Επιχείρηση (ΙΚΕ, πολύ μικρή) που παρέχει υπηρεσίες αδειοδότησης Φ/Β έργων, έχει πραγματοποιήσει δαπάνες ύψους 300 χιλ. € εντός του έτους 2019 και άλλες 300 χιλ. € εντός του 2020. Η τιμολόγηση προς τον πελάτη του ποσού της αμοιβής (έστω 800 χιλ. €) θα γίνει με την ολοκλήρωση της παράδοσης της μελέτης περίπου στα τέλη του 2020. Η φορολογική αναγνώριση των δαπανών του έτους 2019 δύναται να γίνει εντός του 2019 και να μεταφερθεί ως ζημία συμψηφιζόμενη στο έτος 2020; Η πρέπει υποχρεωτικά οι δαπάνες του έτους 2019 να αναγνωρισθούν ως έξοδα επόμενων χρήσεων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1ε, του άρθρου 17, των ΕΛΠ, όλα τα στοιχεία του ισολογισμού και της κατάστασης αποτελεσμάτων που προκύπτουν στην τρέχουσα περίοδο αναγνωρίζονται στην περίοδο αυτή βάσει της αρχής του δουλευμένου. Αυτό σημαίνει ότι τόσο τα έσοδα όσο και τα έξοδα της επιχείρησης, καταχωρίζονται στα λογιστικά της αρχεία και αναγνωρίζονται στις οικονομικές καταστάσεις της, όταν προκύπτουν και όχι όταν διακανονίζονται ταμειακά (βλ. Πολ. 1003/2014).

Ως προς την αναγνώριση των εξόδων στη φορολογία εισοδήματος, τα κριτήρια για την αναγνώριση μιας δαπάνης τίθενται από την Πολ.1113/2015 η οποία ερμηνεύει τις σχετικές διατάξεις των άρθρων 22 και 23 του ΚΦΕ και αναφέρει συγκεκριμένα: «αναφορικά με το χρόνο έκπτωσής τους, αυτές εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα του φορολογικού έτους το οποίο αφορούν, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23 (π.χ. χρόνος έκπτωσης ασφαλιστικών εισφορών, κ.λπ.). Οι δαπάνες των οποίων τα δικαιολογητικά εκδίδονται ή λαμβάνονται έως την ημερομηνία κλεισίματος του ισολογισμού και αφορούν την κλειόμενη χρήση επίσης εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα του έτους που αφορούν».

Επιπλέον, σημειώνεται ότι ο χρόνος έκδοσης των παραστατικών (τιμολογίων) αποσυνδέεται από  το χρόνο αναγνώρισης των σχετικών εσόδων ή εξόδων στα βιβλία της επιχείρησης.  Ο δε χρόνος αναγνώρισης είναι θέμα πραγματικό (π.χ. παράδοση αγαθών, παροχή υπηρεσίας) και δεν προϋποθέτει την έκδοση τιμολογίου η οποία μπορεί και να γίνεται σε μεταγενέστερο χρόνο. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τον τρόπο τήρησης των λογιστικών βιβλίων (απλογραφικό ή διπλογραφικό λογιστικό σύστημα).

Επομένως, οι δαπάνες που πραγματοποιούνται από την επιχείρηση εφόσον αφορούν το έτος 2019 θα αναγνωρισθούν στο έτος αυτό, τόσο στη λογιστική όσο και στη φορολογική βάση. Σαφώς ισχύει η μεταφορά της φορολογική ζημιάς προς συμψηφισμό με τα επόμενα πέντε έτη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 27 του ΚΦΕ (βλ. και Πολ. 1088/2016).

Ωστόσο, η αναγνώριση του εσόδου σε μία συνεχιζόμενη υπηρεσία όπως αυτή που περιγράφετε, θα πρέπει να γίνεται τμηματικά εφόσον βάσει της αρχής του δεδουλευμένου, κατά το μέρος που αφορά την κάθε χρήση. Συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση η οντότητα οφείλει να αναγνωρίσει ως έσοδο της περιόδου 1.1-31.12.2019, την αναλογία του εσόδου που αντιστοιχεί στην εν λόγω περίοδο, βάσει του ποσοστού ολοκλήρωσης της μελέτης.

Ακολουθεί σχετικό παράδειγμα:

Παράδειγμα

Επιχείρηση συμφώνησε με άλλη οντότητα να αναλάβει την μελέτη έργου για το διάστημα από 1ης Οκτωβρίου 2019 έως και την 30η Απριλίου 2020 (επόμενου έτους) συνολικού ποσού 60.000 ευρώ. Εάν έχει συμφωνηθεί (σύμβαση) η πληρωμή να γίνει με την ολοκλήρωση του έργου (30η Απριλίου), το τιμολόγιο πρέπει να εκδοθεί μέχρι την 15η Μαΐου 2020.

Στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, με βάση την αρχή του δουλευμένου ο εργολάβος οφείλει να αναγνωρίσει την αναλογία του εσόδου που αφορά το 2019, ανεξαρτήτως της υποχρέωσης έκδοσης τιμολογίου. Το ίδιο ισχύει και για την αντισυμβαλλόμενη οντότητα που οφείλει να αναγνωρίσει την αναλογία του εξόδου του 2019.

Πηγή: http://epixeirisi.gr/