Τομή στα δικαστικά δεδομένα έφερε απόφαση του Πρωτοδικείου της Αθήνας σύμφωνα με την οποία μετά το χωρισμό των γονιών και εφόσον αυτοί δεν μπορούν να του διασφαλίσουν στα παιδιά τους τα αναγκαία, διατροφή θα πληρώνουν και οι παππούδες.
Όπως αναφέρει η απόφαση ο παππούς ανήλικου τέκνου θα συμμετέχει στη διατροφή του μετά το διαζύγιο των γονιών του. Η γιαγιά στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδεδειγμένα δεν είχε την οικονομική δυνατότητα.
Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη ύστερα από σχετική αίτηση που κατέθεσε η μητέρα του ανηλίκου, επειδή ο πρώην σύζυγός της, λόγω οικονομικής αδυναμίας, δεν ήταν συνεπής στην καταβολή της μηνιαίας διατροφής. Η γυναίκα, αξιοποιώντας τις διατάξεις που παρέχει ο νόμος, στράφηκε κατά των γονέων του πρώην συζύγου της, ζητώντας να αναλάβουν επί της ουσίας ο παππούς και η γιαγιά το δικό του μερίδιο στα έξοδα διαβίωσης του ανηλίκου.
Το δικαστήριο έκρινε ότι «εάν δεν υπάρχουν κατιόντες, υπόχρεοι για διατροφή κατά σειρά είναι οι γονείς του δικαιούχου». Εφόσον δεν υπάρχουν γονείς, βαρύνονται με υποχρέωση διατροφής ο παππούς και η γιαγιά από πατρική ή μητρική γραμμή και εν συνεχεία οι προπάππος και η προγιαγιά από πατρική και μητρική γραμμή. Σύμφωνα, μάλιστα, με το σκεπτικό της ενδιαφέρουσας αυτής δικαστικής απόφασης, «η υποχρέωσή τους είναι κατ’ ίσα μέρη, αν πρόκειται για περισσότερους υπόχρεους στον ίδιο βαθμό, αδιάφορα αν πρόκειται για πατρική ή μητρική γραμμή. Δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι ο ένας εξ αυτών είναι πιο εύπορος από τον άλλον. Δεν αποκλείεται, επί περισσοτέρων υποχρέων κατ’ ίσα μέρη, ο ένας να εκπληρώνει την υποχρέωση σε είδος, δηλαδή να προσφέρει και τροφή και ο άλλος να παρέχει τη διατροφή σε χρήμα».
Στην προκείμενη υπόθεση η αιτούσα, η οποία ασκεί την επιμέλεια του αβάπτιστου γιου της, επικαλέστηκε με την αίτησή της επείγουσα περίπτωση και ζητούσε να υποχρεωθούν προσωρινά ο παππούς και γιαγιά αντίστοιχα εκ της πατρικής γραμμής να πληρώνουν συνολικά 400 ευρώ τον μήνα ως υπόχρεοι για την ανατροφή του ανήλικου εγγονιού τους.
Η μητέρα, όπως προκύπτει από την απόφαση, ασχολείται με τη φροντίδα, την επίβλεψη και την ανατροφή του παιδιού της, που λόγω της ηλικίας του έχει ανάγκη από την παρουσία και μέριμνά της. «Η προσωπική εργασία της αιτούσας στην οικία και στην επίβλεψη του ανηλίκου καθώς και η παροχή τροφής σε αυτό, αποτελούν υπηρεσίες που συνδέονται με τη συνοίκηση και αποτιμώνται χρηματικώς», επισημαίνεται στο κείμενο της δικαστικής απόφασης.
Με βάση τα προσκομιζόμενα στοιχεία το δικαστήριο πιθανολόγησε ότι για να καλυφθούν οι ανάγκες του ανηλίκου τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις σημερινές συνθήκες της ζωής του και συγκεκριμένα τις ανάγκες του για ένδυση, διατροφή, εκπαίδευση, ιατρική παρακολούθηση, ψυχαγωγία και εν γένει συντήρησή του, απαιτείται, λαμβανομένης υπόψη και της οικονομικής καταστάσεως των γονέων του, το συνολικό ποσό των 480 ευρώ. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του παππού και της γιαγιάς του παιδιού έκρινε ότι ο πρώτος μπορεί χωρίς να διακινδυνεύσει τη δική του διαβίωση να εισφέρει στη διατροφή του εγγονιού του το ποσό των 120 ευρώ τον μήνα, ενώ η γιαγιά λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας και της εν γένει οικονομικής της κατάστασης, κρίθηκε ότι δεν είναι σε θέση να εισφέρει οικονομικά.