ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΑΡΧΙΣΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ ΤΟ 2009
“Το παιχνίδι με τους Ελληνες” τελειώσε, δήλωσε οργισμένος ο Γιούνκερ, αφού ο Γ. Παπακωνσταντίνου είχε φροντίσει να αποκαλύψει το έλλειμα της χώρας. Ακολούθησαν οι δηλώσεις περί “Τιτανικού” και οι εκμυστηρεύσεις Παπανδρέου ότι κυβερνά μια χώρα όπου κυριαρχεί η διαφθορά
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Του Κώστα Μοσχονά
Ολα άρχισαν σε έναν πύργο στο Λουξεμβούργο στα μέσα του Νοεμβρίου 2009. Στον πύργο Σεβινιί, ο νεοδιορισθείς υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, λίγο μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, Γ. Παπακωνσταντίνου, συναντήθηκε με τον Ισπανό επίτροπο Χ. Αλμούνια, αρμόδιο τότε για τις οικονομικές υποθέσεις, καθώς και τον επικεφαλής της ΕΚΤ Ζ.Κ. Τρισέ, για να τους «αποκαλύψει» ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας δεν είναι 7,7% του ΑΕΠ, όπως είχε ανακοινώσει η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά υπερβαίνει το 12%. Επίσης, το δημόσιο χρέος δεν βρίσκεται κάτω από το 100% του ΑΕΠ, αλλά το ξεπερνά… Απλώς, η προηγούμενη κυβέρνηση έδωσε ψευδή στατιστικά στοιχεία στις Βρυξέλλες… Προσοχή, η προηγούμενη κυβέρνηση, όχι η σημερινή, διευκρίνισε ο Γ. Παπακωνσταντίνου. «Οχι εμείς, αλλά αυτοί»… Στην ευρωζώνη, όμως, συμμετέχουν κράτη-μέλη. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν και οι κατηγορίες μεταξύ τους δεν ενδιαφέρει κανέναν εταίρο. Αλλωστε, λίγο-πολύ όλες οι κυβερνήσεις παραποιούν τα στατιστικά στοιχεία των δημόσιων οικονομικών τους, χωρίς βέβαια να υπερβάλλουν, ούτε το φωνάζουν στις στέγες των Βρυξελλών και φυσικά δεν προκαλούν με «κουτοπονηριές».
Τις ίδιες «αποκαλύψεις» φρόντισε να κάνει ο Γ. Παπακωνσταντίνου και στη σύνοδο της ευρωζώνης που συνήλθε εκείνες τις ημέρες στο Μεγάλο Δουκάτο, στην οποία συμμετείχε για πρώτη φορά. Φυσικά, οι εταίροι θορυβήθηκαν και ορισμένοι δεν έκρυψαν την οργή τους και τη διάθεση για «τιμωρία». Αυτό που ενόχλησε ήταν πως βρίσκονταν θεατές στο ίδιο έργο. Το 2004, ο Γ. Αλογοσκούφης, τότε υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, είχε και αυτός «αποκαλύψει» με την πρώτη του συμμετοχή σε σύνοδο της ευρωζώνης ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε δώσει ψεύτικα στοιχεία στις Βρυξέλλες για το έλλειμμα και το χρέος. Και αυτός είχε πει, στην περίφημη απογραφή του, «δεν φταίμε εμείς αλλά οι προηγούμενοι»… Δικαιολογημένη, λοιπόν, η οργή του Ζ.Κ. Γιούνκερ, ο οποίος δήλωσε μετά την παράστασηΠαπακωνσταντίνου: «Το παιχνίδι με τους Ελληνες τελείωσε…».
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, όμως, συνέχισε σε κάθε σύνοδο της ευρωζώνης να επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Μάλιστα, απαιτούσε διεθνή συνέντευξη Τύπου, με τη συμμετοχή ξένων δημοσιογράφων και πρακτορείων ειδήσεων. Μην ξεχνάμε και τις δηλώσεις του περί «Τιτανικού»… Εκανε ό,τι μπορούσε για να ερεθίσει τους οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι άρχισαν να χτυπούν ανελέητα την Ελλάδα. Λογικό, όταν ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών δήλωνε όπου βρεθεί ότι η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία. Το περίεργο (;) είναι ότι και άλλοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έπαιζαν στις Βρυξέλλες το «παιχνίδι» της χρεοκοπίας, έστω και αν δεν ήταν επικεφαλής υπουργείων που έχουν άμεση σχέση με την οικονομία της χώρας.
Η Ελλάδα, λοιπόν, μπήκε από μόνη της στον λάκκο των Μνημονίων, μέσω των χειρισμών των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που μετέφεραν τη μικροπολιτική των Αθηνών στις Βρυξέλλες. Κανείς δεν την έσπρωξε. Από τη εκνευριστική αισιοδοξία του Γ. Αλογοσκούφη που διαψεύστηκε παταγωδώς (8.3.2005: «Περάσαμε μία πολύ δύσκολη περίοδο, αλλά την ξεπεράσαμε με τον καλύτερο τρόπο… Ως κυβέρνηση έχουμε πολύ μεγάλη αξιοπιστία, το κλίμα με τους εταίρους είναι πολύ καλό») και την επικίνδυνη απειρία του Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος πίστευε ότι οι νόμοι της αγοράς ρυθμίζουν τα πάντα, η Ελλάδα πέρασε στους απίστευτους χειρισμούς και τις γκάφες του Γ. Παπακωνσταντίνου, τον παθητικό ρόλο του «εθελοντή» και μη έχοντος σχέση με την οικονομία Ε. Βενιζέλου και του άτολμου και χωρίς πολιτικό ανάστημα Γ. Στουρνάρα…
Φυσικά, ΟΛΟΙ οι εταίροι φρόντισαν να εκμεταλλευθούν τις χονδροειδείς γκάφες των ελληνικών κυβερνήσεων, και κυρίως οι χώρες που κυριαρχούν στην ευρωπαϊκή οικονομία, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Στη σημερινή Ε.Ε. δεν δίνεται συγχωροχάρτι, δεν υπάρχει αλληλεγγύη, όποιος είναι αδύναμος οικονομικά δεν έχει φωνή, αυτός που παίζει και χάνει, ιδίως όταν είναι «μικρός», πρέπει να πληρώσει και ο καθένας φροντίζει για τα συμφέροντά του…
Ετσι, φτάσαμε στις αρχές του 2010 στην απόφαση για επιτήρηση-κορσέ από την Ε.Ε., και στη συνέχεια σε μια σειρά σφοδρών επιθέσεων των οίκων αξιολόγησης, στις εκμυστηρεύσεις του Γ. Παπανδρέου στην Ανγκελα Μέρκελ ότι «κυβερνά μια χώρα που κυριαρχεί η διαφθορά», στις στημένες κατηγορίες περί «τεμπέληδων» του Νότου από διάφορα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ιδίως γερμανικά, στο «γεμάτο πιστόλι στο τραπέζι» του ΓΑΠ που αποδείχθηκε νεροπίστολο, στην απαράδεκτη συμπεριφορά των ισχυρών εταίρων στη Νίκαια απέναντι σε πρωθυπουργό κράτους-μέλους και στην τρικέφαλη κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Μεσολάβησαν αλλεπάλληλα ευρωπαϊκά συμβούλια στις Βρυξέλλες που κατέληξαν σε δανειοδοτήσεις της χώρας υπό τη συνοδεία Μνημονίων με τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Και συνεχίζεται το ψυχόδραμα των επισκέψεων της τρόικας για την αποταμίευση των δόσεων και η εικόνα μιας «κακόμοιρης» κυβέρνησης η οποία διασύρεται από κοινοτικούς υπαλλήλους που συμπεριφέρονται σαν αποικιοκράτες του 19ου αιώνα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου