Μπορεί θεωρία να υποστηρίζει ότι «όσο κάποιος εργάζεται παραπάνω τόσο μεγαλύτερη σύνταξη θα λάβει», (γιατί εισφέρει περισσότερο και λαμβάνει αποδοχές για μικρότερο διάστημα, με βάσει πάντα το προσδόκιμο ζωής), ωστόσο στο δικό μας Ασφαλιστικό «Σύστημα» δεν ισχύει πάντα ο (διεθνής) κανόνας.
Του Χρήστου Μέγα

Και ενόσω πλησιάζουμε στο τέλος του έτους και από το 2022 ισχύουν νέοι κανόνες συνταξιοδότησης (σ.σ. για θεμελίωση, όχι για την «έξοδο» όσων είχαν παλαιότερα θεμελιώσει και θα εξακολουθήσουν να διατηρούν αυτό το δικαίωμα και στο μέλλον), πολλοί ασφαλισμένοι κινούνται… συντηρητικά διασφαλίζοντας τα ελάχιστα δικαιώματά τους.

7 περιπτώσεις

Ήδη τους τελευταίους μίνες παρατηρείται μαζική φυγή προς τη σύνταξη. Υπό αυτά τα δεδομένα, η πρόωρη συνταξιοδότηση δεν είναι και η… χειρότερη λύσει σε 7 περιπτώσεις:

1. Αν την περίοδο 2002 (αρχή υπολογισμού των αποδοχών για την διαμόρφωση του συντάξιμου μισθού) και 2010 (περίοδο που άρχισαν οι μειώσεις των αποδοχών λόγω οικονομικής κρίσης και, εν τέλει, κατάργησης των Δώρων το 2012 σε ΔΕΚΟ, Δημόσιο κ.λπ.) είχατε ικανοποιητικό μισθό, ενώ τα τελευταία χρόνια αμείβεστε με χαμηλότερα ποσά ή εργάζεστε με μερική απασχόληση, είναι προφανές ότι σας συμφέρει η συνταξιοδότηση.


Πάντα υπό την προϋπόθεση ότι έχετε θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης. Διαφορετικά, με διαλείπουσα εργασία ή 4ωρη απασχόληση ο συντάξιμος μισθός μειώνεται. Και ότι κερδίζεται από την παράταση του εργασιακού βίου, το χάνεται από την συρρίκνωση της βάσης υπολογισμού (συντάξιμος μισθός)

2. Όποιος/α μπορεί να συνταξιοδοτηθεί με 15ετία, ακόμη και με μειωμένη σύνταξη στο 62ο έτος (100 ένσημα κάθε χρόνια κατά την τελευταία 5ετία), δεν έχει να κερδίσει πολλά μένοντας έως το 67ο έτος. Το κλάσμα (ποσοστό ανταποδοτικής σύνταξης) ελάχιστο διαφοροποιείται, εν σχέσει με την εθνική σύνταξη η οποία εξακολουθεί να διαμορφώνει τις αποδοχές (μείον 103 ευρώ στην περίπτωση της μειωμένης σύνταξης).

3. Η δυνατότητα νόμιμης εργασίας με μια σχετικά μικρή μείωση της σύνταξης (-30%), αποτελεί ένα ακόμη κίνητρο… πρόωρης συνταξιοδότησης. Πόσο μάλιστα όταν οι εισφορές για την εργασία, στη διάρκεια της συνταξιοδότησης προσαυξάνουν το τελικό πόσο (μετά την οριστική διακοπή της εργασίας).

4. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας με 40 χρόνια εργασίας δεν έχει κανένα λόγο να μην συνταξιοδοτηθεί στο 62ο έτος της ηλικίας και να συνεχίσει να εργάζεται-επιχειρεί, λαμβάνοντας το 70% της σύνταξής του.

5. Η συνταξιοδότηση συνδυάζεται και με την λήψη, συνήθως, του εφάπαξ, ένα ποσό που πάντα έρχεται να καλύψει οικονομικές υποχρεώσεις (δάνεια, χρέη κ.α.) του παρελθόντος.

6. Η υγειονομική κρίση, η επαφή με κοινό στην εργασία, ο συγχρωτισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς και το κόστος μετάβασης και επιστροφής (σ.σ. ειδικά τώρα που ακρίβυναν τα καύσιμα) οδηγούν στην πρόωρη «απόσυρση». Οι ανωτέρω λόγοι είναι οι κύριοι που οδήγησαν στην αύξηση του μη εργατικού δυναμικού κατά το τελευταίο ενάμιση έτος. Πολλοί εργαζόμενοι, ανήκοντες στα ευάλωτα άτομα, προτίμησαν να μην έχουν καν εισόδημα (μη εργασία-μη συνταξιοδότηση) προκειμένου να προστατευτούν από τον καροποιό.

7. Η απειλή της ανεργίας και μια απόλυση που μπορεί να οδήγησε σε μειωμένες αποδοχές (1 στις 2 νέες θέσεις εργασίας αφορούν σε μερική απασχόληση ή διαλείπουσα εργασία).


Πηγή: https://www.ieidiseis.gr/