Τον «κώδωνα του κινδύνου» κρούει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης ενώ εκφράζει την ανησυχία του για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Στην πρώτη του έκθεση στο πλαίσιο ενισχυμένης μεταμνημονιακής εποπτείας το ΔΝΤ καταγράφει τους προβληματισμούς του για τις κινδύνους που ελλοχεύουν στο δημοσιονομικό τομέα εξαιτίας των αναμενόμενων αποφάσεων του Συμβουλίου της
Επικρατείς (ΣτΕ).
Αναφορικά με το φλέγον θέμα των κόκκινων δανείων, το ΔΝΤ αναφέρει, ενισχύστε το νομικό οπλοστάσιο για να διευκολύνετε τη μείωση των κόκκινων δανείων με όρους ιδιωτικού τομέα πριν σκεφτείτε τις κρατικές ενισχύσεις και αποφύγετε τη λήψη μέτρων που θα μπορούσαν να διαβρώσουν περαιτέρω την κουλτούρα πληρωμών, ενισχύοντας παράλληλα την εσωτερική τραπεζική διακυβέρνηση, διαμηνύει το Ταμείο.
Το ΔΝΤ εμμένει στην άποψή του για μείωση του αφορολογήτου το 2020 ώστε να δημιουργηθεί χώρος για μειώσεις φορολογικών συντελεστών στο εισόδημα των φυσικών προσώπων.
Επίσης, το Ταμείο ζητά σχέδιο έκτακτης ανάγκης υπό τον κίνδυνο μαζικές δικαστικές αποφάσεις ακύρωσης μνημονιακών περικοπών να οδηγήσουν σε φαινόμενο χιονοστιβάδας με εφάπαξ δημοσιονομικό κόστος έως και 9,5 δισ. ευρώ και μόνιμες επιβαρύνσεις της τάξεως του 1,5 δισ. ευρώ το χρόνο.
Μπορεί το ΔΝΤ εκτιμά ότι η Ελλάδα θα εμφανίσει πρωτογενή πλεονάσματα σε ευθυγράμμιση με τους στόχους, που έχει συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους εταίρους, πλην όμως υπογραμμίζει ότι το μίγμα πολιτικής πρέπει οπωσδήποτε να βελτιωθεί.
Υπενθυμίζει ότι καταργήθηκε η προνομοθετημένη ρύθμιση για μείωση των συντάξεων το 2010 με αποτέλεσμα να περιοριστούν και τα μέτρα επεκτακτικής δημοσιονομικής πολιτικής (θετικά μέτρα). Ο πήχης πέφτει επίσης για τις σχεδιαζόμενες επενδύσεις ή υποκαθίσταται από ελαφρύνσεις στο φόρο ακινήτων και μείωση των εισφορών για τους αυτοαπασχολούμενους. Η μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, που είχε αρχικά προγραμματιστεί για το 2020 θα είναι τελικά σταδιακή.

Τα πέντε «αγκάθια»

Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ  εντοπίζουν πέντε κινδύνους:
  • Μεταρρυθμιστική κόπωση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πισωγυρίσματα έναντι προηγούμενων μεταρρυθμίσεων ιδίως εξαιτίας της προοπτικής εκλογών εντός του 2019.
  • Καθυστερήσεις στην εξυγίανση των ισολογισμών των τραπεζών
  • Μεγαλύτερες των προβλεπομένων αρνητικές επιδράσεις των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων στην ανάπτυξη και καθυστερήσεις στις επενδύσεις λόγω πολιτικής αβεβαιότητας
  • Ραγδαία επιδείνωση των παγκόσμιων οικονομικών συνθηκών
  • Αύξηση του διεθνούς προστατευτισμού με ενίσχυση των εμπορικών πολέμων