Τα πρώτα «Λογιστικά Γραφεία» στην Ελλάδα (1920). [Δικηγόροι και Ιερείς μεταξύ των «αδειούχων»]
Τα πρώτα «Λογιστικά Γραφεία» (*) στην Ελλάδα (1920). [Δικηγόροι και Ιερείς μεταξύ των «αδειούχων»].
(*) Πρώτη φορά αναγνωρίζονται επίσημα ιδιωτικά «Λογιστικά Γραφεία», ως «γραφεία συντάξεως φορολογικών δηλώσεων», με το Ν. 1944/1920 (1).
Κατηγορίες γραφείων και δικαιούχοι «εξασκήσεως του επαγγέλματος»
Πρώτη κατηγορία :
Άσκηση της δραστηριότητας, σε πόλεις πρωτεύουσες Νομών ή πόλεις με πληθυσμό άνω των 10.000 κατοίκων, στις οποίες εδρεύει Οικονομική Εφορεία.
Προσόντα δικαιούχων, για σύσταση γραφείων με έδρα μέσα στην Εφορεία, με δωρεάν παραχώρηση χώρου:
α) Εξάμηνη προϋπηρεσία σε Οικονομική Εφορεία (2) και απολυτήριο Γυμνασίου (3) ή διπλώματος δημόσιας ή αναγνωρισμένης Εμπορικής Σχολής (4) ή
β) Προϋπηρεσία ενός έτους, σε οργανική θέση του Οικονομικού κλάδου (2) ή
γ) Απολυτήριο Γυμνασίου και έγγραφη πιστοποίηση του Οικονομικού Επιτρόπου ή Οικονομικού Εφόρου, ότι κατέχει στις λεπτομέρειες τους φορολογικούς νόμους ή
δ) Διετή πρακτική άσκηση σε Ανώνυμη Εταιρεία ή εμπορικό ή γεωργικό ή ναυτιλιακό γραφείο και απολυτήριο «Σχολαρχείου» (3)
Προσόντα δικαιούχων, για σύσταση γραφείων με έδρα εκτός Εφορείας (ανεξάρτητα γραφεία):
α) Άδεια Δικηγόρου ή
β) Πρώην Οικονομικοί υπάλληλοι, με βαθμό και απολυτήριο Γυμνασίου (3) ή
γ) Πανεπιστημιακό δίπλωμα [Σημειώνεται ότι τότε δεν υπήρχε καμία Οικονομική Σχολή (ανώτερη ή ανώτατη)] ή
δ) Πρώην υπάλληλοι Εφορείας (2) με πενταετή προϋπηρεσία και απολυτήριο «Σχολαρχείου» (3) ή
ε) «Εμπειροτέχνης» [«Δόκιμος» ημερομίσθιος υπάλληλος Οικονομικών Εφορειών] με προϋπηρεσία τουλάχιστον ένα έτος και διπλώματος δημόσιας ή αναγνωρισμένης Εμπορικής Σχολής.
Δεύτερη κατηγορία:
Άσκηση της δραστηριότητας, σε Κωμοπόλεις και Χωριά, που δεν εδρεύει Οικονομική Εφορεία.
Δικαιούχοι (άνευ ειδικής αδείας)
α) Συμβολαιογράφοι
β) Γραμματείς Ειρηνοδικείων.
Δικαιούχοι (με ειδική άδεια του αρμόδιου Εφόρου)
α) Δημόσιος, Δημοτικός ή Κοινοτικός Υπάλληλος ή
β) Δικολάβος η Δικαστικός κλητήρας ή
γ) Ιερεύς.
Αμοιβές
Σύνταξη φορολογικής δήλωσης: Αμοιβή 1 δραχμή και εφόσον το φορολογητέο εισόδημα του φορολογούμενου υπερβαίνει τις 10.000 δραχμές, η αμοιβή θα αυξάνεται κατά 1 δραχμή ανά 10.000, μη δυνάμενη να υπερβεί τις 50 δραχμές.
[Σημειώνεται ότι η εφημερίδα την εποχή εκείνη, ετιμάτο 10 ή 15 λεπτά. Άρα χρησιμοποιώντας την αναλογία της αξίας της εφημερίδας (1,5 ευρώ σήμερα), μπορούμε να πούμε ότι η αξία της 1 δραχμής τότε, σήμερα είναι: 10-15 ευρώ (περίπου)].
…………………………………………
(1) Η «τάξη» των Λογιστών στην Ελλάδα άρχισε να δημιουργείται από την δεκαετία του ’20. Σε αυτό μεταξύ άλλων, συνέτεινε και η φορολογική μεταρρύθμιση του Ελευθέριου Βενιζέλου (1909 - 1919).
Η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής φορολογικής πολιτικής αρχίζει ουσιαστικά το 1919 και βασίστηκε σε τρεις νόμους: α) περί φορολογίας των καθαρών εισοδημάτων, (ν. 1640 /1919 ) ) β) περί φορολογίας των κληρονομιών, δωρεών προικών και κερδών λαχείων (ν. 1641/1919). γ) περί φορολογίας της αυτομάτου υπερτιμήσεως της ακίνητου ιδιοκτησίας, (ν. 1642/1919 ). Tα εισοδήματα κατατάσσονταν σε επτά φορολογητέες κατηγορίες : Α΄ εξ οικοδομών, Β΄ εκ γαιών, Γ΄ εκ κινητών αξίων, Δ΄ εξ εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, Ε΄ εκ γεωργικών επιχειρήσεων, ΣΤ΄ εκ μισθωτών υπηρεσιών , Ζ΄ εκ υπηρεσιών ελευθέριων επαγγελματιών .
(2) Σημειώνουμε ότι η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων κατοχυρώθηκε στο Σύνταγμα του 1911, άρα υπήρχαν και αρκετά άτομα που είχαν δουλέψει στις Εφορείες και είχαν απολυθεί.
(3) Το έτος 1917 ίσχυε 4ετές δημοτικό, 3ετές Ελληνικό ( « Σχολαρχείο» ) και 4ετές Γυμνάσιο.
(4) Οι πρώτες δημόσιες Εμπορικές Σχόλες στην Ελλάδα : Το 1903, κατατίθεται ο ιδρυτικός νόμος με αριθμό 2991 «Περί συστάσεως εμπορικών σχολών». Στο άρθρο 1 ορίζεται μεταξύ άλλων ότι: « …. Διδάσκονται εν αυταίς υποχρεωτικώς∙ α) τα θρησκευτικά, β) η ελληνική γλώσσα, γ) εκ των ξένων γλωσσών η γαλλική, η αγγλική και η γερμανική, δ) εκ των μαθηματικών η αριθμητική, και ιδία η εμπορική, μετά των στοιχείων της γεωμετρίας και της αλγέβρας, ε) στοιχεία φυσικής, χημείας και φυσικής ιστορίας, ζ) η γεωγραφία (γενική και εμπορική), η) γενικαί γνώσεις του εμπορίου (εμποριολογία), η λογιστική (καταστιχογραφία και εμπορική αλληλογραφία μετά πρακτικών ασκήσεων, θ) στοιχεία πολιτικής οικονομίας και στοιχεία του εμπορικού δικαίου, ι) η καλλιγραφία και ια) η γυμναστική». Οι σχολές αυτές αποτελούνταν εκ τεσσάρων τάξεων, και κατατάσσονται σε αυτές , μετά εισαγωγικές εξετάσεις, μαθητές οι οποίοι είχαν απολυτήριον ελληνικού σχολείου (« Σχολαρχείο ») . Στην Αθήνα ιδρύθηκε, η πρώτη Δημόσια Εμπορ. Σχολή, την διεύθυνση της οποίας ανέλαβε ο καθηγητής Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Κυπάρισσος Στεφάνου. Έπειτα ιδρύθηκαν τέτοιες Σχολές και σε άλλες πόλεις ( Πάτρα, Σύρος, Βόλος, κ.λπ ).
https://www.taxheaven.gr
Τα πρώτα «Λογιστικά Γραφεία» (*) στην Ελλάδα (1920). [Δικηγόροι και Ιερείς μεταξύ των «αδειούχων»].
(*) Πρώτη φορά αναγνωρίζονται επίσημα ιδιωτικά «Λογιστικά Γραφεία», ως «γραφεία συντάξεως φορολογικών δηλώσεων», με το Ν. 1944/1920 (1).
Κατηγορίες γραφείων και δικαιούχοι «εξασκήσεως του επαγγέλματος»
Πρώτη κατηγορία :
Άσκηση της δραστηριότητας, σε πόλεις πρωτεύουσες Νομών ή πόλεις με πληθυσμό άνω των 10.000 κατοίκων, στις οποίες εδρεύει Οικονομική Εφορεία.
Προσόντα δικαιούχων, για σύσταση γραφείων με έδρα μέσα στην Εφορεία, με δωρεάν παραχώρηση χώρου:
α) Εξάμηνη προϋπηρεσία σε Οικονομική Εφορεία (2) και απολυτήριο Γυμνασίου (3) ή διπλώματος δημόσιας ή αναγνωρισμένης Εμπορικής Σχολής (4) ή
β) Προϋπηρεσία ενός έτους, σε οργανική θέση του Οικονομικού κλάδου (2) ή
γ) Απολυτήριο Γυμνασίου και έγγραφη πιστοποίηση του Οικονομικού Επιτρόπου ή Οικονομικού Εφόρου, ότι κατέχει στις λεπτομέρειες τους φορολογικούς νόμους ή
δ) Διετή πρακτική άσκηση σε Ανώνυμη Εταιρεία ή εμπορικό ή γεωργικό ή ναυτιλιακό γραφείο και απολυτήριο «Σχολαρχείου» (3)
Προσόντα δικαιούχων, για σύσταση γραφείων με έδρα εκτός Εφορείας (ανεξάρτητα γραφεία):
α) Άδεια Δικηγόρου ή
β) Πρώην Οικονομικοί υπάλληλοι, με βαθμό και απολυτήριο Γυμνασίου (3) ή
γ) Πανεπιστημιακό δίπλωμα [Σημειώνεται ότι τότε δεν υπήρχε καμία Οικονομική Σχολή (ανώτερη ή ανώτατη)] ή
δ) Πρώην υπάλληλοι Εφορείας (2) με πενταετή προϋπηρεσία και απολυτήριο «Σχολαρχείου» (3) ή
ε) «Εμπειροτέχνης» [«Δόκιμος» ημερομίσθιος υπάλληλος Οικονομικών Εφορειών] με προϋπηρεσία τουλάχιστον ένα έτος και διπλώματος δημόσιας ή αναγνωρισμένης Εμπορικής Σχολής.
Δεύτερη κατηγορία:
Άσκηση της δραστηριότητας, σε Κωμοπόλεις και Χωριά, που δεν εδρεύει Οικονομική Εφορεία.
Δικαιούχοι (άνευ ειδικής αδείας)
α) Συμβολαιογράφοι
β) Γραμματείς Ειρηνοδικείων.
Δικαιούχοι (με ειδική άδεια του αρμόδιου Εφόρου)
α) Δημόσιος, Δημοτικός ή Κοινοτικός Υπάλληλος ή
β) Δικολάβος η Δικαστικός κλητήρας ή
γ) Ιερεύς.
Αμοιβές
Σύνταξη φορολογικής δήλωσης: Αμοιβή 1 δραχμή και εφόσον το φορολογητέο εισόδημα του φορολογούμενου υπερβαίνει τις 10.000 δραχμές, η αμοιβή θα αυξάνεται κατά 1 δραχμή ανά 10.000, μη δυνάμενη να υπερβεί τις 50 δραχμές.
[Σημειώνεται ότι η εφημερίδα την εποχή εκείνη, ετιμάτο 10 ή 15 λεπτά. Άρα χρησιμοποιώντας την αναλογία της αξίας της εφημερίδας (1,5 ευρώ σήμερα), μπορούμε να πούμε ότι η αξία της 1 δραχμής τότε, σήμερα είναι: 10-15 ευρώ (περίπου)].
…………………………………………
(1) Η «τάξη» των Λογιστών στην Ελλάδα άρχισε να δημιουργείται από την δεκαετία του ’20. Σε αυτό μεταξύ άλλων, συνέτεινε και η φορολογική μεταρρύθμιση του Ελευθέριου Βενιζέλου (1909 - 1919).
Η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής φορολογικής πολιτικής αρχίζει ουσιαστικά το 1919 και βασίστηκε σε τρεις νόμους: α) περί φορολογίας των καθαρών εισοδημάτων, (ν. 1640 /1919 ) ) β) περί φορολογίας των κληρονομιών, δωρεών προικών και κερδών λαχείων (ν. 1641/1919). γ) περί φορολογίας της αυτομάτου υπερτιμήσεως της ακίνητου ιδιοκτησίας, (ν. 1642/1919 ). Tα εισοδήματα κατατάσσονταν σε επτά φορολογητέες κατηγορίες : Α΄ εξ οικοδομών, Β΄ εκ γαιών, Γ΄ εκ κινητών αξίων, Δ΄ εξ εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, Ε΄ εκ γεωργικών επιχειρήσεων, ΣΤ΄ εκ μισθωτών υπηρεσιών , Ζ΄ εκ υπηρεσιών ελευθέριων επαγγελματιών .
(2) Σημειώνουμε ότι η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων κατοχυρώθηκε στο Σύνταγμα του 1911, άρα υπήρχαν και αρκετά άτομα που είχαν δουλέψει στις Εφορείες και είχαν απολυθεί.
(3) Το έτος 1917 ίσχυε 4ετές δημοτικό, 3ετές Ελληνικό ( « Σχολαρχείο» ) και 4ετές Γυμνάσιο.
(4) Οι πρώτες δημόσιες Εμπορικές Σχόλες στην Ελλάδα : Το 1903, κατατίθεται ο ιδρυτικός νόμος με αριθμό 2991 «Περί συστάσεως εμπορικών σχολών». Στο άρθρο 1 ορίζεται μεταξύ άλλων ότι: « …. Διδάσκονται εν αυταίς υποχρεωτικώς∙ α) τα θρησκευτικά, β) η ελληνική γλώσσα, γ) εκ των ξένων γλωσσών η γαλλική, η αγγλική και η γερμανική, δ) εκ των μαθηματικών η αριθμητική, και ιδία η εμπορική, μετά των στοιχείων της γεωμετρίας και της αλγέβρας, ε) στοιχεία φυσικής, χημείας και φυσικής ιστορίας, ζ) η γεωγραφία (γενική και εμπορική), η) γενικαί γνώσεις του εμπορίου (εμποριολογία), η λογιστική (καταστιχογραφία και εμπορική αλληλογραφία μετά πρακτικών ασκήσεων, θ) στοιχεία πολιτικής οικονομίας και στοιχεία του εμπορικού δικαίου, ι) η καλλιγραφία και ια) η γυμναστική». Οι σχολές αυτές αποτελούνταν εκ τεσσάρων τάξεων, και κατατάσσονται σε αυτές , μετά εισαγωγικές εξετάσεις, μαθητές οι οποίοι είχαν απολυτήριον ελληνικού σχολείου (« Σχολαρχείο ») . Στην Αθήνα ιδρύθηκε, η πρώτη Δημόσια Εμπορ. Σχολή, την διεύθυνση της οποίας ανέλαβε ο καθηγητής Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Κυπάρισσος Στεφάνου. Έπειτα ιδρύθηκαν τέτοιες Σχολές και σε άλλες πόλεις ( Πάτρα, Σύρος, Βόλος, κ.λπ ).
https://www.taxheaven.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου