιπόν, αν δεν βρεθούμε όλοι μαζί επιτέλους και στο δρόμο, έξω από Υπουργεία και υπηρεσίες.

ΝΑΙ σήμερα Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020, ο δείκτης των ηλεκτρονικών υποβολών κάθε είδους πρέπει να “γράψει” ΜΗΔΕΝ… Και
ΑΥΡΙΟ θα πρέπει να συνεχίσουμε, με συγκεκριμένα αιτήματα-απαιτήσεις, για τις φορολογικές δηλώσεις, για την κακοτεχνία των εφαρμογών, για την αναγκαιότητα των καθαρών εγκυκλίων και αποφάσεων της Πολιτείας… 

“Δεν θέλουμε να μας λυπούνται, δεν θέλουμε να μας λένε “μπράβο”…
Απαιτούμε το σεβασμό που δεν μας δείχνει η Πολιτεία… 
Δεν ζητάμε σεβασμό για εμάς και το σινάφι μας μόνο, το ζητάμε για όλους/ες, τους εργαζομένους, τους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους…”