Είναι βέβαιο πως η ελληνική έννομη τάξη μπορεί να προστατέψει τον Έλληνα από κάθε επίθεση που εξελίσσεται εναντίον του από το δημόσιο και πολλούς οργανισμούς και φορείς, αρκεί να επιδείξει το απαραίτητο σθένος, να φωνάξει, να βρει λογικούς υποστηρικτές ανάμεσα στους περισσότερους συνεργάτες του συστήματος και να αγωνιστεί για τη δικαίωση του.
του Τάκη Αλεξανδράκη*
Αυτό δείχνει και η πρόσφατη περίπτωση που αποκάλυψα, περί της ισχύος όλων των εφ’όρου ζωής πιστοποιητικών αναπηρίας που έχουν εκδοθεί πριν την έναρξη λειτουργίας των ΚΕΠΑ, τα οποία ισχύουν νόμιμα, παράγοντας διαρκώς και κατά πάντων νομικά αποτελέσματα υπέρ του κατόχου τους, αλλά και η ακόλουθη περίπτωση με τη σφραγίδα του Σ.Τ.Ε.
Πατήστε πάνω στη φωτό
Το Σ.Τ.Ε. δέχτηκε ότι αν η Δευτεροβάθμια Επιτροπή θεωρεί ότι το ποσοστό αναπηρίας πρέπει να είναι μικρότερο, απλά απορρίπτει την προσφυγή και δεν μειώνει, αλλά αποδέχεται το αρχικό ποσοστό. Η απόφαση του αναφέρει συγκεκριμένα πως κακώς το ΙΚΑ απέρριψε αιτήσεις της ασφαλισμένης για σύνταξη μερικής αναπηρίας, επειδή η Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή μείωσε τα ποσοστά αναπηρίας (από 50 σε 25%). Κατά το ΣτΕ το δικαίωμα για σύνταξη λόγω αναπηρίας δεν συναρτάται με καθαρά αντικειμενικά κριτήρια γύρω από τον ιατρικό καθορισμό ορισμένου ποσοστού ανικανότητας προς εργασία, αλλά με την αδυναμία του ασφαλισμένου να κερδίζει τα αναγκαία μέσα προς βιοπορισμό.
Με αφορμή και αυτή την απόφαση του Σ.Τ.Ε. παροτρύνω όλους τους Έλληνες να μην αποδέχονται χωρίς καμιά αντίδραση τις όποιες αιτιάσεις από όπου και αν προέρχονται. Να αναζητούν γνήσιους βοηθούς, ακέραιους συνεργάτες οι οποίοι με τη δύναμη της γνώσης τους θα μπορέσουν να τους οδηγήσουν στην λύση των προβλημάτων τους.

Η Απόφαση του ΣτΕ είναι η 29/2017, του Α’ Τμήματος του, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

[…] Επομένως, σε περίπτωση που η δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή, επιλαμβανόμενη προσφυγής μόνο του ασφαλισμένου, κρίνει ότι η ιατρική του αναπηρία πρέπει να προσδιορισθεί σε ποσοστό υψηλότερο εκείνου που προσδιόρισε η πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή, θα δεχθεί την προσφυγή κατά της γνωματεύσεως της τελευταίας ως άνω επιτροπής και θα καθορίσει το κατά την κρίση της προσήκον ποσοστό της ιατρικής αναπηρίας του ασφαλισμένου. Άλλως, αν δηλαδή κρίνει ότι η εν λόγω αναπηρία θα έπρεπε να προσδιορισθεί στο αυτό ή και σε χαμηλότερο ποσοστό, θα απορρίψει την προσφυγή, με συνέπεια να οριστικοποιηθεί το ποσοστό της ιατρικής αναπηρίας του ασφαλισμένου, που προσδιορίστηκε από την πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή.[…]