ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ, ΥΠΕΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ «ΒΛΕΠΕΙ» Ο ΣΕΒ Eμπόδια για την ευημερία της χώρας

ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ, ΥΠΕΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ «ΒΛΕΠΕΙ» Ο ΣΕΒ

Eμπόδια για την ευημερία της χώρας

Της Μανταλένας Πίου

Η υπερφορολήγηση και η υπερρύθμιση αποτελούν δύο βασικά εμπόδια για την ευημερία της χώρας, με την οικονομική πολιτική να παλινδρομεί μεταξύ δύο αντίρροπων δυνάμεων, της δημοσιονομικής προσαρμογής από τη μία και της προσκόλλησης σε αναδιανεμητικές πρακτικές με ξεπερασμένες μεθόδους και εργαλεία, τονίζει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία που κυκλοφόρησε χθες.

«Μπορούμε να συνεχίσουμε να φυτοζωούμε διώχνοντας τις επενδύσεις, αλλά δεν θα μπορέσουμε να αναπτυχθούμε», υπογραμμίζει ο Σύνδεσμος, τονίζοντας ότι αυτή η παλινδρόμηση οδηγεί στην ασάφεια σε στόχους, σε μέσα και σε επιδόσεις, σε συνεχείς καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις και σε μόνιμες αναταράξεις στις σχέσεις μεταξύ της Αθήνας και των Βρυξελλών, σε βάρος των αναπτυξιακών προοπτικών της Ελλάδας, που παραμένουν αναξιοποίητες.

Το μέσο νοικοκυριό αδυνατεί πια να αποταμιεύσει και ρευστοποιεί περιουσιακά στοιχεία για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, με αποτέλεσμα να εξασθενούν οι επενδύσεις και η προοπτική δημιουργίας νέων εισοδημάτων και θέσεων εργασίας. «Η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται αν δεν αλλάξει άρδην το καθεστώς υπερφορολόγησης και υπερρύθμισης της ιδιωτικής οικονομίας, που εμποδίζει την ανάδειξη της επιχειρηματικότητας και των ικανοτήτων των εργαζόμενων» τονίζει το δελτίο και προειδοποιεί ότι το σημερινό στάτους κβο, που για το μέσο νοικοκυριό στηρίζεται στη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων, δεν είναι βιώσιμο, γιατί «τα έτοιμα κάποτε θα τελειώσουν».

Η υπερφορολόγηση και η υπερρύθμιση της ελληνικής οικονομίας είναι συμπτώματα μίας κοινωνίας, στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στην οικονομία της αγοράς, όπως αναλύει σχετική μελέτη των Rafael Di Tella και Robert Mac Culloch, που επικαλείται ο ΣΕΒ.

«Στις φτωχές κυρίως χώρες υπάρχει άνθηση των περιορισμών στην επιχειρηματικότητα και της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, σε συνδυασμό με μία επικυριαρχία της αριστερής φρασεολογίας και ιδεοληψίας στην ανάλυση οικονομικών ζητημάτων. Πρόκειται για φαινόμενα που συνυπάρχουν, συνήθως με την εκτεταμένη διαφθορά, η οποία ωθεί τα άτομα να επιζητούν περιορισμούς στην οικονομική δραστηριότητα. Σε περιόδους όξυνσης της διαφθοράς παρατηρείται αύξηση του αισθήματος οργής που νιώθουν οι ψηφοφόροι και στροφή του εκλογικού σώματος προς ακραία πολιτικά κόμματα... Η στροφή προς υπερψήφιση ακραίων κομμάτων αντανακλά μία διάθεση τιμωρίας από τους ψηφοφόρους, που συνδέεται με ασθενή δικαστικά συστήματα και αδράνεια στην απονομή δικαιοσύνης», αναφέρει η μελέτη, που αν και δεν γράφτηκε για την Ελλάδα, εν τούτοις φαίνεται να ισχύει και στη χώρα μας.

Η δεύτερη μελέτη που επικαλείται ο ΣΕΒ στο δελτίο του, των Manuel Funke, Moritz Schularick και Cristoph Trebesh, στην οποία αναλύονται οικονομικές κρίσεις και εκλογικά αποτελέσματα από το 1870 ως σήμερα σε 20 προηγμένες οικονομίες, δείχνει ότι κόμματα της άκρας δεξιάς κεφαλαιοποιούν τα μεγαλύτερα κέρδη από μία κρίση, ιδίως αν αυτή έχει χρηματοοικονομικό περιεχόμενο.

Η χρηματοοικονομική κρίση ερμηνεύεται ως απόρροια φαινομένων διαφθοράς και όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, ιδίως όταν περιλαμβάνει κατάρρευση λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους, διάσωση και προσαρμογή της οικονομίας. Παράλληλα φέρνει κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, αστάθεια και ακυβερνησία, που είναι εντονότερη τα πρώτα πέντε χρόνια.

Το χειρότερο που συμβαίνει, τονίζει ο ΣΕΒ, είναι ότι η οικονομική πολιτική λόγω και των μνημονίων υπόκειται στις ασυνέχειες των δύο αντίρροπων δυνάμεων, της δημοσιονομικής προσαρμογής και της προσκόλλησης σε αναδιενεμητικές πρακτικές, «με τις κυβερνήσεις να παραμένουν έωλες και αναποφάσιστες, να καθυστερούν τις αξιολογήσεις, να τρενάρουν τις μεταρρυθμίσεις κ.λπ.

«Σε κάθε περίπτωση η ερμαφρόδιτη αυτή κατάσταση δεν βοηθά την οικονομία να ανακάμψει και τη χώρα να αναπτυχθεί» υπογραμμίζει ο ΣΕΒ, επισημαίνοντας και το γεγονός ότι το 1/3 του εργατικού δυναμικού της χώρας δεν έχει ακόμα ενταχθεί στη μισθωτή εργασία, πράγμα που σημαίνει υστέρηση στην οργάνωση της οικονομίας της αγοράς και αδυναμία καπιταλιστικής ανάπτυξης.

«Μπορούμε να συνεχίσουμε να φυτοζωούμε στην Ελλάδα, διώχνοντας τις επενδύσεις αλλά έτσι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναπτυχθούμε και να στηριχθούμε στις εσωτερικές διεργασίες αξιοποίησης της οικονομίας της αγοράς αντί στον υπερδανεισμό, που ούτως ή άλλως δεν είναι πλέον στις επιλογές μας. Η αναδιανομή του εισοδήματος που παράγεται αποκλειστικά από τους άλλους έχει πάντα ημερομηνία λήξης», καταλήγει ο ΣΕΒ.