Ψηφίστηκε λοιπόν το μίνι φορολογικό, μπήκε και εμβόλιμα ένας ακόμη φόρος στα τεκμήρια με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε προχθές… και τώρα;
Τώρα απλά περιμένουμε τα νέα μέτρα…
Τόση αισιοδοξία θα με ρωτήσετε; Ναι τόση αισιοδοξία!
Αυτό το συναίσθημα το δημιουργεί η εμπειρία από τα μέτρα που πήραμε και η οικονομική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Μόλις χτες άσκησε δριμεία κριτική στο ελληνικό φορολογικό νομοσχέδιο η Wall Street Journal, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ξεφύγει από την παγίδα λιτότητας που επιβάλλουν Ε.Ε. και ΔΝΤ και ότι οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις «τιμωρητικού χαρακτήρα» που γίνονται στην Ελλάδα θα οδηγήσουν την οικονομία σε περαιτέρω συρρίκνωση, αντί να την βοηθήσουν να αναπτυχθεί.
«Μπορεί μια χώρα να οδηγηθεί η ίδια, μέσω των φόρων της, στην οικονομική λήθη; Ένας εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεράνει ότι η Ελλάδα διεξάγει ένα πείραμα για να διαπιστώσει αν όντως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο», σημειώνει η Wall Street Journal, με αφορμή την αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των νομικών προσώπων (αδιανέμητα κέρδη) στο 26% από 20% και του ανώτατου συντελεστή φορολόγησης του ατομικού εισοδήματος στο 42% από 40% (και ακόμη δεν είχε ανακοινωθεί ο Φόρος Πολυτελούς Διαβίωσης!!!).
Αφού μας τα ψάλλει για τα καλά, η εφημερίδα καταλήγει: «Ακούμε συνεχώς ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει πιο ανταγωνιστική την οικονομία της. Κάτι που είναι αληθές. Αλλά δεν θα το πετύχει κάνοντας πιο τιμωρητικό τον φορολογικό της κώδικα. Η Ελλάδα πρέπει να εξέλθει από την παγίδα λιτότητας της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και ένας τρόπος να το κάνει αυτό θα ήταν με την εφαρμογή ενός ενιαίου φόρου (flat tax). Ο δρόμος που ακολουθείται αυτή τη στιγμή μόνο σε μεγαλύτερα δεινά οδηγεί».
Ας δούμε πόσο δίκαιο είναι το δημοσίευμα αυτό.
1. Αντί για νέο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ), είδαμε ένα ακόμα μπάλωμα στην κουρελού που λέγεται Ν.2238/1994. Έναν νόμο που δεν φορολογεί τα εισοδήματα του Έλληνα φορολογούμενου, αλλά εξαντλείται στην περιπτωσιολογία και την αναφορά διατάξεων οι οποίες μπορούν να τύχουν διασταλτικής ερμηνείας, αφήνοντας τους εφαρμοστές του να τον ερμηνεύουν κατά το δοκούν και συνήθως ενάντια στον φορολογούμενο.
2. Περιμέναμε έναν φορολογικό νόμο μακράς πνοής. Πήραμε έναν νόμο που θα φέρει 2,3 δις ευρώ και μια υπόσχεση για νέο φορολογικό νομοσχέδιο τον Απρίλιο. Ευτυχώς που δεν είναι τον Μάιο, γιατί θα είχε εφαρμογή η λαϊκή ρήση «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι».
3. Μέσα σε αυτή την οικονομική λαίλαπα αντί να δώσουμε μια φορολογική βοήθεια στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το κύριο στήριγμα της οικονομίας μας, με τους φορολογικούς συντελεστές απλά τις στραγγαλίσαμε.
4. Η αλλαγή των συντελεστών στις Α.Ε. και Ε.Π.Ε. από 20% σε 26% για τα συνολικά κέρδη και από 25% σε 10% για τα διανεμόμενα κέρδη, αποτελεί ένα άκρως αντιαναπτυξιακό μέτρο. Σε καιρούς κρίσης μειώνεις τον φορολογικό συντελεστή στα κέρδη και αυξάνεις τον φορολογικό συντελεστή στα διανεμόμενα. Με αυτό τον τρόπο βοηθάς ταμειακά τις εταιρείες ώστε να μην υποστούν οικονομική αφαίμαξη από την μία και αποθαρρύνεις τους μετόχους να πάρουν τα κέρδη, ώστε αυτά να επανεκπεμφθούν στις επιχειρήσεις.
5. Αρκετές αδικίες στη φορολογία των φυσικών προσώπων, σε ό,τι αφορά μισθωτούς - συνταξιούχους και νέους αυτοαπασχολούμενους.
Από τον Αύγουστο του 2012, πρώτο μήνα πληρωμής των δόσεων του φόρου εισοδήματος, κάθε μήνα έχουμε περίπου 1 δις αύξηση των ληξιπρόθεσμων. Παρόλο όμως το φιάσκο του προηγούμενου φορολογικού, με τους αυξημένους φόρους στους πολίτες, φόρους που δεν μπορούν να πληρωθούν, το οικονομικό επιτελείο συνεχίζει την ίδια τακτική και αυξάνει την φορολογία τους. Αλήθεια ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Το κράτος θέλει να μαζέψει χρήματα ή απλά να εγγράφει έσοδα που δεν θα εισπράξει ποτέ;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Για παράδειγμα, η αύξηση του φόρου στα τσιγάρα και τα ποτά, οδήγησε στην άνθηση του λαθρεμπόριου. Η εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, οδήγησε σε μικρότερα έσοδα από πέρυσι, στο ίδιο χρονικό διάστημα, και στην δημιουργία δύο τεράστιων προβλημάτων. Ενός κοινωνικού, με οικογένειες να κρυώνουν και ενός περιβαλλοντικού προβλήματος, με το νέφος των μικροσωματιδίων πάνω από τα κεφάλια μας και μέσα στα πνευμόνια μας. Πίσω βέβαια από αυτά έρχεται και ένα μεγαλύτερο κόστος για το κράτος που είναι αυτό της υγειονομικής περίθαλψης και των εξόδων που θα πληρώσει το δημόσιο για τα υγειονομικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν σε βάθος χρόνου.
Αντί μέτρων για την φοροδιαφυγή, μέτρα υπέρ της φοροδιαφυγής
Στον φορολογικό νόμο περιμέναμε μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Πήγαν και αυτά στις καλένδες και πιο συγκεκριμένα τον Απρίλιο. Όμως το οικονομικό επιτελείο έκανε καλή δουλειά ώστε να ωθήσει τους φορολογούμενους στην φοροδιαφυγή.
Η μη έκπτωση του ενοικίου, έστω και από τις αποδείξεις, μπορεί να οδηγήσει σε συνδιαλλαγή μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών, ώστε και οι δύο να βγουν «κερδισμένοι». Μείωση του ενοικίου 50 ευρώ στην πράξη και 100 ευρώ φορολογικά.
Μέχρι σήμερα συνδιαλλαγή γινόταν με τον ΦΠΑ. Τώρα με τους νέους συντελεστές φορολογίας εισοδήματος, αυτή μπορεί να επεκταθεί, αφού ο επιτηδευματίας θα έχει κέρδος και από τον ΦΠΑ και από το εισόδημα. Η περικοπή των φοροαπαλλαγών θα οδηγήσει, με την οικονομική κρίση που υπάρχει, στην απώλεια φόρου λόγω της συνδιαλλαγής αυτής, αφού ο φορολογούμενος θα προτιμήσει να πετύχει «καλύτερη τιμή» από το να πάρει απόδειξη που δεν θα του είναι χρήσιμη.
Μέχρι σήμερα προσπαθούσαμε να εντοπίσουμε τους χώρους φοροδιαφυγής και να βρούμε τρόπους που θα αναγκάσουμε τους υπηρετούντες αυτούς τους χώρους να κόβουν αποδείξεις και να πληρώνουν ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος. Φαίνεται ότι ξαφνικά αποκτήσαμε τέτοιο ελεγκτικό μηχανισμό, που δεν έχουμε ανάγκη αυτούς τους τρόπους.
Απ. Αλωνιάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου