Τι κρύβει η σκληρή κόντρα ΔΝΤ-Γερμανίας για το ελληνικό χρέος
- Κατηγορία Ειδήσεις
- Comments::Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.
Στο μέσο μιας διελκυστίνδας βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα μας. Μιας διελκυστίνδας μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Γερμανίας για το ποιος από τους δύο θα επωμιστεί το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος της υπεσχημένης από το 2012 ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους της. Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορεί ακόμη να εξασφαλίσει την ομαλή επάνοδο της οικονομίας της στην κανονικότητα.
Γράφει ο: Γιώργος Παλαιτσάκης
Παράγοντες που δρουν και γεγονότα που εξελίσσονται μακριά από την εμβέλεια των αρμοδιοτήτων και των δυνατοτήτων παρέμβασης της ελληνικής κυβέρνησης εμποδίζουν κάτι το οποίο δικαιούται πλέον η χώρα μας, την σταδιακή έξοδο από τα Μνημόνια και την επαναφορά της στην ομαλή εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών μέσω των διεθνών αγορών.
Έχοντας επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα ρεκόρ ύψους 4,2% του ΑΕΠ το 2016 στον προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης, υπερδιπλάσιο αυτού που είχε προβλεφθεί με το Μνημόνιο, και αποδεικνύοντας ότι μπορεί να εφαρμόζει πιστά όσες «μεταρρυθμίσεις» της ζητηθούν, η Ελλάδα δικαιούται αν μη τι άλλο μια καθολική αναγνώριση και επιβράβευση των επιτυχημένων προσπαθειών της για δημοσιονομική προσαρμογή στα αυστηρά πλαίσια του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι όμως η κατά τα άλλα ισχυρή Ε.Ε. έχει μετατραπεί σε κομπάρσο που παρακολουθεί μια διαμάχη οικονομικών συμφερόντων μεταξύ ενός - αναξιόπιστου και αποτυχημένου στις περισσότερες παρεμβάσεις του για την οικονομική διάσωση χωρών - διεθνούς οργανισμού, του ΔΝΤ, και ενός κράτους-μέλους της, της Γερμανίας.
Το μεν ΔΝΤ, του οποίου η αξιοπιστία έχει τρωθεί επανειλημμένα και ανεπανόρθωτα από τις συνεχείς αποτυχημένες προβλέψεις του για την εξέλιξη των μεγεθών της Ελληνικής οικονομίας, προσπαθεί να πείσει ότι ακόμη μπορεί να ελέγχει και να καθορίζει τις εξελίξεις. Συνεχίζει τις απαισιόδοξες προβλέψεις του για τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδος, συνεχίζει δηλαδή να θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιτυγχάνει πλεονάσματα άνω του 2% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια και επιχειρηματολογεί επί τη βάσει των προβλέψεων αυτών για την αδυναμία του να συμμετάσχει και να συμβάλει οικονομικά στο Ελληνικό πρόγραμμα από τη στιγμή που οι συγκεκριμένες προβλέψεις δεν διασφαλίζουν την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Καλεί δε την Ε.Ε. να προχωρήσει άμεσα σε εξαγγελίες για εφαρμογή μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους της Ελλάδος, ώστε να διασφαλιστεί από τώρα η προοπτική βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και το ίδιο το Ταμείο να έχει τη δικαιολογία να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Ωστόσο, με τη στάση του αυτή το ΔΝΤ απαιτεί, ουσιαστικά, από τη Γερμανία και τις λοιπές χώρες-μέλη της «ευρωζώνης» να δεσμευτούν από τώρα ότι θα βάλουν βαθειά το χέρι στην τσέπη για να συμβάλουν στη γενναία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Από την πλευρά της η Γερμανία που ουσιαστικά επιβάλλει την πολιτική της στην «ευρωζώνη» αρνείται κάθε ρητή δέσμευση από τώρα για συγκεκριμένα μεσοπρόθεσμα μέτρα γενναίας ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, όπως ζητά το ΔΝΤ, διότι θεωρεί ότι κάτι τέτοιο την καθιστά και πάλι υπεύθυνη να επωμιστεί αυτή το οικονομικό βάρος της αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος. Και κάτι τέτοιο η γερμανική κυβέρνηση δεν το αποδέχεται αυτή τη στιγμή, διότι έχει μπροστά της βουλευτικές εκλογές. Αν δηλαδή αποδεχθεί τη θέση του ΔΝΤ, θα πρέπει εν μέσω προεκλογικής περιόδου να στραφεί στο κοινοβούλιό της για να λάβει σχετική έγκριση, να ζητήσει δηλαδή ουσιαστικά από τον λαό της, λίγο πριν τις εκλογές, να βάλει και πάλι χρήματα για την Ελλάδα! Αυτό είναι όχι απλά ανεπιθύμητο αλλά αδιανόητο αυτή τη στιγμή για την γερμανική κυβέρνηση της κας Μέρκελ και του κου Σόιμπλε.
Εν τέλει, οι εμμονές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε αμφιβόλου αξιοπιστίας εκτιμήσεις για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων που μπορεί να επιτυγχάνει η χώρα μας στους προϋπολογισμούς της και τα πολιτικά παιχνίδια του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «μπλοκάρουν» την επίτευξη μιας οριστικής και βιώσιμης λύσης του ζητήματος του ελληνικού χρέους και εμποδίζουν τη χώρα μας να επανέλθει στην κανονικότητα την οποία πλέον δικαιούται μετά από μια 7ετία σκληρής «μνημονιακής» λιτότητας και αιματηρών θυσιών του Ελληνικού λαού.
Παιχνίδια οικονομικά και πολιτικά τέτοιου είδους πιθανότατα δεν θα υπήρχαν αν στη θέση της Ελλάδος ήταν μια άλλη χώρα, όπως π.χ. η Ισπανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Αυστρία ή και η ίδια η Γερμανία. Στην περίπτωση της Ελλάδος, η άρνηση και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών να βάλουν νερό στο κρασί τους και να συμβιβάσουν τις αντιθέσεις τους δείχνει ότι δεν υπολογίζουν καθόλου τη χώρα μας και απλώς τη χρησιμοποιούν. Δεν τους ενδιαφέρει αν η αδιαλλαξία τους έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία της χώρας μας ούτε αν έχει επιπτώσεις στη ζωή των Ελλήνων πολιτών.
Αργά η γρήγορα όμως αυτά που κάνουν θα γυρίσουν μπούμεραγκ και θα πλήξουν τα οικονομικά συμφέροντα που και οι δύο πλευρές εκπροσωπούν, διότι η παράταση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα δεν είναι δυνατό πλέον να αφήσει αλώβητη την «ευρωζώνη» και εν τέλει την παγκόσμια οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου