Τι έρχεται για τα καταπατημένα του δημοσίου

14

 
 
 
 
 

του Σπύρου Δημητρέλη

Τη μελέτη όλων των πιθανών σεναρίων για την εισπρακτική ρύθμιση των καταπατημένων ανέλαβε ειδική επιτροπή με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών η οποία συστάθηκε μετά από απόφαση της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας. Οι κατευθύνσεις που, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν δοθεί στην επιτροπή από την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών είναι η όποια ρύθμιση προταθεί τελικά να εξυπηρετεί τρεις διαφορετικούς αλλά κρίσιμους στόχους.

Πρώτον να υπάρξει σημαντικό όφελος για το δημόσιο με την είσπραξη εσόδων από τους πολίτες που κατέχουν σήμερα ιδιωτική περιουσία του δημοσίου, δεύτερον η ρύθμιση να είναι όσο το δυνατόν πιο ευρεία προκειμένου να κάνουν χρήση της όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες και τρίτον να προσφέρει οριστική λύση στο ζήτημα προκειμένου η δημόσια διοίκηση να απαλλαγεί από χρονοβόρες και κοστοβόρες δικαστικές και διοικητικές διαδικασίες για την διεκδίκηση των καταπατημένων εκτάσεων και κτισμάτων.

Με βάση την τελευταία καταγραφή που πραγματοποίησε το υπουργείο Οικονομικών το 2016 επί των ημερών του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών κ. Τρύφωνα Αλεξιάδη τα ακίνητα της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου που κατέχονται παρανόμως από ιδιώτες ανέρχονται σε 25.482.

Σύμφωνα με πληροφορίες, "μπούσουλας" για τη νέα ρύθμιση θα είναι το πιο πρόσφατο προσχέδιο νόμου που συνέταξε το υπουργείο Οικονομικών το 2013 για τη διευθέτηση του ζητήματος των καταπατημένων εκτάσεων. Να θυμίσουμε ότι η ρύθμιση που προβλεπόταν στο συγκεκριμένο προσχέδιο, αλλά τελικά έμεινε στα χαρτιά, προέβλεπε τα εξής:

- Ο κάτοχος ακινήτου με ή και χωρίς τίτλους που είναι δημόσιο ή ανταλλάξιμο και ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου δικαιούται να καταθέσει αίτηση εξαγοράς στις αρμόδιες κτηματικές υπηρεσίες.

- Ο χρόνος που θα δοθεί είναι ένα έτος από την ψήφιση του νόμου, εκτός κι αν υπάρξει μεγάλη ανταπόκριση. Θα εξαιρούνταν από την ευνοϊκή ρύθμιση οι νέοι καταπατητές οι οποίοι θα αντιμετωπίζονταν πιο αυστηρά, πιθανότατα με τσουχτερά πρόστιμα ή ακόμη και αποβολή τους από το ακίνητο, ανάλογα με το μέγεθος της αυθαιρεσίας και κοινωνικά κριτήρια.

Για παράδειγμα, άλλη θα είναι η αντιμετώπιση ενός καταπατητή μιας μικρής γεωργικής έκτασης που τη χρησιμοποιεί για καλλιέργεια κι άλλη ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος που έχει κατασκευάσει εγκαταστάσεις σε παραλίες ή σε δημόσια ακίνητα. Το προσχέδιο νόμου προέβλεπε ότι μπορούσαν να εξαγορασθούν:

α) Αστικά ακίνητα. Για οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων, έκταση μέχρι πέντε στρέμματα. Για περιοχές που βρίσκονται μέσα σε σχέδιο πόλης ή για οικισμούς που προϋφίστανται του έτους 1923, έκταση ίση με το ελάχιστο εμβαδόν αρτίου, κατά κανόνα ή παρέκκλιση, και οικοδομήσιμου οικοπέδου κατά το οικείο σχέδιο πόλεως. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η εξαγορά συνεχόμενης έκτασης, εφόσον αυτή καλύπτεται από μόνιμα κτίσματα.

β) Επί αγροτικών ακινήτων, ενιαία έκταση μέχρι δέκα στρέμματα και μέχρι είκοσι στρέμματα συνολικά.

Ως τίμημα εξαγοράς οριζόταν:

α) Για τις εκτός σχεδίου περιοχές, η αντικειμενική αξία που έχει το ακίνητο κατά το χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης εξαγοράς και β) για τις εντός σχεδίου περιοχές θα λαμβάνονταν υπόψη η χαμηλότερη αντικειμενική αξία του οικείου δημοτικού διαμερίσματος.