Το παιχνίδι με τους αριθμούς για το ελληνικό χρέος μπορεί να καταλήξει πρακτικά σε όποιο αποτέλεσμα θέλει κανείς. Διαφορετικές παραδοχές για την ανάπτυξη και για το πρωτογενές αποτέλεσμα του προϋπολογισμού οδηγούν σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα ως προς τη βιωσιμότητά του.
Έτσι, δεν αποτέλεσε έκπληξη η αποκάλυψη , από το πρακτορείο Bloomberg, των τριών σεναρίων για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους, εκ των οποίων το ένα οδηγεί σε χρέος κάτω από 60% του ΑΕΠ το 2060 και το δεύτερο περίπου στο 226% του ΑΕΠ την ίδια χρονιά. Το τρίτο κινείται κάπου μεταξύ των δύο. Τα σενάρια περιείχε έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών προς το Κοινοβούλιο της χώρας.
Στο πρώτο σενάριο προβλέπεται ρυθμός ανάπτυξης 1,3% μακροπρόθεσμα και πρωτογενές πλεόνασμα 2,6%. Στο δεύτερο, ο ρυθμός ανάπτυξης μακροπρόθεσμα προσγειώνεται στο 1% και το πρωτογενές πλεόνασμα στο 1,5%.
Στην πρώτη περίπτωση, το χρέος είναι σε γενικές γραμμές βιώσιμο και χρειάζεται ελάχιστες παρεμβάσεις, ενώ στη δεύτερη χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση.
Τα σενάρια είναι κοντά, αν και όχι ταυτόσημα, με προηγούμενες αναλύσεις βιωσιμότητας χρέους του ΔΝΤ (το απαισιόδοξο, που απαιτεί ρύθμιση χρέους) και της Ευρώπης (το αισιόδοξο που δεν απαιτεί μεγάλη αναδιάρθρωση).
Συγκεκριμένα, η τελευταία ανάλυση βιωσιμότητας χρέους του ΔΝΤ, του περασμένου Φεβρουαρίου, προέβλεπε –στο βασικό της σενάριο– ότι αυτό θα έφτανε στο 275% του ΑΕΠ το 2060. Το σενάριο αυτό προέβλεπε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% μακροπρόθεσμα και ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ 1,5% μεσοπρόθεσμα και 1% μακροπρόθεσμα.
Αντίθετα, το σενάριο των ευρωπαϊκών θεσμών του περασμένου Ιουνίου έβλεπε το χρέος να διαμορφώνεται λίγο πάνω από 100% του ΑΕΠ από το 2040 ώς το 2060, με δεδομένο ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα διατηρείτο στο 3,5% του ΑΕΠ για μια δεκαετία και μετά θα έπεφτε στο 3,2% του ΑΕΠ για να φτάσει στο 1,5% του ΑΕΠ το 2040. Επίσης, προέβλεπε ρυθμό μεταβολής ονομαστικού ΑΕΠ 1,5% μεσοπρόθεσμα και 1,25% μακροπρόθεσμα.
Τα δύο σενάρια διέφεραν και ως προς τα εκτιμώμενα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας από την αγορά, με το ΔΝΤ να κινείται σταθερά σε πιο απαισιόδοξη κατεύθυνση.
Κόστος εξυπηρέτησης
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις οδηγούν όχι μόνο σε διαφορετικό συνολικό ύψος του δημοσίου χρέους, αλλά και του κόστους εξυπηρέτησης των δανειακών αναγκών. Στην ανάλυση του ΔΝΤ, το κόστος αυτό ξεπερνά το όριο του 15% απο το 2024 και το όριο του 20% από το 2031 φτάνοντας το εξωπραγματικό 62% το 2060. Αντίθετα, η ανάλυση των ευρωπαϊκών θεσμών βλέπει τις δανειακές ανάγκες να παραμένουν κάτω από 10% του ΑΕΠ ώς το 2023 και κάτω από το 20% ώς το 2040 και να διαμορφώνονται στο 23,3% του ΑΕΠ το 2060.
Σημειώνεται ότι ως κριτήριο βιωσιμότητας του χρέους έχει συμφωνηθεί να χρησιμοποιείται το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησής του. Ως όριο βιωσιμότητας έχει οριστεί από το Eurogroup του περασμένου Μαΐου κόστος 15% του ΑΕΠ ώς το 2030 και 20% του ΑΕΠ στη συνέχεια.
Πηγή: Έντυπη Καθημερινή Ειρήνη Χρυσολωρά