Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το ασφαλιστικό αποτέλεσε κυρίαρχο θέμα την περίοδο μετά το 1980, όταν πλέον τα προβλήματα ήταν εμφανή, με την πλήρη ωρίμανση των συστημάτων σε συνδυασμό με τη γήρανση των πληθυσμών.
Τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν με αλλαγές οι οποίες συμφωνήθηκαν και εφαρμόστηκαν, μέσα από έναν ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο, ο οποίος σε πολλές χώρες είχε διάρκεια πολλών ετών.
Έτσι λοιπόν πάρθηκαν οι αναγκαίες αποφάσεις, μετά από μελέτες για να δημιουργηθούν τα νέα ασφαλιστικά συστήματα στην Ευρώπη, όχι με ενιαία κατ’ ανάγκη χαρακτηριστικά, αλλά με κοινό στόχο την βιωσιμότητα και την κοινωνική τους αποτελεσματικότητα.
Στη χώρα μας όλα αυτά έγιναν με μεγάλη καθυστέρηση και μόνο όταν πλησίαζε κάθε φορά η ώρα της χρεωκοπίας των ασφαλιστικών ταμείων.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν υπήρξε αλλαγή που να μην αμφισβητηθεί και να μην αποτελέσει πεδίο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι γνωστό. Κάθε Κυβέρνηση και ένα ασφαλιστικό νομοθέτημα που ξήλωνε εν πολλοίς εκείνο της προηγούμενης και πάλι από την αρχή.
Σήμερα δεν υπάρχουν τα περιθώρια για να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Χρειάζονται αλλαγές στο ασφαλιστικό, με ωριμότητα, με νέες μελέτες αλλά προπάντων με την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να ανοίξει ο διάλογος, να αναδειχθούν τα νέα προβλήματα , να αξιοποιηθεί η εμπειρία από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να παρθούν οι σωστές αποφάσεις.
Αποφάσεις με τις οποίες θα εφαρμοστούν δίκαιοι, ενιαίοι και σταθεροί κανόνες για τα πολλά επόμενα χρόνια.
Αποφάσεις για ένα ασφαλιστικό σύστημα που λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.
Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, δεν έχει προηγούμενο σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Σε καμιά άλλη χώρα δεν συμβαίνει να μην γνωρίζει ο εργαζόμενος τι θα του ξημερώσει αύριο. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του.
Σε καμιά άλλη χώρα δεν καθυστερεί η απονομή των συντάξεων για 2, 3 ή και 4 χρόνια.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δεν είναι δυνατόν να πληρώνει ο πολίτης τις εισφορές του, χωρίς να γνωρίζει πότε και τι δικαιούται.
Δεν μπορούν οι νέοι να πληρώνουν υψηλότατες εισφορές από το εισόδημά τους, μόνο και μόνο για να πληρωθούν οι σημερινές συντάξεις, χωρίς να έχουν οι ίδιοι καμιά διασφάλιση για τις δικές τους συντάξεις, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Το ασφαλιστικό θα πρέπει πρωτίστως να δημιουργεί ασφάλεια στον εργαζόμενο και αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του.
Έτσι δημιουργείται κίνητρο ασφάλισης και δεν εξαντλείται ο ρόλος της Διοίκησης στον έλεγχο και τα τσουχτερά πρόστιμα για την ανασφάλιστη εργασία.
Η σημερινή Κυβέρνηση έχει προαναγγείλει αλλαγές . Επιβάλλεται όμως να απαντήσει στο ερώτημα για το ποιες θα είναι οι αλλαγές αυτές και φυσικά να παρουσιάσει την πρότασή της. Μια πρόταση που θα πρέπει απαραίτητα να τεθεί σε δημόσιο πολιτικό και κοινωνικό διάλογο.
Να ακουστούν οι όποιες απόψεις υπάρχουν για ένα τόσο σοβαρό θέμα, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αιφνιδιασμούς, στενές κομματικές και ιδεολογικές αντιλήψεις.
Και όλα αυτά θα πρέπει να ξεκινήσουν σύντομα, προκειμένου να περιοριστεί η ανασφάλεια των πολιτών που είναι μεγάλη και δικαιολογημένη με βάση και την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων.
*Ο Γιώργος Κουτρουμάνης είναι ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Το 2009, εξελέγη βουλευτής ενώ υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά την κρίσιμη περίοδο 2009-2012.
Δείτε όλα τα άρθρα του Γιώργου Κουτρουμάνη στο fpress.gr ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου