Φοροεκτιμήσεις

Τρίτη, 21 Ιανουαρίου 2020 12:00

shutterstock

A- A A+

Από την έντυπη έκδοση

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Επιστημονική ομάδα της ARTION 
με την καθοδήγηση του Γιώργου Δαλιάνη  www.artion.gr

Σημαντικές αλλαγές στην παραγραφή

Μία σημαντική τροποποίηση που επέφερε ο νέος φορολογικός νόμος (ν. 4646/2019) είναι στην παραγραφή του δικαιώματος της Φορολογικής Διοίκησης για επιβολή φόρου. Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι μεταφέρονται στο ισχύον καθεστώς ορισμένες λογικές που ίσχυαν με τον ν. 2238/1994.

Πιο συγκεκριμένα, εισάγεται δεκαετής παραγραφή με ισχύ από την 01/01/2018 σε περίπτωση μη υποβολής δήλωσης ή περιέλευσης νέων στοιχείων σε γνώση της φορολογικής αρχής μετά την πενταετία, περίπτωση που ίσχυε υπό το καθεστώς του ν. 2238/1994, καταργήθηκε με τον ν. 4174/2013 και πλέον επαναφέρεται σε ισχύ.

Περαιτέρω, επεκτείνεται για ένα έτος η παραγραφή, στην περίπτωση που υποβληθεί δήλωση φόρου κατά τη διάρκεια του τελευταίου πέμπτου έτους.

Τέλος, μειώνεται από 20 σε 10 έτη η προθεσμία παραγραφής σε υποθέσεις φοροδιαφυγής που αφορούν τα έτη 2012-2017, ενώ καταργείται η εικοσαετής παραγραφή για υποθέσεις φοροδιαφυγής από το 2018 και εξής.

Έκπτωση ΦΠΑ από καλόπιστο λήπτη εικονικού τιμολογίου

Βάσει της υπ’ αριθ. 134/30.5.2016 Γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) ο καλόπιστος λήπτης φορολογικού στοιχείου εικονικού, ως προς το πρόσωπου του εκδότη (δηλαδή ο καλοπίστως αγνοών την εν λόγω εικονικότητα) δύναται να εκπέσει τον ΦΠΑ, με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί η παράδοση αγαθών και η παροχή υπηρεσιών που έγιναν σε αυτόν. Αντιθέτως, ο λήπτης φορολογικού στοιχείου, το οποίο είναι εικονικό λόγω του διαφορετικού χαρακτηρισμού της γενόμενης συναλλαγής, δεν δύναται να εκπέσει τον ΦΠΑ.

Η ως άνω Γνωμοδότηση ΝΣΚ υιοθετήθηκε με την υπ’ αριθ. ΠΟΛ.1097/2016 «Κοινοποίηση της με αρ. 134/2016 γνωμοδότησης του ΝΣΚ σχετικά με την άσκηση δικαιώματος έκπτωσης του ΦΠΑ εισροών από καλόπιστο λήπτη εικονικού ως προς το πρόσωπο του εκδότη τιμολογίου».

Ειδική αιτιολογία για απόρριψη δαπάνης ως μη παραγωγικής

Δεν επιτρέπεται στη φορολογική αρχή να ελέγχει τη σκοπιμότητα και το προσήκον μέτρο των δαπανών που πληρούν τα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό τους ως παραγωγικών (ΣτΕ 2963/2013, ΣτΕ 1729/2013, ΣτΕ 1604/2011, κ.ά.), εκτός αν τούτο ορίζεται ρητά και ειδικά στο νόμο (π.χ. ενδοομιλικές συναλλαγές).

Η γενική και αόριστη αναφορά της φορολογικής αρχής ότι οι δαπάνες που δεν αναγνωρίσθηκαν από τον έλεγχο κρίθηκαν ως μη παραγωγικές, δεν δύναται να αποτελέσει αιτιολογία επαρκή και ικανή να στοιχειοθετήσει την απόρριψη της έκπτωσής τους από το ακαθάριστο εισόδημα (βλ. και απόφαση ΔΕΔ 471/2019).

Ιδιαίτερα δε όταν οι δαπάνες αυτές ενσωματώνονται στο κόστος πωληθέντων και από τη διαφορά εσόδου και κόστους προκύπτει το καθαρό έσοδο. Θα πρέπει, λοιπόν, οι ελεγκτικές αρχές να εφαρμόζουν ορθά τη νομοθεσία γιατί με τον τρόπο αυτό πολλές επιχειρήσεις εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν εκεί όπου οι επιχειρηματικές κινήσεις αντιμετωπίζονται στα πλαίσια της συνήθους επιχειρηματικής πρακτικής.

Δημοφιλή Ερωτήματα

Δάνειο που συνήφθη στην αλλοδαπή υπόκειται σε τέλος χαρτοσήμου, εφόσον αυτό εκτελείται στην Ελλάδα. Ως εκτέλεση δανείου, νοείται η παράδοση του δανείσματος από τον δανειστή στον οφειλέτη να γίνεται στην Ελλάδα, ανεξάρτητα αν αυτό (το δάνεισμα) κατατίθεται σε αλλοδαπή τράπεζα για να εμβασθεί στην Ελλάδα.